Ταξίδι – "Arabian Tour": Α' ανταπόκριση

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

20/4/2022

Η Μέση Ανατολή και η Αραβική χερσόνησος είναι περιοχές που θέλουν το χρόνο τους. Και μιλάω για εποχιακό χρόνο. Ένα ταξίδι με μοτοσυκλέτα σ’ αυτές τις περιοχές είναι απαγορευτικό το καλοκαίρι, μιας και η θερμοκρασίες τότε “λιώνουν” κυριολεκτικά και πέτρες.

Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που άδραξα την ευκαιρία και φόρτωσα την BMW F 850 GS (ευγενική χορηγία της BMW ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε.) μέσα στις διακοπές της Λαμπρής για να πραγματοποιήσω ένα ταξίδι 7.500 χλμ. σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου (Λίβανος, Συρία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Κατάρ, Κουβέιτ).

Το δίτροχο οδοιπορικό με κωδικό όνομα "Arabian Tour" ξεκίνησε κατά παράδοξο τρόπο με δυο απανωτά ακτοπλοϊκά δρομολόγια (Πειραιάς-Χίος & Χίος-Τσεσμέ). Ήταν ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος να βάλω ρόδα στην Τουρκία, στο έδαφος της οποίας είχα να κάνω κατόπιν περί τα 910 χλμ., πάνω σε μια ιδιαίτερα ανιαρή διαδρομή (Usak, Afyon, Konya, Karaman, Tasucu). Τελικός προορισμός μου θα ήταν η παραλιακή κωμόπολη Tasucu, απ’ όπου θα συνέχιζα και πάλι ακτοπλοϊκώς για την Τρίπολη του Λιβάνου. Με αυτόν άλλωστε τον τρόπο είχα μεταβεί στην Μέση Ανατολή λίγους μήνες νωρίτερα με μια μαύρη Daytona Maverick 500, στα πλαίσια του ταξιδιού “Daytona East”…

Τι με “κέρασε” η Τουρκία στις τρεις μέρες που με φιλοξένησε στην επικράτειά της; Οι Σάρδεις της Λυκίας αποτέλεσαν μια συναρπαστική αρχαιολογική στάση στη μικρασιατική γη, ενώ στην Konya (Ικόνιο) θαύμασα τους περιστροφικούς χορούς των Δερβίσηδων σ’ ένα παραδοσιακό ρεστοράν.

Παραδόξως, το 16ωρο ακτοπλοϊκό πέρασμα από την Τουρκία στον Λίβανο δεν αποτέλεσε μια εφιαλτική ανάμνηση, όπως την προηγούμενη φορά. Κι αυτό, χάρη στην επιμονή ενός ναυτικού του πληρώματος να μου προσφέρει αφιλοκερδώς την καμπίνα του για να κοιμηθώ. Γίνονται και θαύματα…

Στον Λίβανο, η αποστολή της BMW F 850 ήταν σχετικά αστεία, αφού είχε μόλις 140 χλμ. να διατρέξει, πριν προσεγγίσει τα σύνορα της Συρίας. Καθοδόν για τα συριακά σύνορα, η Τρίπολις, η Βύβλος και η Βηρυτός με φιλοξένησαν και ξεκούρασαν για λίγο ταξιδευτή του "Arabian Tour".

Σειρά είχε τώρα η Συρία. Μετά από 12 χρόνια ανελέητου πολέμου, επέστρεφα και πάλι στη πολύπαθη χώρα της Μέσης Ανατολής, η οποία είχε βίωσε την μεγαλύτερη ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή στην ιστορία της. Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά (και πιο επικίνδυνα) από ότι το 2010. Πήρα λοιπόν μια ανάσα και βούτηξα στα “βαθειά”!

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

4/7/2022

Με την πρωτεύουσα Rabat να χάνεται από τους καθρέπτες της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500, είχε ουσιαστικά ξεκινήσει το ταξίδι προς τον μακρινό νότο του Μαρόκου, με προορισμό τα σύνορα της Μαυριτανίας (2.000 χλμ.).

Παραπέμποντας για την επιστροφή την γνωριμία με την Casablanca και το Marrakech, οι πόλεις που επιλέχθηκαν να φιλοξενήσουν την μαροκινή διαδρομή μου ήταν η Agadir και η Laayoune, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των χιλιομέτρων θα ακολουθούσαν την ακτογραμμή του Ατλαντικού Ωκεανού.

Για τις τέσσερεις επόμενες μέρες, τα στοιχεία που χαρακτήρισαν το καθημερινό ταξίδι των αισθήσεων ήταν η μοναξιά του δρόμου, οι ελάχιστοι οικισμοί καθοδόν και η ερημοποίηση του τοπίου, ενώ ειδυλλιακή ήταν η εικόνα του γαλάζιου ωκεανού που πρωταγωνιστούσε στα δεξιά του οδικού άξονα.

Η πόλη Laayoune θεωρείται η άτυπη πρωτεύουσα της Δυτικής Σαχάρας, μια τεράστια σε έκταση περιοχή που διεκδικεί από το 1976 –μέσω των ανταρτών του μετώπου Πολισάριο– την αυτονομία της από το Μαρόκο. Μέχρι τότε ήταν ισπανική αποικία, την οποία όμως εγκατέλειψαν οι Ισπανοί.

Ταξιδεύοντας από την Laayoune ως τα σύνορα της Μαυριτανίας (850 χλμ.), το πέρασμά μου από την νοητή γραμμή του Τροπικού του Καρκίνου ήταν το σημαντικότερο γεγονός της διαδρομής.

Όμως, η έρημος που είχε τις δικές της αντιρρήσεις για την επέλαση του Έλληνα αναβάτη, προσπάθησε για δυο μέρες με αμμοθύελλες και ισχυρούς πλευρικούς ανέμους να διακόψει την πορεία μου. Αρκετά δυναμική η προσπάθεια της τοπικής φύσης, αλλά το πείσμα μου αποδείχθηκε ισχυρότερο. Τελικά κατάφερα να μείνω όρθιος και να συνεχίσω!

Στα σύνορα Μαρόκου–Μαυριτανίας δεν ταλαιπωρήθηκα πολύ –μόλις 2 ώρες παρέμεινα στις τελωνειακές εγκαταστάσεις. Μετά πάτησα την μίζα της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 και ξεκίνησα.

Η διαδρομή από τα σύνορα της Μαυριτανίας ως την πρωτεύουσα Nouakchott (420 χλμ.) ήταν ένα περιπετειώδη ταξίδι στην αμμώδη γη της Μαυριτανίας, με καυτές καιρικές συνθήκες (43C), καλοδιατηρημένο οδικό άξονα, αφόρητη μοναξιά και με απέραντους σαγηνευτικούς αμμόλοφους.

Χρειάστηκαν 7 ώρες επίπονης οδήγησης για να αντικρίσω τα πρώτα σπίτια της Nouakchott, όπου παρέμεινα για τις δυο επόμενες μέρες. Πρωτίστως για να ξεκουραστώ και κατά δεύτερο να γνωρίσω την μαυριτανική πρωτεύουσα, η οποία ωστόσο δεν με ξετρέλανε! Λίγα τα αξιοθέατά της (Τζαμί Mosque Saudi Arabia, Πάρκο Parc de la leberte), ενώ σκόνη, άμμο και σκουπίδια υπήρχαν σ’ όλη την έκταση της πόλης.

Ωστόσο, με την παρουσία μου στην Nouakchott είχα πλέον φτάσει σε απόσταση αναπνοής από το Dakar – μόλις 560 χλμ. με χώριζαν από τον θρυλικό προορισμό μου. Σύντομα θα ξεκινούσα το τελευταίο ετάπ στο δικό μου ταξιδιωτικό rally Dakar…