Ducati: Διοικητικές αλλαγές στο R&D και στην παραγωγή

Από τον

Μπάμπη Μέντη

19/11/2019

Ο Andrea Forni είναι πιθανόν ο πιο γνωστός manager της Ducati στους έλληνες μοτοσυκλετιστές καθώς έχει επισπευτεί αρκετές φορές τη χώρα μας έχει οδηγήσει μαζί τους στην πίστα των Σερρών στα πλαίσια του Hellas Ducati Weekend. Στα 31 χρόνια που εργάζεται στην Ducati, έχει περάσει από πολλές διαφορετικές θέσεις, όλες τους σχετικές με την μηχανολογία.

Τα τελευταία χρόνια είχε την ευθύνη του R&D, κυρίως των μοτοσυκλετών παραγωγής και πέρναγε πολλές μέρες τον χρόνο ανάμεσα στο εργοστάσιο της Bologna και την πίστα του Nardo στη νότια Ιταλία, όπου πλέον ανήκει την Porsche (μέλος του ομίλου VW, όπου ανήκει και η Ducati) και πέρα από την τεράστια κυκλική πίστα των 12 χιλιομέτρων που είναι ορατή από το διάστημα, περιλαμβάνει πίστες δοκιμών κρατήματος και ειδικά εργαστήρια προσομοίωσης καιρικών συνθηκών, όπου δοκιμάζονται οι αντοχές των μηχανικών μερών των πρωτοτύπων πριν μπουν στην παραγωγή. Από δω και στο εξής, ο Andrea Forni θα έχει τη θέση του διευθυντή ποιοτικού ελέγχου.

Τη θέση του Forni αναλαμβάνει ο Vincenzo De Silvio και ταυτόχρονα παίρνει θέση στο διοικητικό συμβούλιο της Ducati. Ο De Silvio προέρχεται από το αγωνιστικό τμήμα της Ducati, έχει 18 χρόνια προϋπηρεσία στην ιταλική εταιρεία και ήταν ήδη στο R&D ως διευθυντής σχεδιασμού κινητήρων.

Σημαντική αναβάθμιση θα έχει και ο Andrea Gesi μετά από 21 χρόνια στην εταιρεία, αφού μαζί με τη νέα θέση του διευθυντή παραγωγής, θα έχει και αυτός μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο της Ducati στην Μπολόνια, αλλά και σε εκείνο της Ducati Ταϊλάνδης.

Η θέση που πήρε ο Andrea Gesi ήταν του Silvano Fini, ο οποίος αναλαμβάνει έναν νέο ρόλο, ως υπεύθυνος για την σχέση της Ducati τους προμηθευτές.

https://bit.ly/MOTO_670

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

16/9/2025

Στη συνέχεια του ταξιδιού του με τη Harley-Davidson Pan America 1250 SP ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ανακαλύπτει περισσότερες ομορφιές των Highlands και περνά και στην Ιρλανδία.

Ας δούμε τι μας λέει ο Κωνσταντίνος Μητσάκης στην τέταρτη κατά σειρά ανταπόκρισή του:

"Μπορεί με την άφιξή μας στη βόρεια εσχατιά της Σκωτίας (John o’ Groats) να αγγίξαμε την γεωγραφική κορύφωση του “Pan America Beyond the Map”, η Σκωτία ωστόσο διέθετε πολλά ακόμα τουριστικά “θέλγητρα”.

Έτσι, μετά από μια αυστηρή επιλογή αξιοθέατων, η οποία βασίστηκε στον υπολειπόμενο χρόνο μας (έχοντας καταγράψει 3.200 χλμ., βρισκόμασταν ημερολογιακά περίπου στη μέση του ταξιδιού), αποφασίσαμε να κινηθούμε νότια και να στρατοπεδεύσουμε πλησίον της λίμνης Loch Ness (στην κωμόπολη Drumnadrochit), απ’ όπου και θα εκδράμαμε στα πέριξ.

Μέσα στις δυο επόμενες ημέρες, η κοντινή ατμοσφαιρική πόλη Inverness, το παραλίμνιο μεσαιωνικό κάστρο Urquhart Castle και οι καταπράσινες δυτικές όχθες της Loch Ness μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας, προσφέροντάς μας έναν μεγάλο αριθμό εντυπωσιακών εικόνων και αναμνήσεων από τα κεντρικά Highlands. Ούτε κι εμείς πάντως καταφέραμε να εντοπίσουμε στα ασάλευτα νερά της λίμνης Loch Ness το θρυλικό τέρας της, την περιβόητη Nessie!

Κάπου εδώ, ο Γιώργος πρότεινε να περικόψουμε κάποιες μέρες από το υπόλοιπο πρόγραμμα της Σκωτίας και να πάμε στην Ιρλανδία – η πρότασή του με βρήκε σύμφωνο. Αλλαγή ρότας λοιπόν και πορεία κατευθείαν για το λιμάνι Cairnryan (375 χλμ. νοτιοδυτικά της Drumnadrochit), απ’ όπου θα περνούσαμε ακτοπλοϊκώς στην Βόρεια Ιρλανδία. Σημείο αναφοράς της τελευταίας σκωτσέζικης διαδρομής αποτέλεσε η διάσχιση της πανέμορφης προστατευόμενης περιοχής Glencoe, ενώ καθοδόν για το λιμάνι Cairnryan η γκρι Harley-Davidson Pan America 1250 SP δεν έκανε τελικά στάση στη πόλη Γλασκόβη, αλλά την παράκαμψε περιφερειακά…

Μετά από ένα δίωρο ακτοπλοϊκό ταξίδι (κόστος περίπου 100 ευρώ) αποβιβαστήκαμε στο νησί της Ιρλανδίας και συγκεκριμένα στην πόλη Belfast, την πρωτεύουσα της βρετανικής Βόρειας Ιρλανδίας. Για τουλάχιστον 3 δεκαετίες, το Belfast (εξαιτίας της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στην Βόρεια Ιρλανδία) μονοπωλούσε στα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου, λόγω των επεισοδίων βίας και θανάτου μεταξύ Καθολικών Ιρλανδών και Άγγλων Προτεσταντών, τα οποία κόστισαν την ζωή σε χιλιάδες πολίτες.

Έχοντας μια ολοκληρωμένη κατανόηση του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος και του σημερινού καθεστώτος του Belfast, επισκεφθήκαμε το συμβολικό “Τείχος της Ειρήνης” (Peace Wall), φωτογραφηθήκαμε στο κέντρο της πόλης μπροστά στον πύργο-ρολόι Albert Memorial Clock, απαθανατίσαμε πάμπολλα πολύχρωμα γκράφιτι στην περιοχή του Καθεδρικού ναού και σβήσαμε την δίψα μας σε μια από τις δεκάδες παραδοσιακές pubs του Belfast, απολαμβάνοντας μια δροσερή μπύρα Guiness!"