Siberia – Road of bones (A' ανταπόκριση)

Μια ανάσα πριν την Κίνα
19/8/2019

Από καιρό ήθελα να κάνω ένα ταξίδι στις ανατολικές εσχατιές (Far East) της Σιβηρίας. Αν και έχω βρεθεί τρεις φορές στην συγκεκριμένη περιοχή (1996, 2007, 2018) ταξιδεύοντας για το Vladivostok, ήθελα ωστόσο να πραγματοποιήσω μια πιο επισταμένη εξερεύνηση της Ανατολικής Σιβηρίας.
Έτσι, μην αντέχοντας να οδηγήσω για τέταρτη φορά στον Υπερσιβηρικό προκειμένου να φτάσω ως εκεί, αποφάσισα να στείλω ατμοπλοϊκώς στο Vladivostok την προσωπική μου BMW F-650 κι εγώ να μεταβώ κατόπιν αεροπορικώς – όπως και τελικά έγινε.
Αφού πέρασα έναν εκτελωνιστικό-γραφειοκρατικό Γολγοθά στο λιμάνι του Vladivostok, κατάφερα να παραλάβω την γαλανόλευκή μοτοσυκλέτα μου και να ξεκινήσω το δίτροχο οδοιπορικό μου στο Far East της Σιβηρίας, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου άγγιζε τα 6.000 χλμ.


Στο ταξιδιωτικό πλάνο που είχα καταστρώσει, υπήρχαν επισκέψεις γνωριμίας στις πόλεις Khabarovsk, Belogorsk, Blagoveshchensk, Yukutsk και Magadan, ενώ συμπεριλαμβανόταν και η οδήγηση σε χωματόδρομους, που το μήκος τους ξεπερνούσε τα 2.000 χιλιόμετρα. Αποχαιρετώντας το Vladivostok, ξεκίνησα να οδηγώ πάνω στον Υπερσιβηρικό με αρχικό προορισμό την πόλη Khabarovsk, (740 χλμ. βορειοδυτικά). Η πόλη Khabarovsk θεμελιώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στις όχθες του ποταμού Amur, ο οποίος αποτελεί την συνοριακή γραμμή ανάμεσα στην Ρωσία και την Κίνα. Ήταν μια πανέμορφη παραποτάμια πόλη, με αρχιτεκτονική κομψότητα και όμορφες γωνιές, που δικαίως κέρδισε άλλον ένα θαυμαστή. Αντίθετα, η πόλη Belogorsk ήταν ένα άχρωμο και αδιάφορο αστικό κέντρο, που γρήγορα έσβησα από τα κύτταρα της μνήμης μου.


Στην προσπάθειά μου να οδηγήσω κατόπιν βόρεια του Υπερσιβηρικού, πάνω στον οδικό άξονα Lena Hwy με προορισμό τις πόλεις Yukutsk και Magadan, είχα δυο πτώσεις στον χωμάτινο άξονα (περίπου 300 χιλιόμετρα νότια της πόλης Yukutsk). Ένα άσχημα κτυπημένο πόδι δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω την πορεία μου πιο βόρεια, με αποτέλεσμα να επιστρέψω ξανά στον Υπερσιβηρικό και να στραφώ προς την πόλη Blagoveshchensk.


Την περίοδο που ήμουν στην Σιβηρία, εκτός από τις καταστροφικές πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν, εκτεταμένες πλημμύρες σάρωσαν την περιοχή του Far East. Τα δυσάρεστα αποτελέσματα των σφοδρών βροχοπτώσεων ήταν ορατά στα χωριά της παραποτάμιας περιοχής του Amur, καθώς πολλά ήταν πλημμυρισμένα.


Το κοινό στοιχείο των πόλεων Khabarovsk και Blagoveshchensk είναι ο ποταμός Amur. Και τα δυο αστικά κέντρα της Ανατολικής Σιβηρίας είναι κτισμένα στις όχθες του συνοριακού ποταμού και θωπεύουν από απόσταση αναπνοής την Κίνα…
Κωνσταντίνος Μητσάκης


 

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό

Στο Dubai με το QJ SRT 800X - Ταξιδιωτικό του Κωνσταντίνου Μητσάκη, Β' ανταπόκριση

Με αφετηρία την Τζέντα και προορισμό το Κατάρ
Ταξιδιωτικό Dubai
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

15/1/2024

Στο κατάστημα της MIKEL COFFEE της Τζέντα, η υποδοχή που επιφυλάχθηκε στον Έλληνα μοτο-ταξιδιώτη της MIKEL COFFEE ήταν απρόσμενα πανηγυρική! Αποκορύφωμα του θερμού καλωσορίσματός μου ήταν το γύρισμα ενός βιντεοκλίπ για τα social media, με πρωταγωνιστή την αφεντομουτσουνάρα μου! Hollywood, σου έρχομαι!

Με αφετηρία την Τζέντα, η κόκκινη γραμμή της κατοπινής διαδρομής του QJ DUBAI οδηγούσε ανατολικά με προορισμό το Κατάρ, στις ακτές του Περσικού κόλπου. Για να φτάσω όμως εκεί, θα έπρεπε να διασχίσω απ’ άκρη σε άκρη (από δυτικά προς ανατολικά) όλη την Αραβική χερσόνησο, καταγράφοντας περίπου 1.535 χλμ. -όπως και τελικά έγινε, με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση στην πρωτεύουσα Ριάντ. Έτσι, από την Ερυθρά Θάλασσα βρέθηκα στον Περσικό Κόλπο -από την μια θάλασσα πήγα στην άλλη!

Ταξιδιωτικό Dubai

Η Ντόχα, η πρωτεύουσα του λιλιπούτειου εμιράτου του Κατάρ, με φιλοξένησε για δυο μέρες και με προετοίμασε για το πολιτισμικό σοκ που με περίμενε στο Dubai. Χάρη στα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, το μικρό κρατίδιο του Κατάρ έχει εξελιχθεί σ’ ένα πλούσιο και σύγχρονο κράτος με παγκόσμια ακτινοβολία και μεγάλη επιρροή στον αραβικό κόσμο. Όλο το οδικό δίκτυο ήταν σύγχρονο και εξαιρετικό, ενώ την πρωτεύουσα Ντόχα κοσμούσαν λαμπεροί ουρανοξύστες από γυαλί και ατσάλι, high tech οικοδομήματα, διάσημα ξενοδοχεία και υπερσύγχρονα malls -η χλιδή και η πολυτέλεια σε υπερθετικό βαθμό! Η παραλιακή λεωφόρο Corniche με τους πανύψηλους ουρανοξύστες, η αραβική αγορά Waqif Souq, το μοντέρνο κτίσμα Lusail Katara Twin Tower, το Ισλαμικό Πολιτιστικό Κέντρο Fanar και το μνημείο Pearl Monument ήταν τα αξιοθέατα της καταριανής πρωτεύουσας που αποθανάτισε ο φωτογραφικός φακός μου.

Ταξιδιωτικό Dubai

Και μετά την Ντόχα, είχε έρθει η σειρά του Dubai να με υποδεχθεί! Μόλις 669 χλμ. χώριζαν τις δυο πόλεις του Περσικού Κόλπου, απόσταση που κατάφερα να καλύψω αυθημερόν, παρά τα δυο χρονοβόρα περάσματα συνόρων (Κατάρ–Σαουδική Αραβία & Σαουδική Αραβία–Η.Α.Ε) που μεσολάβησαν. Στα Η.Α.Ε, από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο ένας υπέροχος αυτοκινητόδρομος με όριο ταχύτητας 160 χλμ. (!) ανέλαβε να οδηγήσει την QJ SRT 800X με προορισμό το Dubai (450 χλμ. ανατολικά). Και τελικά, με τις πρώτες σκιές του δειλινού, η ακούραστη QJ SRT 800X και ο ενθουσιώδης αναβάτης της προσέγγισαν το ονειρικό Dubai, έχοντας καταγράψει από την αρχή του ταξιδιού 4.250 χλμ. Με την άφιξη στο Dubai ολοκληρώθηκε το πρώτο σκέλος του QJ DUBAI, ενώ σε τρεις μέρες θα ξεκινούσε το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού, η επιστροφή στην Ελλάδα (μέσω Σαουδικής Αραβίας, Κουβέιτ, Ιράκ και Τουρκίας).

Ταξιδιωτικό Dubai

Τρεις μέρες στο Dubai έγινα μάρτυρας της απόλυτης χλιδής και υπερβολής που ακούει στο όνομα Dubai! Υπερπολυτελή ξενοδοχεία πολλών αστέρων, εξαιρετικά εστιατόρια, λαμπεροί ουρανοξύστες, σύγχρονα αρχιτεκτονήματα, έντονη νυχτερινή ζωή, αμμουδερές παραλίες και υποδειγματική αραβική φιλοξενία επιβεβαίωσαν στα μάτια μου την παγκόσμια μοναδικότητα και ζηλευτή υπερβολή που χαρακτηρίζουν το Μανχάταν της Ερήμου.

Ταξιδιωτικό Dubai

Παρά το ισχυρό πολιτισμικό σοκ που έπαθα (και δεν το κρύβω), δεν παρέλειψα να αποθανατίσω την QJ SRT 800X μπροστά στο ψηλότερο κτίριο του κόσμου (Burj Khalifa / 825 m.), να γευματίσω με τον αγαπητό φίλο (και σύντροχο) Μάριο Χριστόπουλο και να επισκεφθώ το τρίτο κατά σειρά κατάστημα της MIKEL COFFEE COMPANY, όπου και απόλαυσα έναν αυθεντικό ελληνικό φραπέ. Όταν όμως ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω το Μανχάταν της Ερήμου, έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη και μελαγχολία!