DNA DRR-022: Έρχεται στην EICMA νέα πρωτότυπη μοτοσυκλέτα από τους Έλληνες που σχεδιάζουν και κατασκευάζουν!

Λειτουργικό πρωτότυπο προς απόδειξη κατασκευαστικής δεινότητας!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/10/2022

Το τελευταίο διάστημα η DNA προετοιμάζει το κοινό της μέσα από τους λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα που διατηρεί, για τον ερχομό ακόμη μίας πρωτοποριακής μοτοσυκλέτας, της DRR-022! Έχουν προηγηθεί άλλες δύο DCR μοτοσυκλέτες, η DCR-017 και η DCR-018, με τους αριθμούς να υποδηλώνουν και την χρονιά που παρουσιάστηκαν στην EICMA.

Διότι οι άνθρωποι πίσω από την εταιρεία που κατασκευάζει στην Ελλάδα και πουλά σε όλο τον κόσμο τα καλύτερα φίλτρα μοτοσυκλέτας, σχεδιάζουν και υλοποιούν τα πρωτότυπα DCR για να τραβήξουν το βλέμμα στην EICMA!

Καθώς η DNA High Performance Filters είναι μία εταιρεία με αντιπροσώπους σε όλη την υδρόγειο, η φυσική τους παρουσία στην EICMA, την μεγαλύτερη Έκθεση μοτοσυκλέτας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς τους. Κι όχι μόνο της EICMA, για παράδειγμα η DNA είναι βασικός χορηγός του Petrucci στο MotoAmerica το πρωτάθλημα των ΗΠΑ, ακριβώς γιατί έχει παρουσία και εκεί. Ο Ντίνος Νικολαΐδης, ιδρυτής της DNA, κατασκεύαζε πρωτότυπες μοτοσυκλέτες, αγωνιστικές και μη, πολύ πριν φτιάξει την DNA High Performance Filter με τον υιό Μάριο να ακολουθεί τα βήματα και να ανοίγει τον δικό του δρόμο. Το 2017 πάτησαν πάνω σε αυτή την εμπειρία και στο πάθος λοιπόν για να συνδυάσουν δύο ξεχωριστά πράγματα που συχνά στην DNA μπλέκονται μεταξύ τους, την δουλειά και την ευχαρίστηση: Το πρόβλημα που είχαν να λύσουν ποια μοτοσυκλέτα να βάλουν στο περίπτερό τους για να τραβήξουν τα βλέμματα και του γενικού κοινού και όχι μόνο του εμπορικού κόσμου. Σε μία τεράστια Έκθεση όπως ήταν η EICMA το 2017 που μία ημέρα δεν φτάνει για τα δεις όλα, το ευρύτερο κοινό μπορεί να μην σταματούσε για αρκετό χρόνο μπροστά στο περίπτερο της DNA, ώστε να αντιληφθεί τι ακριβώς είναι αυτό που αντικρύζει, ανακαλύπτοντας και με το μάτι ακόμη, τι είναι αυτό που κάνει τα ελληνικά φίλτρα τα καλύτερα του κόσμου.

Για να καλύψουν αυτή την ανάγκη στράφηκαν λοιπόν στο δικό τους πάθος και αποφάσισαν πως η καλύτερη μοτοσυκλέτα που θα μπορούσαν να έχουν στο περίπτερο για να κάνουν τα μάτια να εστιάσουν, θα ήταν εκείνη που θα έφτιαχναν με τα χέρια τους. Έτσι γεννήθηκε η DCR-017! Ένα KTM RC8R που άλλαξε και χτίστηκε από την αρχή γύρω από το ολότελα ξεχωριστό και απολύτως ιδιαίτερα φίλτρο αέρα MK3 της DNA. Με βάρος 0,87 κιλά ανά ίππο το DCR-017 δεν ήταν ένα απλό στατικό μοντέλο για να τραβήξει απλά τα βλέμματα, αλλά ένα άκρως λειτουργικό πρωτότυπο που όταν το οδηγήσαμε μπορέσαμε να επιβεβαιώσουμε πως το παρατσούκλι “The Brain Eraser” που είχαν γράψει επάνω της, ήταν απολύτως σωστό. Οδηγώντας την ξεχνούσες όλα όσα ήξερες και ανακάλυπτες από την αρχή, ιδιαίτερα όταν το φίλτρο αυτό πήγαινε να ρουφήξει εσένα τον ίδιο και να σε κολλήσει πάνω στο περιμετρικό ρεζερβουάρ-πλαίσιο φτιαγμένο σε CNC.

Η DCR-017:

 

DNA: DCR-017 - Ο γενετικός κώδικας της τέχνης

Ευτυχώς εκείνη η πρώτη DCR, η DCR-017 κάλυψε πλήρως το τεράστιο κόστος κατασκευής της, τόσο στην EICMA που πολύ-φωτογραφήθηκε από τον κόσμο, τα ξένα περιοδικά και τους δημοσιογράφους, αλλά και εσωτερικά στην χώρα μας που έγινε θέμα μέχρι και στον γενικού ενδιαφέροντος Τύπου. Όχι παντού με τον τρόπο που της άρμοζε, διότι όσοι δεν ασχολούνταν, δεν ήξεραν πως η Ελλάδα φτιάχνει τα καλύτερα φίλτρα αέρα στον κόσμο και είναι εξαγωγική δύναμη σε αυτό τον τομέα, νόμιζαν πως πατέρας και γιος έχουν φτιάξει μία μοτοσυκλέτα με στόχο την περιορισμένη παραγωγή. Που είναι και το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τον Ντίνο και τον Μάριο, όχι γιατί δεν μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά γιατί έχουν ήδη κάτι πολύ μεγαλύτερο που απαιτεί όλο τους τον χρόνο, την ίδια την DNA δηλαδή.

Η DCR-018:

Για την επόμενη EICMA ο πήχης ήταν ήδη πολύ ψηλά, έπρεπε να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, αλλά προφανώς δεν αυτός ο βαθμός δυσκολίας δεν τους ήταν κάτι νέο. Και κάπως έτσι η DCR-018 πέρασε στο επόμενο στάδιο: Κράτησε μόνο τον κινητήρα ενός BMW R9T και τίποτα περισσότερο, βασικά λιγότερο διότι και εκεί υπήρχαν τεράστιες διαφορές.

Τεράστιες εισαγωγές οδηγούσαν σε διάφανα φιλτροκούτια που αναδείκνυαν τον λόγο δημιουργίας της μοτοσυκλέτας, αλλά και την νοοτροπία του σχεδιασμού της και το DCR-018 που απαίτησε ακόμη περισσότερη δουλειά, είχε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία. Αναδείκνυε την κατασκευαστική δεινότητα της DNA για πολύ καιρό μετά την EICMA, φιλοξενήθηκε σε μεγάλα μοτοσυκλετιστικά περιοδικά, ταξίδεψε σε ένα σωρό Σαλόνια και εκδηλώσεις και πολύ-φωτογραφήθικε, έχοντας στο επίκεντρο τα φίλτρα της DNA εξυπηρετώντας τον στόχο.

DNA DCR-018: Αποκάλυψη τώρα! EICMA 2018 - Το κεντρί της σφίγγας

παραλαμβάνοντας βραβείο Bike of the Future για την DCR-018 σε διαγωνισμό της Michelin!

Καθώς έχουμε οδηγήσει όλες τις DCR έως τώρα, όπως και κάθε δημιούργημα της φοβερής ομάδας, η παραπάνω ιστορία έχει πολύ πιο αναλυτικά και πολύ παραστατικά ξεδιπλωθεί τόσο στην έντυπη έκδοση, όσο και στο motomag.gr, στους λογαριασμούς μας στα κοινωνικά δίκτυα, τα έχετε ζήσει τέλος πάντων μαζί μας και σας είναι γνωστά. Περισσότερο έπρεπε να θυμίσουμε τι σημαίνει DCR, τώρα που βλέπουμε πως έρχεται η DRR-022 αλλά και να προλάβουμε τυχόν δημοσιεύματα του γενικού Τύπου που ποιος ξέρει τι μπορεί να καταλάβουν όταν την δουν ξαφνικά.

Με δεδομένο πως κάθε επόμενο βήμα των DCR είναι κι ένα τεράστιο άλμα εμπρός, το μόνο που μπορεί να φανταστεί κανείς εύκολα για την DRR-022 είναι πως θα πρέπει να υπερβαίνει τις υπόλοιπες. Στην φωτογραφία φαίνεται ένα δικό τους τελείως πλαίσιο εξαιρετικά minimal που κάλλιστα θα μπορούσε να αφορά αγωνιστική μοτοσυκλέτα ενώ οι έδρες εμπρός αφήνουν την φαντασία να οργιάσει για το ποια λύση έχουν σκεφτεί. Βέβαια η μικρή αλλαγή ονόματος είναι το πρώτο που πρέπει να μας βάζει σε υποψίες διότι οι προηγούμενες δημιουργίες τους ήταν DCR, Café Racer δηλαδή, ενώ τώρα το όνομα έχει γίνει DRR, οπότε το “Racing” πρέπει να θεωρείται δεδομένο!

Μήπως υπάρχει σύνδεση και με το project Talos που είχαμε φιλοξενήσει παλαιότερα στο MOTO;

Τα τελευταία τρία χρόνια έχει γίνει μέρος της ομάδας της DNA και ο μηχανολόγος Αλέξανδρος Μαΐδης που οι πιστοί αναγνώστες του MOTO μπορεί να τον θυμούνται από το Project Talos της Alex’s Works. Ο νεαρός Αλέξανδρος ήταν τότε ακόμη σπουδαστής μηχανολογίας με πτυχιακή εργασία την κατασκευή από το μηδέν, μίας αγωνιστικής μοτοσυκλέτας! Βασιζόμενος σε ένα δίχρονο κινητήρα Yamaha TZR 250 3MA προχώρησε με εξαιρετικά ριζοσπαστικές λύσεις για το Project Talos, όπως το εμπρός σύστημα τύπου Ηossack  -ή αλλιώς double wishbone ή duolever, ενώ για την πίσω ανάρτηση είχε κατασκευάσει full floater στήριξη του αμορτισέρ που η συμπίεσή του γινόταν επίσης μέσω μοχλισμού προοδευτικής σκληρότητας. Η ενσωμάτωση του νεαρού μηχανολόγου στην μόνη ελληνική ομάδα που κάνει τέτοια εγχειρήματα παραμένοντας εντός χώρας, είναι η προσωποποίηση του «κύλισε ο τέντζερης», οπότε το λογικό που μπορεί κανείς να υποθέσει, είναι πως η νέα μοτοσυκλέτα της DNA θα προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση.

Θυμηθείτε το Project Talos - by Alex’s Works

Είμαστε βέβαιοι πως η DRR-022 θα είναι άλλο ένα άλμα εμπρός, ενδεχομένως τόσο μεγάλο που να μιλάμε για πρωτότυπο που θα μπορούσε να κάνει την δική του πορεία. Ωστόσο ο στόχος είναι και πάλι συγκεκριμένος: Να δημιουργήσει ντόρο και να συγκεντρώσει τα βλέμματα στο περίπτερο της DNA, που σημαίνει πως είτε θα έχει υλοποιηθεί γύρω από το φίλτρο, είτε θα έχουν βρει τρόπο να είναι απρόσκοπτη η οπτική πρόσβαση προς αυτό!

Μείνετε συντονισμένοι, γιατί η αποκάλυψη της DRR-022 θα είναι ένα από τα πιο σημαντικά της φετινής EICMA!

 

Μοτοσυκλέτα 300 ίππων με κυψέλες υδρογόνου - Μπορείς και εσύ να την φτιάξεις χάρη στο MIT

Διαθέσιμη προς όλους η τεχνογνωσία πίσω από το project του αμερικάνικου τεχνολογικού ινστιτούτου!
MIT FCV Ducati 900SS Project
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

29/7/2025

Ομάδα φοιτητών του ΜΙΤ εξέλιξε μοτοσυκλέτα βασιζόμενη σε ένα Ducati 900SS δημιουργώντας μια “ανοικτή πλατφόρμα” μοντέλου με ηλεκτρικό μοτέρ και  κυψέλες καυσίμου υδρογόνου (FCVs), για αναπαραγωγή ή περαιτέρω εξέλιξη, προσφέροντας το λιθαράκι του τους σε μια εναλλακτική πορεία εξηλεκτρισμού απέναντι στην τεχνολογία μπαταριών λιθίου (BEVs)

Όταν η ομάδα ηλεκτρικών οχημάτων (EVT) του ΜΙΤ αποφάσισε να ασχοληθεί με το υδρογόνο, δεν έφτιαξε απλώς ένα project για να πάρει βαθμό. Έφτιαξε ένα θηρίο 300 ίππων, βασισμένο σε ένα Ducati 900SS των ’90s, γεμάτο τεχνολογία αιχμής.

Απαλλαγμένη από τις πολύωρες φορτίσεις που θέτουν το μεγάλο πρόβλημα αυτονομίας των ηλεκτρικών οχημάτων μπαταρίας. Με το υδρογόνο, ο ανεφοδιασμός γίνεται σε λεπτά και η μοτοσυκλέτα είναι έτοιμη για χρήση (όπως με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης) διατηρώντας μηδενικούς τους εκλυόμενους ρύπους (όπως και τα υπόλοιπα ηλεκτρικά οχήματα), συνδυάζοντας έτσι τα πλεονεκτήματα των δύο κόσμων. Η ερευνητική ομάδα θέλει να δείξει ότι αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, αλλά ρεαλιστικό μέλλον.

Το εγχείρημα προφανώς δεν είναι η δημιουργία ενός μοντέλου παραγωγής και κυκλοφορίας. Είναι ένα εργαλείο ερευνάς, ανάπτυξης και καταγραφής δεδομένων. Αποτελεί επίσης μια modular πλατφόρμα καθώς όλα τα βασικά κομμάτια, από την κυψέλη καυσίμου έως τον ηλεκτροκινητήρα, προσθαφαιρούνται με σχετική ευκολία. Μια ανοικτή βάση για μηχανικούς, φοιτητές ή τρελαμένους χομπίστες. Όλο το project είναι open-source. Μιλάμε δηλαδή για πλήρη οδηγό κατασκευής, διαθέσιμο online σε όποιον θέλει να το αντιγράψει, να το εξελίξει ή να πειραματιστεί φτιάχνοντας και αυτός ένα ως βάση ή να στείλει τις "σημειώσεις" του στο MIT.

MIT FCV Ducati Project

Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο επίτευγμα της ερευνάς, η καταγραφή και διάθεση της πληροφορίας και της γνώσης που αποκομίστηκε από την διαδικασία κατασκευής της μοτοσυκλέτας, καθώς συνήθως η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνολογιών υδρογόνου γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες με υψηλά κόστη ενώ το εγχείρημα αυτό θέλει να το ανοίξει σε όλους.

Στο κέντρο, μια μικρή και ελαφριά κυψέλη καυσίμου χορηγία της κορεατικής εταιρείας Doosan Fuel Cell, ικανή να τροφοδοτήσει έναν ηλεκτροκινητήρα υψηλής απόδοσης, σχεδιασμένο εξ αρχής από την ομάδα για να δώσει προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις του εγχειρήματος σε σύγκριση με εμπορικά διαθέσιμους που είχαν αρχικά δοκιμαστεί. Όλα τα ανωτέρω μετά από αρκετή μελέτη για την βελτιστοποιηση της τοποθέτησης και κόπο, εδράζουν σε ένα πλαίσιο Ducati 900SS με τις αναγκαίες τροποποιήσεις για να χωρέσει όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα όπως την ανθρακονημάτινη δεξαμενή υδρογόνου υψηλής πίεσης, τον κινητήρα, τα ηλεκτρονικά, το συστημα ψύξης και την μπαταρία υποβοήθησης.

MIT FCV Ducati Project

Όπως αναφέρει ο υπεύθυνος του project, Aditya Mehrotra,παρότι η ομάδα δεν είναι η πρώτη που δημιουργεί υδρογονοκίνητη μοτοσυκλέτα, είναι η πρώτη που διαθέτει την τεχνογνωσία στον κόσμο. Με την υποδομή υδρογόνου να είναι ακόμα στα σπάργανα, πλην εξαιρέσεων, δύσκολα θα βρεις πρατήριο. Αλλά τέτοια projects είναι αυτά που βάζουν τα θεμέλια για να αλλάξουν τα δεδομένα των υποδομών.

H μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ένα εργαστηριακό πρωτότυπο, αλλά είναι και ένα σήμα προς τη μοτοσυκλετιστική κοινότητα, πως το μέλλον των δύο τροχών μπορεί να είναι καθαρό, γρήγορο και απολαυστικό με υδρογόνο και ίσως πιο ελαφρύ από ότι αν την τροφοδοσία του ηλεκτρικού μοτέρ αναλαμβάνουν συστοιχίες μπαταριών. Οι δεξαμενές για τις κυψέλες υδρογόνου μπορούν επίσης να γεμίζουν σε μόλις 5 λεπτά, αποφεύγοντας έτσι και τις πολύωρες φορτίσεις.

MIT FCV Ducati Project