Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
29/6/2017
Οι σαράντα Africa Twin λούστηκαν εχθές με ήλιο, έστω και λίγο, έστω και με το κρύο να παραμένει τσουχτερό. Από τις εναλλαγές τοπίου της πρώτης μέρας, στον Δρόμο του Ατλαντικού την δεύτερη, εχθές –τρίτη μέρα οδήγησης- άρχισαν να πλησιάζουν την οριοθετημένη γραμμή που αλλάζει το τοπίο με πυκνά δάση, ηλιόλουστα ξέφωτα και διάσπαρτα Νορβηγικά σπίτια. Φτιαγμένα για να ξεχωρίζουν μέσα στην φύση, τα σπίτια των Νορβηγών που διακόπτουν την χρωματική παλέτα του σκληρού τοπίου, αποτελούν από μόνα τους ένα αξιοθέατο που με την πολυχρωμία του δεν γίνεται ποτέ μονότονο!
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος χαρακτήρισε την χθεσινή μέρα –απλά- επική, καταφέρνοντας να ξεπεράσει την πρώτη αλλά και την δεύτερη! Η αρχή του ταξιδιού είναι πάντα αντιμετωπίζεται με ένα δέος, όσο αντικρύζεις ένα καινούριο μέρος τελείως διαφορετικό από όλα όσα έχεις δει στο παρελθόν. Πόσο μάλιστα όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις ομίχλη με χιόνι στην μία άκρη ενός τούνελ και αέρα με βροχή στην άλλη! Η δεύτερη μέρα περιλάμβανε πολύ.. θάλασσα: Με τρεις βόλτες σε φέριμποτ, και στην μέση της ημέρας την διάσχιση του Δρόμου του Ατλαντικού, εύκολα μπορούσε να ξεχωρίσει από το δέος της πρώτης. Ωστόσο η τρίτη μέρα είχε το ξεχωριστό στοιχείο του ήλιου, και υποψιάζομαι πως είναι ένας από τους λόγους που ο Πυρπασόπουλος ήταν τόσο ευδιάθετος. Πρώτη μέρα που θα ένιωθε τα δάχτυλα των χεριών του, πρώτη μέρα που δεν θα μούλιαζε στην σέλα, αν και ο ήλιος στο Βορρά μπορεί εύκολα να σε κάψει μέσα από την ζελατίνα του κράνους όταν είσαι όλη την μέρα στον δρόμο και η ζελατίνα διάφανη… ακριβώς δηλαδή όπως έγινε και με τον Γιώργο!
Χθες λοιπόν αναχώρησαν στις 08:00 το πρωί και γρήγορα έκαναν την πρώτη τους στάση για να ανέβουν στο μοναδικό φέριμποτ που θα χρησιμοποιούσαν για την ημέρα, μία διαδρομή 25 λεπτών ανάμεσα σε κάθετα πρασινισμένα βράχια, λίγο έξω από το Trondheim. Αμέσως πήραν την βορινή κατεύθυνση, αφήνοντας την διαδρομή που βρέχεται από τον ωκεανό προχωρώντας ψηλότερα μέσα από την πυκνή φύση. Το στοιχείο του νερού όμως ήταν και πάλι κυρίαρχο. Εκατοντάδες λίμνες που καθρεφτίζουν τις αμέτρητες κορυφές των βουνών, μία ευκαιρία για καινούριο πίνακα ζωγραφικής, πίσω από κάθε στροφή! Σύμφωνα με τον Γιώργο δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθείς γιατί ξεπήδησαν οι μύθοι για τα troll, τους νάνους, τις σπηλιές και όλα τα υπέροχα πλάσματα και τοπία, περιγράφονται στην ευρύτατη σκανδιναβική μυθολογία. Απλά μπορείς να φανταστείς το ίδιο τοπίο, ντυμένο στα λευκά και καλυμμένο με ένα παχύ στρώμα σκοταδιού που κρατάει μήνες…
Ο δρόμος δεν είναι ποτέ ενιαίος, είτε θα διακόπτεται από κάποιο πορθμείο και θα αναγκάζεσαι να ανέβεις σε φέριμποτ για να συνεχίσεις, είτε θα περνάς τούνελ και γέφυρες. Και τα τούνελ εκμεταλλεύονται το σκληρό πέτρωμα αποτελώντας κανονικές τρύπες στο βουνό, χωρίς να χρειάζεται τοίχωμα. Ευκολότερη η κατασκευής τους συγκριτικά με τα δικά μας τούνελ, στενότερα αφού εξυπηρετούν λίγη κίνηση, αλλά αμέτρητα σε πλήθος. Σε έναν αραιοκατοικημένο τόπο όπως η Νορβηγία, είναι εύκολο να σταματήσεις στη μέση ενός τούνελ, να σβήσεις την Africa και απλά να χαρείς την ηρεμία που σου προσφέρει η μόνωση χιλιάδων τόνων βράχων…
Η ημέρα εχθές έκλεισε μετά από 470 χιλιόμετρα φτάνοντας στο Bronnoysund το οποίο έχει μία παράξενη προφορά από τους ντόπιους που φορώντας κράνος μπορεί να το ακούσεις και σαν τελείως διαφορετικό όνομα. Σήμερα θα επιστρέψουν στη διαδρομή που αντικρύζει συνέχεια τον Βόρειο Ατλαντικό και φυσικά θα ανεβοκατεβαίνουν σε φέριμποτ, μέχρι να φτάσουν ακόμα πιο βόρεια που το τοπίο αλλάζει και πάλι!
"ζωντανή" η μυθολογία και διάσπαρτη εκατέρωθεν του δρόμου, αποτελεί αξιοθέατο για όλους τους τουρίστες - με τους οποίους ο Πυρπασόπουλος γίνεται αμέσως φίλος...
