Αύξηση ορίου ταχύτητας στα 150km/h στην Ιταλία

Επανέρχεται η συζήτηση για εφαρμογή του άρθρου 142
150 limit
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

16/3/2023

Τα όρια ταχύτητας στους αυτοκινητόδρομους δεν έχουν μοναδικό σκοπό την ασφάλεια, αλλά κυρίως την μείωση της κατανάλωσης καυσίμων. Τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στις χώρες της Ε.Ε. τα όρια ταχύτητας στους αυτοκινητόδρομους μειώθηκαν δραστικά τις περιόδους που το κόστος των καυσίμων έγινε υπερβολικό και άρχιζε να δημιουργεί προβλήματα στο εμπορικό ισοζύγιο των χωρών. Η πετρελαϊκή κρίση του ’70 στις ΗΠΑ οδήγησε στην επιβολή του ορίου των 55 μιλίων στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους και για αντίστοιχους λόγους απέκτησαν όρια ταχύτητας και οι Autostrada στην Ιταλία, όπου μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’80 δεν είχαν καθόλου όρια ταχύτητας και ήταν μαζί με την Γερμανία οι μοναδικές χώρες της Ευρώπης με απουσία ορίων ταχυτήτων στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους. Τα τελευταία χρόνια, η γενική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς όλα τα κράτη μέλη είναι να έχουν ως ανώτατο όριο ταχύτητας στους αυτοκινητόδρομους τα 130km/h, πάντα με το σκεπτικό της κατανάλωσης καυσίμων και όχι για θέματα ασφάλειας. Η Γερμανία εξακολουθεί να διατηρεί κάποια σημεία των αυτοκινητόδρομων (Autobahn) χωρίς όρια ταχύτητας, όμως έχει ηλεκτρονικές πινακίδες όπου όταν οι συνθήκες το απαιτούν (χιόνια, βροχή κ.τ.λ.) ενεργοποιούν τα όρια ταχύτητας. Έτσι μπορεί τη μία μέρα να μην υπάρχουν καθόλου όρια ταχύτητας σε κάποιο σημείο και μετά από 3-4 ώρες στο ίδιο σημείο να έχει όριο ταχύτητας μεταξύ 80-130km/h. Αυτή είναι και η πιο σωστή επιλογή από θέμα ασφάλειας, διότι σε χώρες όπως ο Καναδάς για παράδειγμα που χιονίζει, υπάρχουν σταθερά όρια ταχύτητας τα οποία είναι γελοιωδώς χαμηλά για το καλοκαίρι και υπερβολικά υψηλά για τον χειμώνα όπου μπορεί να έχει πάγο ή δέκα πόντους χιόνι.

Στην Ιταλία από την άλλη μεριά, τα όρια αυτή τη στιγμή είναι στα 130km/h στην Autostrada, όμως στο άρθρο 142 του ιταλικού Κ.Ο.Κ. προβλέπεται η δυνατότητα αύξησης του ορίου στα 150km/h αν ο δρόμος έχεις τρεις λωρίδες κυκλοφορίας και ΛΕΑ.

Σύμφωνα με δηλώσεις του νέου Υπουργού Μεταφορών Matteo Salvini, έχει ξεκινήσει η κουβέντα για την αύξηση των ορίων ταχύτητας στα 150km/h, δεδομένου πως τα θανατηφόρα ατυχήματα γίνονται κυρίως σε αστικούς και περιφερειακούς δρόμους και όχι στις εθνικές οδούς. Το σίγουρο είναι πως με τις σημερινές τιμές των καυσίμων, ακόμα και στα 300km/h να το πάνε, πάλι με 120km/h θα ταξιδεύει ο κόσμος στις εθνικές… Ειδικά με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που η αυτονομία τους πέφτει δραματικά αν ξεπεράσεις τα 130km/h, μπορείς να καταργήσεις εντελώς τα όρια στις εθνικές!

Επίσης είναι τέτοιο το μποτιλιάρισμα στις εθνικές οδούς της Ιταλίας (ειδικά όσο πλησιάζεις στις μεγάλες πόλεις) που πραγματικά δεν έχει καν νόημα η συζήτηση για τα όρια ταχύτητας…

 

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.

Ετικέτες