Mugello MotoGP

The Italian Job και το θρίλερ συνεχίζεται!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/6/2017

Από το 1973 είχε να νικήσει Ιταλός με ιταλική μοτοσυκλέτα σε ιταλική πίστα.

Το έκανε ο Andrea Dovizioso και μπαίνει δυνατά στη μάχη του πρωταθλήματος!

Ο αγώνας του Mugello είναι από μόνος του ο πιο εντυπωσιακός και γεμάτος ένταση του πρωταθλήματος. Η πίστα είναι εντυπωσιακή, τόσο να την οδηγείς, όσο και να βλέπεις τους αναβάτες από την τηλεόραση να γυρίζουν μέσα σε αυτή. Το Ιταλικό κοινό που βρίσκεται στις κερκίδες είναι το πιο φανατικό που μπορείς να βρεις σε οποιαδήποτε άλλη πίστα και δημιουργούν έντονη και θορυβώδη ατμόσφαιρα.  Μέσα σε όλα αυτά πάντα προστίθενται γεγονότα της επικαιρότητας που αυξάνουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον για αυτόν τον αγώνα. Πριν τον φωτεινό αγώνα η ένταση ήταν στο απόγειό της. Καθώς είχαμε έναν Rossi να είναι τραυματίας, τον πρόσφατο θάνατο του Nicky Hayden να επισκιάζει το σύνηθες πολύχρωμο γιορτινό σκηνικό των GP.

Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν σβήσουν τα φώτα και ξεκινήσει ο αγώνας είχαμε στην πρώτη θέση τον ταχύτερο αναβάτη και πρωτοπόρο του φετινό πρωταθλήματος κύριο Vinales. Ο οποίος φυσικά ήταν και ο γρηγορότερος την Παρασκευή και το Σάββατο. Δίπλα του ο ValentinoRossi που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε να μην έχει καμία επίπτωση ο τραυματισμός του και το μόνο ερώτημα που είχαμε γι΄αυτόν ήταν αν η μεγάλη διάρκεια του αγώνα παίξει κάποιο ρόλο. Τρίτο στη γραμμή την εκκίνησης είχαμε τον Dovizioso, που όμως είχε χάσει τα πρωινά ελεύθερα δοκιμαστικά της Κυριακής λόγω ενοχλήσεων στο στομάχικαι υπέφερε όλο το προηγούμενο βράδυ! Τέταρτος στην δεύτερη σειρά ήταν ο Pirro που αν δεν ξέρεις ότι μέσα στο Mugello έχει κάνει τους περισσότερους γύρους απ΄όλους θα σου δημιουργούσε έκπληξη. Δίπλα του πέμπτος ο Pedrosa που φέτος είχε κινηθεί σε πολύ ρηχά νερά και δεν περιμέναμε να είναι ταχύτερος από τον Merquez που στήθηκε έκτος, συμπληρώνοντας τη δεύτερη σειρά εκκίνησης. Συνήθως δεν αναφερόμαστε στην τρίτη σειρά εκκίνησης, όμως από εκεί ξεκίνησε ο Petrucci, ο άνθρωπος που γέμισε με την μοτοσυκλέτα του την τηλεοπτική οθόνη από την μέση του αγώνα και έκανε την ζωή του Vinales δύσκολη.

Η εκκίνηση του αγώνα επιφύλαξε μια αναπάντεχη έκπληξη, αφού ο Rossi έκανε φοβερή εκκίνηση και έστριψε πρώτος, όχι όμως τόσο φοβερή όσο του Lorenzo! Ο ισπανός από την έβδομη θέση βρέθηκε στην πρώτη στροφή να είναι στο τρενάκι των πρώτων και από το δεύτερο γύρο και μετά ήταν ο οδηγός του αγώνα, με τον Rossi, τον Vinales και τον Dovizioso πίσω του. Ξεκάθαρα οι μοτοσυκλέτες τις Ducati κατάπιναν τους πάντες για πλάκα στη μεγάλη ευθεία και οι δύο αναβάτες της Yamaha προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την ευελιξία των μοτοσυκλετών τους στις στροφές για να ρεφάρουν τη χασούρα της ευθείας.

Οι πέντε πρώτοι γύροι ήταν στο 1’47’’800 και ο Lorenzo που έχει κερδίσει πέντε φορές εδώ μέσα, τα τελευταία δέκα χρόνια έδειχνε ότι σήμερα θα βούλωνε τα στόματα που λένε ότι δεν μπορεί να πάρει νίκη με την Ducati. Όμως οι αναβάτες πίσω του άρχισαν να κατεβάζουν τα γυρολόγιά  τους και στην μέση του αγώνα ο ρυθμός ήταν κοντά στο 1’47’’100, στέλνοντας τον Lorenzo πίσω στην όγδοη θέση όπου και τελικός τερμάτισε. Με εξαίρεση έναν-δύο γύρους που οδήγησαν τον αγώνα, στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα οι αναβάτες της Yamaha ήταν σάντουϊτς ανάμεσα στο Ducati του Dovi και του Petrucci. Ο Dovizioso όμως οδηγούσε σαν κομπιούτερ και με απίστευτα σταθερό γυρολόγιο, κράτησε σε καλή κατάσταση τα ελαστικά του μέχρι το τέλος του αγώνα, πανηγυρίζοντας μια νίκη γεμάτη ιταλικό ενθουσιασμό και συναίσθημα για τον ίδιο και την ομάδα του.

Επτά γύρους πριν το τέλος ο Rossi έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, αλλά αυτό δεν αρκούσε να τον φέρει σε απόσταση βολής, ούτε να ξεφορτωθεί τον Petrucci. Από εκείνο το σημείο και μετά ο Ιταλός έδειξε σαν να συμβιβάστηκε με την ιδέα τις τέταρτης θέσης. Λογική απόφαση, αφού η Honda του Marquez είχε μείνει πολύ πίσω του και ήταν προφανές ότι ο Vinalies δεν θα του χάριζε βαθμούς. Από την άλλη μεριά, ο ταχύτατος ισπανός αναβάτης της Yamaha δεν το έβαλε ποτέ κάτω και πήρε το ρίσκο να δώσει μάχες σώμα με σώμα με τον Petrucci, ο οποίος βρέθηκε αρκετές φορές μπροστά του, προστατεύοντας κατά κάποιο τρόπο τον Dovi από τον Vinales και φυσικά αναγκάζοντας τον Ισπανό να ταλεπωρεί περισσότερο τα ελαστικά του. Όμως ο Vinales εκτός από ταχύτητα έχει και τεράστιο ενθουσιασμό και κατεβάζοντας διαρκώς τους χρόνους του, ξεμπέρδεψε με τον Petrucci και μείωσε τη διαφορά του από τον Dovi από το 1,2’’ στο 0,780’’. Μάλιστα ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να περάσει την Ducati στο τέλος της ευθείας!

Όμως ο Ιταλός έλεγχε πλέον απόλυτα τον αγώνα, δεν έκανε ούτε ένα λάθος και πήρε μια ιστορική νίκη, αλλά και πολύτιμους βαθμούς που πλέον τον βάζουν μέσα στο κάδρο των διεκδικητών του πρωταθλήματος. Αντιθέτως στο στρατόπεδο της Honda επικρατούσε απόλυτος εκνευρισμός, που έγινε ακόμα μεγαλύτερος όταν έπεσε η καρό σημαία. Ο Merquez ήταν ο μόνος από τους κορυφαίους οδηγούς της Honda που τερμάτισε στην έκτη θέση μετά από μάχες με… τη δορυφορική Ducati του Alvaro Bautista, ο οποίος τερμάτισε πέμπτος! Ο Crutchlow ήταν ταχύτατος στα δοκιμαστικά του Σαββάτου με ελαστικά αγώνα, όμως έπεσε και η δεύτερη μοτοσυκλέτα του δεν είχε καμία σχέση με την πρώτη σε στήσιμο και κινητήρα όπως δήλωσε ο ίδιος. Όχι μόνο αυτό, αλλά και στο τελευταίο γύρο, ο Pedrosa έκανε μια σπάνια για την αγωνιστική προσωπικότητά του βλακεία και πήγε να περάσει από εσωτερική των Βρετανό. Του μπλόκαρε ο εμπρός τροχός και πήρε μαζί του τον Crutchlow, με τον Βρετανό να του λέει κάποια “γαλλικά” στην αμμοπαγίδα! Εξαιρετικά ηλεκτρισμένο το κλίμα και στο box του Marquez, όπου το μεγάλο αφεντικό του HRC βρέθηκε εκεί για να.. τα πούνε.

Πάμε στον επόμενο αγώνα με δύο αναβάτες της Yamaha, έναν της Honda και έναν της Ducati να διεκδικούν το Πρωτάθλημα. Ό,τι καλύτερο δηλαδή!

 

1. Andrea Dovizioso ITA Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 32.126s
2. Maverick Viñales ESP Movistar Yamaha MotoGP (YZR-M1) 41m 33.407s
3. Danilo Petrucci ITA Octo Pramac Racing (Desmosedici GP17) 41m 34.460s
4. Valentino Rossi ITA Movistar Yamaha MotoGP (YZR-M1) 41m 35.811s
5. Alvaro Bautista ESP Pull&Bear Aspar Team (Desmosedici GP16) 41m 37.928s
6. Marc Marquez ESP Repsol Honda Team (RC213V) 41m 38.011s
7. Johann Zarco FRA Monster Yamaha Tech 3 (YZR-M1)* 41m 45.331s
8. Jorge Lorenzo ESP Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 46.519s
9. Michele Pirro ITA Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 47.006s
10. Andrea Iannone ITA Team Suzuki Ecstar (GSX-RR) 41m 47.628s
11. Tito Rabat ESP Estrella Galicia 0,0 Marc VDS (RC213V) 41m 54.130s
12. Scott Redding GBR Octo Pramac Racing (Desmosedici GP16) 41m 57.078s
13. Jonas Folger GER Monster Yamaha Tech 3 (YZR-M1)* 42m 0.286s
14. Hector Barbera ESP Reale Avintia Racing (Desmosedici GP16) 42m 2.802s
15. Jack Miller AUS Estrella Galicia 0,0 Marc VDS (RC213V) 42m 2.905s
16. Karel Abraham CZE Pull&Bear Aspar Team (Desmosedici GP15) 42m 14.432s
17. Sylvain Guintoli FRA Team Suzuki Ecstar (GSX-RR) 42m 18.420s
18. Loris Baz FRA Reale Avintia Racing (Desmosedici GP15) 42m 22.857s
19. Sam Lowes GBR Factory Aprilia Gresini (RS-GP)* 42m 22.866s
20. Bradley Smith GBR Red Bull KTM Factory Racing (RC16) 42m 23.023s
Cal Crutchlow GBR LCR Honda (RC213V) DNF
Dani Pedrosa ESP Repsol Honda Team (RC213V) DNF
Aleix Espargaro ESP Factory Aprilia Gresini (RS-GP) DNF
Pol Espargaro ESP Red Bull KTM Factory Racing (RC16) DNF
 

 

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.