Ταξίδι στην Κεντρική Ασία: Δ' ανταπόκριση

Στο ψηλότερο πέρασμα της Κ. Ασίας
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

22/7/2019

Ήταν αδύνατον να βρεθώ στην Κεντρική Ασία και να μην επιχειρήσω την διάσχιση του φημισμένου “Pamir Road”, του ορεσίβιου οδικού άξονα που διασχίζει την απόκρημνη οροσειρά των Pamir. Από τα ίδια αυτά βουνά είχε περάσει και ο Μάρκο Πόλο, όταν ταξίδευε με προορισμό την μυθική Κίνα.

Περίπου 1.200 χιλιόμετρα είναι το μήκος του “Pamir Road”, με αφετηρία την πρωτεύουσα Dushanbe του Τατζικιστάν και τερματισμό την κωμόπολη Sary Tash του Κιργιστάν. Σύμφωνα με το “επιχειρησιακό σχέδιο” που κατέστρωσα επιμελώς, το οδικό πρόγραμμα του “Pamir Road” χωρίστηκε σε 4 μέρες – διαδρομές: α) Dushanbe – Qalai Khum (350 km), β) Qalai Khum – Khorog (250 km), γ) Khorog – Murgab (320 km), δ) Murgab – Sary Tash (230 km).
Τις δυο πρώτες μέρες, πρωταγωνιστικό ρόλο στο τοπίο καθοδόν είχε ο ποταμός Pyandzh, που εκτελούσε παράλληλα και χρέη συνοριακής γραμμής. Ο δρόμος πήγαινε παράλληλα με την κοίτη του ποταμού, ενώ ακριβώς απέναντί μου απλωνόταν το Αφγανιστάν.
Η πιο δύσκολη διαδρομή ήταν αναμφίβολα η διαδρομή Qalai Khum – Khorog. Λόγω της άσχημης κατάστασης του οδικού άξονα, τόσο το κορμί μου, όσο και οι αναρτήσεις της λευκής Honda CB500X, ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα. Για 10 ολόκληρες ώρες, αναβάτης και μοτοσυκλέτα χοροπηδούσαμε μαζί στον ρυθμό της πέτρας. Τελικά, αντέξαμε και οι δυο.


Στην διαδρομή Khorog – Murgab (320 km) τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα, αφού η άσφαλτος (αν και με πάμπολλες λακκούβες) διευκόλυνε την οδήγηση και με βοήθησε να απολαύσω το επιβλητικό τοπίο των γρανιτένιων βουνοκορφών. Όμως, μυϊκή ατονία, πονοκέφαλος και δυσκολία στην αναπνοή ήταν τα συμπτώματα που άρχισαν να με ταλαιπωρούν, αφού το υψόμετρο σταδιακά ανέβαινε πάνω από τα 3.800 μ. Στόχος μου άλλωστε ήταν να σκαρφαλώσω στα 4.655 μ., στο ορεινό πέρασμα Ak Baital Pass, το ψηλότερο πέρασμα της Κεντρικής Ασίας, που απείχε μόλις 80 χιλιόμετρα βόρεια της Murgab.


Και τελικά τα κατάφερα. Το έπαθλό μου για την διάσχιση του “Pamir Road” με καρτερούσε στο ορεινό πέρασμα Ak Baital και το πανηγύρισα δεόντως! Στην υπόλοιπη διαδρομή ως την πόλη Os (Κιργιστάν), τα δυνατότερα σημεία ήταν τα δυο ορεινά περάσματα (Kasil Art 4.282 m., PassTarduk Pass 3.615 m.), η γαλάζια λίμνη Karakul και οι σκηνές καθημερινότητας των κατοίκων στην μεταξένια πόλη Os.


Έχοντας πραγματοποιήσει την υπέρβαση του “Pamir Road”, και με καταγεγραμμένα 10.200 χιλιόμετρα από την αρχή του ταξιδιού, ξεκίνησε η επιστροφή μου στα πάτρια εδάφη. Το οδοιπορικό μου στα χνάρια του εξερευνητή Παναγιώτη Ποταγού είχε πια ολοκληρωθεί, προσφέροντάς μου αλησμόνητες κεντροασιατικές εμπειρίες και συγκινήσεις. Τι έχω να σας προτείνω; Βάλτε οπωσδήποτε την Κεντρική Ασία στα ταξιδιωτικά σας πλάνα…

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό

RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Ε΄ - Ιταλία / Άλπεις

Ταξίδι στην Κέντρική Ευρώπη με BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

24/10/2022

Δυο ορεινά περάσματα είχαν πλέον απομείνει για την ολοκλήρωση της αλπικής διαδρομής του “RIDE THE CLASSIC WAY”: το Umbrail Pass (2.503 μ.) και το Passo dello Stelvio (2.764 μ.) – τα καλύτερα μάς περίμεναν στο τέλος!

Αφού ανεφοδιαστήκαμε σε καύσιμα στην κωμόπολη Santa Maria, ξεκινήσαμε σβέλτα για την κορυφή του Umbrail Pass που βρισκόταν πάνω στη συνοριακή γραμμή Ελβετίας – Ιταλίας. Παρεμπιπτόντως, ο δρόμος των 13,2 χιλιομέτρων που θα μας οδηγούσε στην κορυφή ήταν ο ψηλότερος ασφαλτοστρωμένος δρόμος της Ελβετίας.

Έχοντας δανειστεί το όνομά του από την κοντινή βουνοκορφή Piz Umbrail, το Umbrail Pass μάς έδειξε από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα τα «δόντια» του, αφού βρεθήκαμε αντιμέτωποι με 35 απανωτές ανηφορικές φουρκέτες και μέγιστη κλίση δρόμου στο 14%!

Το παλέψαμε γενναία και λίγη ώρα αργότερα, στη συνοριακή γραμμή Ελβετίας–Ιταλίας, ολοκληρώσαμε σε υψόμετρο 2.503 μ. την ανάβαση του ορεινού περάσματος Umbrail Pass. Αναμνηστικές φωτογραφίες μπροστά στις πινακίδες του χώρου, μια σύντομη ανάσα ξεκούρασης και πορεία κατόπιν για την τελευταία κορυφή.

Ακούγεται παράδοξο, αλλά η κορυφή του περάσματος Umbrail Pass απείχε μόλις 3,5 χλμ. από την αντίστοιχη του Passo Dello Stelvio – πριν καλα καλά το καταλάβουμε, βάλαμε ρόδα στο θεαματικότερο ορεινό πέρασμα της Ευρώπης και δεύτερο ψηλότερο των Άλπεων (2.757 μ.). Οι ιδανικές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν (ηλιοφάνεια με 18ο C) ήταν η αιτία της κοσμοσυρροής που συναντήσαμε στη κορυφή του περάσματος Stelvio. Εκατοντάδες ντόπιοι –αλλά και ξένοι– μοτοσυκλετιστές και ποδηλάτες ανεβοκατέβαιναν την φιδίσια ασφάλτινη λωρίδα, απολαμβάνοντας την εκπληκτική διαδρομή και το υπέροχο αλπικό τοπίο.

Κατασκευασμένο μέσα σε 5 χρόνια (1820–1825), το διάσημο Passo dello Stelvio αποτελεί για τους Ιταλούς σήμερα έναν “must to go” προορισμό με εμβληματικό χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η Alfa Romeo και η Moto Guzzi έδωσαν την ονομασία STELVIO σ’ ένα μοντέλο τους. Παρεμπιμπόντως, το συγκεκριμένο βορειο-ιταλικό πάσο αποτελεί από το 1953 ετάπ ανάβασης στον ποδηλατικό « Γύρο της Ιταλίας».

Αφού παρκάραμε τις μοτοσυκλέτες και περπατήσαμε χαλαρα στην κορυφή του Stelvio, γευματίσαμε κατόπιν σ’ ένα καφέ-εστιατόριο σχολιάζοντας τις όμορφες εικόνες και τις δυνατές εμπειρίες που αποκομίσαμε καθόδον από τη Ζυρίχη στο Passo dello Stelvio. Και η κουβέντα μας καλά κρατούσε!

Κάποια στιγμή όμως έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Ανανεώνοντας το επόμενο ραντεβού μας για τα μέσα Νοεμβρίου στην Ελλάδα, ο Στέλιος ξεκίνησε την επιστροφή του στη Ζυρίχη κι εγώ άρχισα να κατηφορίζω στη νότια πλευρά του Passo dello Stelvio με προορισμό την ιταλική κωμόπολη Bormio, όπου και θα διανυκτέρευα. Και τελικά, μετά από 13 ώρες ημερήσιας οδήγησης, κατέβηκα από την σέλα της BMW R18 CLASSIC και κατέλυσα σ’ ένα γραφικό αγροτόσπιτο, κάπου στα νότια προάστια της Bormio. Η αλπική διαδρομή του RIDE THE CLASSIC WAY” μόλις είχε ρίξει τίτλους τέλους: τέσσερα θεαματικά αλπικά πάσο, μια στιβαρή μοτοσυκλέτα, ένας ενθουσιασμένος αναβάτης...