Η πρώτη γυναίκα νικήτρια στο Iron Butt Rally

Η Wendy Crockett μας βάζει τα γυαλιά
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

5/7/2019

Το Iron Butt Rally, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ένας αγώνας αντοχής που φέρνει τους αναβάτες στα όριά τους. Πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1984, όταν μια παρέα 10 αρκετά θαρραλέων και χιλιομετροφάγων αναβατών αποφάσισαν να διανύσουν17.600 χιλιόμετρα, διασχίζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα σε 11 μέρες. Αν φαντάζεστε πως το rally περιλαμβάνει αχανείς ευθείες και χαλαρό cruising πάνω σε μια Harley κάνετε μεγάλο λάθος. Είναι κάτι παραπάνω από αυτό, καθώς ο νικητής δεν είναι αυτός που θα καλύψει πρώτος τα 17.600 χιλιόμετρα, αλλά αυτός που θα το κάνει μέσα στο χρονικό όριο, περνώντας από συγκεκριμένα σημεία και μαζεύοντας πειστήρια ότι πέρασε από εκεί. Για την ακρίβεια οι διοργανωτές έχουν θέσει διάφορα checkpoints στο χάρτη, που το καθένα προσφέρει διαφορετικούς βαθμούς με βάση το πόσο δύσκολη είναι η πρόσβασή τους. Συνεπώς, πέρα απ’ τη κούραση του να καλύπτει ο αναβάτης τουλάχιστον 1.760 χιλιόμετρα καθημερινά, πρέπει να υπολογίζει και τα σημεία απ’ τα οποία θα περάσει ώστε να συλλέξει τους περισσότερους βαθμούς.

Στο παρελθόν έχουν λάβει μέρος αρκετές γυναίκες στο rally, αλλά καμία δεν είχε καταφέρει μέχρι τώρα  να στεφθεί νικήτρια. Φέτος όμως, η Wendy Crockett το κατάφερε! Σύντροφός της για αυτό τον αγώνα ήταν το Yamaha FJR 1300 που έχει απ’ το 2005 και έχει γράψει πάνω στη σέλα του πάνω από  320.000 χιλιόμετρα. Έτσι, είχε στο δυναμικό της όλη την απαραίτητη προϋπηρεσία για να λάβει μέρος σε αυτό το Rally, όμως δεν ήταν η πρώτη φορά.

Η Crockett έλαβε μέρος για πρώτη φορά στο Rally το 2014 και έκτοτε συνέχισε να παίρνει μέρος κάθε χρόνο μέχρι να πετύχει το στόχο της. Παράλληλα, φρόντισε να τονίσει πως για να νικήσει κανείς στο rally, σημασία έχει το τσαγανό και το πείσμα και όχι τόσο τι μοτοσυκλέτα χρησιμοποιείς... Εξάλλου, το πείσμα των γυναικών είναι γνωστό τους γνώρισμα και όταν μια γυναίκα βάλει κάτι στο μυαλό της, το πιθανότερο είναι να το καταφέρει αργά ή γρήγορα… Τώρα ξέρετε τι να απαντήσετε την επόμενη φορά που θα πει η σύντροφός σας ότι πόνεσαν... τα μαλακά της μόρια απ’ τα μεγάλα ταξίδια, απλά θέλει προσοχή μην την εξαγριώσετε και βάλει στόχο να πουλήσετε την αγαπημένη σας…

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: