Joaquim Rodrigues - Βάζει τέλος στην 35χρονη αγωνιστική του καριέρα

Ένας από τους διασημότερους Πορτογάλους αγωνιζόμενους MX, Enduro και Rally αποσύρεται από το προσκήνιο
JROD Retires
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

26/3/2024

Το Σάββατο 23 Μαρτίου, ο Joaquim Rodrigues ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγώνες μοτοσυκλέτας, μετά από 35 χρόνια εμπλοκής στους χώρους Motocross, Supercross, Enduro και Rally.

O JRod” αγωνίστηκε για 20+ χρόνια στο Motocross αλλά και στο Supercross στις Η.Π.Α., ενώ έκανε το ντεμπούτο του στους αγώνες Rally ως μέλος της εργοστασιακής ομάδας της Hero MotoSports το 2016. Με τη Hero κέρδισε τον αγώνα Baja India το 2017, τον Pan-Africa το 2019, ήταν 3ος στο Abu Dhabi Desert Challenge 2021, και 4ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally του 2021. Στο Rally Dakar καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν η 11η θέση τη γενικής το 2021, ενώ είχε νίκη ημέρας (stage) το 2022. Το 2024 εγκατέλειψε μετά από πτώση και τραυματισμό το θρυλικό ράλι, μόλις στην 1η ημέρα του αγώνα.

Ο Joaquim Rodrigues μπροστά στο άγαλμα του Paulo Goncalves

Ο θάνατος του κουνιάδου του, Paulo Goncalves (είχε παντρευτεί την αδελφή του JROD), στο Dakar 2020 στάθηκε μεγάλο πλήγμα για τον Rodrigues.

Jrod

Στην ανακοίνωση για το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, ο JRod αναφέρει μεταξύ άλλων: “Για 35 χρόνια αφιέρωσα τον εαυτό μου ολόψυχα στο Motocross, το Supercross, το Enduro και, πιο πρόσφατα, στα ράλι. Πάντα το έκανα με ένταση και πάθος. Δεν θα είχε νόημα με άλλον τρόπο.
Η αφοσίωση που με οδήγησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross και στη συνέχεια στο πολυαγαπημένο AMA Supercross στις Ηνωμένες Πολιτείες με συνόδευσε σε όλη μου την καριέρα. Η ίδια αφοσίωση και ο ίδιος ενθουσιασμός με τον οποίο αφιέρωσα τον εαυτό μου στους αγώνες ράλι. Δεν ήταν εύκολο, δεν είναι ποτέ εύκολο. Το να φύγεις από το σπίτι σου ως παιδί για να ενταχθείς σε μια επίσημη ομάδα του παγκόσμιου Motocross δίπλα στον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή είναι ένα όνειρο για κάθε νεαρό αναβάτη, να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και να πηγαίνεις στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνος σου, χωρίς να ξέρεις τι να περιμένεις από το πιο άγριο πρωτάθλημα supercross στον κόσμο. Ήρθε ένα σημείο όπου, περισσότερο από την έλλειψη κινήτρων, ένιωσα ότι ήταν καιρός να σταματήσω, να αλλάξω πορεία. Ο ενθουσιασμός δεν υπήρχε και πάντα σεβόμουν τις ομάδες, τους χορηγούς και όλους γύρω μου. Αυτό συνέβη και με τ
α Rally-Raids, μέσω των οποίων ερωτεύτηκα την έρημο. Ξεκινήσαμε τις περιπέτειές μας στο Ντακάρ με επιτυχίες, ήττες, χαρές, καλές και όχι και τόσο καλές μέρες, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψα αυτό που είχα βάλει σκοπό να κάνω, γιατί δεν είναι μέσα μου να τα παρατάω. Αλλά ήταν ο πόνος που ένιωσα με το ατύχημα του Πάολο εκείνη την καταραμένη 12η Ιανουαρίου 2020 που μου κόστισε περισσότερο και άλλαξε τα πάντα. Υπέφερα πολύ, αλλά, επίσης εξαιτίας του, επέστρεψα στο Ντακάρ. Ξεπέρασα τους φόβους και τις φοβίες μου και καταφέραμε να κερδίσουμε ένα στάδιο το 2022. Ξέρω ότι δεν ένιωσα ποτέ ξανά ο ίδιος οδηγός. Όχι επειδή φοβάμαι τα ατυχήματα, αλλά μια τόσο τεράστια απώλεια σε κάνει να βάζεις όλα τα υπόλοιπα σε μια άλλη προοπτική και να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Δεν εγκατέλειψα ποτέ την προπόνηση, δούλεψα σκληρά και αφοσιώθηκα ώστε, μαζί με την ομάδα, να πετύχω τους στόχους που είχαμε θέσει. Όσο περνάει όμως ο καιρός, αρχίζουν να μπαίνουν αμφιβολίες για το αν αυτό είναι πραγματικά το σημείο που θέλουμε να είμαστε, και πρόσφατα αυτές οι αμφιβολίες εντάθηκαν. Πριν λίγο καιρό, παρακολούθησα τον αγώνα του Αμπού Ντάμπι από το περιθώριο και, για πρώτη φορά στην καριέρα μου, ένιωσα καλά που ήμουν εκεί χωρίς να συμμετέχω, χωρίς να θέλω να βάλω πρώτη ταχύτητα και να ξεκινήσω όταν είδα τους συναδέλφους μου στην πίστα. Ένιωσα ότι βρισκόμουν στο σωστό μέρος. Επιστρέψαμε στο σπίτι και μίλησα ανοιχτά με την ομάδα, η οποία αμέσως κατανόησε και αποδέχθηκε την επιθυμία μου να αποχωρήσω από τους αγώνες. Ένιωσα ότι ήταν καιρός να φύγω και ότι έπρεπε να το κάνω με τον ίδιο ειλικρινή τρόπο που πάντα διαχειριζόμουν την καριέρα μου. Δεν ήταν σωστό να είμαι εκεί έξω και να εξαπατώ τους χορηγούς και όσους πάντα με υποστήριζαν, κάνοντας τον εαυτό μου ρεζίλι, όταν το μυαλό μου μου έλεγε ότι ήταν καιρός να σταματήσω. Έτσι αποφάσισα να φύγω τη σωστή ώρα. Ελπίζω όλοι να κατανοήσουν την απόφασή μου. Όλοι πρέπει να ξέρουμε πότε πρέπει να σταματήσουμε και να σεβόμαστε αυτούς που θέλουν να σταματήσουν. Μια στάση δεν είναι αποχαιρετισμός. Ευτυχώς, η Hero έδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα, είναι μια πραγματική οικογένεια, και με κάλεσε να παραμείνω στην ομάδα, την οποία ελπίζω να βοηθήσω, σε άλλο ρόλο πλέον, και να συμβάλω στις μελλοντικές επιτυχίες της.”

Αναμένουμε να δούμε αν ο JRod αποδεχτεί την πρόσκληση της Hero και συνεχίσει την εμπλοκή του με τα ράλι, σε διαφορετικό ρόλο.

Ετικέτες

IoMTT: Στις 30 νίκες έφτασε ο ρέκορντμαν Michael Dunlop

Κέρδισε και στην κατηγορία SS με την Milwaukee MD Racing Ducati
IoMTT Dunlop 30th Win
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/6/2025

Ο Michael Dunlop επέκτεινε το ρεκόρ που του "κληροδοτήθηκε" από τον θείο του, ως ο πιο επιτυχημένος αναβάτης όλων των εποχών στους αγώνες Isle of Man TT, με νίκη στον πρώτο αγώνα Monster Energy Supersport TT, οδηγώντας τη Milwaukee MD Racing Ducati Panigale V2. Ξεπέρασε τον Dean Harrison (Honda Racing) στον τελευταίο γύρο για να κατακτήσει τη νίκη.

Ήταν η έβδομη νίκη του Dunlop με διαφορετικό κατασκευαστή και η πρώτη νίκη της Ducati στο TT από το 1995, όταν ο Νεοζηλανδός Robert Holden κέρδισε τον αγώνα Singles. Η νίκη αυτή αποτέλεσε επίσης την 14η νίκη του Dunlop σε αγώνα Supersport TT. Ο Harrison περιορίστηκε στη δεύτερη θέση, ενώ ο James Hillier (Bournemouth Kawasaki) κατέκτησε την τρίτη θέση.

Ο αγώνας, που μειώθηκε από τρεις σε δύο γύρους, ξεκίνησε στις 3:15 μ.μ. Στο Glen Helen για πρώτη φορά, ο Harrison προηγείτο, διατηρώντας ένα υγιές προβάδισμα 3,4 δευτερολέπτων από τον Dunlop, με τον Hillier στην τρίτη θέση, 1 δευτερόλεπτο πιο πίσω. Ο Davey Todd (myCOOLMAN by Padgetts Honda) ήταν τέταρτος, μόλις 0,5 δευτερόλεπτα πίσω από τον Hillier, ενώ ο Michael Evans (Smith Racing Triumph) είχε μια δυνατή πέμπτη θέση. Ο Paul Jordan (Jackson Racing Honda powered by Prosper2) έκλεινε την εξάδα.

Μέχρι το Ballaugh, ο Harrison είχε αυξήσει το προβάδισμά του σε 4,6 δευτερόλεπτα. Ο Hillier έχασε ακόμα ένα δευτερόλεπτο από τον Dunlop αλλά διατηρούσε την τρίτη θέση, μόλις 0,033 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Todd. Ο Evans ήταν 1,6 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Jordan.

Ο Harrison πρόσθεσε ακόμα μισό δευτερόλεπτο στο Ramsey Hairpin, και η μάχη για την τρίτη θέση συνέχιζε με διαφορά 0,416 δευτερολέπτων υπέρ του Hillier από τον Todd. Ωστόσο, ο Jordan εγκατέλειψε στο Glentramman, προωθώντας τον Mike Browne (Boyce Precision by Russell Racing Yamaha) στην έκτη θέση, ενώ ο Evans κρατούσε ακόμα την πέμπτη.

Ένας πρώτος γύρος με μέση ταχύτητα 127.888 mph  (205,815 χλμ./ώρα) έδωσε στον Harrison προβάδισμα 7,4 δευτερολέπτων από τον Dunlop (126.993 mph) κατά την είσοδο στα υποχρεωτικά pit stop. Ο Hillier (125.773 mph) είχε προβάδισμα 1,1 δευτερολέπτου από τον Todd (125.634 mph). Οι Evans (124.610 mph) και Browne (124.571 mph) έκλειναν την εξάδα, με μόλις 0,3 δευτερόλεπτα διαφορά, μπροστά από τους Josh Brookes (Jackson Racing Honda), Rob Hodson (SMT Racing Yamaha), James Hind (North Lincs Components Suzuki), και Ian Hutchinson (moolab/UGP/MLav Racing Yamaha).

Στο Glen Helen του δεύτερου γύρου, ο Harrison συνέχιζε να προηγείται, αλλά το προβάδισμά του μειώθηκε ελαφρώς στα 6,4 δευτερόλεπτα. Ο Hillier ήταν πλέον 13,2 δευτερόλεπτα πίσω στην τρίτη θέση, με πιο άνετο προβάδισμα 5,1 δευτερολέπτων από τον Todd. Ο Dunlop πίεζε δυναμικά, καταγράφοντας τον ταχύτερο χρόνο σε τομέα Supersport από το Glen Helen έως το Ballaugh.

Ο Dunlop επανέλαβε το κατόρθωμα από το Ballaugh έως το Ramsey και η διαφορά μειώθηκε στα 4 δευτερόλεπτα στο hairpin. Ο Hillier συνέχισε να απομακρύνεται από τον Todd, ο οποίος είχε πλέον κοντά του τον Brookes. Ο Αυστραλός ανέβασε ρυθμό, ξεπερνώντας τους Evans και Browne για να ανέβει πέμπτος. Ωστόσο, και οι δύο Evans και Browne εγκατέλειψαν - ο Evans στο Stella Maris, ενώ ο Browne έπεσε στη Sulby Bridge, χωρίς να τραυματιστεί.

Η μάχη για την πρωτοπορία είχε ανάψει, με τον Dunlop να μειώνει το προβάδισμα του Harrison στα 2,9 δευτερόλεπτα στην εκκίνηση του τρίτου και τελευταίου γύρου. Ο Hillier εδραίωνε την τρίτη θέση, 11,4 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Todd, ο οποίος είχε ακόμα κοντά του τον Brookes. Οι εγκαταλείψεις των Evans και Browne ανέβασαν τον Hodson στην έκτη θέση.

Στο Glen Helen για τελευταία φορά, το προβάδισμα του Harrison είχε μειωθεί σε μόλις 0,8 δευτερόλεπτα, και στο Ballaugh Bridge, ο Dunlop πέρασε πρώτος - με διαφορά μόλις 0,104 δευτερολέπτων. Ο Βορειοϊρλανδός ήταν σε ρυθμό ρεκόρ γύρου καθώς κυνηγούσε άλλη μία νίκη στο TT.

Με ακόμα έναν τομέα σε χρόνο ρεκόρ, ο Dunlop αύξησε το προβάδισμά του στα 3,4 δευτερόλεπτα στο Ramsey, σχεδόν διπλασιάζοντάς το στο Bungalow. Με τελικό γύρο ταχύτητας 130.313mph, πανηγύρισε την 30ή νίκη του στο TT, τερματίζοντας 10,2 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Harrison.

Ο Hillier εξασφάλισε μια εξαιρετική τρίτη θέση – την 15η του στο βάθρο του TT και πρώτη από το 2019. Οι Todd και Brookes, που κινήθηκαν μαζί στο δεύτερο μισό του αγώνα, πήραν την τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα. Ο Hodson εξασφάλισε την έκτη, με τη δεκάδα να ολοκληρώνεται από τους Hind, Dominic Herbertson (HRRC/Gilbert Brown & Son Ltd Ducati), Hutchinson, και Conor Cummins (Burrows Engineering/RK Racing Ducati).

Με την 2η θέση στον αγώνα RST x D3O Superbike και την νίκη στο Monster Energy Supersport TT, ο Michael Dunlop Dunlop πλησιάζει με 46 αναβάσεις, το ρεκόρ βάθρων που τώρα διατηρεί ο John McGuiness με 47 βάθρα.

Κατάταξη Monster Energy Supersport TT

1. Michael Dunlop, MD Racing Ducati
2. Dean Harrison, Honda Racing UK
3. James Hillier, Bournemouth Kawasaki Racing
4. Davey Todd, myCOOLMAN by Padgett’s Motorcycles Honda
5. Joshua Brookes, Jackson Racing powered by Prosper2 Honda
6. Rob Hodson, SMT/VRS Recovery Yamaha
7. James Hind, North Lincs Components Suzuki
8. Dominic Herbertson, HRRC / Gilbert Brown & Son Ltd Ducati
9. Ian Hutchinson, moobob / UGP Yamaha MLav Racing Yamaha
10. Conor Cummins, Burrows Engineering / RK Racing Ducati