Οδηγούμε Honda Africa Twin 2018 – Πρώτες εντυπώσεις [video]

Πρώτες εντυπώσεις από την αποκλειστική δοκιμή
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

17/2/2018

Η νέα Honda Africa Twin 2018 είναι όσο αλλαγμένη θα ήθελες να είναι, και μαζί της φέρνει και την έκδοση Adventure Sports, καταθέτοντας έτσι στεφάνι στους τροχούς της θρυλικής 650… πιστή σε εκείνη από τα χρώματα, μέχρι τον μικρό αποθηκευτικό χώρο στην ουρά! Και είναι όσο αλλαγμένη θα ήθελε κανείς, ώστε να μην αδικεί το προηγούμενο μοντέλο και παράλληλα να εισάγει κάτι νέο. Σχετικά νέο δηλαδή γιατί οι αναγνώστες του MOTO ξέρατε αποκλειστικά ανάμεσα σε όλο τον κόσμο, πίσω στο 2016, πως το ’18 θα έρθει η ηλεκτρονική διαχείριση του γκαζιού! Αυτή μάλιστα είναι και μία από τις πιο μεγάλες διαφορές του νέου μοντέλου, και η επίδρασή της στην οδήγηση είναι κάτι που θα αναλύσουμε εκτενώς στο επόμενο τεύχος του ΜΟΤΟ.

Ας ξεκινήσουμε όμως με μία ακόμα αποκάλυψη: Βάλτε άλλα δύο χρόνια και θα έρθει και στην Africa Twin, η πρώτη πλήρως διασυνδεδεμένη οθόνη οργάνων της Honda (περίπου ίδια με εκείνη που είδαμε στο φετινό Goldwing) - με χρώματα και γραφικά, όλα αυτά που έχει δηλαδή ο ανταγωνισμός. Το γράφει –κι αυτό- πρώτο το MOTO!

..οι αναγνώστες του MOTO, γνωρίζατε αποκλειστικά ανάμεσα σε όλο τον κόσμο πίσω στο 2016, πως το ’18 θα έρθει η ηλεκτρονική διαχείριση του γκαζιού!

Αυτές τις μέρες λοιπόν είμαστε στην Ισπανία, όπου δοκιμάζουμε αποκλειστικά την νέα Africa Twin σε όλες τις εκδόσεις, κι όπως είπε ο κ. Tanaka, ο Ιάπωνας υπεύθυνος δοκιμών εξέλιξης:

«Σάνος (έχουμε πει πως το Θήτα είναι δύσκολο να το προφέρεις στα Ιαπωνικά) δεν θέλουμε έγχρωμη οθόνη στην Africa και σίγουρα και κάποιοι πελάτες δεν θέλουν, αλλά θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε τα όργανα της μοτοσυκλέτας. Αλλιώς δεν θα συμβαδίζουμε με τον ανταγωνισμό..».

«Αναγκαίο κακό λοιπόν, αν και τους παραδοσιακούς ήδη με τα υπάρχοντα όργανα τους έχετε ενοχλήσει.. αν δεν είναι μεγάλα και αναλογικά τότε δεν έχει για εκείνους ιδιαίτερη διαφορά»

Βέβαια η μικρή αλλαγή στα όργανα για φέτος, είναι προς την θετική πλευρά από θέμα εργονομίας, καθώς τώρα έγινε ενιαία χωρίς πλαστικές εγκοπές.. Γιατί και πως η αλλαγή, αναλυτικά στο επόμενο τεύχος.

Η νέα Africa Twin έρχεται λοιπόν με μία πρόσθετη έκδοση που έχει μεγαλύτερο ρεζερβουάρ, κατά πέντε λίτρα ωφέλιμης χωρητικότητας, και πιο πλούσιο εξοπλισμό, αν κι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι τα γραφικά με το μπλε και το κόκκινο να σπάνε το λευκό και να ακολουθούν πίστα την παράδοση της 650. Είναι κι εκείνο το μεγάλο Adventure Sports λογότυπο που έτσι κι αλλιώς δεν σε αφήνει να ξεχάσεις τις ρίζες. Κι αυτός ήταν άλλωστε ο σκοπός, όπως αναφέρει το αυτοκόλλητο στο ρεζερβουάρ, να υπενθυμίσει πως η Africa συμπληρώνει τριάντα χρόνια!

οι νέοι διακόπτες επιλογής λειτουργίας τους DCT, είναι μικρογραφία από την νέα Goldwing και με ίδιο εσωτερικό μηχανισμό

Μπορεί να θυμάστε ίσως, πως στο προηγούμενο μοντέλο είχαμε τονίσει τις διαφορές στις αρχικές ρυθμίσεις της ανάρτησης ανάμεσα στην έκδοση με DCT και σε εκείνη με το συμβατικό κιβώτιο. Η διαφορά συνεχίζει να υπάρχει κι εδώ, στην πιο βαριά κι ογκώδη Adventure Sport έκδοση, με την οποία ξεκινήσαμε την πρώτη ημέρα οδήγησης. Είχαμε μπροστά μας ένα από τα πιο βαρυφορτωμένα προγράμματα να ακολουθήσουμε, καθώς πρόκειται ουσιαστικά για τέσσερις δοκιμές, δύο εκδόσεις της Africa Twin που γίνονται τέσσερις, μόλις προσθέσεις και τα κιβώτια. Διότι ναι, το DCT αλλάζει αρκετά την συμπεριφορά της Africa Twin, πόσο μάλλον τώρα που βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή του…

Με τις νέες αλλαγές πρέπει επίσης από εδώ και πέρα να σταματήσουμε να μιλάμε για το DCT με όρια στροφών, καθώς στην νέα Africa οι στροφές παίζουν πρακτικά μηδενικό ρόλο στο πότε θα γίνει η αλλαγή. Πάντα ήταν έτσι βέβαια, απλά η Honda ανακοίνωνε το χαμηλότερο και το υψηλότερο επίπεδο αλλαγής για το DCT, καθώς ήταν ο πιο εύκολος τρόπος να δώσει την συνολική εικόνα για το που περίπου έρχονται οι αλλαγές των σχέσεων. Τώρα αυτό δεν έχει καμία σημασία, στην νέα έκδοση ο τρόπος που οδηγείς καθορίζει απόλυτα το πότε θα ανεβάσει ή θα κατεβάσει το κιβώτιο με τους δύο συμπλέκτες και τους δύο άξονες, που ο ένας είναι μέσα στον άλλο… Επίσης κάτι που ξεφεύγει από τα στενά όρια που βάζει το internet και θα το αναλύσουμε στην έντυπη έκδοση..

Ωστόσο ευκολία στις αλλαγές έχεις και με το κανονικό κιβώτιο –αν θέλεις. Μία ευκολία που με την ηλεκτρονική διαχείριση του γκαζιού ήταν πλέον επιτρεπτή η εγκατάστασή της. Πρόκειται για ένα quickshifter με τρεις διαφορετικές καταστάσεις λειτουργίας που δουλεύει τόσο ομαλά και προοδευτικά, ώστε να δημιουργεί αυτομάτως αναπόφευκτες συγκρίσεις με τον ανταγωνισμό. Και ναι, βρίσκεις την νεκρά εκεί που θέλεις, όταν την θέλεις. Δεν προσθέτει δηλαδή κάποια άσχημη παρενέργεια, όπως επίσης έχουμε δει να συμβαίνει..

χαίρεσαι οδήγηση σε κάθε ρυθμό

Αρκετά διαφορετικός ο ήχος από το εργοστασιακό τελικό, μπάσος και συνοδευόμενος από ενιαίο ήχο κινητήρα, χωρίς να ακούς διάφορα μηχανικά μέρη να κάνουν παραφωνίες, μία λεπτομέρεια που περνά από το αυτί και φτάνοντας στον εγκέφαλο, πάει και βρίσκει το υποσυνείδητο για να τον μεταφράσει σε αίσθηση αξιοπιστίας. Φυσικά αυτό που δεν φτάνει αμέσως στο υποσυνείδητο, είναι ότι όλο αυτό έχει κι άλλη μετάφραση, που είναι το βάρος..

Το ενιαίο σιδερένιο πλαίσιο έχει βέβαια μικρές διαφορές, αλλά συνεχίζει να ευθύνεται για την άψογη κατανομή βάρους.

Μικρή σημείωση: Ο σχεδιασμός του είναι εξαιρετικά όμοιος με το CRF450 Rally σε σημείο που οι δοκοί ταυτίζονται στην γεωμετρική τους αποτύπωση απόλυτα. Από εκεί και πέρα είναι οι έξι βάσεις του κινητήρα, αντί για τέσσερις –το πιο συνηθισμένο- που δημιουργούν μία ομοιογενή συμπεριφορά, επιτρέποντας λιγότερα γραμμάρια μετάλλου στο πλαίσιο.

Λεπτότερο και καλύτερα δεμένο, για να το πούμε πιο απλά, αν και στο σύνολό της η Africa Twin δεν προσπαθεί ιδιαίτερα να είναι η ελαφρότερη της κατηγορίας..

η νέα Africa Twin είναι ο ορισμός της μοτοσυκλέτας για βόλτες, από ένα απόγευμα έως μία ζωή ολόκληρη…

Ένα άλλο παράδειγμα για το ότι δεν γίνεται ιδιαίτερη προσπάθεια, είναι τα μαρσπιέ του συνεπιβάτη. Στο προηγούμενο μοντέλο ενοχλούσαν την όρθια θέση οδήγησης, τώρα μετακινήθηκε το σημείο που βιδώνουν στο πλαίσιο και ταυτόχρονα ενισχύθηκαν σε αντοχή και.. πάχος. Οι νέες Ευρωπαϊκές προδιαγραφές, ορίζουν με μεγάλη ακρίβεια ένα όριο δύναμης που πρέπει τα μαρσπιέ του συνεπιβάτη να αντέχουν χωρίς την παραμικρή στρέβλωση ή ρωγμή. Όλοι οι κατασκευαστές, όπως κι η Honda στην προηγούμενη Africa, στοχεύουν με εξίσου μεγάλη ακρίβεια ακριβώς το όριο αυτό. Η νέα έκδοση από την άλλη το υπερκαλύπτει. «Έχει πέσει σίδερο παντού» ξανά με απλά λόγια. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα δόκιμο, κι ορίστε παρακάτω ακριβώς μία τέτοια περίπτωση:

Στον ιντερνετικό αέρα της Τσεχίας, θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες μία εξαιρετικά δυναμική φωτογραφία, όπου ένα Africa Twin πλαγιολισθαίνει εντυπωσιακά λες και είναι ένα μικρότερο CRF κι εμείς βρισκόμαστε στο Dakar.. θα συνοδεύεται όμως με το επόμενο στιγμιότυπο, που είναι το αποτέλεσμα της πλαγιολίσθησης..

Το πρώτο σπασμένο πλαίσιο σε Adventure Sport, τίποτα που δεν μπορείς να φτιάξεις σε μία τριτοκοσμική χώρα, στη μέση του ταξιδιού της ζωής σου, απλά με μία οξυγονοκόλληση μιας και είναι όλο σίδερο, αλλά φυσικά κανείς δεν σκέφτεται έτσι.

Αυτό που σκέφτονται οι περισσότεροι είναι πως αντικρύζουν ένα κατεστραμμένο μηχανάκι. Έχουν και τα δύο την δική τους αλήθεια..

Συνολικά το νέο Africa Twin έχει όσες αλλαγές χρειάζεται για να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό που ολοένα σκληραίνει, χωρίς να κάνει τους προηγούμενους ιδιοκτήτες να αισθάνονται πως η μοτοσυκλέτα τους έχει παλιώσει.

Στην πράξη βέβαια η διαφορά στην οδήγηση είναι σημαντική και τις τελευταίες ημέρες δόθηκαν πολλές ευκαιρίες για να γίνει η διαπίστωση αυτή. Άσφαλτος και χώμα, σε συνεχή εναλλαγή των διαφόρων εκδόσεων έφτιαξαν ένα μακρύ κατάλογο σημειώσεων που αποτελεί τη βάση για την αναλυτική παρουσίαση, που αποκλειστικά θα διαβάσετε στο επόμενο τεύχος του MOTO.

Η νέα Africa Twin και η αντικειμενικά όμορφη Adventure Sport, ξεκινούν τώρα την παραγωγή τους.. Υπάρχει βέβαια αντικειμενική ομορφιά; Η απάντηση είναι πως ναι, κι έχει να κάνει με την συμμετρία, είναι το βασικό θεμέλιο και η Africa Twin ακολουθεί πιστά τον κανόνα…

Η εξοικονόμηση βάρους από την μπαταρία και μόνο, είναι αρκετά μεγάλη!

Ο υπεύθυνος δοκιμών κ. Tanaka και ο υπεύθυνος εξέλιξης κ. Nishimura ήταν μαζί μας συνέχεια, ώστε να απαντούν σε ερωτήματα!

 

Οδηγήσαμε Yamaha XSR XTribute 2019 – Πρώτες εντυπώσεις του αντι-scrambler από την Ισπανία

Η Yamaha μπαίνει στα Scrambler από το πλάι
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/5/2019

Απέναντι στην μόδα που γεννήθηκε τα τελευταία χρόνια από το customizing και έφερε τα Scrambler στο προσκήνιο μαζί με μερικές ξεχωριστές υπο-κατηγορίες μοτοσυκλετών, κάθε κατασκευαστής απάντησε με τον δικό του τρόπο. Η Ducati με την ξεχωριστή οντότητα των Scrambler, καθώς τα προωθεί ως ξεχωριστή οικογένεια δίπλα της, η Triumph επίσης με τα δικά της Scrambler και μία πλούσια σειρά αξεσουάρ, η BMW, η Kawasaki, ακόμη και η KTM, δια μέσου του βοηθού για έκτατες τέτοιες καταστάσεις, της Husqvarna… Η Yamaha ξεκίνησε πιο νωρίς την δική της απάντηση, απλά ήταν σε διαφορετικό πλαίσιο, καθώς προχώρησε με την ιδέα του «YardBuilt». Έφταιξε νέα μοντέλα, την σειρά XSR που πάτησε πάνω στα MT και μαζί τους επένδυσε σε «customάδες» παγκοσμίου φήμης για να φτιάξουν τις δικές τους μοτοσυκλέτες ώστε τα XSR να γίνουν βάση του customizing. Ανάμεσά τους και ένας Έλληνας που με την συνδρομή του MOTO, πήρε δύο συνεχόμενους τίτλους! Η Yamaha τα είχε καταφέρει, η σειρά XSR είχε εδραιωθεί και τώρα ήταν η ώρα να εισπράξει πίσω όλο αυτό που έδωσε. Για αυτό και ήρθε το XTribute μία έκδοση που ευελπιστεί να γίνει διαφορετικό μοντέλο και που μπορεί να βοηθά την Yamaha να εισπράξει τους καρπούς των προσπαθειών της, αλλά ταυτόχρονα συμφέρει και τον τελικό ιδιοκτήτη, καθώς όλα όσα φορά το XSR θα είχαν πολλαπλάσιο κόστος αν έπρεπε κανείς να τα αγοράσει…

Στο μεταξύ, πιο ήταν διαχρονικά το γνωστότερο Scrambler; Πριν όλα αυτά αρχίσουν να πεθαίνουν ως κατηγορία ολόκληρη, γιατί φύγαμε από τα δύο αμορτισέρ πίσω και αρχίσαμε να πηγαίνουμε στο ένα αμορτιστέρ και στα Motocross, υπήρχε ένα Scrambler που είχε γίνει απόλυτη καθημερινή μοτοσυκλέτα. Το XT500 με ιστορία από το 1976 και ορόσημο για την εποχή που μιλάμε το 1981. Από τα DT στα XT, η Yamaha επένδυε στο χώμα ολοένα και περισσότερο και φυσικά σταθερά, και όχι κατά κύματα. Αν λοιπόν αναρωτηθεί κανείς ποια είναι η άτιμη η σύνδεση ενός XSR με το XT500 είναι αυτή ακριβώς. Το σύγχρονο γυμνό που γίνεται Scrambler, και βάφεται στα χρώματα ενός άξιου εκφραστή της εποχής εκείνης. Την έννοια «γίνεται Scrambler» ο κάθε κατασκευαστής την εκφράζει όπως θέλει, κι αυτό είναι καλό για να υπάρχει ανταγωνισμός. Η Yamaha το κάνει με αυτό το XSR, και για να δούμε τι ακριβώς πέτυχε, μας επιφύλαξε μία πλούσια σε οδήγηση ημέρα, ακριβώς μετά την πρώτη μας γνωριμία με το Tenere 700!

Στις εκβολές του Έβρου, του μεγαλύτερου ποταμού της Ιβηρικής χερσονήσου, και όχι το δικό μας φυσικό σύνορο με την Τουρκία, και στην πλατιά λωρίδα, σκληρής άμμου που θυμίζει Αμερική, εκεί ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε το νέο XSR XTribune, το XSR που τιμά το XT! Είναι όλα μπερδεμένα τώρα, από την τοποθεσία μέχρι και την ίδια την μοτοσυκλέτα. Καταρχήν μπορεί να μην ξέρετε πως «Έβρο» έχουν και οι Καταλανοί, που η πλειοψηφία τους δεν θέλει να τους μπερδεύουν με τους Ισπανούς, παρόλο που η Καταλονία είναι (ακόμη;) κομμάτι της Ισπανίας. Σε αυτό το μπερδεμένο κομμάτι υπάρχει ένας μεγάλος ποταμός με πλούσια ροή και ένα τεράστιο Δέλτα. Λέγεται Έβρος και δεν είναι απλή συνωνυμία. Ο ποταμός αυτός έχει ονομαστεί από Έλληνες αποίκους, χιλιάδες χρόνια πριν, που του έδωσαν το όνομα  Έβρος, ή «Εβρε» στα Καταλανικά. Το όνομα το οφείλει σε αντίστροφο δανεισμό των Ελλήνων αποίκων από τα αρχαία χρόνια, αποδίδοντας την τεράστια λωρίδα γης που οριοθετεί το Δέλτα του ποταμού. Εκεί ακριβώς οδηγήσαμε το νέο XSR, σημειολογικά τελείως μπορεί να πει κανείς, μιας κι αυτό σε δανεισμό οφείλει την ύπαρξή του.

Το XSR είναι γνώριμη μοτοσυκλέτα, με πλούσια ροπή χαμηλά, όρθια θέση οδήγησης και καλή κατανομή βάρους που του προσδίδει ευελιξία. Το XTribute όμως με μερικές καίριες αλλαγές υπερτονίζει κάποια από τα παραπάνω. Ξεκινάμε από το τιμόνι που είναι 40mm πιο φαρδύ και είναι σαν να κρατάς ένα BMW ενώ κάθεσαι σε Γιαπωνέζικο. Συνήθως με τις Γιαπωνέζικες μοτοσυκλέτες οι αγκώνες σου πασχίζουν να μην έρθουν κοντά στο σώμα, τώρα απλά πιάνεις το ταύρο από τα κέρατα και παίρνουν αέρα οι μασχάλες σου… Είναι και λεπτό το τιμόνι, είναι και τα όργανα χαμηλά και στρογγυλά και ναι, αρχίζεις να βλέπεις ομοιότητες με το XT, την ίδια ώρα που ρίχνεις νοητές σφαλιάρες στον εαυτό σου για να μην λες τέτοιες υπερβολές και να μην θεωρείς πως ένα XSR μπορεί να έρθει κοντά στα XT! Αλλά δεν γίνεται, όρθια τελείως θέση οδήγησης και 30mm ψηλότερα τοποθετημένη η σέλα και αμέσως αυτός ο συνειρμός επανέρχεται πιο δυνατός. Το πλέον δυνατό στην υπόθεσή μας είναι η Akrapovic που προς τιμήν τους, την έφτιαξαν σε μαύρο και να βγαίνει ψηλά, επίσης θυμίζοντας με ακρίβεια τα XT ενώ σου στέλνει ένα δυνατό «μπράου-μπράου» πρώτα στα αυτιά και μετά στο ίδιο σου το δέρμα με δονήσεις, πορώνοντάς σε περισσότερο. Μία υπενθύμιση στους απανταχού υποστηρικτές της ηλεκτροκίνησης, πως δεν θα υπάρχει απλή μετάβαση αλλά κανονικός πόλεμος, όταν έρθει εκείνη η ώρα…

Στην πατημένη σαν χώμα άμμο στην γραμμή που οριοθετεί το μεγάλο ΔΕΛΤΑ, το XSR σπινάρει με τον πίσω τροχό και ψαρεύει με τον εμπρός, όταν ξεφύγει λίγο από τα αυλάκια που έχουν χαράξει τα αυτοκίνητα και πατήσει την ενδιάμεση παχύτερη άμμο. Εκεί είναι που θέλεις το φαρδύ τιμόνι και την αμεσότητα στο γκάζι για να ελαφρύνεις τον τροχό και να διατάξεις το τιμόνι πίσω στην σειρά του. Ακούραστα όλα και αβίαστα, παρόλο που τα Pirelli MT60RS δεν βοηθούν ιδιαίτερα την κατάσταση. Τα ψαρώνια, οι ερωδιοί και τα υπόλοιπα θαλασσοπούλια έχουν συνηθίσει μικρές υπόκωφες εκρήξεις από τα λατομεία αλατιού, διαφορετικά δεν θα άντεχαν τόσες Akrapovic μαζεμένες. Είμαστε και τυχεροί που δεν φυσάει και δεν είναι γεμάτο το μέρος με σέρφερ, και παίζουμε στις ευθείες, προσέχοντας να μην πατήσουμε την νοητή γραμμή της πατημένης άμμου, με την κανονική. Αυτό είναι και το σύνορο της άδειας που έχει πάρει η Yamaha στην συγκεκριμένη προστατευόμενη περιοχή, και στην πρώτη παρατυπία καραδοκούν μία σειρά από δημόσιες υπηρεσίες να μας την ακυρώσουν. Έτσι είναι όταν το δημόσιο δουλεύει κανονικά εκτός γραφείου και όχι πίσω από επιτηδευμένα κλειστές πόρτες…

Το παιχνίδι που κάνουμε είναι ακίνδυνο αν ξέρεις να προφυλάσσεις τον εαυτό σου γιατί το ABS δεν θέλει να ξέρει που βρίσκεσαι, ούτε να ακούσει πως δεν πατά σε δρόμο δηλαδή και προτιμά να μην το χρειαστείς, ενώ το κλείσιμο του γκαζιού είναι χειρότερο από το να το κρατάς ανοικτό. Τα βασικά δηλαδή, αυτά που ισχύουν πάντα. Το θέμα είναι πως αυτό το παιχνίδι εξελίσσεται πολύ διασκεδαστικά και είναι εθιστικό. Εμάς μας περιμένει όμως μία λίγο πιο πράσινη, λίγο πιο ήπια εκδοχή του Stelvio Pass μία μεθυστική ανάβαση που τα μαρσπιέ ξύνουν με ευκολία την εξαιρετική άσφαλτο. Η φαρδύτερη βάση του σταντ που η Yamaha είχε τοποθετήσει ώστε να μπορούμε να παρκάρουμε στην άμμο, είναι τώρα ένα πρόσθετο υλικό για να ξύσεις στην άσφαλτο κι αν το παρακάνεις μπορεί να γίνει και μοχλός για να σου ανοίξει την γραμμή.

Εύκολη, πολύ εύκολη μοτοσυκλέτα, ακριβώς όπως ήταν πάντα το XSR δηλαδή με το πρόσθετο εδώ της πιο άνετης θέσης οδήγησης και του εξαιρετικού μοχλού. Οι σούζες είναι φυσική συνέχεια του ανοίγματος του γκαζιού, ο ήχος είναι μεθυστικός κι αν υπάρχει κάτι αρνητικό, αυτό είναι ακριβώς ότι υπήρχε και στο XSR η Yamaha δεν πρόσθεσε, μην ανησυχείτε, απλά τόνισε ορισμένα καλά του σημεία προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αν σου αρέσουν τα Scrambler θα λατρέψεις το συγκεκριμένο XSR στην περίπτωση που πριν ήσουν «έτσι κι έτσι», απέναντί του. Η κατηγορία αυτή έχει δεχτεί πολλές εισαγωγές το τελευταίο διάστημα και το XTribute έχει μία από τις καλύτερες σε σχέση τιμής και απόδοσης. Στο επόμενο τεύχος, θα δούμε πως η νέα κατανομή βάρους επηρεάζει και τα φρένα αλλά και την γρήγορη οδήγηση…

Ετικέτες