MotoGP: Στα 850 κυβικά η κυριαρχία των V4 θα αμφισβητηθεί ξανά, όπως παλιά!

Αντίθετα με την εξέλιξη έως σήμερα όπου έπεσε ακόμη και το κάστρο της Yamaha
Inline 4
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

16/12/2025

Ο πρώην test rider της Suzuki, Sylvain Guintoli, εξηγεί γιατί τα MotoGP οδηγήθηκαν στη κυριαρχία των V4 κινητήρων, αλλά και γιατί το πλεονέκτημα αυτό ίσως να μην είναι δεδομένο στην εποχή των 850cc.

Για πρώτη φορά από την αρχή της τετράχρονης εποχής τους, το 2002, τα MotoGP θα έχουν από την σεζόν του 2026 μοτοσυκλέτες αποκλειστικά με V4 κινητήρες, τώρα που έπεσε και το κάστρο της Yamaha.

Στις περισσότερες από τις 24 σεζόν που πέρασαν από την κατάργηση των δίχρονων 500cc, ο ανταγωνισμός μεταξύ V και Inline κινητήρων ήταν σχετικά ισορροπημένος.

Σε επίπεδο τίτλων αναβατών, 14 έχουν κατακτηθεί από V-κινητήρες, δύο με τον V5 της Honda. Ενώ οι υπόλοιποι δώδεκα με V4 των Honda και Ducati.
Οι εν σειρά κινητήρες μετρούν δέκα παγκόσμια πρωταθλήματα, εννέα από την Yamaha και ένα από την Suzuki, όταν ο Joan Mir κατέκτησε τον τίτλο το 2020.

Ο Fabio Quartararo χάρισε στη Yamaha τον πιο πρόσφατο τίτλο της το 2021, πριν η Suzuki αποχωρήσει με στυλ, κερδίζοντας δύο από τους τρεις τελευταίους αγώνες της το 2022. Αυτές έμελλε να είναι και οι τελευταίες νίκες εν σειρά κινητήρων, μέχρι νεοτέρας, με τη Yamaha να επιβεβαιώνει ότι από το 2026 θα περάσει και εκείνη σε V4, ακολουθώντας τις Ducati, Aprilia, KTM και Honda.

Η ίδια η ιστορία της Suzuki στο MotoGP δείχνει πόσο δραστικά έχει αλλάξει το τοπίο. Η ιαπωνική εταιρεία είχε δυσκολευτεί στο παρελθόν με τον V4 GSV-R, πριν επιστρέψει το 2015 με τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα.

Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της GSX-RR που κατέκτησε τίτλο έπαιξε ο πρώην αναβάτης του MotoGP και πρωταθλητής WorldSBK, Sylvain Guintoli, ως εργοστασιακός δοκιμαστής και με wild-card συμμετοχές.

inline4

"Η Suzuki έτρεχε με V4 πριν από πολλά χρόνια, αλλά όταν επέστρεψε, επέλεξε εν σειρά διάταξη, την περίοδο που ήμουν κι εγώ εκεί", δήλωσε ο Guintoli που πλέον εκτελεί χρέη σχολιαστή MotoGP ενώ ακόμα αγωνίζεται στην κατηγορία EWC με την BMW.

"Προφανώς λειτούργησε πολύ καλά, γιατί κερδίσαμε τον τίτλο το 2020. Και μετά ο Fabio πήρε τον τίτλο το 2021. Άρα είχαμε δύο συνεχόμενους τίτλους με εν σειρά κινητήρες.

"Μετά από αυτό ξεκίνησε η κυριαρχία των V4".

Στην ερώτηση τι προκάλεσε τη στροφή προς τους V4, ο Guintoli απάντησε. "Σίγουρα η αεροδυναμική, σε συνδυασμό με την υπεροχή σε ίππους του V4. Τους χρειάζεσαι αυτούς τους ίππους, γιατί έχεις όλη αυτή την αντίσταση από τα φτερά και τις αεροδυναμικές συσκευές στις ευθείες.

"Με τις συσκευές ρύθμισης ύψους, οι μοτοσυκλέτες είναι πλέον πιο “drag”, κάτι που βοηθά στο να περάσει όλη αυτή η δύναμη στο έδαφος."

"Όταν χαμηλώνεις την ανάρτηση πίσω σύστημα και μάλιστα αυτό μπορείς να το κάνεις δυναμικά, μέσα στην στροφή, τότε έχεις μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που υπήρχαν παλαιότερα για να χρησιμοποιήσεις την ισχύ. Πάντα σε σχέση με μια συμβατική αγωνιστική μοτοσυκλέτα, όπου ο μόνος τρόπος που έχεις να ελέγξεις την δύναμη, είναι απλά να περιορίζεις το άνοιγμα της γκαζιέρας μέχρι να μπεις ουσιαστικά στην τέταρτη σχέση."

"Η αεροδυναμική, οι συσκευές ρύθμισης ύψους και η συνολική πρόσφυση μαζί με την συμβολή των ηλεκτρονικών, επέτρεψαν τις μοτοσυκλέτες να γίνουν πιο αποδοτικές, και στους αναβάτες να χρησιμοποιούν περισσότερη ισχύ από ποτέ. Νομίζω ότι εκεί βρίσκεται αυτό το μικρό πλεονέκτημα του V4".

Σύμφωνα με τον Guintoli, το πλεονέκτημα αυτό γίνεται ακόμη πιο εμφανές όταν πέφτει η πρόσφυση των ελαστικών στη διάρκεια του αγώνα.

"Σε συνθήκες αγώνα, όταν μειώνεται η πρόσφυση, δεν μπορείς να διατηρήσεις την ίδια ταχύτητα στη στροφή", εξηγεί.

"Με έναν V4 όμως μπορείς να φρενάρεις και να στρίψεις πιο γρήγορα στην κορυφή της στροφής και μετά να χρησιμοποιήσεις όλη τη δύναμη μόλις σηκώσεις τη μοτοσυκλέτα.”

inline4

"Έτσι χάνεις λιγότερο χρόνο σε σχέση με το να προσπαθείς να διατηρήσεις την ταχύτητα μέσα στη στροφή, που είναι το δυνατό σημείο ενός εν σειρά.

"Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα πήγαν προς τα εκεί… Αλλά δεν είναι δεδομένο ότι αυτό θα ισχύει και με τους νέους κανονισμούς του 2027!".

Με το MotoGP να περνά στα 850cc από το 2027, να καταργεί τις συσκευές ρύθμισης ύψους και να αλλάζει σε ελαστικά Pirelli, το σημερινό πλεονέκτημα του V4, που βασίζεται στη μέγιστη αξιοποίηση του πίσω Michelin, μπορεί να εξαφανιστεί.

"Θα δούμε, αλλά το 2027 θα έχουμε πιο ‘φυσικές’ μοτοσυκλέτες, χωρίς συσκευές ρύθμισης ύψους, με λιγότερη αεροδυναμική. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα."

"Ίσως ένας Ι4 να μην είναι κακή ιδέα!".

Δεν είναι τυχαίο ότι Kawasaki, Yamaha και BMW με κινητήρες εν σειρά έχουν κατακτήσει τέσσερις από τους έξι τελευταίους τίτλους στο WorldSBK με ελαστικά Pirelli.

Ωστόσο, με τόση γνώση και δεδομένα πλέον χτισμένα γύρω από τον V4, και ακόμη και τη Yamaha να αλλάζει φιλοσοφία αναζητώντας περισσότερη πρόσφυση πίσω, κανένας κατασκευαστής των MotoGP δεν δείχνει προς το παρόν διατεθειμένος  να εξετάσει σοβαρά έναν Ι4 κινητήρα. Το αντίθετο μάλιστα, η Yamaha καίει την σεζόν που έρχεται ως προετοιμασία για να χτίσει εμπειρία με την διάταξη, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει τον Toprak.

Ο Sylvain Guintoli ήρθε πρόσφατα ξανά στο προσκήνιο καθως προετοιμάζεται να τρέξει στον Μαραθώνιο του Λονδίνου το 2026, φορώντας τη στολή αγώνων του, στη μνήμη του γιου του Luca, για φιλανθρωπικό σκοπό.

inline4

 

Ετικέτες

MotoGP-Yamaha: Σε τέλμα η εξέλιξη της V4 για τους Ιάπωνες

Τα αποτελέσματα δεν είναι πολύ θετικά με τη μοτοσυκλέτα να υπολείπεται ακόμη σημαντικά έναντι της M1
v4
Από τον

Παύλο Καρατζά

27/10/2025

Ο Augusto Fernandez παραδέχτηκε ότι το νέο πρωτότυπο V4 της Yamaha δεν έδειξε βελτίωση στη Μαλαισία σε σχέση με το Misano μετά από ένα δύσκολο Σαββατοκύριακο στο Sepang: “Χρειαζόμαστε κάτι άλλο”.

Κάνοντας τη δεύτερη εμφάνισή της σε GP μετά το ντεμπούτο του τον Σεπτέμβριο στο Misano, η πρωτότυπη V4 μοτοσυκλέτα δεν έδειξε ιδιαίτερη πρόοδο, ίσως λίγο περισσότερο σε ρυθμό κυρίως αγώνα. Γεγονός είναι πάντως ότι έμεινε πολύ πίσω από την εν σειρά 4κύλινδρη M1 της Yamaha, ενώ αναμενόμενα η απόδοσή της δεν μπορεί να συγκριθεί ακόμη με τις υπόλοιπες V4.

Ο Fernandez ήταν πολύ μακριά από την κορυφή, με διαφορά +25,412 δευτερόλεπτα στο Sprint και +47,060 δευτερόλεπτα στο Grand Prix. Στο Misano, οι διαφορές ήταν +27,893 δευτερόλεπτα και +61,504 δευτερόλεπτα, αντίστοιχα.

Η διαφορά από τον πιο αργό από τους μόνιμους αναβάτες της Yamaha με εν σειρά κινητήρα ήταν +7,7 δευτερόλεπτα (Alex Rins) στο Sprint δέκα γύρων και 21,9 δευτερόλεπτα (Jack Miller) στο Grand Prix.

Επίσης, η V4 κατέγραψε μέγιστη ταχύτητα 329,2 km/h, σε σύγκριση με τα 341,7 χλμ./ώρα του Pedro Acosta της KTM, με την τελική ταχύτητα των υπόλοιπων αναβατών της Yamaha να κυμαίνεται από 333,3 χλμ./ώρα (Fabio Quartararo) έως 336,4 χλμ./ώρα (Jack Miller).

Ο Fernandez δήλωσε “Δύσκολο Σαββατοκύριακο για εμάς. Ξεκινήσαμε το Σαββατοκύριακο χειρότερα από ό,τι τελειώσαμε στο Misano, οπότε νιώθαμε ότι έπρεπε να ξεκινήσουμε ξανά να ανακαλύπτουμε τι χρειαζόμασταν για να βρούμε ξανά τη βάση. Το θετικό είναι ότι με όλη τη δουλειά που έχουμε κάνει, είμαστε τώρα στο ίδιο σημείο με το πώς τελειώσαμε τον αγώνα στο Misano. Μπορούμε να πούμε ότι το θετικό είναι μόνο αυτό, γιατί έχουμε μια σαφή κατεύθυνση να ακολουθήσουμε τουλάχιστον για την επόμενη δοκιμή και τον επόμενο αγώνα στη Βαλένθια. Αλλά χρειαζόμαστε εξαρτήματα, χρειαζόμαστε κάτι άλλο. Επειδή κάναμε ό,τι μπορούσαμε με αυτά που έχουμε, από πλευράς ρυθμίσεων. Έτσι, τουλάχιστον έχουμε μια κατεύθυνση να ακολουθήσουμε, αλλά τώρα χρειαζόμαστε τους μηχανικούς να εργαστούν σε νέα πράγματα και να ακολουθήσουν αυτήν την κατεύθυνση”.

Η επόμενη εμφάνιση του δοκιμαστή της Yamaha V4 με wild card είναι προγραμματισμένη για τον τελευταίο αγώνα της σεζόν στη Βαλένθια.