Ιταλία: Επιδότηση αγοράς δικύκλων ζητά η ANCMA

Ξεκίνησε συζήτηση για τα αυτονόητα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/5/2020

Με μια επίσημη επιστολή του, ο Σύνδεσμος Κατασκευαστών Δικύκλων και Ποδηλάτων της Ιταλίας (ANCMA) ζήτησε από την ιταλική κυβέρνηση να επιδοτήσει την αγορά δικύκλων μέσω του προγράμματος για την προστασία του περιβάλλοντος. Ουσιαστικά δηλαδή ζήτησε να επιχορηγούνται όλα τα δίκυκλα από το ταμείο των 255 εκατομμυρίων ευρώ που έχει δεσμεύσει η Ιταλία για την επιδότηση οχημάτων φιλικά προς το περιβάλλον. Προς το παρόν μόνο τα ηλεκτρικά δίκυκλα (μοτοσυκλέτες και ηλεκτρικά ποδήλατα) επιχορηγούνται έως και 1.500 ευρώ από το ιταλικό κράτος.

Ο πρόεδρος της ANCMA, κύριος Paolo Magri, αναφέρει στην επιστολή του πως αυτή η επιχορήγηση θα πρέπει να επεκταθεί σε κάθε μορφής δίκυκλο, ακόμα και σε εκείνα με συμβατικό κινητήρα εσωτερικής καύσης. Τα επιχειρήματά του είναι φυσικά τα αυτονόητα. Δηλαδή πως οποιοδήποτε δίκυκλο, ρυπαίνει πολύ λιγότερο από κάθε αυτοκίνητο για κάθε χιλιόμετρο που κάνει σε πραγματικές συνθήκες και επιπλέον δεν δημιουργεί μποτιλιάρισμα, ούτε επιφορτίζει τα μεγάλα αστικά κέντρα με το πρόβλημα της στάθμευσης. Επιπλέον, λόγω των όσων έγιναν με τον COVID-19, τα δίκυκλα είναι ο ασφαλέστερος τρόπος μετακίνησης σε συνθήκες πανδημίας. Αυτό το τελευταίο ήταν άλλωστε και το βασικό επιχείρημα της FEMA (που στηρίζει και η ΑΜΟΤΟΕ στην χώρα μας), το οποίο όμως θα πρέπει να συνδεθεί και με την αλλαγή των όσων ισχύουν για την απόκτηση διπλωμάτων στη χώρα μας. Προφανώς τα οικονομικά συμφέροντα του κλάδου του αυτοκινήτου είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα της βιομηχανίας δικύκλων και φαντάζει δύσκολο να δούμε τους πολιτικούς να ασπάζονται την… πραγματικότητα. Επίσης η Γερμανία, θέλει λυσσαλέα την επιβολή χρήσης ηλεκτρικών οχημάτων στην Ευρώπη όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η Μέρκελ, τη στιγμή που πέθαινε κόσμος στα νοσοκομεία και χιλιάδες εργαζόμενοι έχαναν τις δουλειές τους, έκανε δήλωση-σύσταση πως δεν πρέπει οι κρατικοί προϋπολογισμοί να χαλαρώσουν τους “περιβαντολλογικούς” στόχους τους, δηλαδή να βάλουν χέρι στα λεφτά των επιδοτήσεων για την ηλεκτροκίνηση, αλλά και να χαλαρώσουν τα πρόστιμα για τις εκπομπές CO2 στις βιομηχανίες. 

Η Γερμανία καίγεται τόσο πολύ για την ηλεκτροκίνηση διότι έχει ήδη πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος για να καλύψει τις νέες ανάγκες κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος που θα δημιουργηθούν, ενώ είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που κατασκευάζει στροβίλους για τις τουρμπίνες των πυρηνικών εργοστασίων. Ταυτόχρονα έχει μεγάλες ανάγκες για ενέργεια λόγω της βιομηχανικής δραστηριότητάς της, με αποτέλεσμα να είναι πολύ εξαρτημένη από το φυσικό αέριο της Ρωσίας και το πετρέλαιο του ΟΠΕΚ (τις τιμές του οποίου καθορίζουν ουσιαστικά οι ΗΠΑ…). Με άλλα λόγια, όσο πιο γρήγορα και απότομα περάσουμε από τα συμβατικά οχήματα στην ηλεκτροκίνηση, τόσο πιο ισχυρή θα γίνει η βιομηχανία και η οικονομία της Γερμανίας, καθώς από αυτούς θα αναγκαστούν να αγοράσουν τεχνολογία οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Οπότε ναι μεν τα επιχειρήματα για επιδότηση των συμβατικών δικύκλων από χρήματα για το περιβάλλον είναι απόλυτα λογικά, εν τούτοις προσκρούουν σε πολύ πιο ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που ήδη έχουν δρομολογηθεί. 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”