MotoGP Qatar 2022 FP2: Ισπανική υπόθεση - Ταχύτερος ο Rins

Αρκετά πίσω τα... "φαβορί"
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

4/3/2022

Οι δεύτερες ελεύθερες δοκιμές (FP2) για τον πρώτο αγώνα της χρονιάς στο Qatar ανταποκρίθηκαν των… προσδοκιών, καθώς όπως συνέβη στις αντίστοιχες δοκιμές των Moto2 και Moto3, οι χρόνοι κατέβηκαν σημαντικά σε σχέση με τους χρόνους των FP1.

Στα πρώτα λεπτά των δοκιμών, η πρώτη πεντάδα των ταχύτερων γύρων όπως είχε διαμορφωθεί, ήταν οι Binder, Nakagami, Rins, P. Espargaro και M. Marquez. Πολύ γρήγορα όμως, ο Enea Bastianini και ο Vinales βελτίωσαν τον ρυθμό τους, με τον Bastianini μάλιστα να γράφει τον ταχύτερο χρόνο με 1:54.782, στον δεύτερο μόλις γύρο του.

Λίγο μετά όμως το πρώτο δεκάλεπτο, ο Marc Marquez τέθηκε αυτός επικεφαλής στον πίνακα των χρόνων, σε μια βραχεία κεφαλή όπως αποδείχθηκε, καθώς ο Aleix Espargaro σταμάτησε το χρονόμετρο στο 1:54.490. Ο Quartararo, που είχε μείνει εκτός της πρώτης δεκάδας, βελτίωσε κι αυτός τον ρυθμό καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση πίσω από τους δύο Ισπανούς της Aprilia και της Honda αντίστοιχα, με τον Martin και την Ducati της Pramac να τον ακολουθεί από κοντά. Ο χρόνος όμως του Quartaro δεν μέτρησε τελικά, επειδή είχε υπερβεί τα όρια της πίστας, με αποτέλεσμα να πέσει προσωρινά στην έβδομη θέση.

Ο Braf Binder από την άλλη, μπορεί να μην βελτίωσε τον χρόνο του σε σχέση με τα πρωινά δοκιμαστικά, αλλά λίγο πριν την συμπλήρωση του πρώτου εικοσαλέπτου, είχε καταφέρει να βρεθεί στην έκτη θέση του πίνακα των χρόνων. Σε εκείνο το χρονικό σημείο, την δεκάδα που προς το παρόν θα έπαιρνε το εισιτήριο για να πάει απευθείας στα Q2 του Σαββάτου, την έκλεινε ο Pol Espargaro, ενώ ο αδερφός του με την Aprilia κατέβασε κι άλλο τον χρόνο του παραμένοντας στην κορυφή της λίστας.

Χρειάστηκαν όμως τελικά μόλις δύο λεπτά για να κάνουν τα αδέρφια Espargaro το 1-2, καθώς ο Pol έγραψε ταχύτερο χρόνο κατά δύο δέκατα του δευτερολέπτου, από τον χρόνο του Aleix. Λίγο αργότερα σημειώθηκαν και οι πρώτες πτώσεις των FP2, με τους Luca Marini και Alex Marquez να πέφτουν στην Κ1 και Κ6 αντίστοιχα, σε δύο συμβάντα που δεν είχαν καμία εμπλοκή μεταξύ τους.

Στο μεταξύ, ο Pol Espargaro μεγάλωσε κι άλλο την διαφορά από τον αδερφό του, φλερτάροντας με το 1:53, ενώ ο Alex Marquez κατάφερε να πέσει ξανά –αυτή τη φορά στην 10η στροφή- μέσα σε διάστημα λίγων λεπτών, χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί.

Με κάτι παραπάνω από δέκα λεπτά να απομένουν, ο Joan Mir έκανε την επίθεσή του και βρέθηκε στην κορυφή των χρόνων, όντας και ο πρώτος αναβάτης που έσπασε το φράγμα του 1:54. H χαρά του όμως κράτησε λίγο, γιατί ένα λεπτό μετά ο Marc Marquez έγραψε ταχύτερο χρόνο κατά δύο δέκατα. Η Suzuki δεν άφησε αναπάντητη την πρόκληση, αυτή τη φορά με τον Rins ο οποίος με εντυπωσιακή οδήγηση βρέθηκε να ηγείται των FP2. Λίγο αργότερα, υπήρξε και μια… εμφύλια διαμάχη, καθώς ενώ ο Miller βρισκόταν σε έναν γρήγορο γύρο, βρήκε μπροστά του τον συμπατριώτη του Αυστραλό, Remy Gardner, ο οποίος του έκοψε το ρυθμό, με αποτέλεσμα να παραμείνει ο Miller στην 14η θέση.

Με πέντε λεπτά να απομένουν για το τέλος των δεύτερων δοκιμαστικών, ήταν αναμενόμενο ότι οι αναβάτες θα έκαναν τις τελικές τους επιθέσεις στα χρονόμετρα, με στόχο τον χρόνο που θα τους πάει απευθείας στα Q2. Ο Martin ξεκίνησε έναν γύρο πολύ δυναμικά, αλλά στο τρίτο κομμάτι της πίστας έχασε πολύ χρόνο και τελικά κατάφερε να φτάσει μέχρι την δεύτερη θέση. Ο Marc Marquez πήρε μία ολιγόλεπτη πρωτοπορία, πριν απαντήσει ξανά ο Rins για να τεθεί αυτός επικεφαλής. Στην προσπάθειά του μάλιστα να εξασφλαίσει την πρώτη θέση με έναν ακόμη γρήγορο γύρο, ο Ισπανός αναβάτης της Suzuki είχε μια έξοδο στην πρώτη στροφή της πίστας –που ευτυχώς δεν μετατράπηκε σε πτώση- ενώ υπήρξε άλλη μία… εμπλοκή μεταξύ δύο αναβατών, αυτή τη φορά ανάμεσα στους δύο team mates της Aprilia, τον Aleix Espargaro και τον Maverick Vinales. Μάλιστα, με το που γύρισαν οι δύο αναβάτες στα box τους, οι μεταλλικές πόρτες κατέβηκαν, προφανώς για να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις…

Τα FP2 έκλεισαν με μια ισπανική πρώτη τετράδα, ενώ εκτός της πεντάδας βρέθηκαν οι Quartararo (ο οποίος είχε και στην αρχή ένα πρόβλημα με το τιμόνι του), Miller και Bagnaia, που εξασφάλισαν την παρουσία τους στην πρώτη δεκάδα την τελευταία στιγμή.

 

Αποτελέσματα FP2

1

Alex Rins

Suzuki Ecstar (GSX-RR)

2

Marc Marquez

Repsol Honda (RC213V)

3

Joan Mir

Suzuki Ecstar (GSX-RR)

4

Jorge Martin

Pramac Ducati (GP22)

5

Franco Morbidelli

Monster Yamaha (YZR-M1)

6

Jack Miller

Ducati Lenovo (GP22)

7

Aleix Espargaro

Aprilia Factory (RS-GP)

8

Fabio Quartararo

Monster Yamaha (YZR-M1)

9

Pol Espargaro

Repsol Honda (RC213V)

10

Francesco Bagnaia

Ducati Lenovo (GP22)

11

Enea Bastianini

Gresini Ducati (GP21)

12

Takaaki Nakagami

LCR Honda (RC213V)

13

Miguel Oliveira

Red Bull KTM (RC16)

14

Andrea Dovizioso

WithU RNF Yamaha (YZR-M1)

15

Brad Binder

Red Bull KTM (RC16)

16

Alex Marquez

LCR Honda (RC213V)

17

Maverick Viñales

Aprilia Factory (RS-GP)

18

Johann Zarco

Pramac Ducati (GP22)

19

Raul Fernandez

KTM Tech3 (RC16)

20

Marco Bezzecchi

Mooney VR46 Ducati (GP21)

21

Remy Gardner

KTM Tech3 (RC16)

22

Fabio Di Giannantonio

Gresini Ducati (GP21)

23

Luca Marini

Mooney VR46 Ducati (GP22)

 

 

Hervé Poncharal: Ένας μικρός απολογισμός μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP

Ο ιδρυτής της Tech3 μιλά για την εξέλιξη του MotoGP, την ασφάλεια, τους νέους επενδυτές και το μέλλον του θεσμού
Poncharal
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/10/2025

Μετά την ανακοίνωση της εξαγοράς της Red Bull KTM Tech3 από τον Guenther Steiner, ο Hervé Poncharal, ο άνθρωπος που ίδρυσε την ομάδα το 1989, κάνει τον απολογισμό μιας ζωής αφιερωμένης στο MotoGP.

Ο Poncharal υπήρξε από τους σημαντικότερους παράγοντες του paddock. Ιδιοκτήτης και επικεφαλής ομάδας, αλλά και πρόεδρος της IRTA από το 2005 έως το 2025, υπηρέτησε τον θεσμό σε όλα τα επίπεδα. Πριν ιδρύσει την Tech3, ξεκίνησε την πορεία του δίπλα στον Jean-Louis Guillou της Honda Γαλλίας, στη "χρυσή" εποχή των ’70s και ’80s.

Από το 1989, η Tech3 υπήρξε σύμβολο του "rock-and-roll" πνεύματος του MotoGP: ανεξάρτητη ομάδα, με οικογενειακό χαρακτήρα αλλά και σημαντικές επιτυχίες. Στη σέλα της πέρασαν ονόματα όπως οι Kocinski, Jacque, Nakano, Edwards, Toseland, Crutchlow, Dovizioso, Zarco, Bastianini και Viñales. Η πώληση στον Steiner και σε Αμερικανούς επενδυτές σηματοδοτεί όχι μόνο το τέλος μιας εποχής, αλλά και μια νέα σελίδα για το MotoGP.

Από τα ’80s μέχρι σήμερα

"Όταν ξεκινούσαμε, το μόνο που θέλαμε ήταν να ζούμε από το πάθος μας. Δεν είχαμε καν σίγουρη συμμετοχή σε κάθε αγώνα. Ούτε μόνιμα passes, ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε νερό στο paddock. Παρ’ όλα αυτά, ζούσαμε το όνειρο", θυμάται ο Poncharal.

Poncharal

Η μάχη για την ασφάλεια

"Η πρώτη μας προτεραιότητα ήταν η ασφάλεια. Πιέσαμε για μεγαλύτερες ζώνες διαφυγής. Θυμάμαι ακόμα τα τραγικά ατυχήματα των Saarinen και Pasolini στη Monza. Τότε μπαίναμε στο Σαββατοκύριακο με τη σκέψη ότι κάποιοι ίσως να μη βγουν ζωντανοί. Σήμερα, η ασφάλεια έχει βελτιωθεί θεαματικά".

Liberty Media και το μέλλον

Με την είσοδο της Liberty Media, ο Poncharal βλέπει ευκαιρίες: "Έχουν τεράστια εμπειρία σε μάρκετινγκ και χορηγίες. Μπορούμε να μάθουμε πολλά. Αλλά το MotoGP και η F1 είναι διαφορετικοί κόσμοι. Το MotoGP είναι ριζωμένο στη μοτοσυκλέτα, η F1 στο αυτοκίνητο. Δεν θέλουμε μόνο ανάπτυξη· θέλουμε να μείνουμε ανταγωνιστικοί".

Poncharal

Το θέαμα του MotoGP

"Οι αγώνες μας είναι πιο συναρπαστικοί από την F1. Υπάρχουν συνεχείς μάχες και προσπεράσεις, βλέπεις το σώμα του αναβάτη να παλεύει στη σέλα – καθαρή αδρεναλίνη. Χρειαζόμαστε όμως περισσότερη δουλειά στο κομμάτι της εικόνας και της κοινωνικής δικτύωσης".

Οι ομάδες σήμερα

Το ενδιαφέρον επενδυτών αυξάνεται: "Όλοι βλέπουν τι πέτυχε η Liberty στη F1 και περιμένουν κάτι ανάλογο. Υπάρχουν φήμες για ενδιαφέρον ακόμη και από οδηγούς όπως οι Hamilton και Verstappen. Αυτό ανεβάζει την αξία των ομάδων".

Οικονομικά και προκλήσεις

"Ένα ανεξάρτητο MotoGP team χρειάζεται περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Τα έξοδα χωρίζονται σε leasing μηχανών (5–7 εκατ.), προσωπικό (4 εκατ. για περίπου 60 άτομα) και αμοιβές αναβατών (περίπου 5 εκατ., ανάλογα με τα συμβόλαια)".

Poncharal

Το DNA του MotoGP

"Οι αναβάτες μας είναι οι μοτοσυκλετιστές-μονομάχοι του 2025. Το πάθος, ο κίνδυνος, η ένταση – είναι μοναδικά. Το MotoGP πρέπει να προσελκύσει νέους fans, χωρίς να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό που έχουμε είναι ένα άθλημα ανθρώπων, γεμάτο ιστορίες και ήρωες. Σήμερα μόνο ο Marc Márquez είναι πραγματικό icon· πρέπει να δημιουργήσουμε κι άλλα".

Ο Poncharal αφήνει πίσω του μια κληρονομιά που άλλαξε το MotoGP: οικογενειακό πνεύμα, μάχη για την ασφάλεια, ανεξαρτησία και πάθος. Με την Tech3 σε νέα χέρια, το μέλλον προμηνύεται συναρπαστικό.