Maverick Vinales: Κάτοικος Qatar με στόχο την κορυφή

Μια προσπάθεια να εξελιχθεί σε όλους τους τομείς
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

9/12/2019

Τα πράγματα στα MotoGP έχουν αλλάξει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Από την εποχή που οι αναβάτες έπιναν αλκοόλ και κάπνιζαν πάνω στη μοτοσυκλέτα τους πριν την εκκίνηση (βλ. Barry Sheene) έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, που υποβάλλουν τον εαυτό τους σε ένα εξαντλητικό πρόγραμμα, τόσο διατροφής όσο και προπόνησης, τα οποία επιμελούνται από ειδικούς διατροφολόγους, γυμναστές κ.ο.κ. Αυτές είναι μερικές από τις “θυσίες” που πρέπει να κάνει πλέον κάποιος, αν θέλει να αποκομίσει το 100% (κάποιες φορές το 110%) του δυναμικού του, αφού ο ανταγωνισμός έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο. Από την άλλη, η πίεση που δημιουργείται μέσα από αυτή τη διαδικασία είναι τεράστια και σε συνδυασμό με τα ψυχολογικά παιχνίδια που κάνουν οι αναβάτες μεταξύ τους, μπορεί να οδηγήσει πολλές φορές και στην ψυχολογική κατάρρευση, με πιο πρόσφατο και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τον Johann Zarco.

Επάνω σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και ο Maverick Vinales, εργοστασιακός αναβάτης της Yamaha και ομόσταβλος του Γιατρού, όταν αποφάσισε να γίνει μόνιμος κάτοικος του Qatar από τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Οι λόγοι είναι πολλοί, όπως ανέφερε σε μια πρόσφατη συνέντευξή του. Ο πιο σημαντικός ήταν πως θα συνεργαστεί με την Qatar Motorsports Academy και το Losail Ciruit Sports Club, με στόχο να γίνει ακόμη πιο ανταγωνιστικός και να φτάσει πιο κοντά στο να εκπληρώσει το στόχο του, που δεν είναι άλλος απ’ το να γίνει Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Οι θερμοκρασίες στο Qatar είναι πολύ καλύτερες για προπόνηση αυτό το διάστημα αφού κυμαίνονται από 25 έως 30 οC και δεν θα χρειάζεται να πραγματοποιούνται σε κλειστούς χώρους. Παράλληλα θα μπορεί να πηγαίνει και σε track day με τις συνθήκες να είναι ιδανικές -σχεδόν πάντα- πράγμα που δεν θα μπορούσε να κάνει αν έμενε στη χιονισμένη Andorra της Ισπανίας.

Στον περσινό αγώνα του Qatar, είχε επισκεφτεί την ακαδημία και είχε εντυπωσιαστεί με τις εγκαταστάσεις της, αλλά και τους προπονητές που διαθέτει. Πολλοί από αυτούς είναι πρώην αγωνιζόμενοι στα MotoGP και είναι αρκετά γρήγοροι και ανταγωνιστικοί μέσα στην πίστα, έχοντας έτσι τη δυνατότητα να πιέσουν τον Vinales και να του δώσουν το κίνητρο για περαιτέρω βελτίωση. Όπως τόνισε μάλιστα, δεν έχει σημασία ότι δεν θα βρίσκεται στη σέλα της Μ1, αφού ο ανταγωνισμός είναι το ζητούμενο, ο οποίος θα υπάρχει αφου θα οδηγά μοτοσυκλέτες αντίστοιχων επιδόσεων με αυτές των προπονητών του. Παράλληλα, ο ίδιος συνεργάζεται και με την Aspire, μια υπερσύγχρονη αθλητική ακαδημία με εκπληκτικές εγκαταστάσεις. Η οδήγηση της μοτοσυκλέτας διαφοροποιείται κατά πολύ απ’ τα περισσότερα αθλήματα και οι μύες των αναβατών χρειάζεται να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά –αν θέλετε- ώστε να ανταπεξέλθουν πλήρως στις αντίξοες συνθήκες που καταπονούν το σώμα. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα, που ορισμένοι αναβάτες υποβάλλονται σε επεμβάσεις, όπως αυτή που έκανε στους πήχεις ο Quartararo για να αφαιρέσει τους υμένες των μυών, ώστε να μπορούν να διαστέλλονται κατά τη διάρκεια του αγώνα. Στην περίπτωση του Vinales και της Aspire, ο στόχος τους είναι δημιουργήσουν ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα προπόνησης που αφενός μεν να ενισχύει την αντοχή και αφετέρου να δίνει τα ζητούμενα χαρακτηριστικά σε διάφορες μυϊκές ομάδες, όπως παραδείγματος χάριν στους τετρακέφαλους που πρέπει να μην πιάνονται όταν είναι σφιγμένοι, με τα γόνατα σε κλειστή γωνία.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο όμως είναι πως η Aspire δεν εστιάζει αυστηρά στην φυσική κατάσταση, αλλά δίνει και τη δέουσα σημασία στην ψυχική υγεία των αθλητών της. Μέσα από το πρόγραμμά της ενημερώνει και “εκπαιδεύει” τα μέλη της σχετικά με τη διαχείριση δύσκολων καταστάσεων, όπως φερ’ ειπείν να μη χάνουν την ψυχραιμία τους σε δύσκολες περιόδους. Κάτι που δεν κατάφερε να κάνει ο Zarco, όταν από εκεί που μαχόταν για μια θέση στο βάθρο στη σέλα της Μ1, βρέθηκε στις τελευταίες θέσεις με την ΚΤΜ.

Η επιλογή του Vinales να μετακομίσει στο Qatar δείχνει ιδανική μέσα απ’ τις συνεργασίες του και είναι σίγουρο πως απ’ την πλευρά του θα καταβάλει το 100% για να είναι όσο ανταγωνιστικός γίνεται. Έτσι, το μπαλάκι πέφτει στη Yamaha και οφείλει να φανεί αντάξια των προσδοκιών, προσφέροντας μια ανταγωνιστική μοτοσυκλέτα. Όπως ανέφερε ο Vinales, στόχος τους είναι να εξελίξουν την Μ1 και να γίνει ανταγωνιστική σε όλες τις πίστες και καιρικές συνθήκες και παράλληλα να βελτιωθεί η συμπεριφορά της στις παρατεταμένες στροφές και στις μεγάλες ευθείες.

Ετικέτες

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…