Ο Rossi δοκίμασε πίσω φρένο στο τιμόνι

Γιατί υπέκυψε κι αυτός
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/6/2019

Ανάμεσα στις μικρές παράλληλες ιστορίες που συμβαίνουν μέσα στις ομάδες των MotoGP, υπάρχουν και κάποιες που δείχνουν πόσο πολύ μετράνε οι λεπτομέρειες σε αυτό το επίπεδο αγώνων, αλλά και γιατί οι αναβάτες χρειάζεται διαρκώς να προσαρμόζονται στις αλλαγές συνθηκών που δημιουργούν οι νέες τεχνολογίες και οι αλλαγές στους κανονισμούς. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η δοκιμή πίσω φρένου στο τιμόνι από τον Valentino Rossi στα δοκιμαστικά μετά τον αγώνα της Βαρκελώνης… δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που χρησιμοποιεί κάτι τέτοιο ο Γιατρός, καθώς το 2017 είχε τοποθετήσει στην μοτοσυκλέτα του ένα τέτοιο σύστημα στον αγώνα της Aragon, λίγες εβδομάδες μετά το ατύχημα στο Mugello, παίρνοντας μάλιστα και την πέμπτη θέση! Όπως γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια, η χρήση μικρών λεβιέδων στο τιμόνι που ενεργοποιούν το πίσω φρένο ξεκίνησε από τον Mick Doohan μετά το ατύχημα που του διέλυσε το δεξί του πόδι. Εκείνη την εποχή των δίχρονων 500, οι αναβάτες χρησιμοποιούσαν τακτικά το πίσω φρένο μέσα στη στροφή για να κλείνουν τη γραμμή τους (οι δίχρονοι κινητήρες έχουν ελάχιστοφρένο από τον κινητήρα) και στις εξόδους των στροφών για να ομαλοποιούν την παροχή της δύναμης χωρίς να κλείνουν το γκάζι (δηλαδή χρησιμοποιούσαν το πίσω φρένο ως traction control και ως wheelie control).

Μετά τον Doohan, πολλοί αναβάτες άρχισαν να βάζουν τέτοιους λεβιέδες στο τιμόνι για να πατάνε πίσω φρένο με τον αντίχειρα, όχι γιατί είχαν σπάσει το πόδι τους και είχαν προβλήματα κινητικότητας, αλλά γιατί ανακάλυψαν πως βολεύει (κυρίως στις δεξιές) στροφές όπου το πόδι δεν χωράει να μπει ανάμεσα στην άσφαλτο και το φαίρινγκ της μοτοσυκλέτας όταν είναι υπερβολικά πλαγιασμένη. Ακόμα και όταν ήρθαν στη ζωή μας τα traction control και τα wheelie control, οι περισσότεροι αναβάτες συνέχυσαν να χρησιμοποιούν τον λεβιέ του πίσω φρένου στο τιμόνι, καθώς τους επέτρεπε να μειώσουν την παρεμβατικότητα των ηλεκτρονικών. Από το 2017 και μετά, ο Valentino Rossi δεν είχε τοποθετήσει ξανά στην μοτοσυκλέτα τους έως σήμερα τέτοιο μηχανισμό. Το δοκίμασε όμως και πάλι μετά τον αγώνα της Βαρκελώνης!

Ο λόγος που “υπέκυψε” και αυτός, είναι το γεγονός πως οι νέες μοτοσυκλέτες και τα νέα ελαστικά των MotoGP, επιβάλλουν πλέον στους αναβάτες να τοποθετούν πολύ μπροστά και προς το εσωτερικό της στροφής το πάνω μέρος του σώματός τους, με αποτέλεσμα τα πόδια να παίρνουν αφύσικη θέση ως προς τον λεβιέ του πίσω φρένου. Ο Rossi δοκίμασε και τις δύο παραλλαγές του συστήματος, δηλαδή και τον λεβιέ για τον αντίχειρα, αλλά και την κλασσική δεύτερη μανέτα κάτω από εκείνη του συμπλέκτη (scooter brake την αποκαλούν). Η λύση του μηχανισμού στον αντίχειρα του άρεσε περισσότερο, καθώς δεν εμποδίζει τη χρήση του συμπλέκτη στις εκκινήσεις, όπως κάνει η δεύτερη κλασσική μανέτα.

“Βοηθάει να έχεις όλα τα φρένα στα δάκτυλα όταν είσαι στη μέση της στροφής”

Μαζί με το πίσω φρένο στο τιμόνι, ο Rossi δοκίμασε και τα νέα ελαστικά της Michelin που εξελίσσει για το επόμενο πρωτάθλημα του 2020. Σύμφωνα με τον Rossi, “Είναι φανταστικά! Έχουν βελτιώσει την πρόσφυση κατά την επιτάχυνση και μπορείς να ανοίγεις πιο νωρίς και πιο πολύ το γκάζι. Έκαναν πολύ καλή δουλειά”.        

MotoGP-Yamaha: Σε τέλμα η εξέλιξη της V4 για τους Ιάπωνες

Τα αποτελέσματα δεν είναι πολύ θετικά με τη μοτοσυκλέτα να υπολείπεται ακόμη σημαντικά έναντι της M1
v4
Από τον

Παύλο Καρατζά

27/10/2025

Ο Augusto Fernandez παραδέχτηκε ότι το νέο πρωτότυπο V4 της Yamaha δεν έδειξε βελτίωση στη Μαλαισία σε σχέση με το Misano μετά από ένα δύσκολο Σαββατοκύριακο στο Sepang: “Χρειαζόμαστε κάτι άλλο”.

Κάνοντας τη δεύτερη εμφάνισή της σε GP μετά το ντεμπούτο του τον Σεπτέμβριο στο Misano, η πρωτότυπη V4 μοτοσυκλέτα δεν έδειξε ιδιαίτερη πρόοδο, ίσως λίγο περισσότερο σε ρυθμό κυρίως αγώνα. Γεγονός είναι πάντως ότι έμεινε πολύ πίσω από την εν σειρά 4κύλινδρη M1 της Yamaha, ενώ αναμενόμενα η απόδοσή της δεν μπορεί να συγκριθεί ακόμη με τις υπόλοιπες V4.

Ο Fernandez ήταν πολύ μακριά από την κορυφή, με διαφορά +25,412 δευτερόλεπτα στο Sprint και +47,060 δευτερόλεπτα στο Grand Prix. Στο Misano, οι διαφορές ήταν +27,893 δευτερόλεπτα και +61,504 δευτερόλεπτα, αντίστοιχα.

Η διαφορά από τον πιο αργό από τους μόνιμους αναβάτες της Yamaha με εν σειρά κινητήρα ήταν +7,7 δευτερόλεπτα (Alex Rins) στο Sprint δέκα γύρων και 21,9 δευτερόλεπτα (Jack Miller) στο Grand Prix.

Επίσης, η V4 κατέγραψε μέγιστη ταχύτητα 329,2 km/h, σε σύγκριση με τα 341,7 χλμ./ώρα του Pedro Acosta της KTM, με την τελική ταχύτητα των υπόλοιπων αναβατών της Yamaha να κυμαίνεται από 333,3 χλμ./ώρα (Fabio Quartararo) έως 336,4 χλμ./ώρα (Jack Miller).

Ο Fernandez δήλωσε “Δύσκολο Σαββατοκύριακο για εμάς. Ξεκινήσαμε το Σαββατοκύριακο χειρότερα από ό,τι τελειώσαμε στο Misano, οπότε νιώθαμε ότι έπρεπε να ξεκινήσουμε ξανά να ανακαλύπτουμε τι χρειαζόμασταν για να βρούμε ξανά τη βάση. Το θετικό είναι ότι με όλη τη δουλειά που έχουμε κάνει, είμαστε τώρα στο ίδιο σημείο με το πώς τελειώσαμε τον αγώνα στο Misano. Μπορούμε να πούμε ότι το θετικό είναι μόνο αυτό, γιατί έχουμε μια σαφή κατεύθυνση να ακολουθήσουμε τουλάχιστον για την επόμενη δοκιμή και τον επόμενο αγώνα στη Βαλένθια. Αλλά χρειαζόμαστε εξαρτήματα, χρειαζόμαστε κάτι άλλο. Επειδή κάναμε ό,τι μπορούσαμε με αυτά που έχουμε, από πλευράς ρυθμίσεων. Έτσι, τουλάχιστον έχουμε μια κατεύθυνση να ακολουθήσουμε, αλλά τώρα χρειαζόμαστε τους μηχανικούς να εργαστούν σε νέα πράγματα και να ακολουθήσουν αυτήν την κατεύθυνση”.

Η επόμενη εμφάνιση του δοκιμαστή της Yamaha V4 με wild card είναι προγραμματισμένη για τον τελευταίο αγώνα της σεζόν στη Βαλένθια.