Δεν υπάρχουν λόγια, μόνο μαθήματα

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/9/2014

Από εχθές η μοτοσυκλετιστική κοινότητα έχει σοκαριστεί με το τραγικό δυστύχημα του David Holmes που έχασε τη ζωή του με τον πιο απότομο τρόπο. Πέφτοντας πάνω σε ένα αυτοκίνητο που του έκοψε το δρόμο, ουσιαστικά πριν προλάβει να φρενάρει.

Το συμβάν δεν είναι πρόσφατο, έχει περάσει κάτι λιγότερο από χρόνος, αλλά το video δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα, αποτελώντας μέρος καμπάνιας για την αποτροπή των τροχαίων δυστυχημάτων.

Ο David θα ήταν απλά άλλος ένας αριθμός των θλιβερών στατιστικών, αν η οικογένειά του σε συνεργασία με το τοπικό τμήμα τροχαίας, δεν δεχόταν να επικοινωνήσει την τραγωδία της, και να δώσει όνομα στα θλιβερά στατιστικά.

Με απαράμιλλη ψυχραιμία και δύναμη, μπροστά στην κάμερα, η μητέρα του εξηγεί ποιος ήταν ο David, ποια η σχέση του με τις μοτοσυκλέτες, και που πήγαινε εκείνη τη μέρα, πριν αφήσει την πνοή του προφταίνοντας απλά να πει ένα: "Ωω"!

Το πόσο απότομα φεύγει από τη ζωή ένας άνθρωπος, εξαιτίας ενός μικρού λάθους, είναι που σοκάρουν σε αυτό το βίντεο.

Τη στιγμή που ο David οδηγούσε με 156 χιλιόμετρα, παραβιάζοντας το όριο ταχύτητας, ένα αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα, επιχείρησε να στρίψει στον κάθετο δρόμο κόβοντάς του το δρόμο. Ο οδηγός του Renault Clio δήλωσε αργότερα ότι δεν είδε ούτε τον David, ούτε και το αυτοκίνητο που μόλις είχε προσπεράσει και ερχόταν πίσω ακριβώς από τη μοτοσυκλέτα. Στο περιοδικό πιστεύουμε ότι κάθε τρακάρισμα στους δημόσιους δρόμους είναι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, αποτέλεσμα συνδυασμού λαθών. Ακόμα κι αν μιλάμε για ποσοστά όπως 95-5% τις περισσότερες φορές φταίνε και οι δύο πλευρές. Με την ψυχραιμία λοιπόν που επιβάλλει η ίδια του η οικογένεια, θέλοντας το δυστύχημα του David να μην είναι μάταιο, αλλά να γίνει αφορμή για παραδειγματισμό, λέμε με τη σειρά μας ότι όποιος παραβιάζει το όριο ταχύτητας έχει κάνει ήδη το πρώτο βήμα. Από εκεί και πέρα είναι θέμα τύχης να μην διασταυρωθεί με κάποιον άλλο που θα κάνει το δικό του μικρό λάθος…

Στο γεωγραφικό λοιπόν διαμέρισμα της Αγγλίας που αποκαλείται απλά "East of England", γιατί είναι τέρμα ανατολικά, σε μια μικρή πόλη μέσα στο επίπεδο τοπίο που δεν προσφέρεται για μοτοσυκλετιστικές συγκινήσεις, ο David αποφάσισε να ανοίξει λίγο το γκάζι. Έφυγε από τη ζωή ακαριαία, κάνοντας κάτι που έχουμε πράξει όλοι μας. Ένα κοινό λάθος.

το σημείο του δυστυχήματος

Από όλα τα σοβαρά και θεμελιώδη για τη ζωή συμπεράσματα, που η ίδια του η οικογένεια μας καλεί να βγάλουμε από κοινού, ας δούμε κι ένα τελευταίο, δευτερεύον.

Η μοτοσυκλετιστική κοινότητα της Αγγλίας είναι ίσως η πιο δυνατή της Ευρώπης, όπως άλλωστε και οι διαπροσωπικές σχέσεις των Άγγλων, που σε πολλές περιοχές της χώρας είναι ιδιαίτερα ισχυρές. Στην κηδεία του David έδωσαν βουβό παρόν πολλοί μοτοσυκλετιστές που δεν τον γνώριζαν προσωπικά, ενώ και στην τελευταία του κατοικία, τον συνόδεψε μοτοσυκλέτα. Αυτή η αλληλεγγύη, που πρόσφατα μας φανερώθηκε μέσα από μια άλλη πολύ πιο χαρούμενη ιστορία, είναι μοναδική για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας.

PHOTO BY SIMON FINLAY

Ο θάνατος του 38χρονου David θα πρέπει να γίνει ένα παράδειγμα προς αποφυγή, και όπως λέει η μητέρα του, να πιστέψουν αναβάτες και οδηγοί ότι δεν είναι τυχεροί. Γιατί εκείνη τη μέρα ήταν ταυτόχρονα άτυχοι τόσο ο οδηγός του αυτοκινήτου που έστριψε ενώ δεν έπρεπε ( θα είχε χτυπήσει τον David ακόμα και αν εκείνος δεν έτρεχε), όσο και ο ίδιος ο David που η πρόσθετη ταχύτητα δεν άφησε κανένα περιθώριο… Για την μητέρα του, Brenda, συνταξιούχα νοσοκόμα, ο πόνος είναι μόνιμος: "Δεν ήξερα ότι οι ραγισμένες καρδιές έχουν πραγματικό φυσικό πόνο, τώρα το ξέρω, το ένιωσα. Είναι ένας πραγματικός πόνος, καθόλου μεταφορικός".

Honda NSR 500

Το απόλυτο αγωνιστικό
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

4/9/2017

 

Μία πρόσφατη βόλτα για λόγους συντήρησης που πραγματοποίησαν οι μηχανικοί της Honda, σε ένα από τα NSR500 που διατηρούν σε άψογη κατάσταση και καταγράφηκε στην κάμερα, μας θύμισε την απόλυτη αυτή αγωνιστική…

Ακόμη και σήμερα, την εποχή των MotoGP, των 250+ ίππων, των 340+km/h τελικών ταχυτήτων, των απόλυτων χρόνων και των εξωπραγματικών επιδόσεων, είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι οι τελευταίες πραγματικές αγωνιστικές μοτοσυκλέτες, ήταν τα δίχρονα 500 των GP. Εκείνα τα ατίθασα, υστερικά και ιδιαιτέρως δύστροπα δίχρονα τετρακύλινδρα, που χάρισαν μοναδικό θέαμα και αγώνες που έχουν μείνει στην ιστορία.

Κατά γενική ομολογία, το δυνατότερο, το πιο διαχρονικό και το πιο ασυμβίβαστο στην ιστορία των Grand Prix, ήταν το NSR500 της Honda, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1984 ως ο επιτυχημένος διάδοχος του τρικύλινδρου V NS500. Το NSR500 ήταν ένα τετρακύλινδρο V και αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για την Honda για 18 ολόκληρα χρόνια, ώσπου άλλαξαν οι κανονισμοί που απαγόρεψαν τις δίχρονες μοτοσυκλέτες ξεκινώντας την απόλυτη κυριαρχία των τετράχρονων MotoGP.

 

Η απόδοση του κινητήρα ήταν κοντά στους 200 ίππους στις 13.500 και η περιεχόμενη γωνία των κυλίνδρων ήταν στις 112 μοίρες (εκεί κατέληξαν από την έκδοση του 1987 κι έπειτα), ένα ασυνήθιστο νούμερο για V κινητήρες. Ο στρόφαλος ήταν crossplane (αυτό ίσχυε από το 1992 κι έπειτα), ενώ ο ακριβής κυβισμός ήταν 499 κυβικά εκατοστά με διαστάσεις 54x54,5mm. Σε συνδυασμό με το εκπληκτικό αλουμινένιο περιμετρικό πλαίσιο της Honda, το NSR έγινε σχεδόν αμέσως ο απόλυτος κυρίαρχος στα GP κερδίζοντας 10 παγκόσμιους τίτλους, εκ των οποίων οι έξι (1994-1999) ήταν σερί, με πέντε από αυτούς να ανήκουν στον θρύλο των GP Mick Doohan. Ο Αυστραλός, παραμένει μέχρι και σήμερα ο μοναδικός αναβάτης στην ιστορία του σπορ που έχει κερδίσει πέντε τίτλους στην σειρά.

Συνολικά, η μοτοσυκλέτα μάζεψε περισσότερες από 100 νίκες και το 2001, με αναβάτη τον Valentino Rossi πέτυχε το ορόσημο των 500 νικών της Honda στα GP από το 1961, ενώ η επόμενη σεζόν, το 2002, ήταν η τελευταία θητεία του δίχρονου NSR, το οποίο αγωνίστηκε κόντρα στα πρωτοεμφανιζόμενα –τότε- τετράχρονα MotoGP.

 

Εμείς, είμασταν μάλιστα από  τους ελάχιστους τυχερούς δημοσιογράφους που είχαν καταφέρει να οδηγήσουν το NSR του Mick Doohan (1996) και του Valentino Rossi (2001) σε δύο μεγάλες αποκλειστικότητες για τα ελληνικά δεδομένα.