RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Α - Από τον Κωνσταντίνο Μητσάκη

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

7/10/2022

Η (ταξιδιωτική) ζωή μου έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. Εκεί που ταξιδεύω με μια μοτοσυκλέτα 250cc, βρίσκομαι πάνω σε μια 1000αρα on-off και συνεχίζω κατόπιν μ’ ένα παπί 125cc! Από τα ψηλά στα χαμηλά και τούμπα ανάποδα!

Ποτέ όμως δεν είχα βρεθεί στην σέλα μιας υπερ–μοτοσυκλέτας (σε κυβικά), όπως την εμβληματική cruiser BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION. Με νοσταλγική σχεδίαση περασμένων εποχών, αυστηρή τήρηση της παράδοσης BMW, μοντέρνα τεχνολογία, κτηνώδη ροπή, μεγάλη ζελατίνα, όπισθεν, 16αρη μπροστινό τροχό, μαλακές βαλίτσες και με τον μεγαλύτερο boxer κινητήρα στον κόσμο (1.802 cc), η BMW R 18 CLASSIC με «προσκάλεσε» να βιώσουμε μαζί στην Κεντρική & Δυτική Ευρώπη (Ιταλία, Ελβετία, Λίχτενσταιν, Γερμανία, Γαλλία) την ιδιαίτερη περιπέτεια δρόμου “RIDE THE CLASSIC WAY”.

Πριν όμως ξεκινήσει η ταξιδιωτική συμβίωσή μου με την BMW R 18 CLASSIC, χρειάστηκε να την “στρώσω”, αφού η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μού παραχωρήθηκε από την BMW MOTORRAD HELLAS με μηδέν χιλιόμετρα. Όλα έγιναν γρήγορα: στρώσιμο 1000 χιλιομέτρων σε μόλις 2 ημέρες, πραγματοποίηση πρώτου service, αναχώρηση για Πάτρα και ακτοπλοϊκή μετάβαση στην Ιταλία (Ancona), με αρχικό προορισμό την διάσημη λίμνη Como.

Η συμβίωσή μου με την BMW R 18 Classic άρχισε με μια διήμερη περιπλάνηση στον ειδυλλιακό κόσμο της ιταλικής λίμνης. Η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας βρίσκεται σε απόσταση μόλις 45 χλμ. από το κοσμοπολίτικο Μιλάνο και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς των εκπροσώπων του διεθνούς jet set.

Ήδη από τους ρωμαϊκούς χρόνους, η λίμνη Κόμο ήταν ένα αγαπημένο καταφύγιο επωνύμων. Ο Λατίνος ποιητής Βιργίλιος την ανέφερε συχνά, ο Ρωμαίος στρατηγός Πλίνιος είχε δύο βίλες στις όχθες της, ενώ αργότερα, τον 7ο μ.Χ. αιώνα, η βασιλική οικογένεια των Λομβαρδών δραπέτευε εδώ, αναζητώντας την ηρεμία και τη γαλήνη. Σταδιακά, από τον 16^ο αιώνα κι έπειτα, όλοι οι αριστοκράτες και οι γαλαζοαίματοι της Ευρώπης άρχισαν να χτίζουν δίπλα στη λίμνη επιβλητικές επαύλεις, πολλές από τις οποίες καθρεπτίζονται μέχρι σήμερα στα γαλάζια νερά της.

Αφού ξεναγήθηκα στην πόλη Como, την άτυπη πρωτεύουσα της ομώνυμης λίμνης, ξεκίνησα κατόπιν τον περίπλου της γαλάζιας λίμνης – αρχικά περιηγήθηκα στη δυτική πλευρά και ύστερα στην αριστερή πλευρά της. Η οδήγηση περιμετρικά της λίμνης απαιτoύσε πάντως ιδιαίτερη προσοχή. Ο στενός οδικός άξονας με τις διαδοχικές στροφές, οι γρήγοροι Ιταλοί οδηγοί, αλλά και η εκπληκτική θέα (που μου αποσπούσε την προσοχή από τον δρόμο), αποτελούσαν τις κυριότερες «παγίδες» της παραλίμνιας μαγευτικής διαδρομής της Como, που λογίζεται ως μια από τις ωραιότερες παραλίμνιες διαδρομές στην Ευρώπη.

Οι κοσμοπολίτικες κωμοπόλεις Argegno, Tremezzo και Menaggio αποτελούσαν τα αστραφτερά «διαμάντια» της δυτικής πλευράς, ενώ στην ανατολική πλευρά της λίμνης Como πρωταγωνιστούσε η παραλίμνια Βellagio, που για πολλούς θεωρείται η ομορφότερη ευρωπαική πόλη. Με αριστοκρατική φινέτσα περασμένων εποχών, η Bellagio αιχμαλώτισε τις αισθήσεις μου με την εκλεπτυσμένη ομορφιά και την ρομαντική ατμόσφαιρά της. Και φυσικά, δεν παρέλειψα να πραγματοποιήσω ένα σύντομο ακτοπλοϊκό ταξίδι με την BMW R 18 Classic στα νερά της λίμνης Como, στη διαδρομή Βellagio– Menaggio.

Επόμενος προορισμός του “RIDE THE CLASSIC WAY” οι κοντινές Ελβετικές Άλπεις, και συγκεκριμένα το μικροσκοπικό πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν.

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

19/9/2022

Όταν τα ξέφρενα πανηγύρια της άφιξης στη βόρεια εσχατιά της Ευρώπης κόπασαν και έσβησαν τα φώτα της «παράστασης», μοιραία ξεκίνησε η –ψυχολογική και ρεαλιστική– διαδικασία της επιστροφής από το Nordkapp στα πάτρια εδάφη.

Νορβηγία, Φιλανδία, Σουηδία, Γερμανία, Αυστρία και Ιταλία ήταν οι χώρες που με καρτερούσαν καθοδόν. Λίγες οι μέρες που διέθετα, πολλά τα χιλιόμετρα που είχα να διανύσω. Αποχαιρέτησα με ανάμεικτα συναισθήματα την υδρόγειο σφαίρα, πάτησα μίζα, έβαλα το κεφάλι κάτω και όρμηξα ακάθεκτος για τον μακρινό νότο.

Η μοναδική στάση που έκανα στην Φιλανδία πραγματοποιήθηκε στην πόλη Rovaniemi (λόγω Αρκτικού Κύκλου). Στη συνέχεια, τα 1.640 χλμ. της Σουηδίας (Haparanda–Umea–Sundsvall–Stockholm–Malmo–Trelleborg) βγήκαν σε μόλις 2 μέρες, παρά τις άστατες καιρικές συνθήκες που συνάντησα, ενώ το νυκτερινό ακτοπλοικό δρομολόγιο Trelleborg–Rostok σηματοδότησε το τέλος της οδικής αποστολής μου στην Σκανδιναβία.

Αν και ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχός μου, εντούτοις κατάφερα να επισκεφθώ δυο προορισμούς που διακαώς ήθελα να γνωρίσω. Στη Γερμανία –κοντά στην πόλη Regensburg της Βαυαρίας– προσέγγισα την Βαλχάλα (Walhalla). Πρόκειται για ένα πιστό αντίγραφο του Παρθενώνα, κτισμένο δίπλα στον Δούναβη από τον βασιλιά Λουδοβίκο Α΄ στις αρχές του 19^ου αιώνα. Στο εσωτερικό της πλούσια διακοσμημένης Βαλχάλα υπήρχαν συγκεντρωμένες οι προτομές όλων των επιφανών ηρώων της γερμανικής Ιστορίας.

Μετά τη Γερμανία, στάση για καφέ στην Αυστρία, και συγκεκριμένα στο Seefeld, το διάσημο τουριστικό θέρετρο των Αυστριακών Άλπεων που τόσο λατρεύω. Κοσμοπολιτισμός και υπέροχη αλπική φύση σε υψόμετρο 1.207 μ., στην καρδιά του Τιρόλο. Ένας λαμπερός προορισμός που πάντα επισκέπτομαι όταν βρίσκομαι στην περιοχή των Αυστριακών Άλπεων.

Και τέλος, η Ιταλία. Η πράσινη BMW F 850 GS κύλησε τους τροχούς της πάνω στην διαδρομή Brennero–Verona–Bologna–Ancona (590 χλμ.), ενώ το Ελληνικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο του Ρίμινι αποτελούσε τον δεύτερο προορισμό που έμελλε να επισκεφθώ. Στα νότια προάστια του Ρίμινι, στον λιτά διαμορφωμένο χώρο του Ελληνικού Στρατιωτικού Κοιμητηρίου, απέτισα έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους 116 Έλληνες μαχητές της 3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας, που σκοτώθηκαν το 1944 στη μάχη του Ρίμινι.

Ακτοπλοϊκή επιστροφή στην Ελλάδα (Ancona-Patra) και τίτλοι τέλους για το υδάτινο οδοιπορικό “VOLGA ROUTE”, που με ξενάγησε στις –λιγότερες γνωστές– γειτονιές της ρώσικης επικράτειας. Ο Βόλγας, ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ευρώπης, αποτέλεσε την έμπνευση αυτού του εναλλακτικού ταξιδιού και μού πρόσφερε την βιωματική εμπειρία της γνωριμίας μιας Ρωσίας πέρα από τα καθιερωμένα τουριστικά κλισέ. Η αλήθεια είναι πως το “VOLGA ROUTE”πραγματοποιήθηκε σε μια όντως δύσκολη χρονική περίοδο. Ελπίζω και εύχομαι, την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην περιοχή, στον ουρανό να πετούν μόνο τα λευκά περιστέρια της ειρήνης, και όχι πολεμικά αεροσκάφη και πύραυλοι…