Long term test: Husqvarna Svartpilen 401 (Part 2)

Η πρακτική πλευρά της διασκέδασης
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

19/8/2019

Μετά από πέντε γεμίσματα του ρεζερβουάρ, που το καθένα αντιστοιχούσε σε περίπου 170-190 χιλιόμετρα διασκεδαστικής οδήγησης στους άδειους δρόμους της Αυγουστιάτικης Αθήνας, ήρθε η ώρα να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα για την χρηστική πλευρά του Svartpilen 401. Δύσκολο να επικεντρωθείς στην πρακτική πλευρά αυτής της μοτοσυκλέτας, καθώς μέσα στους γλιστερούς δρόμους της πόλης είναι τόσο απολαυστικό, όσο ένα Aprilia Tuono 1100 Factory σε ανοιχτούς επαρχιακούς δρόμους με καινούρια άσφαλτο!

Τέλος πάντων, το επαγγελματικό καθήκον επιβάλει να εξετάσουμε και τη χρηστική πλευρά.

Η κατανάλωση ήταν μεταξύ 4 και 4,5 λίτρα, επιβεβαιώνοντας τις μετρήσεις που είχαμε κάνει στο τεστ (τ. 586/ Σεπτέμβριος 2018) όπου ως μέση κατανάλωση ήταν τα 4,2 λίτρα. Άμα θέλεις, μπορείς να κατέβεις στα 3,5 λίτρα για κάθε 100 χιλιόμετρα μέσα στην πόλη, οδηγώντας στρωτά – χωρίς χουφτώματα γκαζιού και περιττά φρεναρίσματα – αλλά δύσκολα θα αντισταθείς σε… άλλη μια σούζα ξεκινώντας από το φανάρι! Στον ανοιχτό δρόμο η κατανάλωση είναι περίπου 4 λίτρα αν ταξιδεύεις με 120-130km/h και 4,5 με 5 λίτρα αν το κοντέρ δείχνει συνεχώς πάνω από 140km/h. Συγκριτικά με το Duke 390, το Svartpilen 401 δεν είναι τόσο άνετο στην πολύωρη οδήγηση σε ανοιχτούς δρόμους. Κάθεσαι πιο όρθια και η άνεση της σέλας είναι απλώς OK, σε αντίθεση με το Duke 390 που έχει κορυφαίας άνεσης σέλα και η πιο σκυφτή θέση οδήγησης σε βοηθάει να πολεμήσεις την αντίσταση του αέρα πολύ πιο εύκολα. Μέσα στην πόλη όμως, το Svartpilen 401 παίρνει το πάνω χέρι. Η σέλα εξακολουθεί να είναι ψηλή, σκληρή και κοντή για δύο άτομα, όμως το φαρδύ, ίσιο και ψηλότερα τοποθετημένο τιμόνι του δημιουργεί μια άψογη εργονομία, ιδιαίτερα για όσους έχουν σωματικό ύψος άνω του 1,75μ. Το Svartpilen 401 είναι πιο ευρύχωρο από το Duke 390 και κυρίως… το βεντιλατέρ δεν στέλνει τον καυτό αέρα στο αριστερό σου γόνατο. Μόνο και μόνο αυτό αρκεί για να δώσεις τα επιπλέον χρήματα που κοστίζει το Svartpilen 401 σε σχέση με το Duke 390. Με το Husky μπορείς να πας από το ξενοδοχείο στην παραλία φορώντας σορτάκι (όχι ιδιαίτερα ασφαλές βέβαια… ) ενώ με το Duke 390 το μακρύ παντελόνι είναι απαραίτητο χειμώνα-καλοκαίρι (μπορείς να το πεις και safety feature!).

Η λεπτή πλαστική σχάρα πάνω στο επίπεδο ρεζερβουάρ του Svartpilen δεν εκτοξεύει τις μεταφορικές του ικανότητες, όμως σου λύνει κάποιες φορές τα χέρια. Όπως για παράδειγμα όταν σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε: “Μιας και περνάς από το κέντρο της Αθήνας, φέρε κάτι φωτιστικά σώματα Led και ένα πάνελ”.  Τα σημεία για να δέσεις αντικείμενα είναι περιορισμένης χρηστικότητας, όμως με μια ταινία συσκευασίας όλα λύνονται. Το μικρό μήκος της σέλας αναγκαστικά κολλάει τον συνεπιβάτη στην πλάτη σου. Πολύ καλό αυτό αν ο συνεπιβάτης είναι μοντέλο της Victoria Secret – όχι τόσο καλό αν είναι μπετατζής. Αν ξεβιδώσεις την πλαστική χειρολαβή του συνεπιβάτη κερδίζεις λίγα εκατοστά ωφέλιμης επιφάνειας και η καυτή ανάσα του μπετατζή απομακρύνεται από τον σβέρκο σου, όμως σε αυτή την περίπτωση τα χέρια του μπετατζή θα αγκαλιάσουν τη μεσούλα σου, διότι δεν έχει κάπου αλλού να κρατηθεί. Διαλέγεις και παίρνεις…

Μιλώντας για οδήγηση στους γλιστερούς, σκονισμένους και καυτούς δρόμους της Αθήνας, πρέπει οπωσδήποτε να βγάλουμε το καπέλο στο απίστευτο κράτημα των Pirelli Scorpion Rally STR. Σίγουρα το Svartpilen 401 (όπως και τα KTM Duke 390, Yamaha MT-03) έχει τα τρία βασικά χαρακτηριστικά για υψηλό κράτημα σε γλιστερούς δρόμους. Έχει δηλαδή μικρό βάρος με κατανομή 50/50 εμπρός-πίσω, μαλακές αναρτήσεις και κοντό μεταξόνιο, που του επιτρέπουν να μην γλιστράει απότομα και να μην χρειάζεται να πλαγιάσει πολύ για να στρίψει γρήγορα. Όμως τα Scorpion Rally STR του δίνουν το κάτι παραπάνω. Το λέμε αυτό διότι τα ίδια ελαστικά φόραγε και το Fantic Caballero 500, το οποίο επίσης εντυπωσίασε με το κράτημά του στους γλιστερούς δρόμους. Πιθανόν το χειμώνα με το κρύο να αλλάζει η συμπεριφορά τους (να μια καλή δικαιολογία για να κρατήσουμε το Svartpilen έως τα Χριστούγεννα… χε, χε!), όμως σίγουρα λατρεύουν την καυτή γυαλισμένη άσφαλτο της Αθήνας. Όχι μόνο αυτό, αλλά ταυτόχρονα είναι αξιοπρεπέστατα και στο ξερό χώμα. Επίσης λάβετε υπόψη, πως τα λάστιχα το δικού μας Svartpilen έχουν στην πλάτη τους 7.500 χιλιόμετρα και η φθορά τους είναι αμελητέα.

Αυτό που σας είχαμε υποσχεθεί, αλλά τελικά δεν προλάβαμε να κάμουμε, είναι το γενικό service. Ο υπερβολικός φόρτος εργασιών στο συνεργείο της αντιπροσωπείας (καλά ρε, όλοι για την τελευταία στιγμή αφήσατε το service της μοτοσυκλέτας σας;) ήταν η βασική αιτία, αν και για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, ένα μέρος της ευθύνης βαραίνει και εμάς που ζητήσαμε (… την τελευταία στιγμή) να παραλάβουμε τη μοτοσυκλέτα πριν κάνει το προγραμματισμένο service της.

Σε κάθε περίπτωση, το γενικό service του Svartpilen θα γίνει τις επόμενες ημέρες και θα δημοσιεύσουμε το σχετικό άρθρο το συντομότερο δυνατό.    

GPX POPz 125 VIDEO – Δοκιμή του νέου παπιού της ελληνικής αγοράς

Μοντέρνο με κλασσικές γραμμές και έμφαση στην πρακτικότητα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

7/9/2022

Με έμφαση στην πρακτικότητα και την οικονομία χρήσης, βασικούς λόγους που το παπί έγινε ένα από τα πλέον δημοφιλή είδη δικύκλου στον κόσμο, η GPX μας συστήνει το POPz 125, ένα μοντέρνο παπί που δεν ξεφεύγει από την δοκιμασμένη -και αγαπημένη- παραδοσιακή συνταγή των παπιών.

Στην Ελλάδα έχουμε λατρέψει τα παπιά, πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και αυτό δεν έγινε τυχαία. Στο σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης που βρισκόμαστε έχουμε και άλλα κοινά στοιχεία με τις ασιατικές χώρες όπου το παπί γεννήθηκε και τώρα συνεχίζει να μεσουρανεί με εκατομμύρια πωλήσεις ετησίως, με αγώνες που μετρούν πολυάριθμες συμμετοχές και με μία ποικιλία μοντέλων που δεν έχει υπάρξει αντίστοιχή της στο παρελθόν.

Η Ταϊλάνδη είναι μία από αυτές τις χώρες όπου το παπί κυριολεκτικά εκπροσωπεί την ατομική μετακίνηση ως πραγματικό αγαθό και συχνά είναι το αποκλειστικό μεταφορικό μέσο ολόκληρης της οικογένειας. Τα παπιά είναι συνέχεια στους δρόμους της πολυπληθούς αυτής χώρας όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας, οι μετατροπές τους συχνά ξεφεύγουν από τα σύνορά της και προσελκύουν ακόμη και τους γείτονες, ενώ το θέμα της αξιοπιστίας τους ανάγεται σε καίριο ζήτημα οικογενειακής ευημερίας.

Για εμάς εδώ κάθε τι νέο οφείλει να περάσει και από την δοκιμή του χρόνου, πριν αποκτήσει τον χαρακτηρισμό «αξιόπιστο», δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Είναι όμως θετική πρώτη εισήγηση πως στην Ταϊλάνδη η GPX θεωρείται premium μάρκα εφόσον η αγορά της Ταϊλάνδης είναι εξαιρετικά δύσκολη, για να πετύχεις κάτι τέτοιο. Οι δικυκλιστές έχουν μοτοσυκλετιστική κουλτούρα, χωρίς η πλειοψηφία να καβαλά μεγάλες μοτοσυκλέτες που η βαριά φορολογία τους, τις καθιστά απλησίαστες.

Τα κράνη της SHOEI για παράδειγμα είναι στην Ταϊλάνδη δυσανάλογα ακριβά και κανονικά θα έπρεπε να είναι άγνωστα, όμως κατά την τελευταία μου επίσκεψη στους δρόμους της Bangong, ήταν εντυπωσιακά πολλοί όσοι το αναγνώριζαν και ήθελαν να το δουν από πιο κοντά. Δεν είναι τυχαίο που ορισμένοι από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές έχουν εργοστάσια στην Ταϊλάνδη και μάλιστα είναι αμφίδρομος ο λόγος ανάπτυξης μοτοσυκλετιστικής κουλτούρας με την ύπαρξη βαριάς βιομηχανίας μοτοσυκλέτας. Παιδί όλων αυτών είναι και η GPX που έχει καταφέρει σε αυτό το παραπάνω απαιτητικό πλαίσιο να ξεχωρίσει εμπορικά ενώ πλέον εξάγει και σε άλλες χώρες. Μία από αυτές είναι και η Ιαπωνία, η χώρα δηλαδή που γέννησε το παπί.

Ανάποδο δάνειο για το POPz λοιπόν που στοχεύει στην πρακτικότητα και την ευκολία χρήσης με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν και εκείνα τα παπιά που δημιούργησαν το κλίμα αγάπης, κάποτε στην Ελλάδα.

Το δοκιμάσαμε στο τεύχος #633 του MOTO και νωρίτερα από αυτό το είδατε στο motomag, εδώ, με μία πρώτη γνωριμία.

Πάμε να δούμε τώρα με ένα αναλυτικό VIDEO, την δοκιμή του στους πρώτους Ευρωπαϊκούς δρόμους που κινείται έχοντας περάσει τις Euro5 προδιαγραφές και προσφέροντας εγγύηση τριών χρόνων ή 30.000 χιλιομέτρων για να κερδίσει πιο γρήγορα τον πολυπόθητο χαρακτηρισμό, με τον οποίο έγινε γνωστό και στην χώρα προέλευσής του, την Ταϊλάνδη.

Δείτε το VIDEO: