Η Aprilia ετοιμάζει τρίκυκλο ανταγωνιστή του Yamaha Niken

Η CVT μετάδοση φέρνει διαφοροποίηση
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/9/2020

Πατέντες που κατατέθηκαν φανερώνουν σχέδια της Aprilia να φέρει έναν ανταγωνιστή για το Yamaha Niken. Εμπειρία στα τρίκυκλα έχει, και μάλιστα μεγάλη καθώς την καλύπτει η ομπρέλα του ομίλου Piaggio με τις διάφορες εκδόσεις του πετυχημένου εδώ και πολλά χρόνια MP3. Ταυτόχρονα έχει και μία από τις πρώτες αυτόματες μοτοσυκλέτες, το Aprilia Mana που μπορεί να έχει σταματήσει η παραγωγή του αλλά με προσαρμογή στις νέες προδιαγραφές, θα μπορούσε να επιστρέψει. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι πατέντες καθώς τα σχέδια βασίζονται πάνω στο Mana.

Το Mana βέβαια είχε CVT μετάδοση, δηλαδή δούλευε σαν σκούτερ και μάλιστα ένα από τα ζητήματα που είχε ήταν η αρκετά νωρίς απεμπλοκή της σύμπλεξης κατά την επιβράδυνση. Ακριβώς όπως έκαναν τα παλαιότερα σκούτερ. Αυτό σημαίνει πως φρενάριζες και ξαφνικά έμπαινε νεκρά. Με την CVT αναγκαστικά θα γίνει αυτό, αλλά τα νέα σκούτερ σου δίνουν φρένο κινητήρα καθώς φρενάρεις, μέχρι να μπεις σε μονοψήφια νούμερα λίγο πριν σταματήσεις τελείως. Το Mana ήταν σαν να έβαζε νεκρά ακόμη και πάνω από τα είκοσι, που σημαίνει πως ξαφνικά έπρεπε να πιέσεις περισσότερο τα φρένα για να διατηρήσεις ίδιο το βαθμό επιβράδυνση. Δεν σου δημιουργούσε πρόβλημα αυτό, αλλά ήταν μία από τις διαφορές που είχε το Mana από τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες εξαιτίας της μετάδοσής του. Και αναφέρεται, γιατί ακριβώς εκεί εντοπίζεται και η διαφορά με το Yamaha Niken, στην τελείως διαφορετική προσέγγιση μετακίνησης.

Ανοίγοντας παρένθεση: Χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του Aprilia Mana, η Honda έβγαλε μοτοσυκλέτα με κιβώτιο DCT, που σημαίνει πως υπάρχουν κανονικές ταχύτητες και η έννοια «αυτόματη μοτοσυκλέτα» άλλαξε για πάντα καθώς η DCT μετάδοση δεν έχει καμία σχέση με την ύπαρξη κανονικού κιβωτίου. Απαραίτητη παρένθεση γιατί ακόμα και τώρα θα βρεθεί κάποιος να βάλει αυτές τις δύο στο ίδιο τσουβάλι παρόλο που δεν υπάρχει απολύτως καμία σύνδεση.

Η ίδια η μετάδοση αυτομάτως διαφοροποιεί την υπό έρευνα πρόταση της Aprilia από το Yamaha Niken. Η εξίσου μεγάλη διαφορά φιλοσοφίας στην κατασκευή του εμπρός συστήματος σημαίνει πως δεν θα έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Ωστόσο όταν μιλάμε για τρίκυκλες μοτοσυκλέτες -και όχι σκούτερ- δεν έχουμε άλλα παραδείγματα σε παραγωγή, οπότε αυτομάτως μπαίνουν απέναντι και ας μην έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

Η Yamaha ήθελε να φτιάξει μία μοτοσυκλέτα με την οποία πέφτεις πολύ δύσκολα και παραμένει μοτοσυκλέτα με τα όλα της. Η Yamaha θα πει πως δεν πέφτεις κιόλας, αλλά όπως όλες οι δηλώσεις του marketing, έτσι κι αυτή είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά. Αν θυμάστε από όλα όσα έχουμε γράψει για τον Niken, πράγματι δεν πέφτεις εύκολα στις στροφές, αλλά κάλλιστα μπορεί να την πατήσεις κλείνοντας το γκάζι σε συνθήκες μειωμένης πρόσφυσης, αν πηγαίνεις γρήγορα. Το είχαμε αναλύσει στην δοκιμή του Niken αυτό και βγήκαμε σωστοί -για άλλη μία φορά- όταν αργότερα η Yamaha έφερε την έκδοση GT που βελτιώνει ακριβώς αυτό το φαινόμενο. Σε κακή πρόσφυση πάντως, το Niken στρίβει με άνεση και καταλήγεις να πηγαίνεις πιο γρήγορα από εκείνο που θα έκανες αν δεν είχες άλλο ένα τροχό εμπρός. Παραμένει μία σπορ μοτοσυκλέτα και όχι μία ακόμη λύση μετακίνησης με λίγη περισσότερη ασφάλεια ισορροπίας. Αυτή είναι η περίπτωση του Aprilia από την στιγμή που θα βασίζεται στο Mana με την CVT, σκουτερίσια εμφάνιση.

Εμπρός το νέο τρίκυκλο της Aprilia έχει μία εξέλιξη του συστήματος του MP3 και φαίνεται πως θα επιτρέπει και το κλείδωμα, θα μένει δηλαδή όρθιο χωρίς να το στηρίζει ο αναβάτης, πράγμα που δεν συμβαίνει στο Niken. Κατασκευαστικά το Niken έχει πιο ακριβό σύστημα δύο τροχών εμπρός γιατί χρησιμοποιεί τέσσερα αμορτισέρ, τα δύο σπαθιά σε κάθε πλευρά όπως είναι το όνομά του.

Το MP3 ήταν καλό για σκούτερ αλλά με το αμορτισέρ και τα αρθρωτά ψαλίδια πάνω από τους δύο τροχούς, υπήρχε πολύ βάρος μπροστά και ψηλά που αφαιρούσε πολλούς πόντους από την ευχαρίστηση στην οδήγηση. Για δεδομένα σκούτερ με στόχο την μετακίνηση, αυτό δεν ήταν προτεραιότητα. Το Quadro για παράδειγμα ήταν πολύ καλύτερο, το πρόβλημα ήταν πως το υπόλοιπο Quadro δεν ήταν σαν MP3. Το τρίκυκλο Mana θα συνδυάσει όλα τα παραπάνω με αμορτισέρ σε κάθε πλευρά και ελατήρια αντί για διπλά αμορτισέρ όπως το Niken. Πρακτικά μιλάμε για ψαλίδι αυτοκινήτου σε κάθε μπροστινό τροχό, αυτή ακριβώς είναι η φιλοσοφία αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα προφανώς.

Από το σχέδιο διακρίνεται και ένα μεγάλο μετατρόχιο. Δεν υπάρχει νούμερο αυτή την στιγμή αλλά θα μπορούσε το νέο τρίκυκλο Mana να έχει μετατρόχιο που επιτρέπει την οδήγησή του με δίπλωμα αυτοκινήτου, χωρίς να χρειάζεται να γίνει κάτι τέτοιο… με το δίπλωμα, ακριβώς όπως συμβαίνει με άλλα σκούτερ που υπάρχουν στην αγορά. Ίσως η Aprilia το φέρει αυτό σε μορφή μοτοσυκλέτας.

Σε κάθε περίπτωση το Aprilia Mana, δεν αναμένεται να είναι οδηγείται σαν το Yamaha Niken που εύκολα -πολύ εύκολα- μπορεί να κάνει και κάτι τέτοιο:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin