Σέρρες 4ος γύρος Π.Π.Ταχύτητας

Ρεπορτάζ και παραλειπόμενα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/9/2017

Ο καιρός συνεχίζει να παίζει παράξενα παιχνίδια φέτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ταχύτητας, αφού το καλοκαίρι οι καταιγίδες ακυρώνουν αγώνες και το φθινόπωρο στις Σέρρες έσκαγε ο τζίτζικας από τη ζέστη. Αυτό όμως μάλλον λειτούργησε θετικά για τον τέταρτο γύρο του πρωταθλήματος, καθώς υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για όλες τις κατηγορίες, όπου βαθμολογικά τα πάντα ήταν ανοιχτά για όλους, σε όλες τις κατηγορίες.

Επιπρόσθετα, ο καλός καιρός έφερε την Κυριακή αρκετό κόσμο στην πίστα, κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε δει. Προφανώς η προβολή των αγώνων από περισσότερα ΜΜΕ και την τηλεόραση, έχει βοηθήσει στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος.

Έτσι η πίστα των Σερρών απέκτησε την Κυριακή ζωή και θύμιζε λίγο τις παλιές εποχές… Λίγο όμως, διότι η απόφαση να… τρίψουν τα μάρμαρα (!!!!) στις δύο σκάλες των pit box την ημέρα του αγώνα και να απαγορεύει ( ένας θυμωμένος εργάτης και όχι κάποιος της οργάνωσης… ) στον κόσμο να δει από ψηλά τον αγώνα, ξεπερνά την λογική μας. Τη λογική μας συνεχίζουν να ξεπερνούν και οι συνεχιζόμενοι διαπληκτισμοί μεταξύ ΑΜΟΤΟΕ και των ανθρώπων που έχουν αναλάβει την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων ταχύτητας. Έχουμε φτάσει στον τέταρτο αγώνα της χρονιάς κι ακόμα διαφωνούν (έντονα… ) για το πότε πρέπει να γίνονται οι απονομές. Στην Ελλάδα οι απονομές γίνονται πάντα στο τέλος της ημέρας γιατί… έτσι έκανε η ΕΛΠΑ! Η ΕΛΠΑ έφυγε αλλά η νοοτροπία της παρέμεινε ως είχε σε αυτό το θέμα. Και στους αγώνες καρτ το ίδιο κάνει η ΟΜΑΕ. Τυχαίο; Μπαααα… από την ΕΛΠΑ το πήραν κι αυτοί και το φυλάνε σαν το Άγιο Δισκοπότηρο!  Που είναι το πρόβλημα;

Το πρόβλημα με τις απονομές στο τέλος της ημέρας έχει να κάνει με τους θεατές που βρίσκονται στην πίστα ή παρακολουθούν ζωντανά τους αγώνες.

 

Καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι θεατές έρχονται για να δουν τα Superbike, άντε και τα SS600 αν δεν ξενύχτισαν το προηγούμενο Σάββατο. Μόλις πέσει η καρό σημαία στα SBK… αδειάζει ο τόπος!  Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έχει μείνει άνθρωπος να χειροκροτήσει τους νικητές, πέρα των μηχανικών και των συγγενών τους… Επιπλέον οι αναβάτες θα πρέπει να ξαναφορέσουν τις φόρμες τους για να πάνε στην απονομή (γράφτηκε ειδικός κανονισμός που το επιβάλει, επειδή πολλοί αγωνιζόμενοι πήγαιναν με σορτς, φανελάκια και σαγιονάρες…), κάτι που φυσικά κάνουν με βαριά καρδιά. Άρα, τόσο για τους θεατές, όσο και για τους αναβάτες, είναι καλύτερα  να γίνονται οι απονομές αμέσως μετά το τέλος κάθε αγώνα. Το ίδιο θέλει και η τηλεόραση, διότι την βολεύει σε χρόνο, αλλά και επειδή θέλει να δείχνει τις ιδρωμένες φάτσες των αναβατών και την φρέσκια ένταση που είναι αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους. Η τηλεόραση είναι πάνω απ΄όλα θέαμα.

Τότε γιατί η ΑΜΟΤΟΕ συνεχίζει να αντιστέκεται στην αλλαγή του προγράμματος των απονομών και επιμένει να τις κάνει στο τέλος της ημέρας; Πολύ απλά, διότι η συζήτηση γίνεται εν βρασμό ψυχής σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ στελεχών και δεν γίνεται με ηρεμία σε ένα τραπέζι, σε θεσμικό επίπεδο. Οπότε χάνεται η ουσία του θέματος της συζήτησης και γίνεται κοκορομαχία. Το γεγονός ότι όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν μακροχρόνιες σχέσεις που τους επιτρέπουν να μιλάνε χωρίς να πρέπει πρώτα να κλείσουν ραντεβού οι γραμματείς τους, δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι τα θέματα των αγώνων θα συζητιούνται και θα αποφασίζονται καυγαδίζοντας στους διαδρόμους. Η δική μας η θέση σε αυτό το ζήτημα είναι ότι οι απονομές πρέπει να γίνονται αμέσως μετά την καρό σημαία κάθε αγώνα γιατί αυτό είναι καλύτερο για τους αγωνιζόμενους και για τους θεατές που βρίσκονται εκεί, μαζί με τους λόγους που προαναφέραμε. Πραγματικά δεν βλέπουμε ποιο είναι το πλεονέκτημα για να γίνονται στο τέλος της ημέρας. Ίσως να υπάρχει, αλλά εμείς δεν το γνωρίζουμε, ούτε το αντιλαμβανόμαστε.

Ευτυχώς τα αγωνιστικά δρώμενα επισκίασαν όλα αυτά τα παρατράγουδα, αποδεικνύοντας ότι πρωταγωνιστές είναι πάντα οι οδηγοί και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε κομπάρσοι, όσο κι αν η προσωπική μεγαλομανία μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχουμε σημαντικό ρόλο.

Η ημέρα ξεκίνησε υπέροχα, με τον Νότη Παπαπαύλου να τα δίνει όλα για να καταφέρει να πάρει τη νίκη από τον Χρήστο Παπανικολάου.

 

Τα δύο Yamaha R3 που οδηγούσαν ξέφυγαν από την στρατιά των KTM RC 390 που είχαν πίσω τους και έκαναν έναν δικό τους μοναχικό μεν, αλλά ταυτόχρονα υπέροχο αγώνα. Για τον 12χρονο Χρήστο ήταν η δεύτερη φορά που επισκεπτόταν την πίστα των Σερρών, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει τον ταχύτερο γύρο της κατηγορίας, κατεβαίνοντας στο 1:28.4 Οι πιο παλιοί αναγνώστες μας θα θυμούνται ότι τέτοιους χρόνους έκανε ο Γιώργος Πολίτης με Aprilia RS 250 όταν κυριαρχούσε στο πρωτάθλημα το 1999 και 2000.

Προφανώς έχουν βελτιωθεί πολύ τα ελαστικά από τότε και πολλοί είπαν ότι τα Pirelli έδωσαν ένα μικρό πλεονέκτημα στο Χρήστο, όμως και ο Νότης γύρισε στο 1:28.7, οπότε δεν νομίζουμε ότι υπήρχε κάποια διαφορά σε αυτόν τον τομέα. Εκεί που όντως υπήρχε διαφορά, ήταν στο σωματικό μέγεθος και βάρος των δύο αναβατών.

Ο Νότης είναι σαφώς ψιλότερος και βαρύτερος και σε αυτή την κατηγορία παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο Χρήστος έχει την τέλεια σωματοδομή αυτή τη στιγμή για την κατηγορία και την σωστή ηλικία. Έχει και τον Γιάννη Μπούστα για δάσκαλο, οπότε περιμένουμε πολλά από αυτόν στο μέλλον.

Νομίζουμε ότι του χρόνου ο Νότης πρέπει να κάνει το βήμα για τα SS600, διότι το σώμα του είναι ο βασικός αντίπαλός του αυτή τη στιγμή με το R3. Οδηγικά είναι πανέτοιμος και η κατηγορία των Supersport τον έχει ανάγκη. Ίσως να έπρεπε να το είχε κάνει από φέτος.

Διότι μπορεί στα SS600 να γίνεται φέτος σφαγή για το πρωτάθλημα, αλλά δεν θα μας χάλαγε καθόλου να ήταν μέσα σε αυτή και ο Νότης.

Η κατηγορία αυτή έχει χωριστεί σε τρεις υποκατηγορίες. Ο Κουτσουμπός και ο Παπαγεωργίου είναι οι δύο αναβάτες που ξέρουν να παίρνουν πρωταθλήματα. Φέτος ο Παπαγεωργίου έμεινε πίσω βαθμολογικά λόγω ατυχιών με τη μοτοσυκλέτα του, όμως ο Κουτσουμπός εξακολουθεί να είναι το σημείο αναφοράς. Πάντα θα βρει τον τρόπο να ανέβει στο βάθρο, ακόμα κι αν όλα του πάνε στραβά.

Απέναντί τους έχουν τον Καρακώστα και τον Μίχα. Πιο νέοι, πιο ενθουσιώδεις, πιο διψασμένοι για την νίκη, ο Δημήτρης και ο Φάνης έχουν την ταχύτητα που χρειάζονται, αλλά και επαρκείς παραστάσεις για να μαζέψουν βαθμούς και όχι μόνο τη δόξα της στιγμής. Σε αυτό τον αγώνα ο Καρακώστας έκανε ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο για το πρώτο του πρωτάθλημα. Ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος στα ελεύθερα δοκιμαστικά, όμως η επιλογή της πολύ μαλακιάς γόμμας πίσω ελαστικού για τα χρονομετρημένα αποδείχτηκε λάθος για την καυτή μεσημεριανή άσφαλτο. Ξεκίνησε τρίτος και παρά το δύσκολο έργο να περάσει τον Παπαγεωργίου (έκανε… πυραυλοκίνητη εκκίνηση ο Άλεξ από τις πίσω σειρές), πραγματοποίησε έναν πολύ ψύχραιμο αγώνα που του χάρισε τη νίκη.

Αντίστοιχη αγωνιστική ωριμότητα έδειξε και ο Μίχας που είδε τρίτος την καρό σημαία.

Με τόσο υπέροχα ορεκτικά, ήταν φυσικό ο κόσμος να περιμένει με ενθουσιασμό το κυρίως πιάτο της ημέρας, τα Superbike!

Μέχρι το τέλος των χρονομετρημένων δοκιμαστικών, ο Χάρης Παρασκευόπουλος ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος όλων, κατεβαίνοντας στο 1:18.5 ακόμα κι όταν η μεσημεριανή ζέστη ανέβασε τους χρόνους. Στην βαθμολογία ο Σάκης Συνιώρης είχε μια σημαντική διαφορά από τον Χάρη και τον Λευτέρη Πίππο, οπότε αυτός ο αγώνας ήταν πολύ σημαντικός για τους δύο αναβάτες της Yamaha, ώστε να παραμείνουν στο παιχνίδι του τίτλου.

Ο Λευτέρης είχε μέτρια επίδοση στα πρώτα χρονομετρημένα και η άνοδος της θερμοκρασίας στα δεύτερα δεν του επέτρεψε να πετύχει χρόνο που θα τον τοποθετούσε στην πρώτη σειρά της εκκίνησης. Εκεί βρέθηκαν ο Παρασκευόπουλος με την Yamaha R1 του Σπιλιώτη, ο Ιταλός Farinelli Roberto με την R1 της Wolf-Motul και ο Σάκης Συνιώρης με την προσωπική του Aprilia RSV4.

Όμως από την Κ1 ο Χάρης δεν πέρασε ποτέ. Την εκκίνηση πήρε ο Σάκης και ο Χάρης υπερέβαλε εαυτόν για να καλύψει το έδαφος αμέσως, με αποτέλεσμα πτώση και εγκατάλειψη. Ο Πίππος έφτασε στην Κ5 πίσω από άλλες τέσσερεις μοτοσυκλέτες τις οποίες οδηγούσε ο Σάκης Συνιώρης έχοντας μερικά μέτρα πίσω του την κόκκινη R1 του Robert Farinelli.

Όσο οι θεατές παρακολουθούσαν τους δύο πρώτους να αλλάζουν για δύο τρεις φορές την πρώτη θέση στα φρένα της Κ1 και της Κ5, ο Πίππος εντελώς αθόρυβα βρέθηκε πίσω τους. Με τον Ιταλό να δείχνει ότι πέφτει σιγά-σιγά σε ρυθμό μην μπορώντας να κατεβάσει κάτω από το 1:21 μετά τον 11ο γύρο, ο Λευτέρης πέρασε και βρέθηκε μια ανάσα από την πίσω ρόδα του Σάκη.

Η απάντηση του Συνιώρη ήταν ένα σερί 7 γύρων στο 1:20. Ο Πίππος όμως έδειξε να ότι έχει τις δυνάμεις να μείνει κοντά του σε αυτό το κρίσιμο σημείο του αγώνα. Έτσι οι δυο τους ανέβασαν την αγωνία των θεατών στους τελευταίους πέντε γύρους, με πολλές εναλλαγές της πρώτης θέσης.

Η νίκη κρίθηκε στο 0,020! Μια ανάσα έκρινε τον πρώτο από τον δεύτερο και αυτή η ανάσα ήταν του Λευτέρη Πίππου που είχε την ευκαιρία να την πανηγυρίσει στην μνήμη του μηχανικού του Βασίλη Γούλα, που έφυγε από τη ζωή την ημέρα του προηγούμενου αγώνα στα Μέγαρα. Συγκινητικές οι στιγμές μετά το πέσιμο της καρό σημαίας στα Superbike, αλλά και πολύ ανθρώπινα τα συγχαρητήρια και τα λόγια του Σάκη Συνιώρη προς τον Λευτέρη Πίππο.

Η νίκη αυτή όμως δεν αλλάζει την κατάσταση του πρωταθλήματος, αφού ο Σάκης θα πρέπει να μην πάρει καθόλου βαθμούς στον επόμενο διπλό αγώνα των Μεγάρων για να χάσει το πρωτάθλημα. Παρ’ όλα αυτά, και ο επόμενος γύρος έχει πολύ ενδιαφέρον, οπότε ραντεβού εκεί.

Δείτε τα αποτελέσματα του αγώνα, όπως τα δημοσιεύσαμε αμέσως μετά την λήξη του

 

 

Να ευχαριστήσουμε θερμά την BMW Hellas για την παραχώρηση του ολοκαίνουριου MINI Countryman Cooper D για το ταξίδι μας έως την πίστα των Σερρών.

 

Ο εξοπλισμός (φωτογραφικές μηχανές, Laptop κ.τ.λ) επέβαλλαν το ταξίδι αυτό να γίνει με αυτοκίνητο. Προτιμάμε τις μοτοσυκλέτες, διότι τα διόδια κοστίζουν μια περιουσία με το αυτοκίνητο, όμως ευτυχώς ο κινητήρας πετρελαίου των 1500 κυβικών του Mini καίει αέρα και με 80 ευρώ πήγαμε και ήρθαμε!

Βάζεις το cruise control στα 130km/h και με τον κινητήρα στις 1.900 στροφές είσαι σε πεντέμιση ώρες Σέρρες και με δύο στάσεις για φαϊ και καφέ. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είχε πολλά έξτρα στον εξοπλισμό του. Εμείς λατρέψαμε το cruise control με το ραντάρ που προσαρμόζει την ταχύτητα ανάλογα με το όχημα μπροστά σου (αξίζει τα λεφτά του), τα πολύ αναπαυτικά καθίσματα και το τέλειο αυτόματο κιβώτιο που μας “έσωσε” όταν βρήκαμε 16 χιλιόμετρα ουρά ακινητοποιημένων οχημάτων στη Μαλακάσα.

Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για το νέο Mini Countryman Cooper D 4All των 1500 κυβικών και 136 ίππων και τα πολύ οικονομικά χρηματοδοτικά προγράμματα που το συνοδεύουν, επισπευτείτε το ειδικό site της MINI:

https://www.mini.com.gr/el_GR/home.html

Συνέντευξη Δημήτρης Καρακώστας: Χαμηλοί τόνοι, υψηλοί στόχοι!

Η χαρτογράφηση μιας δυνατής προσπάθειας
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

20/12/2018

Το μήλο είναι βέβαιο ότι θα πέσει κάτω από τη μηλιά, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μπορέσει να γίνει σαν το δέντρο από το οποίο γεννήθηκε. Στην περίπτωση όμως του Δημήτρη Καρακώστα, ενός εκ των δύο γιων του πρωταθλητή Γιώργου Καρακώστα, όχι μόνο άνθισε και αναπτύχθηκε, αλλά η μέχρι τώρα πορεία του δείχνει ότι τα "κλαδιά" του μπορούν να φτάσουν πολύ μακρύτερα από εκείνα του πατέρα του.

Τα τελευταία δύο χρόνια, το όνομα του Δημήτρη είναι από τα πιο πολυσυζητημένα, καθώς συγκαταλέγεται μεταξύ των πρωταγωνιστών στην πολύ ανταγωνιστική κατηγορία Supersport 600 του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ταχύτητας. Η αλήθεια όμως είναι ότι το μικρό "Καρακωστάκι" –όπως είναι φυσικό- ξεκίνησε την επαφή του με τις μοτοσυκλέτες και δη με τους αγώνες πολύ-πολύ νωρίτερα. Ο Δημήτρης ήταν μόλις τριών ετών, όταν μπήκε με την λιλιπούτεια αγωνιστική του μοτοσυκλέτα στην αρένα του Athens Supercross, στους γύρους επίδειξης που διοργανώνονταν ως παράλληλη εκδήλωση του μεγάλου event, στο OAKA. Με το κράνος να είναι οριακά μικρότερο απ' όσο ήταν… ολόκληρος, ο Δημήτρης Καρακώστας έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώμα, έχοντας από τότε –και σταθερά μέχρι σήμερα- τον πατέρα του στο πλευρό του να τον στηρίζει ψυχολογικά, αλλά και πρακτικά. Από την ηλικία των πέντε μέχρι και τα οκτώ του χρόνια, ο Δημήτρης συμμετέχει σε αγώνες motocross, μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του Νίκο. Ο Γιώργος και η Κωνσταντίνα, οι γονείς των δύο παιδιών, ακολουθούν και στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις την τριβή των πιτσιρικάδων με τους αγώνες μοτοσυκλέτας, με μια σημαντική όμως λεπτομέρεια που αξίζει να αναφερθεί. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία αντίστοιχων περιπτώσεων, όπου οι γονείς στην υποψία και μόνο κάποιων ψηγμάτων ταλέντου θεωρούν αυτονόητη και εκ των ουκ άνευ την προσέλκυση χορηγών, οι γονείς του Δημήτρη βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στις δικές τους δυνάμεις, ενώ μέχρι και την διεθνή προσπάθεια –όπως θα διαβάσετε παρακάτω- του Δημήτρη, η στήριξή τους έγινε (και συνεχίζει ακόμη) με απόλυτη αξιοπρέπεια και σοβαρότητα.


Όταν ο μικρός Καρακώστας φτάνει στην ηλικία των 10 ετών, κάνει μια αλλαγή πορείας –που όπως έδειξε η ιστορία ήταν απλώς μιας μικρή… παράκαμψη- και αρχίζει να ασχολείται με τους αγώνες kart. Όπως χαρακτηριστικά μας λέει στην κουβέντα μας, με μια δόση αυτοσαρκασμού σχετικά με την πορεία του εκεί, "σε όλους τους αγώνες που έτρεξα πάλευα με τον αδερφό μου για την… τελευταία και την προτελευταία θέση". Από την άλλη μεριά, τόσο ο Δημήτρης όσο και ο αδερφός του ο Νίκος, είχαν καταφέρει η συμμετοχή τους στους αγώνες να μην γίνεται εις βάρος της εκπαίδευσης και του σχολείου, κι αυτό είναι κάτι επίσης σπάνιο για τα δεδομένα αντίστοιχων περιπτώσεων, μαρτυρώντας μια σοβαρότητα και μια ωριμότητα, τόσο από την πλευρά των παιδιών, όσο και της οικογένειας.
Το επόμενο βήμα, κι ενώ ο Δημήτρης μπαίνει στο προεφηβικό στάδιο σε ηλικία 12 ετών, έχει να κάνει με την ταχύτητα και πιο συγκεκριμένα με την συμμετοχή του στον θεσμό του MiniGP. Ταυτόχρονα ξεκινά μαθήματα στο Riding School και αρχίζει να γίνεται ακόμη πιο εμφανές το ταλέντο και η φυσική ταχύτητα του νεαρού αναβάτη. Μάλιστα, όπως θεωρεί κι ο ίδιος, "Διοργανώσεις όπως το MiniGP, είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να βγουν νέα ταλέντα στην Ελλάδα στους αγώνες ταχύτητας. Πρέπει να γίνονται τέτοιοι αγώνες αν δεν θέλουμε να βλέπουμε τους ίδιους αγωνιζόμενους για την επόμενη εικοσαετία." Στα MiniGP το 2013 βγαίνει δεύτερος, ενώ την επόμενη χρονιά κατακτά το κύπελλο. Τα καλύτερα όμως έπονται καθώς το 2014 παίρνει ειδική άδεια (λόγω της ηλικίας του των 14 ετών) για να αγωνιστεί στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία των 125cc Racing, όπου στην παρθενική του σεζόν βγαίνει δεύτερος στο πρωτάθλημα και πέμπτος στην ενιαία κατηγορία 125/250 Racing.


Οι επόμενες δύο χρονιές είναι ορόσημο για την καριέρα του Δημήτρη, καθώς βγαίνει εκτός των ελληνικών συνόρων με τη συμμετοχή του στο EJC (European Junior Cup) με μοτοσυκλέτες Honda CBR650F, μένοντας πιστός στο χαμηλό προφίλ που διατηρούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια, με την υποστήριξη σε μεγάλο βαθμό στις δικές του δυνάμεις και στης οικογένειάς του, χωρίς την απαίτηση να σφάζονται οι χορηγοί στα πόδια του επειδή θα έτρεχε σε διεθνείς αγώνες... Πάρα πολύ σημαντική όμως είναι η βοήθεια από την ελληνική αντιπροσωπεία της Honda, "Αφοι Σαρακάκη ΑΕΒΜΕ", που πίστεψε στο ταλέντο του νεαρού αναβάτη και συνέβαλε τα μέγιστα για να πραγματοποιηθεί αυτή η προσπάθεια. Το California Superbike School όπου φοιτά ο Δημήτρης αποδεικνύεται πραγματικό σχολείο, καθώς συμβάλλει σε σημαντικές επιτυχίες. Την πρώτη του χρονιά σε πίστες του παγκοσμίου, ο Δημήτρης καταφέρνει να τερματίσει και στους οκτώ αγώνες του θεσμού, 28ος στην κατάταξη ανάμεσα σε 46 αγωνιζόμενους. Μια εξαιρετική παρθενική επίδοση που τον οδηγεί στην συμμετοχή για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά όπου βγαίνει 18ος ανάμεσα σε 44 αγωνιζόμενους μαζεύοντας βαθμούς στους εφτά από τους οκτώ αγώνες, όντας πιο έμπειρος στον θεσμό κι έχοντας περισσότερους συνομήλικους αναβάτες, όπως λέει κι ο ίδιος. Την ίδια χρονιά δεν ξεχνά και τις υποχρεώσεις του στα ελληνικά δρώμενα, όπου συμμετέχει και αναδεικνύεται για δεύτερη φορά κυπελλούχος στα MiniGP. Εκείνη η σεζόν ήταν από τις πιο γεμάτες για τον 16χρονο Καρακώστα, ο οποίος συμμετέχει παράλληλα και σε δύο αγώνες του πανελληνίου πρωταθλήματος στην κατηγορία Supersport 600, ανεβαίνοντας και τις δύο φορές στο βάθρο (2ος και 3ος), ενώ σημείωσε και ταχύτερο γύρο αγώνα. Αν μη τι άλλο, αυτό το προοίμιο ήταν αρκετό για να τραβήξει τα βλέμματα πάνω του. Παράλληλα συμμετέχει και στο βαλκανικό πρωτάθλημα στην κατηγορία Supersport, όπου παίρνει κι εκεί μια εμφατική νίκη.
Φτάνουμε έτσι στις δύο τελευταίες χρονιές (2017-2018), όπου ο Δημήτρης Καρακώστας εδραιώνεται ως ένας εκ των πρωταγωνιστών του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας. Συμμετέχει στην κατηγορία Supersport 600 με την ίδια μοτοσυκλέτα που έτρεχε ο πατέρας του πριν από οκτώ (!) χρόνια, ένα CBR600RR και καταφέρνει και τις δύο χρονιές να ανέβει στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Η υποστήριξη του πατέρα του, που έχει τον ρόλο του team manager και του αρχιμηχανικού, είναι πολύτιμη. Ο Γιώργος Καρακώστας συγκεντρώνει στο πρόσωπό του πολλαπλούς ρόλους, με κυρίαρχο φυσικά, αυτόν του πατέρα, ενώ καταφέρνει να ανταποκρίνεται σε όλους με επιτυχία. Η εμπειρία του Γιώργου από τους αγώνες, είναι το καλύτερο εφόδιο για τον γιο του Δημήτρη, ο οποίος αναγνωρίζει την τεράστια προσφορά του πατέρα του. Παρ' όλα αυτά, δεν αποκλείει την περίπτωση να συνεργαστεί στο μέλλον με κάποια ομάδα όπου δεν θα υπάρχει τέτοιος οικογενειακός δεσμός.


Το 2017 πήρε εκκίνηση σε όλους τους αγώνες του πρωταθλήματος και κατέκτησε την δεύτερη θέση χάρη στις δύο νίκες που σημείωσε εκείνη την χρονιά. Μάλιστα, ο τίτλος κρίθηκε στον τελευταίο αγώνα όπου ο Καρακώστας είχε μια πτώση, ενώ στον αγώνα της προηγούμενης μέρας είχε μια επαφή με συναθλητή του, ο οποίος πήρε τελικά και τον τίτλο. "Πολλοί λένε ότι έχασα το πρωτάθλημα λόγω απειρίας, εκείνη την χρονιά", μας λέει ο Δημήτρης. "Το θέμα όμως είναι πως δεν είναι αυτή η αιτία. Στα Μέγαρα σίγουρα η επαφή με τον συναθλητή μου ήταν δυνατή στιγμή, αλλά δεν με επηρέασε ιδιαίτερα. Την επόμενη μέρα δεν ήταν απλώς θέμα έλλειψης εμπειρίας η πτώση μου. Ο τροχός μου έπεσε μέσα σε… λακκούβα της πίστας ενώ ήμουν υπό κλίση και έχασα το μπροστινό ακαριαία. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι γι' αυτό." Φέτος, όπως ίσως θα γνωρίζετε ήδη όσοι ενημερώνεστε από το motomag.gr, ο Δημήτρης πάλεψε δυνατά και φέτος για το πρωτάθλημα, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε κι έμεινε στη δεύτερη θέση. Όπως εξηγεί ο ίδιος, "το πρωτάθλημα είχε χαθεί από την εγκατάλειψή μου στην Τρίπολη εξαιτίας μηχανολογικού προβλήματος στον κινητήρα. Ο αγώνας ήταν μετά την συμμετοχή μου στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα και ο κινητήρας ήταν ήδη καταπονημένος από εκεί."
Για την επόμενη σεζόν, στόχος δεν είναι –φυσικά- κάτι άλλο πέρα από το πρωτάθλημα. Η μοτοσυκλέτα με την οποία θα αγωνιστεί είναι ένα Honda CBR600RR του 2018, την οποία έχει φέρει ειδικά για την ομάδα στην Ελλάδα η ελληνική αντιπροσωπεία της Honda, για την οποία μέχρι στιγμής έχει έρθει μια εξάτμιση της Arrow που κατάφερε να εξασφαλίσει ο Παπασταύρου (με τον οποίο προπονούνται και μαζί), ειδικά σχεδιασμένη για τις μοτοσυκλέτες που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport.
Παράλληλα, ο Δημήτρης δουλεύει στην επιχείρηση του πατέρα του ως μηχανικός στο εξουσιοδοτημένο συνεργείο Honda, αφού εν μέσω πρωταθλημάτων, κυπέλλων, διεθνών αγώνων και της φυσιολογικής ζωής που μπορεί να έχει ένα νέο παιδί της ηλικίας του, κατάφερε να αποφοιτήσει από το σχολείο και στη συνέχεια να πάρει δίπλωμα μηχανικού από την σχολή στην οποία φοίτησε. Ο υπόλοιπος χρόνος αφιερώνεται στην προπόνηση, η οποία περιλαμβάνει ποδήλατο στο βουνό αλλά και στην άσφαλτο, τρέξιμο, γυμναστήριο και δύο φορές την εβδομάδα οδήγηση motocross. Πρόσφατα μάλιστα ξεκίνησε να προπονείται και στο flat track, επιβεβαιώνοντας ότι το χώμα είναι το καλύτερο σχολείο για την άσφαλτο. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της προετοιμασίας θα το δούμε στην αγωνιστική σεζόν της νέας χρονιάς, αν και το σίγουρο είναι πως το όνομα του Δημήτρη Καρακώστα θα βρίσκεται ξανά σε έναν ρόλο πρωταγωνιστικό.

Η καριέρα του σε αριθμούς

2013: 2ος στο MiniGP Cup

2014: Κυπελλούχος στο MiniGP Cup

2015: 28ος στο European Junior Cup

2016: 18ος στο European Junior Cup / Κυπελλούχος στο MiniGP Cup / 2η και 3η θέση σε αγώνες του Π.Π. Ταχύτητας / Νίκη σε αγώνα του Βαλκανικού Πρωταθλήματος

2017: 2ος στο Π.Π. Ταχύτητας κατηγορία Supersport 600 / 4ος στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα

2018: 2ος στο Π.Π. Ταχύτητας κατηγορία Supersport 600

 

Οι χορηγοί του Δημήτρη Καρακώστα

Καρακώστας Honda
Αφοί Σαρακάκη ΑΕΒΜΕ
Intramoto – Pirelli
Τζωρτζόπουλος Moto Fashion
Moto Monkey
Extra Products Tasoulis
Castrol
Georgopoulos Ermax
Rise Customs
Papastavrou Shops