European Heritage Tour - Ο γύρος της Ευρώπης με BMW R18 Transcontinental, Β’ μέρος

Γιβραλτάρ, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία
Γιβραλτάρ
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

11/9/2023

Ταξιδεύοντας με την BMW R 18 TRANSCONTINENTAL στη νοτιοδυτική άκρη της Ιβηρικής χερσονήσου οι συντεταγμένες του GPS “έδειχναν” την πόλη Tarifa, που αποτελεί το νοτιότερο χερσαίο σημείο της Ευρώπης και συνιστούσε τον πρώτο (γεωγραφικό) στόχο του EUROPEAN HERITAGE TOUR.

Πριν όμως βάλουμε ρόδα στην Tarifa, κάναμε μια μικρή παράκαμψη με προορισμό το Γιβραλτάρ, που στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ως Ηράκλειες Στήλες λόγω της μυθολογικής παρουσίας του Ηρακλή. Πρόκειται για ένα από τα μικρότερα κρατίδια της Ευρώπης (μόλις 6,5 τ. χλμ.), που ανήκει από το 1.704 στη Μεγάλη Βρετανία και διαθέτει σπουδαία στρατηγική θέση στη μεσογειακή λεκάνη. Σύντομη ήταν η δίτροχη περιήγησή μας στους στενούς δρόμους του Γιβραλτάρ, ενώ το μνημείο “Στήλες του Ηρακλή” ήταν από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του λιλιπούτειου κρατιδίου που επισκεφθήκαμε.

Ταρίφα

Μόλις 46 χλμ. νοτιοδυτικά του Γιβραλτάρ αντικρίσαμε τα πρώτα σπίτια της ισπανικής πόλης Tarifa. Μετά από 3.100 χλμ. ταξιδιού, πατέρας και γιος φτάναμε στο νοτιότερο χερσαίο σημείο της Ευρώπης -δικαιολογημένα ήταν τα διάπλατα χαμόγελα και οι εκρήξεις χαράς. Εδώ στην Tarifa η πρώτη αποστολή του EUROPEAN HERITAGE TOUR ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Σειρά είχε κατόπιν το ακρωτήριο Cabo da Roca της Πορτογαλίας, το δυτικότερο χερσαίο σημείο της Ευρώπης.

European Heritage Tour, B' Μέρος

Για να γίνει αυτό, χρειάστηκε να οδηγήσουμε τη στιβαρή BMW R 18 TRANSCONTINENTAL περίπου 710 χλμ. βορειοδυτικά της Tarifa. Σημείο αναφοράς των συγκεκριμένων χιλιομέτρων αποτέλεσε ωστόσο ένα κύμα καύσωνα, που είχε εκτοξεύσει τον υδράργυρο στους 41–42 C. Υπομένοντας στωικά την καυτή ανάσα του ήλιου, καταφέραμε να προσεγγίσουμε εντέλει το διάσημο ακρωτήρι Cabo da Roca της Πορτογαλίας και να πανηγυρίσουμε τη δίτροχη παρουσία μας στο δυτικότερο χερσαίο σημείο της Ευρώπης. Η επίτευξη του δεύτερου στόχου του πανευρωπαϊκού ταξιδιού EUROPEAN HERITAGE TOUR ήταν πλέον γεγονός. Τρίτος -και τελευταίος- γεωγραφικός στόχος ήταν πλέον το Βόρειο Ακρωτήριο (Nordkapp) της μακρινής Νορβηγίας! Γιώργο, πάμε τώρα βόρεια.

European Heritage Tour, B' Μέρος

Η κοντινή Λισαβόνα μάς φιλοξένησε για δυο μέρες και μας ξενάγησε στις σαγηνευτικές γειτονιές της. Κτισμένη στο δυτικότερο άκρο της Ευρώπης, η Λισαβόνα του θαλασσοπόρου Vasco de Gama ξέρει να γοητεύει τον επισκέπτη τόσο με τα αρχιτεκτονικά στολίδια του χθες, όσο και με την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της, που παραπέμπει περισσότερο σε μεσογειακή παρά σε ευρωπαϊκή πόλη.

European Heritage Tour, B' Μέρος

Με αφετηρία τη Λισαβόνα, ξεκίνησε η πορεία προς το Βόρειο Ακρωτήριο (Nordkapp) της Νορβηγίας. Τις δυο επόμενες μέρες, ταξιδεύοντας πάνω στη διαδρομή Lisboa (Portugal) – Burgos (Spain) – Bordeaux (France), η μαύρη BMW R 18 TRANSCONTINENTAL διέτρεξε 1.160 χλμ. μέσα από τον εθνικό χώρο της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας. Ζεστά παρέμειναν τα χιλιόμετρα στην Πορτογαλία και στην Ισπανία (40–41 C), ενώ η υπέρβαση της οροσειράς των Πυρηναίων και η επιστροφή στη Γαλλία σηματοδότησε το φινάλε της ταλαιπωρίας μας από τον καύσωνα της ιβηρικής χερσονήσου.

European Heritage Tour, B' Μέρος

Στη Γαλλία, μπορεί οι τιμές του υδραργύρου να έπεσαν αισθητά, αντίθετα, οι τιμές της βενζίνης, των διοδίων και των διανυκτερεύσεων εκτοξεύτηκαν στα ύψη, σε σχέση με την Ισπανία και την Πορτογαλία -μεγάλος ο πόνος για την τσέπη μας!

European Heritage Tour, B' Μέρος

Το Μπορντό, που συγκαταλέγεται σήμερα στις μεγαλύτερες οινοπαραγωγικές πόλεις του κόσμου με ετήσια κέρδη 14,5 δισεκατομμύρια ευρώ, αποτέλεσε την πρώτη στάση μας στη Γαλλία. Διαθέτοντας τα περισσότερα προστατευμένα κτήρια από οποιαδήποτε άλλη γαλλική πόλη (μετά από το Παρίσι), το Μπορντό του ποταμού Garonne μάς μετέφερε σε μια εποχή όπου ο ρομαντισμός συναντά τις τέχνες και την αριστοκρατία της Γαλλίας του 18ου αιώνα. Με μεγάλους πεζόδρομους, τεράστια πάρκα, υπέροχα παραποτάμια τοπία και μνημεία, κομψά αστικά αξιοθέατα, πολυτελέστατα καταστήματα και ενδιαφέροντα μουσεία, η πατρίδα του πιο διάσημου ίσως κρασιού στον κόσμο μάς έκανε να νοιώσουμε πολίτες… πρώτης κατηγορίας!

Trans – Asian 2017

Στη γη του Πακιστάν
7/7/2017

Δεκαπέντε μέρες αφότου είχα αποχαιρετήσει τα πάτρια εδάφη, και με καταγεγραμμένα 4.350 χιλιόμετρα στο κοντέρ της λευκής Honda, περνούσα –φανερά αγχωμένος– τα σύνορα του Πακιστάν. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια που επισκεπτόμουν με μοτοσυκλέτα την "Χώρα των Αγνών". Η τελευταία φορά που πέρασα τα ίδια ιρανο-πακιστανικά σύνορα (Taftan) ήταν το 2014, όταν οδηγούσα ένα παπί Yamaha Crypton 135, με προορισμό την Ινδία.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι Πακιστανοί φρόντισαν να μου παραχωρήσουν ένοπλη στρατιωτική συνοδεία για όλη την διάρκεια του ταξιδιού μου στην χώρα τους. Ήταν ένα μέτρο προστασίας των ξένων ταξιδιωτών από τυχόν επιθέσεις των Ταλιμπάν ή του ISIS, τ’ οποίο φυσικά αποδέχτηκα με ανακούφιση. Με τίποτα δεν ήθελα να βρεθώ αιχμάλωτος σε καμιά σπηλιά του Νοτίου Αφγανιστάν περιμένοντας πότε θα με ανταλλάξουν ή θα με αποκεφαλίσουν.

Το δρομολόγιο μέσα στο Πακιστάν άγγιζε τα 1.800 χλμ., με το πιο δύσκολο κομμάτι να είναι το πρώτο -από τα σύνορα ως την πόλη Quetta (640 χιλιόμετρα)- λόγω της καυτής παρουσίας της ερήμου Βελουχιστάν. Δυο πτώσεις (ευτυχώς ανώδυνες) σε χωμάτινα κομμάτια της διαδρομής, αμμοθύελλες, βενζίνη από βαρέλια, στρατιωτική συνοδεία και ένα σκασμένο λάστιχο αποτέλεσαν τα στοιχεία της οδικής περιπέτειας των δυο πρώτων ημερών μέχρι την πόλη Quetta, την πρωτεύουσα της επαρχίας Βελουχιστάν….

Στην Quetta, αφού κατέλυσα σ’ ένα κεντρικό ξενοδοχείο (ήταν επιλογή της αστυνομίας), βγήκα κατόπιν στην πόλη με την συνοδεία τριών στρατιωτών για να επισκευάσω το πίσω λάστιχο, που έσκασε μόλις έφτασα στο ξενοδοχείο –ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία. Έτσι, με καινούρια πίσω σαμπρέλα και ήρεμη πλέον διάθεση, μετά από δυο μέρες συνέχισα το ταξίδι μου για την πόλη Sukkur (410 χλμ. ανατολικά), στις όχθες του Ινδού ποταμού…

Στην διάρκεια της υπόλοιπης διαδρομής του “ Trans – Asian 2017” μέσα στο Πακιστάν (Sukkur-Multan-Lahore), οι τροχοί της Africa Twin ταξίδεψαν πάνω στην κορεσμένο εθνική οδό Ν5. Για τρεις μέρες, μέχρι τα σύνορα της Ινδίας, τα είδα όλα. Εκρηκτικό το "κοκτέιλ του δρόμου": επικίνδυνα φορτηγά, τρομερή σκόνη και καυσαέριο, οδήγηση κατά τα βρετανικά πρότυπα, σχιζοφρενείς οδηγοί, δυσβάστακτη υγρασία και μια αφόρητη ζέστη που άγγιζε τους 42 βαθμούς Κελσίου. Ήταν, ωστόσο, μια μικρή πρόγευση για τα οδικά δεινά που με περίμεναν στους δρόμους της γειτονικής Ινδίας, της επόμενης χώρας του “ Trans – Asian 2017”.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες