Harley Livewire – Ηλεκτρικό και... ξένοιαστο;

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

19/6/2014

Αλλά γιατί; Πως και αποφάσισε να βγάλει ηλεκτρική μοτοσυκλέτα η τόσο παραδοσιακή Harley, ενώ για δεκαετίες τώρα επικεντρώνεται σε μοτοσυκλέτες κινούμενης νοσταλγίας; Κατ’ αρχήν, δεν "έβγαλε" τίποτα. Το Livewire είναι ένα λειτουργικό πρωτότυπο που ο ρόλος του θα είναι να γυρίσει στους dealer, να το δουν οι πελάτες, κάποιοι να το οδηγήσουν, κι έτσι να μαζευτούν γνώμες για το αν αξίζει να συνεχιστεί η εξέλιξή του ή αν θα πρέπει να βγει σε παραγωγή. Από τα λίγα τεχνικά χαρακτηριστικά που έχουν διαρρεύσει μέχρι στιγμής, φαίνεται να έχει 74 ίππους, περισσότερους δηλαδή από των Brammo ή Zero που διατίθενται ήδη στην Αμερικανική αγορά. Αμφιβολίες υπάρχουν για την χωρητικότητα των μπαταριών του, οπότε είναι και άγνωστη η αυτονομία του. Από σχεδίαση πάντως, πάει καλά, ειδικά το πάνω μισό του! Το πλαίσιο είναι ασυνήθιστο για μοτοσυκλέτα, αν και όλα αυτά τα ηλεκτρικά μοιάζουν παράξενα λόγω χωροταξίας και εντελώς διαφορετικού κινητήρα και "ρεζερβουάρ" σε σχέση με τις συμβατικές μοτοσυκλέτες. Για να είναι ανταγωνιστικό στις ΗΠΑ, θα πρέπει να κοστίζει κάτω από 20.000 δολάρια και να έχει αυτονομία πάνω από 100 μίλια. Κι εδώ αρχίζουν οι δικές μας ενστάσεις στο θέμα ηλεκτρική μοτοσυκλέτα. Θα σκεφτόταν ποτέ κανείς να αγοράσει μια μοτοσυκλέτα που θα κοστίζει 20.000 ευρώ, θα έχει μόλις 74 ίππους και δεν θα μπορεί να πάει μακρύτερα από Αθήνα – Άγιο Κωνσταντίνο; Και μετά να πρέπει να μείνει κάποιες ώρες στην μπρίζα για να μπορέσει να συνεχίσει; Και για όλα αυτά τα υπέροχα να πρέπει ο κάθε υποψήφιος ιδιοκτήτης να πληρώσει ένα υπέρογκο ποσό έναντι του κόστους εξέλιξης μελλοντικών μοντέλων; Να βάλει δηλαδή τα χεράκια του (και τα λεφτάκια του) ώστε η κάθε εταιρία ηλεκτρικών να μπορέσει να εξελίξει την επόμενη γενιά, που θα κάνει την δική του αρχαία μέσα σ’ ένα χρόνο; Γιατί ο ρυθμός εξέλιξης των μπαταριών και μόνο, είναι τέτοιος που σε ελάχιστα χρόνια θα έχει πολλαπλασιαστεί η χωρητικότητα και θα έχει μειωθεί κατά πολύ το βάρος. Φυσικά, οι γκούρου-γκούρου του marketing θα έχουν ήδη σκεφτεί να πουλάνε παρωχημένη τεχνολογία με το σταγονόμετρο, αντί για την καλύτερη που υπάρχει διαθέσιμη την συγκεκριμένη στιγμή, όπως κάνουν και με τα PC.

Μόνο το επιχείρημα πως δεν ρυπαίνει όταν κινείται, αλλά η ρύπανση έχει γίνει κάπου αλλού για να αγοραστεί το ρεύμα, δεν αρκεί για να πείσει πως οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες αποτελούν μια κάποια εναλλακτική λύση, αφού οι αναβάτες τους πρέπει να κάνουν μεγάλες υποχωρήσεις σε σχέση με αυτά που έχουν συνηθίσει.

Τι θα λέγατε όμως κύριοι της Harley, να βγάζατε μια μοτοσυκλέτα με αυτό το design; Kανονική μοτοσυκλέτα εννοούμε.      

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin