Όλα όσα είπε ο Joan Mir κατακτώντας τον τίτλο του 2020 στα MotoGP

Οι πρώτες δηλώσεις και συναισθήματα του Mir, ως Παγκόσμιος Πρωταθλητής
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

16/11/2020

Φέτος ήταν μια εντελώς “παράξενη” σεζόν για τα MotoGP. Η πανδημία του κορωνοϊού έκανε ολόκληρη τη χρονιά ένα διαρκές “ροντέο” καταστάσεων και δεδομένων, με αποκορύφωμα την στέψη του Joan Mir με τη Suzuki ως Παγκόσμιου Πρωταθλητή, έναν αγώνα πριν το τέλος της σεζόν, στην δεύτερή του χρονιά στην κορυφαία κατηγορία. Βέβαια, αυτό το τελευταίο ίσως να μην είναι τελικό τόσο “απροσδόκητο” αν δούμε με μια πιο ψύχραιμη ματιά το τι συνέβη όλο αυτό το διάστημα.

Ο Mir πήρε την παρθενική του νίκη στον προηγούμενο αγώνα της Valencia, αλλά χάρη στην συνέπειά του μέσα στην ‘κουτσουρεμένη” και συμπυκνωμένη χρονιά, ήταν αρκετή για να του χαρίσει τον τίτλο και μάλιστα μέσα στην πατρίδα του. Κι αυτό το κατάφερε με ένα εργοστάσιο, την Suzuki, που την τελευταία φορά που πανηγύρισε έναν παγκόσμιο τίτλο ήταν ακριβώς δύο δεκαετίες πριν.

Ο παράγοντας-κλειδί γι’ αυτή την επιτυχία, είναι αυτό που αναφέραμε παραπάνω: η συνέπεια στα αποτελέσματα και τις επιδόσεις του. Για τους λάτρεις των στατιστικών, ο Mir είχε ως μέσο όρο την ένατη θέση (8,7 για την ακρίβεια) στις εκκινήσεις, την στιγμή που οι κυριότεροι αντίπαλοί και διεκδικητές του είχαν ένα εύρος μεταξύ pole position και 18ης θέσης.

Παρ’ όλα αυτά, όπως παραδέχεται κι ο ίδιος, δεν μπορούσε καν να φανταστεί ότι θα γινόταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής τόσο νωρίς στην MotoGP πορεία του. Είναι κάτι για το οποίο πάλευα όλη μου τη ζωή, από τότε που ήμουν 10 ετών, δήλωσε αμέσως με τον άθλο του. “Είχα αυτό το όνειρο και δεν σταμάτησα ποτέ να το προσπαθώ, οπότε τι άλλο μπορώ να πω; Ειλικρινά δεν το περίμενα τόσο νωρίς, αλλά τώρα κατακτήσαμε τον τίτλο, είναι δικός μας!”

Όταν ρωτήθηκε τι θα απαντούσε αν το ρωτούσαν πέρσι -στην παρθενική του χρονιά στα MotoGP- ότι θα γινόταν πρωταθλητής το 2020, απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: Θα έλεγα ότι είσαι τρελός! Σε κάθε αγώνα, χρόνο με το χρόνο, γινόμουν πιο γρήγορος και συνήθιζα γρήγορα τις μοτοσυκλέτες. Είχα μια ταχεία πρόοδο, κάτι που αποτελεί το κλειδί για να κερδίσω τον τίτλο στην δεύτερη χρονιά μου στα MotoGP.

Σχετικά με τον δεύτερο αγώνα στην Valencia όπου στέφθηκε πρωταθλητής, ο Mir παραδέχτηκε ότι το να τερματίσει έβδομος ενώ ξεκίνησε από την δωδέκατη θέση, μαρτυρά πλήρως το πόσο νευρικός ένιωθε εκείνη την ώρα. Πρόσθεσε επίσης ότι το μεγάλο διάστημα που χρειάστηκε για να επανέλθουν οι αναβάτες στις πίστες, εξαιτίας της πανδημίας, δίνει άλλον έναν πόντο στο κατόρθωμά του.

“Έδειχνα ήρεμος και χωρίς πίεση, αλλά δεν ήμουν καθόλου ψύχραιμος και ένιωθα μεγάλη πίεση. Ήμουν… σούπερ νευρικός για την ακρίβεια, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτή η χρονιά ήταν δύσκολη. Δεν είχαμε πίεση μόνο μέσα στην πίστα, αλλά και στα σπίτια μας όπου έπρεπε να προσέχουμε μην κολλήσουμε τον ιό. Ήταν δύσκολο να το διαχειριστούμε όλο αυτό. Ευχαριστώ πάρα πολύ την ομάδα μου που τα κατάφερε με όλο αυτό.”

Με τα στατιστικά να αντανακλούν μια αξιοζήλευτη ωριμότητα στην πορεία του για τον τίτλο, ο Mir δήλωσε πως το πρώτο του βάθρο στην Αυστρία, όπως και η μάχη του για την νίκη στον δεύτερο αγώνα του Red Bull Ring, είναι η απόδειξη πως μπορεί να είναι ανταγωνιστικός στο κορυφαίο επίπεδο, έστω κι αν έπρεπε να φτάσει μέχρι τον αγώνα της Βαρκελώνης για να αρχίσει να ονειρεύεται τον φετινό τίτλο.

“Στο Styrian GP ήταν ο αγώνας που ήμουν πολύ ανταγωνιστικός και πάλεψα για τη νίκη, αλλά μετά το Misano και την Barcelona, άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν ήμουν απλώς γρήγορος μόνο στην Αυστρία, αλλά μπορώ να συνεχίσω αυτές τις επιδόσεις με την μοτοσυκλέτα. Για μένα, εκείνη ήταν η αποφασιστική στιγμή.”

Βέβαια, η κατάκτηση του τίτλου έχει να κάνει εξίσου και με την εντυπωσιακή εξέλιξη της Suzuki για το GSX-RR. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Mir, η γενναία απόφαση να πάει σε μια εταιρεία που δεν είχε τα διαπιστευτήρια, αντί να κυνηγήσει μία θέση στην Honda, την Ducati και την Yamaha, ή να κάτσει άλλη μια χρονιά στην Moto2, κάνει την κατάκτηση του τίτλου ακόμη πιο γλυκιά.

“Θυσιάσαμε μια χρονιά στην  Moto2, καθώς το φυσιολογικό θα ήταν να παραμείνω δύο χρονιές στην κατηγορία, αλλά έτσι είχε η κατάσταση. Πήραμε την σωστή απόφαση για την μετακίνησή μου στα MotoGP. Για μένα, το να κερδίσω το πρωτάθλημα με οποιοδήποτε εργοστάσιο είναι απίστευτο, αλλά θεωρώ ότι ήταν γενναία κίνηση να πάω στην Suzuki γιατί δεν περίμενα αυτή την προοπτική με την μοτοσυκλέτα, στην δεύτερη χρονιά μου. Η επιτυχία μου με την Suzuki, είναι για μένα είναι κάτι το εξωπραγματικό!”

Ο Mir με την κατάκτηση του φετινού τίτλου, μπήκε στο κλειστό “κλαμπ” με μέλη τους Barry Sheene, Marco Luchnelli, Franco Uncini, Kevin Schwantz και Kenny Roberts Jr, όλοι του πρωταθλητές με την Suzuki. Μάλιστα, ο Kevin Schwantz -για τον οποίο ο Mir έχει δηλώσει ότι είναι ένα από τα δύο ινδάλματά του (ο άλλος είναι ο Rossi)- πόσταρε στο Instagram: Joan Mir, μόλις είδα τον αγώνα, εξασφάλισες το πρωτάθλημα και πας στην Πορτογαλία ως νικητής. Συγχαρητήρια φίλε, έκανες ακριβώς αυτό που έπρεπε σήμερα, δεν πήρες αχρείαστα ρίσκα και είσαι Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Συγχαρητήρια!”

Ο Mir όμως απάντησε και σε όλους όσοι θεωρούν πως ο τίτλος έχει μειωμένη αξία, εξαιτίας της απουσίας του Marc Marquez. “Όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο, το πιστεύουν γιατί δεν ξέρουν και πολλά από μοτοσυκλέτες, είπε. “Ο Marc δεν απουσιάζει από τους αγώνες επειδή τον απήγαγαν, Δεν πήγαν κάποιοι σπίτι του και τον άρπαξαν. Ο Marc ήταν παρών στον πρώτο αγώνα, ρισκάροντας για τη νίκη και το πρωτάθλημα, και έκανε ένα λάθος που του κόστισε όλη τη σεζόν. Αυτό συνέβη. Αυτό το γεγονός μειώνει την αξία του τίτλου; Αν είναι έτσι, θεωρητικά, δεν θα έπρεπε να έχουν αξία πολλά πρωταθλήματα άλλων αναβατών στην Ιστορία του αθλήματος, όπου τα φαβορί έπεσαν και δεν στέφθηκαν αυτοί πρωταθλητές. Είναι μέρος του σπορ και των MotoGP. Δεν θεωρώ αυτόν τον τίτλο λιγότερο άξιο λόγω του ότι έλειπε ο Marquez εξαιτίας του τραυματισμού του.”

Να σημειώσουμε μάλιστα εδώ, ότι πέρα από την επίσημη επιβεβαίωση πριν από μερικές μέρες πως ο Marquez δεν θα εμφανιστεί σε κανένα αγώνα της φετινής σεζόν, υπάρχουν νεότεριες εκτιμήσεις που κάνουν λόγο για τρίτη εγχείρηση με πιθανό ενδεχόμενο να χάσει ο Ισπανός αγώνες και από την επόμενη χρονιά!

 

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.