EnduroGP Greece – «Καυτό» Θέαμα!

Αναπάντεχο πλήθος κόσμου
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

1/7/2017

Με την ζέστη να ταλαιπωρεί τους Βορειοευρωπαίους αναβάτες και τους Ιταλούς και Ισπανούς να δείχνουν λίγο πιο έτοιμοι, ολοκληρώθηκε η πρώτη μέρα με τον Steve Holcombe (Beta) (εισαγωγική φωτό) να κερδίζει χωρίς ουσιαστική μάχη τον WATSON Nathan (KTM). Οι δύο τους οδηγούσαν μαζί σε πέρασμα που φαινόταν σαν συνεργασία περισσότερο και λιγότερο ως κυνηγητό. Ο Holcombe είχε ένα μικρό πλεονέκτημα χρόνου από την χθεσινή νίκη στην ειδική και απόλαυσε οδήγηση, όσο μπορεί κανείς να την απολαύσει με την ζέστη που επικρατούσε.

ο Steve Holcombe

Για άλλη μία μέρα η θερμοκρασία ήταν το βασικό θέμα συζήτησης στα paddock και για άλλη μία μέρα το ποτάμι ήταν γεμάτο. Ευκαιρία για σύσφιξη των σχέσεων για τους μηχανικούς, που όλοι μαζί βουτούσαν στο ποτάμι για να δροσιστούν! Μπορεί κανείς αναβάτης να μην εγκατέλειψε από την αφόρητη ζέστη, αλλά αρκετοί ήταν εκείνοι που το σκέφτηκαν, κι ένας από αυτούς ο Βασίλης Σιαφαρίκας. Ο Βασίλης είχε ενεργό ρόλο στο στήσιμο της ειδικής και των διαδρομών όλες τις προηγούμενες ημέρες δουλεύοντας ασταμάτητα, χωρίς να μαζεύει δυνάμεις. Σήμερα λοιπόν είχε τον δυσκολότερο έργο, αλλά από πείσμα και από την συμπαράσταση του κόσμου, οδήγησε μέχρι το τέλος!

Οι θεατές ήταν η μεγάλη έκπληξη. Με τον καύσωνα και την εποχή, θα πίστευε κανείς πως η συντριπτική πλειοψηφία θα επέλεγε κάποια παραλία, για να περάσει τις ώρες αντί να γεμίζει ασφυκτικά την διαδρομή! Ο γάλλος LARRIEU Loic της Yamaha έκανε μάλιστα ένα παράπονο στην οργάνωση σχετικά με τον κόσμο, αναφέροντας πως έβρισκε θεατές μέσα στην διαδρομή και σε μία περίπτωση χρειάστηκε να αλλάξει γραμμή και να κόψει για να μην χτυπήσει κάποιον χάνοντας χρόνο. Δεν οφείλεται αυτό το συμβάν στην κατάταξή του, το είπε και ο ίδιος και περισσότερο το ανέφερε για να γίνει σύσταση αύριο την Κυριακή, πριν αναφερθεί κάποιο πιο σοβαρό περιστατικό.

Χωρίς σημαντικές πτώσεις και τραυματισμούς με μόνο εμπόδιο την ζέστη ο αγώνας χάριζε πραγματικό θέαμα σε όλους όσους βρέθηκαν εκεί να τον παρακολουθήσουν! Οι αναβάτες που προέρχονταν από το χώρο του Enduro κι όχι του Motocross έκαναν πολύ κολακευτικά σχόλια για την ειδική και το στήσιμό της, που παρόλο που ήταν «σκληρή» και απαιτούσε πολύ τεχνική, ήταν διασκεδαστική ακόμα και τώρα με την ζέστη και την σκόνη που επικρατούσε!

Enduro 2: Ο ανταγωνισμός που όπως είπαμε εχθές εκτινάχθηκε στην κατηγορία από εχθές, έδωσε σήμερα δυνατά το παρόν, καθώς το δυναμικό τρίο των Josep GARCIA (KTM), Eero REMES (TM) και Jamie MCCANNEY (Yamaha) πήραν μερικώς το αίμα τους πίσω από τους Pascal RAUCHENECKER (Husqvarna) και Davide GUARNERI (Honda) που είχαν χθες το προβάδισμα. GARCIA και MCCANNEY κέρδισαν τις δύο πρώτες θέσεις, με τον GARCIA να εντυπωσιάζει. Ο GUARNERI και ο RAUCHENECKER, κράτησαν όμως πίσω τους τον REMES και έτσι ο ανταγωνισμός δεν έχει ξεκαθαρίσει πλήρως τα φαβορί, πέρα από την κυριαρχία του Garcia!

Η μόνη πραγματική καθυστέρηση ήταν στην απονομή, μία κοινή απόφαση για να γίνει σε πιο ανθρώπινες συνθήκες! Μαγική –καυτή με όλη την σημασία- ημέρα στα Γρεβενά, όπου οι παγκόσμιου αναβάτες κατάφεραν να κρατήσουν το θέαμα ζωντανό, όπως και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους και να αποζημιώσουν πλήρως, τους πολλούς θεατές που επέλεξαν το παγκόσμιο πρωτάθλημα έναντι κάποιας παραλίας! 

 

 

Απονομή Ε2

Απονομή EnduroGP

Απονομή Junior

φωτό: Future7Media

KTM-Pedro Acosta: Τελειώνει η υπομονή του Ισπανού - "Δεν αποδέχομαι και δεν είμαι υπομονετικός"

Πιστεύει στο εγχείρημα των Αυστριακών – Απαιτεί όμως άμεσες λύσεις από την ομάδα
Pedro Acosta Red Bull KTM Factory Racing 2025
Από το

motomag

26/5/2025

Ο αναβάτης της Red Bull KTM Factory Racing, Pedro Acosta, δήλωσε πως η υπομονή του εξαντλείται με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Αυστριακοί στο MotoGP και πως δεν πρόκειται να περιμένει μια ζωή για να γίνει πρωταθλητής.

Το Grand Prix της Βρετανίας αποδείχθηκε δύσκολο για την KTM, καθώς κανένας από τους αναβάτες της δεν κατάφερε να προκριθεί από το Q1 στις κατατακτήριες, αν και ο Acosta κατάφερε να τερματίσει έκτος σε έναν χαοτικό αγώνα.

Το Σάββατο, ο Acosta σε δηλώσεις του, εξέφρασε την εμπιστοσύνη του στην KTM ότι μπορεί να φτιάξει μια καλή μοτοσυκλέτα, καλώντας ωστόσο την εταιρεία να προσφέρει λύσεις πιο άμεσα.

Μετά τον αγώνα της Κυριακής, τον οποίο χαρακτήρισε αγώνα απελπισίας, ο Acosta δήλωσε ότι η έλλειψη πρόσφυσης στο πίσω μέρος του έφερε πολλά προβλήματα.

"Λοιπόν, δεν ήταν παράξενος αγώνας. Ήταν ένας αγώνας απελπισίας", είπε.

"Είναι λυπηρό να βλέπεις ότι προσπαθείς να είσαι τέλειος στην επιτάχυνση και στην έξοδο των στροφών, προσπαθείς να μείνεις κοντά στους άλλους και μετά χάνεις τα πάντα στην επιτάχυνση, για κάτι ξεκάθαρο – δεν έχουμε την πρόσφυση που έχουν οι άλλες μοτοσυκλέτες. Αλλά έτσι είναι τα πράγματα και πρέπει να συνεχίσουμε."

Στην ερώτηση αν πρέπει να αποδεχτεί την κατάσταση και να μάθει να είναι υπομονετικός, ο Acosta απάντησε κοφτά: "Δεν αποδέχομαι και δεν είμαι υπομονετικός….Η ευκαιρία περνάει μία φορά στη ζωή. Δεν θα περάσω όλη μου τη ζωή για να γίνω πρωταθλητής σε αυτό το πρωτάθλημα. Χρειάζομαι βοήθεια από το εργοστάσιο. Είσαι νέος μέχρι να μην είσαι πια. Πολλοί αστέρες στο πρωτάθλημα αναδείχθηκαν γρήγορα και εξαφανίστηκαν το ίδιο γρήγορα. Freddie Spencer, τον θυμάσαι; Κέρδισε δύο τίτλους, μετά είχε κάτι με το χέρι του και δεν επέστρεψε ποτέ ο ίδιος."

"Στο τέλος, δεν είναι μόνο εγώ. Βλέπεις και τις τέσσερις KTM να μην περνάνε στο Q2 αυτό το Σαββατοκύριακο και να δυσκολεύονται πολύ. Χρειαζόμαστε βοήθεια από το εργοστάσιο. Τώρα μιλάω για τους τέσσερις αναβάτες – όχι μόνο για μένα."

Ο Acosta εξακολουθεί να συζητιέται για θέσεις άλλων ομάδων καθώς και την ενδεχόμενη αποχώρηση του από την KTM στο τέλος της σεζόν, αν και ο ίδιος επέμεινε για άλλη μια φορά πως έχει ακόμη έναν χρόνο συμβόλαιο και πιστεύει πραγματικά στο εγχείρημα της ομάδας. 

“Αλλά αυτό το Σαββατοκύριακο μίλησα πολύ σοβαρά και είπα ότι χρειάζομαι βοήθεια. Δεν θέλω να έρχομαι εδώ με την KTM μόνο για να καίω καύσιμα. Θέλω να αγωνίζομαι. Και σήμερα μπόρεσα να αγωνιστώ, περίπου, μέχρι ένα σημείο όπου ήμουν στο γκρουπ με τους Marc, Franco, Jack και Alex αλλά δεν μπορούσα να παλέψω. Και αυτό είναι που με καίει, να είσαι τόσο κοντά και να μην μπορείς να το πιάσεις, να μην μπορείς να το καταφέρεις, χωρίς να έχει σημασία τι κάνεις γιατί δεν φτάνει ποτέ.”