Custom Yamaha GTS1000: Italian Resilience

Η ικανότητα να ξεπερνάς κάθε δυσκολία
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

10/4/2020

Ακόμη και στις πιο σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας μας, υπάρχουν στιγμές και γεγονότα από ανθρώπους που μας γεμίζουν με φως και αισιοδοξία για το μέλλον. Στο κόσμο της μοτοσυκλέτας η Italian Resilience του Lorenzo Frugraroli και η ιστορία πίσω απ’ τη δημιουργία της αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Η Italian Resilience είναι γέννημα θρέμμα του κορωνοϊού, αφού ολοκληρώθηκε τώρα με την απαγόρευση της κυκλοφορίας, ενώ το όνομά της προέρχεται από έναν όρο της ψυχιατρικής, ο οποίος περιγράφει την ικανότητα του ανθρώπου να ξεπερνά τις δυσκολίες σε περιόδους μεγάλων κρίσεων και να βγαίνει πιο δυνατός μέσα απ’ αυτές.

Συγκεκριμένα, ήταν ο Γάλλος ψυχίατρος Boris Cyrulnik που κατοχύρωσε όρο resilience στην ψυχιατρική, ενώ είχε αναφέρει και το εξής: “Η λύση σε μια καταστροφή δεν έγκειται στην επαναφορά των πραγμάτων όπως ήταν πριν, αλλά στη δημιουργία μιας νέας τάξης που δεν υπήρχε στο παρελθόν.” Τα λόγια του Cyrulnik, εκτός απ’ το να μας προβληματίζουν, ταιριάζουν γάντι και στην περίπτωση της εταιρείας του Lorenzo Furgaroli, την FMW Motorcycles, που το αντικείμενό της δεν είναι άλλο απ’ τη δημιουργία μοναδικών custom μοτοσυκλετών.

Στόχος του Furgaroli είναι να πάρει μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα AMD, αυτό που είχε κερδίσει το 2016 ο δημιουργός του "BMW των Αιθέρων" και για να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ως “καμβά” κάτι που ήταν απ’ τη φύση του ξεχωριστό. Επέλεξε την Yamaha GTS1000 που στην εποχή της ήταν μια εμπορική αποτυχία, όμως τώρα βιώνει μια δεύτερη “εφηβεία” καθώς προτιμάται από πολλούς custom builders για διάφορα project τους.

Το αποτέλεσμα είναι πάντοτε εντυπωσιακό, αφού μόλις αφαιρέσεις τα φαίρινγκ του GTS αποκαλύπτεται ένα μοναδικής φιλοσοφίας πλαίσιο τύπου “Ω” και αναδεικνύεται το σύστημα των αναρτήσεων που αποτελείται από δύο ψαλίδια, ένα μονόμπρατσο μπροστά για το hub steering και ένα συμβατικό πίσω στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Από αυτά, το πίσω έδωσε τη θέση του σε ένα μονόμπρατσο από κάποιο Honda VFR, συνοδευόμενο από την ανάρτηση, την ζάντα και το σύστημα πέδησης ώστε να μην χρειάζονται επιπλέον αλλαγές. Στο εμπρός αντικαταστάθηκε το αμορτισέρ, με ένα ρυθμιζόμενο από Yamaha YZF-R6, ενώ η ζάντα παρότι έχει ίδια εμφάνιση με την πίσω δεν προέχεται από το VFR αλλά από το NSR180SP της Honda, που κυκλοφορούσε στις αγορές της Ασίας.

Ακόμη, οι τροποποιήσεις του Furgaroli δεν περιορίζονται μόνο στην εμφάνιση αλλά επεκτείνονται και στον κινητήρα, όπου ο ηλεκτρονικός ψεκασμός έδωσε τη θέση του σε μια τετράδα καρμπυρατέρ! Ο στόχος ήταν αφενός μεν να εντυπωσιάσει, καθώς το ψεύτικο ρεζερβουάρ (το πραγματικό χειροποίητο ρεζερβουάρ βρίσκεται πίσω απ’ τον αναβάτη, μέσα στο υποπλαίσιο) σου επιτρέπει να χαζέψεις μέσα απ’ το plexiglass τον τρόπο λειτουργίας των καρμπυρατέρ.

Αφετέρου η μετάβαση σε μηχανικό ψεκασμό απλοποιεί τα πράγματα, καθώς η δημιουργία μιας νέας καλωδίωσης, που τις περισσότερες φορές είναι απαραίτητη κατά τη κατασκευή τόσο εκτενών τροποποιημένων custom, είναι πιο απλή και απαιτεί λιγότερο χρόνο. Παράλληλα, με την κατάργηση της ECU εξοικονομείται βάρος και χώρος. Στο σύστημα εξαγωγής έχουμε τα τελικά της Akrapovic να προσθέτουν πόντους στη συνολική εμφάνιση, αφήνοντας σε κοινή θέα την πίσω ζάντα.

Η επιλογή του να μεταφερθεί το ρεζερβουάρ στο πίσω μέρος του νέου υποπλαισίου είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όμως δημιουργεί ερωτηματικά στο κατά πόσο θα επηρεάζει τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας, λόγω της μεταφοράς τους κέντρου βάρους ψηλά και πίσω. Ωστόσο, δεν παύει να είναι μια εντυπωσιακή custom που η επιλογή των χρωμάτων έπαιξε σημαντικό ρόλο, καθώς το βλέμμα καρφώνεται στα κατακόκκινα πλαίσιο και ψαλίδια που πλαισιώνονται διακριτικά απ’ τα υπόλοιπα μαύρα μέρη, αναγκάζοντάς σε να τη παρατηρείς απ’ τα μέσα προς τα έξω και όχι το αντίστροφο όπως συνηθίζεται.

Η FMW Motorcycles σκοπεύει να πάρει μέρος στο AMD – αν πραγματοποιηθεί τελικά – με την Italian Resilience και η αλήθεια είναι πως έχει τα φόντα να φτάσει πολύ ψηλά, κρίνοντας απ’ όλα όσα αντιπροσωπεύει το όνομά της… Το μόνο αδιαμφησβήτητο είναι πώς οι Ιταλοί έχουν την ικανότητα να αντλούν έμπνευση απ’ όλες τις συνθήκες και να δημιουργούν μοναδικές κατασκευές.

Ετικέτες

Παγκόσμιο ρεκόρ γύρου του κόσμου με μοτοσυκλέτα: Σιωπηρά ακύρωσε προσπάθεια 19 ημερών με Triumph ο Sam Sunderland! - Η Ducati απάντησε με 16 μέρες!

Οι Ryan Kluftinger και Connor Bondlow έκαναν τον γύρο του κόσμου σε 16 ημέρες και 23 ώρες
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

17/12/2025

Ο Βρετανός αναβάτης Sam Sunderland είχε ανακοινώσει πως θα επιχειρούσε να σπάσει το ρεκόρ ταχύτερου γύρου του κόσμου με μοτοσυκλέτα, καθώς σχεδιάζει να διασχίσει 15 χώρες και πέντε ηπείρους σε 19 ημέρες, καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ.

Το ρεκόρ κατείχε το ζεύγος Kevin και Julia Sanders από το 2002, αφού διέσχισαν 31.319 χιλιόμετρα σε 19 ημέρες, 8 ώρες και 25 λεπτά, πάνω στη σέλα μίας BMW 1200 GS.
Ο γνωστός ταξιδευτής Sanders με τον οποίο έχει μιλήσει το MOTO πολλές φορές, είναι επίσης προσωπικός φίλος με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και έχει βρεθεί στην Ελλάδα αρκετές φορές, αποτελώντας σύμβουλο για το ταξίδι αυτό του Sam Sunderland, που με κάθε επισημότητα είχε δημοσιευθεί μήνες πριν την αναχώρησή του, την οποία όμως και τελικά ακύρωσε!

Ryan

Ο Βρετανός αναβάτης είχε ανακοινώσει πως το ταξίδι του θα ξεκινούσε τον Σεπτέμβριο, όμως αρχές του μήνα ο ίδιος είπε στα κοινωνικά δίκτυα πως η προσπάθεια αυτή θα καθυστερούσε για λίγο, προκειμένου εκείνος και η ομάδα του να προετοιμαστούν καλύτερα και να είναι σίγουροι πως θα σπάσουν το ρεκόρ. Βέβαια, δεν μας είπε πόσο θα καθυστερήσει, αφού μέχρι και σήμερα δεν έχουμε κανένα νέο για το επιχείρημα αυτό.

Rally

Το ρεκόρ των 19 ωρών που θα επιχειρούσε ο Sunderland προσμετρά μόνο τον καθαρό χρόνο ταξιδιού και όχι τις πτήσεις που χρειάζεται να πάρει για να διασχίσει τους ωκεανούς.

Τα ρεκόρ είναι για να σπάνε λένε και αυτό έγινε στην περίπτωση του Sunderland, καθώς μέχρι εκείνος να το αποφασίσει, δύο άλλοι αναβάτες κατάφεραν και έσπασαν το ρεκόρ αυτό, κάνοντας το γύρο του κόσμου σε 16 ημέρες και 23 ώρες. Πρόκειται για τους Ryan Kluftinger (youtuber) και Connor Bondlow, ενώ είχαν μαζί τους και τον σκηνοθέτη Edwin El Bainou που κατέγραφε το εγχείρημα.

Rally

Σε αυτό το διάστημα, οι τρεις τους ταξίδεψαν από το Anchorage στο Μαϊάμι, από τη Λισαβόνα στην Κωνσταντινούπολη, από τη Βομβάη στην Καλκούτα, από τη Μπανγκόκ στη Σιγκαπούρη και από το Perth στο Σίδνεϊ. Ο χρόνος τους περιλαμβάνει όλες τις πτήσεις, τις καθυστερήσεις στα σύνορα και τον ύπνο. Το ρολόι ξεκίνησε όταν έφυγαν από το Βανκούβερ και δεν σταμάτησε μέχρι να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους.

Να αναφέρουμε πως οι αναβάτες ταξίδευαν και οι δύο με Ducati Multistrada V4 Rally, ενώ θα βγει και ντοκιμαντέρ με την κατάρριψη του ρεκόρ, με το όνομα “Yalla Habibi”.

Ενδιαφέρον θα έχει επίσης να δούμε την διαδρομή που ακολουθήθηκε, καθότι η πρώτη εικόνα που δίνουν είναι πως δεν περιόρισαν την αεροπορική μεταφορά μόνο εκεί που υπήρχε θάλασσα, μόνο στο απολύτως αναγκαίο, αλλά αντιθέτως άφησαν το Ιράν και τα "Σταν" χωρίς να τα διασχίσουν και αντί της Κίνας, αντί για την άκρη του Ειρηνικού, προτίμησαν την θαλπωρή της Σιγκαπούρης και έπειτα την ασφαλή αγκαλιά της Αυστραλίας. Το τελευταίο είναι μικρό "παράπτωμα", το πρώτο κομμάτι όμως, αν πράγματι το άφησαν και δεν οδήγησαν αλλά πέταξαν από πάνω, βάζει σε αμφισβήτηση τον ισχυρισμό τους για ρεκόρ οδήγησης μοτοσυκλέτας γύρω από τον κόσμο...