Καλύτερο το μέλλον της Ducati στο Group VAG

Από το

Μαύρο Σκύλο

18/5/2012

Μετά από μια περίοδο έντονων φημών για την εξαγορά της Ducati ήρθε στις 19 Απριλίου η επίσημη ανακοίνωση της γερμανικής Volkswagen Audi Group / VAG που επιβεβαίωσε την απόφασή της να την αγοράσει.

Η τιμή δεν αποκαλύφθηκε, αλλά οι ειδήσεις λένε ότι η VAG θα πληρώσει στους ιδιοκτήτες της Ducati Performance, έναν όμιλο επενδύσεων με επικεφαλής την οικογένεια Bonomi, το ποσό των 860 εκατομμυρίων ευρώ, για τον έλεγχο του 100% της Ducati, στα οποία περιλαμβάνεται και ένα χρέος 200 εκατομμυρίων ευρώ. Το 2011 έχει επιβεβαιωθεί ότι η Ducati πούλησε 42.233 μοτοσυκλέτες σε όλο τον κόσμο, έχοντας 17,5% αύξηση σε σχέση με τις 36.050 μονάδες που παραδόθηκαν το 2010, με τον κύκλο εργασιών που παράγεται από 1.135 υπαλλήλους της αυξημένο κατά 22% από 392 εκατομμύρια ευρώ το προηγούμενο έτος, στα 480 εκατομμύρια το 2011, το υψηλότερο ποσό μέχρι τώρα για την εταιρεία. Την εξαγορά αναμφίβολα προώθησε ο πρόεδρος της VAG (και, στην ηλικία των 75 ετών, ακόμη ένας ιδιοκτήτης Ducati) Piëch Ferdinand, ο οποίος είχε προηγουμένως εκφράσει δημοσίως τη λύπη του που δεν επέλεξαν να αγοράσουν την Ducati το 1985, όταν η τότε κρατική εταιρεία είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, δηλώνοντας σε μια συνέντευξη του 2008 στο γερμανικό περιοδικό Stern ότι “ακόμη θέλω μια μικρή, πολύτιμη, εταιρεία κατασκευής μοτοσυκλετών." Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι η απόκτηση της Ducati, παρόλο το ότι δεν έγινε στο ύψος της τιμής του ενός δισεκατομμυρίου που αναζητούσε η οικογένεια Bonomi, έχει και μια δόση ματαιοδοξίας και δεν είναι “έξυπνη επένδυση”, αλλά με τα 17 δισεκατομμύρια ευρώ που διαθέτει η VAG, σίγουρα μπορεί να αντέξει μια τέτοια πολυτέλεια. Η απόκτηση της Ducati από τη VAG δεν μπορεί παρά να είναι ένα θετικό βήμα για την πρόοδό της. Πλέον δεν ανήκει σε κερδοσκόπους επενδυτές που βλέπουν την Ducati σαν μια βραχυπρόθεσμη επένδυση, και προσπαθούν να αποκομίσουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, κάνοντας μόνο τις ελάχιστες δυνατές επενδύσεις προκειμένου να την πουλήσουν σύντομα στην μεγαλύτερη τιμή. Τώρα ανήκει σε μια από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίας στον κόσμο, η οποία έχει ήδη αποδείξει με την επιτυχημένη ιδιοκτησία της Lamborghini (αλλά και της Bentley, της Italdesign και της Bugatti) ότι μπορεί να διαχειριστεί με επιτυχία την ανάπτυξη μιας εταιρείας με κύρος, όπως η Ducati, και φυσικά διαθέτει τους απαραίτητους πόρους, οικονομικούς, τεχνικούς και ανθρώπινους για να το κάνει σε μακροπρόθεσμη βάση. Σκεφτείτε ότι το 1997, το έτος πριν από την εξαγορά της από τη VAG, η Lamborghini πούλησε 209 Diablo, ενώ μια δεκαετία αργότερα, το 2007, πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση, η εταιρεία πούλησε 2.580 αυτοκίνητα μια τεράστια αύξηση του όγκου παραγωγής, και της ποιότητας, που επιτεύχθηκε στο πλαίσιο της ιδιοκτησίας από την VAG, και χωρίς να αλλάξουν οι αξίες της φίρμας. Και η Ducati μπορεί να αναμένει μια παρόμοια μεταχείριση. Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η VAG έχει επιλέξει να παρουσιάσει την αγορά της Ducati να γίνεται μέσω της Audi, αν και η Audi AG, είναι μόνο ένα μέρος του ευρύτερου ομίλου VAG. Μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο κυριότερος ανταγωνιστής της Audi στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι η BMW, η οποία βεβαίως έχει τη δική της εντυπωσιακή επιτυχία στο τμήμα της μοτοσυκλέτας, σαν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής.

Στην πρόσφατη αποκλειστική συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Claudio Domenicali αποκάλυψε ορισμένους τομείς προϊόντων (off-road, maxi-σκούτερ, κλπ.), στους οποίους πιστεύει πως η Ducati θα πρέπει να αναζητήσει την παρουσία της, με την επιφύλαξη να υπάρχουν οι αναγκαίοι πόροι για την ανάπτυξή τους. Τώρα με την απόκτηση της Ducati από την VAG το κάνει δυνατόν. Θα είναι ενδιαφέρον ακόμη να δούμε εάν η VAG αποφασίσει να συνεχίσει την ανάπτυξη του προτεινόμενου νέου εργοστασίου της Ducati στο οικόπεδο με την μικρότερη έκταση που αποκτήθηκε από την Investindustrial και τους συνεργάτες της ένα χιλιόμετρο απόσταση από το υφιστάμενο εργοστάσιο στο Borgo Panigale, ή θα προτιμήσει την ανάπλαση του υπάρχοντος, το οποίο βρίσκεται σε μεγαλύτερο οικόπεδο. Επιπλέον, ως μέλος της αυτοκρατορίας VAG, η μακροχρόνια συνεργασία της Ducati με την Ferrari, που ανήκει στην Fiat, είναι βέβαιο ότι θα τελειώσει. Ωστόσο, αντί των 45 χιλιομέτρων βορειοδυτικά καθημερινής μετακίνησης από το εργοστάσιο της Ducati μέχρι το Maranello, για συνεργασία με τους μηχανικούς της Ferrari, ή για την χρήση της αεροσήραγγας ή άλλου εξοπλισμού υψηλού επιπέδου, οι μηχανικοί της Ducati θα πρέπει να ταξιδεύουν μόνο 25 χιλιόμετρα βόρεια του Borgo Panigale για να επισκεφθούν το εργοστάσιο της Lamborghini στην Sant' Agata Bolognese, όπου ένας παρόμοιος εξοπλισμός θα είναι σίγουρα διαθέσιμος. Θα δούμε μια Lamborghini με Desmo κινητήρα στο μέλλον; Ποιος ξέρει… Ίσως πάντως ένα σκούτερ Ducati να είναι μόνο θέμα χρόνου!

Κάμερες ταχύτητας - Οι πέντε χώρες της Ευρώπης με τις περισσότερες στους δρόμους τους

Μην ανησυχείτε, η Ελλάδα δεν είναι μέσα σε αυτές
motomagΚάμερες ταχύτητας – Οι πέντε χώρες της Ευρώπης με τις περισσότερες στους δρόμους τους
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

19/4/2024

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του “SCDB.info”, μίας ιστοσελίδας που εξειδικεύεται στην καταμέτρηση των ραντάρ ταχύτητας σε παγκόσμιο επίπεδο, η Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Γαλλία και το Βέλγιο είναι οι 5 χώρες με τα περισσότερα ραντάρ στο οδικό τους δίκτυο, με τη γείτονα χώρα να βρίσκεται με ξεκάθαρο προβάδισμα στην πρώτη θέση.

Τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση δουλεύει όλο και περισσότερο πάνω στη ασφάλεια των μεταφορών, με στόχο μέχρι και το 2050 να μην υπάρχει κανένας θάνατος στην άσφαλτο. Αν και μιλάμε για κάτι που ακούγεται ουτοπικό, η Ε.Ε. δεν παύει να λαμβάνει συνεχώς αυστηρότερα μέτρα, γύρω από τις παραβάσεις του Κ.Ο.Κ., τα οποία επηρεάζουν όλα τα κράτη μέλη της, τα οποία έχουν εγκαταστήσει πλήθος ραντάρ κατά μήκος του οδικού τους δικτύου, καθώς η υπερβολική ταχύτητα είναι ένα από τους παράγοντες που βρίσκονται ψηλά στην λίστα με τις αιτίες πρόκλησης τροχαίων ατυχημάτων και θανάτων.

Κάμερες ταχύτητας – Οι πέντε χώρες της Ευρώπης με τις περισσότερες στους δρόμους τους

Η Ιταλία βρίσκεται στην πρώτη θέση, με διαφορά από όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, έχοντας συνολικά 11.238 (!) συσκευές ελέγχου ταχύτητας. Ο αριθμός αυτός αποτελεί το 17% του συνόλου τέτοιου είδους συστημάτων που έχουν εγκατασταθεί σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων σταθερών ραντάρ, καμερών και τμηματικών ραντάρ (καταμετρούν τον χρόνο που χρειάστηκε για να διανύσεις ένα συγκεκριμένο αριθμό χιλιομέτρων). Το συνολικό μήκος του οδικού δικτύου της γείτονος χώρας υπολογίζεται περίπου στα 487.700 χιλιόμετρα, που σημαίνει ότι για κάθε 100 χιλιόμετρα απόστασης ο εκάστοτε χρήστης του δρόμου θα διαβεί κατά μέσο όρο από 2,3 σημεία ελέγχου.

Στη δεύτερη θέση με 7.799 ραντάρ βρίσκουμε το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου περιλαμβάνονται η Αγγλία, η Σκωτία, η Ουαλία και η Βόρεια Ιρλανδία. Το σύστημα παρακολούθησης του Η.Β. δεν περιορίζεται μόνο στην καταμέτρηση της ταχύτητας που κινείται το εκάστοτε όχημα, αλλά χρησιμεύει και για άλλες παραβάσεις, όπως η παραβίαση ερυθρού σηματοδότη και η χρήση κινητού τηλεφώνου. Συνολικά το Η.Β. υπολογίζεται ότι έχει περίπου 422.100 χιλιόμετρα ασφαλτοστρωμένων δρόμων, με τα 396.700 χιλιόμετρα αυτών να ανήκουν στην Μεγάλη Βρετανία. Αυτό συνεπάγεται ότι για κάθε 100 χιλιόμετρα υπάρχουν κατά μέσο όρο 1,84 σημεία ελέγχου.

Κάμερες ταχύτητας – Οι πέντε χώρες της Ευρώπης με τις περισσότερες στους δρόμους τους

Γνωστή για τους αυτοκινητόδρομούς της, που σε πολλά σημεία δεν έχουν κανένα όριο κυκλοφορίας, η Γερμανία έχει συνολικά 4.690 κάμερες ταχύτητας, κυρίως εντός αστικού ιστού, επαρχιακούς δρόμους και τα σημεία των αυτοκινητόδρομων που έχουν όρια. Είναι επίσης η πρώτη χώρα που εφάρμοσε τα τμηματικά ραντάρ, δηλαδή αυτά που χρονομετρούν πόση ώρα έκανες από το ένα σημείο στο άλλο. Στην συνέχεια υπολογίζουν την μέση ωριαία ταχύτητα του οχήματος και αν υπερβαίνει το ανώτατο επιτρεπτό όριο, τότε σου έρχεται η κλήση στο σπίτι. Η Γερμανία έχει ένα από τα πιο εκτενή οδικά δίκτυα, το οποίο υπολογίζεται στα 830.000 χιλιόμετρα, με μόλις 13.192 χιλιόμετρα να ανήκουν στους αυτοκινητόδρομους. Επομένως, ο μέσος όρος είναι μόλις 0,5 σημεία ελέγχου για κάθε 100 χιλιόμετρα.

Με 3.745 ραντάρ στο σύνολο του οδικού της δικτύου η Γαλλία βρίσκεται στην τέταρτη θέση. Η χώρα των αρωμάτων και των τυριών έχει εντείνει την χρήση τέτοιου είδους συστημάτων καταμέτρησης, έπειτα από μία αύξηση των θανάτων στους δρόμους της, που παρατηρήθηκε στις αρχές του 2000. Τα σταθερά σημεία συμπληρώνουν κινητές μονάδες, οι οποίες βρίσκονται σε διάφορα σημεία, κάνοντας πιο δύσκολη την πρόβλεψη για τους επίδοξους παραβάτες. Η Γαλλία είναι ακόμη μία χώρα με τεράστιο αριθμό δρόμων, οι οποίοι υπολογίζεται ότι πλησιάζουν τα 1,09 εκατομμύρια χιλιόμετρα, με τον μέσο όρο των σημείων ελέγχου να είναι αρκετά χαμηλός στα 0,3 ανά 100 χιλιόμετρα απόστασης.

Κάμερες ταχύτητας – Οι πέντε χώρες της Ευρώπης με τις περισσότερες στους δρόμους τους

Η πρώτη πεντάδα κλείνει με το Βέλγιο με 3.179 ραντάρ, σε μία προσπάθεια να καταπολεμήσει την παράβαση των ορίων ταχύτητας. Τα συστήματα αυτά αποτελούν μέρος μίας ευρύτερης πολιτικής για την οδική ασφάλεια, που περιλαμβάνει εκπαιδευτικές και νομοθετικές μεταρρυθμίσεις. Με 118.414 χιλιόμετρα οδικού δικτύου, το Βέλγιο έχει μεγαλύτερο μέσο όρο ακόμα και από την Ιταλία, υπολογίζοντας ότι ο χρήστης των δρόμων του θα διαβεί από 2,68 σημεία ελέγχου για κάθε 100 χιλιόμετρα διαδρομής.

Με ένα σύνολο 370 ραντάρ σε όλη της την επικράτεια η Ελλάδα βρίσκεται αρκετά πίσω στον τομέα των ελέγχων, ενώ ταυτόχρονα η θέση της σε τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα είναι σταθερά μεταξύ των πρώτων. Έχοντας ένα σύνολο 117.000 χιλιομέτρων σε δρόμους, συμπεριλαμβανομένων και των νησιών, ο μέσος όρος μας βρίσκεται κοντά σε αυτόν της Γαλλίας, με 0,3 σημεία ελέγχου για κάθε 100 χιλιόμετρα.

Αν και η χρήση ραντάρ είναι ένα αποτελεσματικό μέτρο απέναντι στις παραβάσεις του Κ.Ο.Κ., δεν μπορεί από μόνο του να αυξήσει την ασφάλεια του οδικού δικτύου, καθώς δεν προλαμβάνει κάποιο ατύχημα, απλώς τιμωρεί τον παραβάτη. Οι έλεγχοι μπορούν να λειτουργήσουν μόνο συνδυαστικά με την αυξημένη ευαισθητοποίηση των πολιτών και την εκπαίδευσή τους γύρω από την συμπεριφορά στον δρόμο και τον σεβασμό στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, τομείς που σαν χώρα είμαστε αρκετά πίσω, μαζί φυσικά με την επιβολή των νόμων με ελέγχους τόσο από ηλεκτρονικά μέσα όσο και από την αστυνομία.

Ετικέτες