Ιταλικοί θρύλοι στη νέα σειρά των ηλεκτρονικών βιβλίων του Alan Cathcart

Τρεις ιταλικές μοτοσυκλέτες ιστορικής σημασίας
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

21/11/2019

Φίλος και συνεργάτης επί δεκαετίες, ο Alan Cathcart ο "sir" της παγκόσμιας μοτοσυκλέτας δεν χρειάζεται συστάσεις. Δεν είναι ένας απλός freelancer που συνεργάζεται με το MOTO, αλλά ένας συνάδελφός σε διαρκή επικοινωνία.

Είναι απ’ τα πιο γνωστά ονόματα παγκοσμίως και η εμπειρία που έχει θεωρείται μια απ’ τις μεγαλύτερες καθώς έχει βρεθεί στη σέλα πολλών μοναδικών μοτοσυκλετών, από ευφάνταστες custom, πρωτότυπες μοτοσυκλέτες μέχρι και αγωνιστικές είτε της σύγχρονης εποχής είτε προηγούμενων δεκαετιών. Με αυτά να αποτελούν τροφή για σκέψη, έχει εκδώσει τρία βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή. αφιερωμένα σε τρεις μοτοσυκλέτες ορόσημα της ιστορίας των ιταλικών αγώνων και όχι μόνο.

Τα βιβλία έχουν εκδοθεί από την BRG Multimedia με το καθένα να κοστίζει €3.50 και είναι διαθέσιμα στο Amazon ή το Kindle Bookstore.

Η πρώτη θρυλική μοτοσυκλέτα είναι η V8 της Moto Guzzi, ενώ έπειτα σειρά έχει η Bicilindrica V-twin της ίδιας εταιρείας. Η λίστα ολοκληρώνεται με το τετρακύλινδρο 350 της MV Agusta, την τελευταία αγωνιστική μοτοσυκλέτα της εταιρείας, με την οποία συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα GP.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’50, η Moto Guzzi ήταν κυρίαρχη δύναμη στα GP στην κατηγορία των 350cc, ενώ το V8 αποτέλεσε το “όπλο” της για να προκαλέσει τις Gilera και MV Agusta στη διεκδίκηση του τίτλου. Μέχρι και σήμερα, είναι η μοναδική οκτακύλινδρη μοτοσυκλέτα που έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα και δεν έφτασε ποτέ στο όριο των δυνατοτήτων της καθώς στο τέλος της σεζόν του 1956, η Moto Guzzi αποσύρθηκε απ’ το πρωτάθλημα. Παρότι το V8 δεν κατάφερε ποτέ να περάσει τη γραμμή τερματισμού πρώτο στα GP, τα χαρακτηριστικά του, η νίκη του στο κορυφαίο Imola Gold Cup και το ρεκόρ ταχύτητας των 286,4km/h(!) στον αγώνα του βέλγικου GP, ήταν αρκετά για να το μετατρέψουν σε έναν θρύλο στην ιστορία της μοτοσυκλέτας. Από την άλλη, η 20ετής πορεία του Bicilindrica των 500cc με τον δικύλινδρο V ήταν γεμάτη επιτυχίες, όπου στα χέρια του Stanley Woods κέρδισε τον αγώνα του Isle Of Man TT το 1935 και μετά ακολούθησαν πολλές νίκες στα GP.

Η μοτοσυκλέτα που περιγράφεται στο δεύτερο βιβλίο αφορά την τελική μορφή της Bicilindrica και είχε κερδίσει στον αγώνα του ισπανικού GP το 1953.

Το τελευταίο βιβλίο αναφέρεται στην μοτοσυκλέτα που πραγματικά αντιπροσώπευε το τέλος μιας εποχής. Το τετρακύλινδρο κόσμημα της MV Agusta, το 350 με πλαίσιο τιτανίου. Ο Giacomo Agostini πήρε τη νίκη στο Assen προσφέροντας ένα εξαιρετικό φινάλε στην σχεδόν τριαντακονταετή και γεμάτη επιτυχίες πορεία της διάσημης ιταλικής εταιρείας στα GP.

Κάθε ηλεκτρονικό βιβλίο της σειράς περιλαμβάνει όλη την ιστορία των μοτοσυκλετών, την πληρέστατη τεχνική της ανάλυση και τη δοκιμή τους σε πίστα, μεταφέροντας την άποψη του Alan Cathcart. Συνοδεύονται, επίσης από σπάνιο υλικό και εξαιρετικής ανάλυσης φωτογραφίες, που παρουσιάζουν τις μοτοσυκλέτες χωρίς φαιρινγκ και τεχνικές λεπτομέρειες των κινητήρων και των πλαισίων τους.

MV Agusta: Μεταφέρει και το σχεδιαστικό τμήμα στο Varese

Τέλος εποχής για το studio του Massimo Tamburini - Κλείνει το Centro Ricerche Castiglioni
MV Agusta μεταφορά κέντρου σχεδιασμού
Από το

motomag

19/5/2025

Η MV Agusta μετακινεί το τμήμα σχεδιασμού στις εγκαταστάσεις του Varese, στην έδρα της εταιρείας όπου βρίσκεται και το τμήμα παραγωγής, αποχωρώντας από τον ιστορικό χώρο του Centro Ricerche Castiglioni στο San Marino.

Το Centro Ricerche Castiglioni (CRC) υπήρξε η έδρα για τη δημιουργία πολλών μοτοσυκλέτών της ιταλικής εταιρείας. Ωστόσο, το στούντιο θα κλείσει στο πλαίσιο της μετακίνησης, και πλέον όλη η σχεδίαση και ανάπτυξη θα πραγματοποιείται απευθείας στην έδρα της εταιρείας στη Varese. 

Υπό τον θρύλο Massimo Tamburini, μερικά από τα πλέον διάσημα μοντέλα της MV Agusta που σχεδιάστηκαν στο Centro Ricerche Castiglioni (πρώην Cagiva Research Center) περιλαμβάνουν η θρυλική F4, την Brutale και την Superveloce, ενώ από εκεί προέκυψε και ο άλλος δίτροχος θρύλος, η Ducati 916, πριν φυσικά από την F4.

Η νέα αυτή κίνηση της MV Agusta όπως είχαμε αναφέρει από πέρσι είχε δρομολογηθεί από τον όμιλο Pierrer καθώς σχετικές έρευνες είχαν επισημάνει ότι για την πλήρη ένταξή και την επίτευξη ενός ικανοποιητικού επιπέδου παραγωγικότητας στη ομάδα σχεδιασμού απαιτείται μια πορεία περίπου 3 ετών, με τους περισσότερους Ιταλούς designers να βασανίζονται από την νοσταλγία και να επιλέγουν την επιστροφή τους στα πάτρια εδάφη μετά από μία 5ετία. Η ροή αυτή κρίθηκε ασύμφορη και έτσι η λύση που δόθηκε ήταν η κατασκευή σχεδιαστικού τμήματος στην έδρα της εταιρείας στο Varese. 

Το πλάνο αυτό δεν διαταράχθηκε από την πώληση της MV Agusta από την KTM, λόγω των οικονομικών δυσκολίων που αντιμετωπίζει η τελευταία. Η KTM AG είχε αποκτήσει το 50,1% των μετοχών της MV Agusta την άνοιξη του περασμένου έτους, ωστόσο πλέον η ιταλική εταιρεία βρίσκεται ξανά υπό την ιδιοκτησία της οικογένειας Sardarov που πλέον κατέχει το πλειοψηφικό μερίδιο.

Η μετεγκατάσταση του σχεδιαστικού στούντιο δεν θα επηρεάσει τη λειτουργία της γραμμής παραγωγής, ούτε θα προκαλέσει περικοπές προσωπικού, όπως είχε φημολογηθεί, σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας.

“Οι δραστηριότητες της MV Agusta παραμένουν πλήρως ανεξάρτητες, με το Varese να συνεχίζει υπερήφανα να αποτελεί το κεντρικό σημείο για όλες τις βασικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης προϊόντων, της παραγωγής, των πωλήσεων, του μάρκετινγκ και των after-sales υπηρεσιών”, αναφέρεται στην ανακοίνωση.

“Η ανάπτυξη της επόμενης γενιάς μοτοσυκλετών προχωρά σύμφωνα με το πλάνο, ανοίγοντας τον δρόμο για μια ανανεωμένη, καινοτόμο, γκάμα που όπως πάντα ορίζεται από το μότο της εταιρείας, Motorcycle Art.”

Αυτό που θα αποκαλυφθεί στο μέλλον είναι αν θα αναθερμανθούν και σε τεχνολογικό επίπεδο οι στρατηγικές συνεργασίες που είχαν συναφθεί υπό το πηδάλιο του Timur Sardarov με τους κινέζικους κολοσσούς QJMOTOR και Loncin ή εάν θα παραμείνουν απλώς εμπορικές με την QJMOTOR να συνεχίσει να διανέμει μέσω του εκτεταμένου δικτύου της στην Ασία τις ιταλικές μοτοσυκλέτες.