Motul WorldSBK-Ταϊλάνδη: Δεύτερο χατ-τρικ ο Bautista!

Κλείνει την ψαλίδα ο Jonathan Rea
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

18/3/2019

Απ’ τις ελεύθερες δοκιμές κιόλας, ο Alvaro Bautista είχε δείξει πως διέθετε την ικανότητα να πάει για τη νίκη με την V4 R, καθώς ηγούνταν του πίνακα των χρονομετρήσεων. Βέβαια, το γεγονός πως κάποιος μπορεί να βρεθεί τόσο στην κορυφή του πίνακα όσο και να κατακτήσει την Superpole, δεν σημαίνει πως θα καταφέρει να κερδίσει τον αγώνα, καθώς μόνο ένας ταχύτατος γύρος δεν είναι αρκετός. Όμως, ο σταθερός ρυθμός του και τα ελάχιστα λάθη ήταν τα στοιχεία του Bautista που κατάφεραν να τον τοποθετήσουν στην κορυφή και των τριών αγώνων κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου.

 

Πρώτο σκέλος

Παρά το γεγονός πως ο Bautista είχε τη Superpole, δεν κατάφερε να ηγηθεί του αγώνα κατά την εκκίνηση, αφού ο Jonathan Rea (Kawasaki Racing Team WorldSBK) με ένα δυνατό ξεκίνημα στο σβήσιμο των φωτών πέρασε μπροστά απ’ την πρώτη κιόλας στροφή. Εκεί, έδωσαν και την πρώτη τους μάχη με τον Bautista να προπορεύεται μέσα στη στροφή και τον Rea να τον ξαναπροσπερνά κατά την έξοδο. Οι μάχες τους συνεχίστηκαν μέχρι τον ένατο γύρο, όπου στην τρίτη στροφή ο Bautista κατάφερε να περάσει τον Rea και άρχισε πλέον να ξεκολλά σιγά σιγά απ’ τον πολυπρωταθλητή της Kawasaki τερματίζοντας πρώτος, με τη διαφορά τους να είναι 8,217 δευτερόλεπτα.

Μέχρι να φτάσουν όμως στον ένατο γύρο, όπου το ζευγάρι θα χωριζόταν με τον Rea να περιορίζεται στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, το θέαμα απ’ τις μάχες τους θύμιζε τιτανομαχία. Στον δεύτερο γύρο του αγώνα είδαμε το ρεκόρ του ταχύτερου γύρου να σπάει και απ’ τους δύο αναβάτες, ενώ στον επόμενο, στην τρίτη στροφή, είχαμε την πρώτη επαφή μεταξύ του Rea και του Alvaro Bautista (Aruba.it Racing – Ducati). Ο αναβάτης της Ducati άνοιξε τη γραμμή του ούτως ώστε να μπει στην καρδιά του πετάλου, ενώ ο Rea ακολούθησε μια πιο κλειστή πορεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι μοτοσυκλέτες τους να συγκρουστούν λίγο πριν την έξοδο χωρίς όμως κάποιος απ’ τους δύο να πέσει. Ως εκ τούτου, ο Alex Lowes (Pata Yamaha WorldSBK Team), που χάρη στην εντυπωσιακή σταθερότητά του βρισκόταν μέχρι εκείνη την στιγμή στην τρίτη θέση, βρέθηκε δεύτερος μέχρι το τέλος του τρίτου γύρου. Σε δηλώσεις του μετά τον αγώνα ο Rea ανέφερε πως ένιωσε μεγάλη ανακούφιση όταν είδε στην ταμπέλα της ομάδας του πως ο Bautista βρισκόταν ακόμη πίσω του - και δεν είχε πέσει - με ένα μικρό κενό της τάξεως των 0,6s, μόλις περνούσε απ’ την ευθεία της πίστας. Παράλληλα, στον ίδιο γύρο είχαμε την πτώση του Eugene Laverty.

Στον τέταρτο γύρο ο Jonathan Rea γι’ άλλη μια φορά έσπασε το ρεκόρ του ταχύτερου γύρου σε μια επιτυχή προσπάθειά του να κρατήσει πίσω του τον Bautista, ο οποίος είχε προσπεράσει τον Lowes, αφήνοντάς τον στην τρίτη θέση. Με τους Rea και Bautista να είναι εμφανώς πιο γρήγοροι απ’ τους υπόλοιπους αναβάτες και τον δεύτερο να εξαφανίζεται μπροστά απ’ τον ένατο γύρο κι έπειτα, το θέαμα περιορίστηκε αρκετά. Αυτό οφείλεται και στην εξαιρετική σταθερότητα που έδειξε πως κατέχει ο Alex Lowes, καθώς παρέμεινε απόλυτα συγκεντρωμένος και ψύχραιμος στον στόχο του. Κατάφερε να βρεθεί στο τρίτο σκαλί του βάθρου παρά το γεγονός πως για το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα απειλούνταν συνεχώς. Πίσω του βρέθηκε ο team mate van der Mark (Pata Yamaha WorldSBK Team) όπου παρέμεινε σ’ αυτή τη θέση απ’ το δεύτερο γύρο του αγώνα μέχρι το τέλος του.

Ο Halsam έκλεισε την πεντάδα δίνοντας εξαιρετικές μάχες με τον Marco Melandri (GRT Yamaha WorldSBK) που τερμάτισε έκτος, έχοντας πίσω τον ομόσταβλό του Sandro Cortese. Ο Rinaldi (BARNI Racing Team) τερμάτισε όγδοος και αποτέλεσε τον δεύτερο και τελευταίο αναβάτη με V4 R που κατάφερε να βρεθεί εντός δεκάδας, καθώς ο Davies που βρισκόταν μπροστά του μέχρι τον ένατο γύρο έπεσε χωρίς να εγκαταλείψει, τερματίζοντας όμως 15ος. Αυτό το γεγονός αποδεικνύει πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και οι νίκες δεν προέρχονται μόνο απ’ τις δυνατότητες της V4 R, αλλά σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την εμπειρία του Bautista. Ένατος ήρθε ο Tom Sykes (BMW Motorrad WorldSBK TeaM), ενώ τη δεκάδα έκλεισε ο Toprak Razgatlioglu (Turkish Puccetti Racing), αποτελώντας τον τρίτο αναβάτη με μοτοσυκλέτα της Kawasaki.

 

 

Tissot Superpole Race

Ο πρώτος αγώνας της Κυριακής, όπου καθορίζει τις θέσεις των πρώτων εννέα αναβατών στη σχάρα εκκίνησης του δεύτερου σκέλους είχε αρκετά απρόοπτα και έληξε νωρίτερα. Αρχικά, ξεκίνησε με έναν λιγότερο αναβάτη, καθώς η μοτοσυκλέτα του Eugene Laverty, δεν είχε επισκευαστεί απ’ τη χθεσινή πτώση που είχε. Ο αγώνας κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος με αυτόν του πρώτου σκέλους, όπου ο Rea έκανε την ίδια κίνηση και βρέθηκε μπροστά απ’ τον Bautista στην πρώτη στροφή. Έπειτα, στον ίδιο γύρο, έπαιρναν τα ηνία του αγώνα εναλλάξ στις επόμενες στροφές με τον Bautista όμως να βγαίνει νικητής απ’ τη μάχη και τον Alex Lowes (Pata Yamaha WorldSBK Team) να τους παρακολουθεί απ’ την τρίτη θέση.

Ο Marco Melandri (GRT Yamaha WorldSBK) όπου βρισκόταν στην τέταρτη θέση, στον δεύτερο γύρο εκτοπίστηκε απ’ τον Leon Haslam (Kawasaki Racing Team WorldSBK) και τον Michael van der Mark (Pata Yamaha WorldSBK Team), τερματίζοντας έκτος μετά από μια μάχη που είχε με τον Sandro Cortese (GRT Yamaha WorldSBK). Ο Haslam παρέμεινε στην τέταρτη θέση για δύο γύρους μέχρις ότου να τον περάσει ο van der Mark, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση και αφήνοντας τον Haslam να κλείσει την πεντάδα. Ο Sprint Race όμως δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί καθώς έναν γύρο αργότερα, έχοντας μόλις περάσει το πρώτο μισό του, σηκώθηκαν κόκκινες σημαίες και ο αγώνας έληξε. Ο Leon Camier και ο Ταϊλανδός Thitipong Warokorn όπου συμμετείχε στον αγώνα – όπως και η Ratchada Nakcharoensri στην μικρότερη κατηγορία των WorldSS, στα πλαίσια της ανάδειξης των ικανοτήτων τους έναντι του παγκόσμιου επιπέδου - συγκρούστηκαν στην τρίτη στροφή με αποτέλεσμα ο Camier να σπάσει τον καρπό του και ο αγώνας έληξε νωρίτερα.

Δεύτερο σκέλος

Ο δεύτερος αγώνας της Κυριακής ξεκίνησε με τρεις λιγότερες συμμετοχές, καθώς στη λίστα με τους απόντες, όπου βρισκόταν ο Laverty, προστέθηκε τόσο ο Camier όσο και o Warokorn. Κατά την εκκίνηση του αγώνα ο Bautista κατάφερε να διατηρήσει την superpole και να ηγηθεί του αγώνα, με τον Rea και τον Lowes να παραμένουν στις θέσεις τους αντίστοιχα μέχρι το τέλος του. Ο Bautista με τον ρυθμό του ξεκίνησε να ξεκολλά γρήγορα απ’ τους υπόλοιπους και ήδη στον δεύτερο γύρο είχε ένα δευτερόλεπτο διαφορά, ενώ τερμάτισε με μεγαλύτερη διαφορά απ' ότι στο πρώτο σκέλος, η οποία έφτασε στα 10,053 δευτερόλεπτα.

Το θέαμα περιορίστηκε στην μάχη της τέταρτης θέσης, όπου τους πρώτους γύρους ο Haslam είχε καταφέρει να προσπεράσει τον van der Mark (Pata Yamaha WorldSBK Team) και παρέμεινε εκεί μέχρι τον έκτο γύρο. Όμως ο Ολλανδός ξαναπέρασε τον Haslam, ο οποίος τερμάτισε τελικά πέμπτος, ενώ στα μισά του αγώνα απειλήθηκε απ’ τον Melandri (GRT Yamaha WorldSBK). Ο αναβάτης της GRT Yamaha κατάφερε να παραμείνει μόλις για δύο γύρους μπροστά απ’ τον Halsam, ενώ ολοκλήρωσε τον αγώνα πίσω του. Ο Chaz Davies (Aruba.it Racing – Ducati) ενώ ξεκίνησε δυναμικά τον αγώνα του και πάλευε εντός της δεκάδας μεταξύ της έβδομης και όγδοης θέσης με τον Sandro Cortese (GRT Yamaha WorldSBK), αναγκάστηκε να εγκαταλείψει αυτή τη φορά λόγω μηχανικής βλάβης που υπέστη η V4 R, ολοκληρώνοντας μόλις επτά απ’ τους 20 γύρους. Στη λίστα με τις εγκαταλείψεις είχε προστεθεί νωρίτερα κι ο Tom Sykes όπου στον τέταρτο γύρο αποχώρησε απ’ τον αγώνα, ενώ βρισκόταν εντός της δεκάδας. Ο Cortese τερμάτισε έβδομος μπροστά απ’ τον Rinaldi, ενώ ένατος ήρθε ο Toprak Razgtlioglu που στο πρώτο σκέλος είχε τερματίσει 10ος. Η λίστα με τους δέκα κορυφαίους αναβάτες έκλεισε με τον Jordi Torres (Team Pedercini Racing).

Με τον δεύτερο γύρο να έχει ολοκληρωθεί και κρίνοντας απ’ τους χρόνους των Bautista και Rea, τα πράγματα δείχνουν πως ενώ το κενό παραμένει πραγματικά τεράστιο, αρχίζει να κλείνει σταδιακά. Το θέμα είναι αν θα δούμε την διοργάνωση να επεμβαίνει μετά τον τρίτο γύρο του πρωταθλήματος αναθεωρώντας τον κόφτη της V4 R, με βασικό γνώμονα το περισσότερο θέαμα για τους θεατές.

Ετικέτες

Toprak Razgatlioglu – Ο πρωταθλητής WSBK που θέλει να σπάσει την κατάρα του MotoGP

Και ίσως η συγκυρία κανονισμών, κυβισμού και ελαστικών, να τον βοηθήσει περισσότερο από τους προηγούμενους
From WSBK to MotoGP
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

30/7/2025

Εδώ και 37 χρόνια, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του WorldSBK πέρασαν στο MotoGP με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά κανείς δεν κατάφερε να δώσει σάρκα και οστά στα όνειρα αυτά. Τα φώτα στον Toprak Razgatlioglu που, για το 2026, περνά από τον θρόνο του WorldSBK, στην αρένα του MotoGP

Ο μάγος των φρένων, δύο φορές (και ίσως σύντομα τρεις) Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αφήνει πίσω του τον κόσμο των Superbike. Από το 2026, θα οδηγεί στο MotoGP την εργοστασιακή Yamaha M1 με τα χρώματα της Prima Pramac.

Δεν είναι ο πρώτος που το δοκιμάζει. Αλλά η ιστορία δείχνει να μην είναι είναι με το μέρος του. Από τους 19 Παγκόσμιους Πρωταθλητές του WSBK, μόλις δύο κέρδισαν Grand Prix στο MotoGP: ο Ben Spies και ο Troy Bayliss. Πολλοί προσπάθησαν, αρκετοί τραυματίστηκαν, άλλοι δεν βρήκαν την κατάλληλη ομάδα, μερικοί δεν μπήκαν καν στον κόπο.

Τα μεγάλα ονόματα που δεν τα κατάφεραν

Ο Ben Spies, Πρωταθλητής Superbike το 2009, κέρδισε στο Assen το 2011, αλλά οι τραυματισμοί τον σταμάτησαν. Ο Troy Bayliss, αφού κατέκτησε τον τίτλο του WSBK το 2001, γύρισε στο MotoGP το 2006 για να αντικαταστήσει τον Sete Gibernau και κέρδισε θριαμβευτικά στη Valencia, χαρίζοντας στην Ducati το πρώτο της 1-2.

From WSBK to MotoGP

Colin Edwards, James Toseland, Neil Hodgson, Scott Russell, όλοι τους πρωταθλητές στο WSBK, αλλά χωρίς να κατορθώσουν νίκη στο MotoGP. Ο Edwards έχασε τη μεγάλη του στιγμή στην τελευταία στροφή του Assen το 2006. Ο Toseland ξεκίνησε δυνατά αλλά τραυματισμοί στον καρπό τον άφησαν πίσω. Ο Hodgson πάλευε με μη ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες.

From WSBK to MotoGP

Ο Cal Crutchlow έδειξε τον δρόμο, άρπαξε την ευκαιρία, έφυγε νωρίς από το WSBK και κέρδισε τρία MotoGP Grand Prix, περισσότερα από κάθε πρωταθλητή WSBK.

From WSBK to MotoGP

Οι βασιλιάδες που έμειναν στο κάστρο τους

Ο Carl Fogarty και ο Jonathan Rea, ζωντανοί θρύλοι του WSBK, είχαν την ταχύτητα για να τα βάλουν με τους καλύτερους του MotoGP, αλλά δεν έκαναν ποτέ το βήμα στη αρένα του MotoGP.

From WSBK to MotoGP

H ανάποδη διαδρομή

Max Biaggi, Alvaro Bautista, Carlos Checa, John Kocinski… Οι αναβάτες  του MotoGP που πήγαν στα Superbikes τα κατάφεραν σαφώς καλύτερα με κάποιους από αυτούς να προσθέτουν νέους τίτλους στις προθήκες τους.

From WSBK to MotoGP

Ο Toprak περίμενε μέχρι να έχει στο βιογραφικό του δύο τίτλους (και ίσως έναν τρίτο) πριν μεταπηδήσει στο MotoGP και την εργοστασιακή Yamaha. Το 2026 θα έχει έναν χρόνο να προσαρμοστεί, ενώ η Yamaha αναπτύσσει τη νέα V4 M1. Το 2027, τα ελαστικά του MotoGP αλλάζουν από Michelin σε Pirelli, τα ίδια με τα οποία έχει γράψει την ιστορία του στα Superbikes, ίσως αυτές να είναι οι ιδανικές συνθήκες για έναν rookie να παλέψει επί ίσοις όροις στην μεγάλη κατηγορία, με όλους να ξεκινάνε σε μία κενή σελίδα.

Η επόμενη σεζόν θα είναι απλά μεταβατική περίοδος, κανείς δεν περιμένει το παραμικρό δυναμικό αποτέλεσμα, αντιθέτως ο στόχος είναι η προετοιμασία για το 2027 με μία τελείως νέα V4 μοτοσυκλέτα από την Yamaha και στο Μιλάνο που βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες, στο σπίτι των MotoGP του Ιαπωνικού κατασκευαστή, είναι συγκρατημένα αισιόδοξοι. Μόνο σίγουρο πως εργάζονται σκληρά για να φέρουν την πολυπόθητα αλλαγή και να επιστρέψουν στην ανταγωνιστικότητα. Ο Toprak δεν είναι ο μόνος δρόμος, η μόνη ομάδα που ρίχνουν στον πόλεμο, αλλά ακόμη ένα από τα πολλά εφόδια που μαζεύουν.

Στην θέση του τώρα ένας άλλος γνώριμος, ένας MotoGP αναβάτης που έχει τρέξει και σε Dakar, έχει τρέξει και στο εθνικό πρωτάθλημα Superbike των ΗΠΑ, ο Danilo Petrucci στην BMW για τα WSBK το 2026!

From WSBK to MotoGP