Απεβίωσε ο πατριάρχης της Rieju, Jordi Riera Baró

Επί 50 χρόνια στο τιμόνι της Ισπανικής εταιρείας
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/4/2021

Ένας από τους ανθρώπους που εξέφραζε την βιομηχανία της μοτοσυκλέτας από την πλευρά των μικρών ανεξάρτητων εταιρειών απεβίωσε εχθές σε ηλικία 84 ετών.

Ο Riera αντιπροσώπευε την δεύτερη γενιά της Rieju έχοντας κληρονομήσει την εταιρεία από τον πατέρα του Luis Riera που την ίδρυσε το 1934 μαζί με τον Jaime Juanola. Αρχικά, όπως τόσες μοτοσυκλετιστικές εταιρείες, κατασκεύαζε ποδήλατα και το όνομά της ήταν ο συνδυασμός των δύο επιθέτων.

Στην κατασκευή των μοτοσυκλετών εισήλθε το 1947, όπως επίσης πολλές εταιρείες στην ταραχώδη εκείνη εποχή, εισάγοντας στην αρχή κινητήρες από την γειτονική Γαλλία. Σταδιακά η Rieju μεγάλωνε επενδύοντας στην εξέλιξή της και το 1968 ο Jordi Riera εισήλθε στην εταιρεία στο πλευρό του πατέρα του.

Η δεκαετία του ΄80 ήταν η καλύτερη εποχή για την Rieju που κάτω από την διοίκηση του Jordi Riera έκανε επέκταση της γκάμας της στα χωμάτινα και ισχυροποίησε την παρουσία της στα μικρού κυβισμού δίκυκλα με τα οποία και είχε γίνει γνωστή. Όχι μόνο στην Ισπανία και με έντονη εξαγωγική δραστηριότητα που την δεκαετία του 2000 έφτασε να αριθμεί 35 χώρες.

Η Rieju εξακολουθεί να παραμένει εν μέρει οικογενειακή, καθώς ο γιός κι εγγονός ενός εκ των ιδρυτών κατέχει την θέση του προέδρου. Ο Jordi Riera Tarres είπε για τον πατέρα του Jordi Riera: «Ο πατέρας μου έχει δείξει μεγάλη αφοσίωση και αγάπη για την εταιρεία μέχρι και τις τελευταίες του ημέρες, χωρίς να λείψει από το γραφείο του για να είναι κοντά στην οικογένειά του, τα τελευταία 70 χρόνια».

 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin