Harley Davidson 338cc για την Κίνα!

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

25/6/2019

Η Harley Davidson εδώ και αρκετά χρόνια σχεδιάζει την επέκταση της γκάμας της και σε άλλες κατηγορίες, με σκοπό να έχει μεγαλύτερη απήχηση σε ευρύτερο κοινό. Μάλιστα, πέρσι τέτοια εποχή, την ώρα που ετοίμαζε το διαζύγιό της με την Alta Motors –μια συνεργασία που είχε ξεκινήσει με σκοπό τη δημιουργία της LiveWire, η οποία εν τέλει οδήγησε στη δημιουργία του νέου R&D της H-D στην Καλιφόρνια-, έψαχνε και έναν άξιο συνεργάτη απ’ την ανατολή ώστε να δημιουργήσει μια σειρά από νέες μοτοσυκλέτες για την μικρή κατηγορία. Στόχος της ήταν η ασιατική αγορά, που για να μπει δυναμικά σε αυτή χρειάζεται μικρού κυβισμού μοντέλα. Τα νέα σχέδια απ’ το πρώτο μοντέλο της που θα κυκλοφορήσει με κυβισμό κάτω από 500cc έχουν κυκλοφορήσει ήδη στο διαδίκτυο, μαζί με τις φήμες πως πρόκειται να έχει έναν μονοκύλινδρο κινητήρα 338cc. Το σχέδιο είναι ξεκάθαρο πως έχει βασιστεί πάνω στο BN302 της Benelli. Οι ομοιότητες που έχουν μεταξύ τους είναι παρά πολλές και εντοπίζονται απ’ το ρεζερβουάρ και κάτω. Συγκεκριμένα, πλαίσιο, ψαλίδι, πιρούνι και η θέση του αμορτισέρ μπορούμε να πούμε πως είναι ακριβώς ίδια. Ο κινητήρας, εξωτερικά έχει αντίστοιχα πολλές ομοιότητες με το σύστημα εξαγωγής να διαφοροποιείται μόνο αισθητά. Εξάλλου το ανέφερε και η ίδια η HD πως θα συνεργαστεί με την Qianjiang/QJ, η οποία έχει εξαγοράσει την Benelli από το 2005. Περισσότερες πληροφορίες για το ποια είναι η QJ μπορείτε να βρείτε απ' την παρουσίαση του Benelli TRK 502X

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Harley Davidson επιχειρεί μια παρόμοια κίνηση, καθώς πίσω τη δεκαετία του ’80 είχε αγοράσει την Aermacchi (AMF) με αντίστοιχες βλέψεις. Αυτό που έκανε τότε ήταν να συνεχίσει την παραγωγή των μοντέλων της AMF κανονικά και να βάζει το λογότυπό της πάνω τους, με σκοπό να διατεθούν στην ευρωπαϊκή αγορά. Η κίνηση όμως ναυάγησε σαν καράβι πριν καλά-καλά σαλπάρει και αποτέλεσε μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της. Η διαφορά τώρα με την συνεργασία της QJ και της H-D είναι πως αφενός μεν η αμερικάνικη εταιρεία δεν έχει βλέψεις να αγοράσει την QJ (και να ήθελε θα ήταν αδύνατο αφού η QJ είναι ο νούμερο δύο κατασκευαστής μοτοσυκλετών παγκοσμίως σε ότι αφορά τα μεγέθη παραγωγής) και αφετέρου πως αυτή τη φορά δεν θα μείνει μόνο στο να βάλει το λογότυπό της πάνω τους.

Όπως είπαμε ο κινητήρας θα είναι 338cc και εδώ είναι η διαφορά που θα έχει με το BN302, αν οι φήμες είναι αληθινές. Αν λοιπόν ισχύει αυτό, τότε η ιπποδύναμη αναμένεται να ξεπερνά τους 38 ίππους που παράγει αυτός του BN302. Το πιθανότερο σενάριο είναι η Harley να έχει ζητήσει απ’ την QJ να υπερκυβίσει τον κινητήρα του ΒΝ, με σκοπό η μεγαλύτερη σε κυβισμό έκδοση να είναι διαθέσιμη μόνο για το μοντέλο της. Ακόμη, η μοτοσυκλέτα θα παράγεται στο εργοστάσιο της QJ με την H-D να επιβλέπει τις διαδικασίες ώστε να πληρούνται οι προδιαγραφές της στην ποιότητα κατασκευής. Το πλάνο της Harley για την επέκτασή της στην ασιατική αγορά, εκεί που οι πωλήσεις των μικρών μοτοσυκλετών ανθίζουν, φαίνεται να προχωρά σταθερά, όμως δεν αποκλείεται να δούμε το μοντέλο και στην Ευρώπη ως μια μοτοσυκλέτα που θα εισάγει από νωρίς τους νέους αναβάτες στην οικογένεια και την φιλοσοφία της Harley Davidson.

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.