Kawasaki Ninja H2R: "Απογείωση" για τον πανίσχυρο 4κύλινδρο - Γίνεται βάση για κινητήρες αεροπλάνων!

Οι Ιάπωνες θα χρησιμοποιήσουν τις ίδιες τεχνολογίες - Φτιάχνουν για 1η φορά στην ιστορία τους τέτοια μοτέρ για τους αιθέρες
Kawasaki Aero engines
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

27/6/2025

Ο βιομηχανικός κολοσσός από το Akashi έχει ξεκινήσει με αφετηρία τον 1000άρη κινητήρα της υπερτροφοδοτούμενης Ninja H2R, την εξέλιξη 4κύλινδρων και 6κύλινδρων, ατμοσφαιρικών αλλά και τούρμπο εν σειρά μοτέρ, για εμπορική χρήση στην αεροπλοΐα, με καύσιμο και το υδρογρόνο.

 

Οι στόχοι που έχει ορίσει η Kawasaki είναι πολύ συγκεκριμένοι για το εγχείρημα αυτό, τόσο σε κομμάτι επιδόσεων όσο και στο χρονοδιάγραμμα επίτευξης τους με ακόμα πιο μεγαλεπήβολα πλάνα να ακολουθούν.

Σε μια πρώτη φάση ευελπιστεί να ξεκινήσει εντός του έτους την διάθεση δειγμάτων-κινητήρων βενζίνης σε δυνητικούς πελάτες, ενώ μέσα στην επόμενη πενταετία σκοπεύει να έχει ολοκληρώσει την εξέλιξη και να διασφαλίσει τις απαιτούμενες εγκρίσεις τύπου για εμπορική διάθεση τόσο για έναν τετρακύλινδρο 999 κ.εκ. όσο και για τον εξακύλινδρο 2.069 κ.εκ. εν σειρά. Και οι δύο βενζινοκινητήρες θα διατίθενται σε ατμοσφαιρικές εκδόσεις αλλά και με στροβυλοσυμπιεστή (τούρμπο) για αυξημένη απόδοση και οικονομία.

Kawasaki Aero engines

Οι τελευταίες αυτές ισχυρότερες εκδόσεις θα αποδίδουν 200 και 375 ίππους στις μόλις 8.500 rpm ενώ θα διατηρούν το βάρος τους στα 85 και 127 κιλά αντίστοιχα με την μέγιστη πτητική τους ικανότητα να ανέρχεται στα 25.000ft (πόδια).

Οι κινητήρες αυτοί θα αποτελέσουν συμπαγείς μονάδες ισχύος με χαμηλά επίπεδα κραδασμών, υγρόψυξη, και πλήρη ψηφιακό έλεγχο (Full Authority Digital Engine Control) σε αισθητήρες, μονάδες ελέγχου και ενεργοποιητές .

Παράλληλα από το 2029 θα διατίθενται τα πρώτα δείγματα που χρησιμοποιούν υδρογόνο αντί βενζίνης με τις διαδικασίες τυποποίησης τους να αναμένεται να ολοκληρωθούν έως το 2035, ενώ μέχρι τότε θα διερευνάται και η συμβατότητα με e-fuels.

Kawasaki Aero engines

Σε πιο μακροπρόθεσμα πλάνα η Kawasaki μελετά την εξέλιξη συνολικά τεσσάρων κινητήρων, των δύο προαναφερθέντων αλλά και ακόμα ενός εν σειρά εξακύλινδρου 4,5L, 680 ίππων καθώς και του “διπλασιασμένου” δωδεκακύλινδρου διάταξης “V” 9,0L και 1.360 ίππων. Στόχος της εταιρείας είναι η διάθεση και των τεσσάρων αυτών μονάδων ισχύος σε τρείς εκδοχές, μια ατμοσφαιρική, μια ενισχυμένη με στροβυλλοσυμπιεστή και μια τρίτη, υβριδικής πρόωσης.

Μένει να δούμε κατά πόσο θα καταφέρει η Kawasaki να επιτύχει τους στόχους της, σε όλα τα επίπεδα, τεχνολογίας, επιδόσεων και προγραμματισμού με το ενδιαφέρον να είναι στραμμένο πάνω της, όσο εμείς ονειρευόμαστε, τι από όλη αυτή την εξέλιξη, θα μπορέσει να ανατροφοδοτηθεί στο σκέλος της μοτοσυκλέτας, που γέννησε αυτή την τροπή.

Kawasaki Aero engines

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”