Μείωση των ορίων ταχύτητας στα 30km/h ζητάει από τον υπουργό ο ΣΕΕΠΕ

Μαστουρωμένοι στους δρόμους για μην πληρώσουν πρόστιμα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/11/2019

Με ένα βαρύ πρόστιμο 100 εκατομμυρίων ευρώ να κρέμεται πάνω από το κεφάλι των μελών του Συνδέσμου Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών Ελλάδος, προτείνουν στον Υπουργό να επιβληθεί μείωση των ορίων ταχύτητας στα 30km/h εντός πόλεων και στα 110km/h στις εθνικές οδούς. Ο ΣΕΕΠΕ είναι υποχρεωμένος να συμμορφωθεί με τις οδηγίες της Ε.Ε.  για μείωση της κατανάλωσης καυσίμων στις χώρες-κράτη μέλη, σε διαφορετική περίπτωση θα πληρώσει βαριά ρυπο-πρόστιμα. Θυμίζουμε πως η παγκόσμια πολιτική-οικονομική ελίτ έχει στήσει ένα νέο χρηματιστήριο πώλησης και αγοράς “φρέσκου” αέρα, όπου οι χώρες που ρυπαίνουν περισσότερο από τα όρια, που οι ίδιοι έχουν θεσπίσει, τους πληρώνουν πρόστιμα. Εναλλακτικά μπορούν να αγοράσουν φρέσκο αέρα από κάποια άλλη χώρα που έχει “περίσσευμα” καθαρού αέρα! Μέσα σε αυτό το πλαίσιο “οικολογικού” παζαριού, ο ΣΕΕΠΕ ισχυρίζεται πως οι προτάσεις του για μείωση των ορίων ταχύτητας θα επιφέρει μείωση στην κατανάλωση πετρελαίου κίνησης κατά 12% και βενζίνης κατά 18%.

Η πρόταση αυτή είναι εξ ορισμού ανεφάρμοστη και παντελώς ηλίθια. Το μοναδικό αποτέλεσμα που θα έχει είναι να γεμίσουν τα ταμεία της τροχαίας από τα πρόστιμα και να γίνονται ουρές έξω από τα γραφεία των εισαγγελέων και των δικαστηρίων με όσους έχουν συλληφθεί με την αυτόφωρη διαδικασία, λόγω υπέρβασης του ορίου ταχύτητας άνω του 50%. Με 30km/h στην πόλη κινούνται οι… πεζοί και τα 110km/h μέγιστης ταχύτητας στις εθνικές οδούς σημαίνει πως το ταξίδι από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη θα ξαναγίνει 7 ώρες όπως ήταν την δεκαετία του 1980. Αν θέλεις να γελιοποιήσεις έναν νόμο, τον κάνεις παράλογο και πρακτικά ανεφάρμοστο. Κι αυτό θα γίνει με τα παράλογα χαμηλά όρια ταχύτητας, όπου δεν αντιστοιχούν στη λογική, θα τα παραβιάζουν ακόμα και οι ποδηλάτες και θα δημιουργήσει το αίσθημα στην κοινωνία ότι μας κυβερνάνε ψυχοπαθείς. Εννοείται πως τα κρατικά αυτοκίνητα που θα μεταφέρουν ημίθεους-πολιτικούς θα κινούνται με ταχύτητες υπερδιπλάσιες, ώστε να είναι απόλυτα σαφές πως εσύ είσαι ένας φορο-σκλάβος και η χώρα που ζεις ανήκει σε αυτούς και τους φίλους τους. Το έχουμε πει πολλές φορές πως ο παραλογισμός οδηγεί πάντα στην απαξίωση των νόμων, ακόμα κι αν το πνεύμα τους είναι σωστό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι υπερβολικές ποινές του Κ.Ο.Κ. όπως αυτή για την κίνηση στις ΛΕΑ. Ο νόμος είναι ΣΩΣΤΟΤΑΤΟΣ, αλλά η εξωπραγματική ποινή που προβλέπει, το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί συνθήκες παζαριού μεταξύ του αστυνομικού και του παραβάτη, διότι ο αστυνομικός ξέρει πως αν σε γράψει θα σε καταστρέψει οικονομικά για τα επόμενα 10 χρόνια. Αν όμως η ποινή ήταν μόνο διοικητική και σου έπρεπαν το δίπλωμα για μερικούς μήνες, κανένας αστυνομικός δεν θα δίσταζε να σε γράψει. Υπάρχει κι άλλος ένας λόγος που η πρόταση αυτή του ΣΕΕΠΕ είναι χαζή, αναποτελεσματική και εκτός πραγματικότητας. Κι ο λόγος αυτός είναι πως ήδη οι δρόμοι των πόλεων είναι ένα τεράστιο πάρκινκ ακινητοποιημένων αυτοκινήτων  που κινούνται με μέση ταχύτητα πολύ κάτω από τα 10km/h. Το ίδιο συμβαίνει και στις εθνικές οδούς, όπου με την βενζίνη στο 1,6-1,7 ευρώ, σπάνια θα δεις αυτοκίνητο στην αριστερή λωρίδα του δρόμου. Όλοι στην μεσαία λωρίδα πάνε σαν μαστουρωμένοι με 90-100km/h και στέλνουν μηνύματα στο κινητό για να περάσει η ώρα!  Η πραγματική λύση για μείωση της κατανάλωσης βενζίνης και πετρελαίου είναι ο Υπουργός Μεταφορών  να φτιάξει ένα σοβαρό δίκτυο Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, που να είναι φιλικό στη χρήση από τους κατοίκους των πόλεων. Όχι δηλαδή σαν το Τραμ που εξυπηρετεί μόνο τους αργόσχολους και τους τουρίστες και ταυτόχρονα δημιουργεί κυκλοφοριακή ασφυξία στα νότια προάστια. Κανείς δεν θέλει να τρώει πέντε ώρες την ημέρα μέσα στο αυτοκίνητο, να ψάχνει για πάρκινγκ και να πληρώνει τις φθορές του οχήματός του και 1,6 ευρώ το λίτρο τη βενζίνη. Όταν όμως δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πας στη δουλειά σου, τι να κάνεις; Η λύση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι μόνο για τους πλούσιους που ζουν σε σπίτια με κλειστά πάρκινγκ. Τα δίκυκλα δεν τα αναφέρουμε ως λύση, διότι όποτε οι πολιτικοί έχουν ασχοληθεί με τα δίκυκλα τα έχουν κάνει ΕΝΤΕΛΩΣ σκατά. Καλύτερα να μην ξέρουν ότι υπάρχουμε…

Όπως κι αν έχει, η πρόταση του ΣΕΕΠΕ είναι άλλο ένα δείγμα για το πώς τα ιδιοτελή συμφέροντα ΜΙΑΣ συντεχνίας που έχει πρόσβαση στην πολιτική εξουσία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη ζωή σου.

Ο Wayne Rainey συγκέντρωσε 142.000 δολάρια για την ασφάλεια στις πίστες

Ο θρύλος του MotoGP συνεχίζει να εμπνέει και να συμβάλλει στην ασφάλεια όλων των αναβατών
Rainey's Ride
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

25/9/2025

Η φιλανθρωπική εκδήλωση στη Laguna Seca στηρίζει την τοποθέτηση αεροφραχτών και μαλακών προστατευτικών που συμβάλουν τα μέγιστα, στην προστασία της ζωή, σε περίπτωση ατυχήματος

Ο τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα 500cc Wayne Rainey δεν χρειάζεται συστάσεις, είναι ένας από τους αναβάτες που έγραψαν ιστορία στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ’90, μονομαχώντας με ονόματα όπως οι Eddie Lawson και Kevin Schwantz σε μια εποχή που οι αγώνες Grand Prix ήταν αρκετά πιο ωμοί και πολύ πιο επικίνδυνοι.

Rainey's Ride

Η καριέρα του, όμως, τερματίστηκε απότομα το 1993, όταν ένα βίαιο highside στο Misano τον άφησε παράλυτο από το στήθος και κάτω. Για τους περισσότερους, εκεί θα τελείωνε η ιστορία. Όχι όμως για τον Rainey, που συνέχισε να στηρίζει το άθλημα από άλλη θέση, βοηθώντας στη δημιουργία του MotoAmerica, καθοδηγώντας νέους αναβάτες και προωθώντας την ασφάλεια στις πίστες. Αυτή η ανθεκτικότητα είναι που τον καθιστά κάτι παραπάνω από θρύλο, κάνοντας τον πηγή έμπνευσης για όλους, μέσα κι έξω από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας.

Αυτή η φιλοσοφία βρίσκεται στην καρδιά του “Rainey’s Ride To The Races”, της φιλανθρωπικής βόλτας που πραγματοποιείται για πέμπτη χρονιά και συνδυάζει μια ομαδική διαδρομή μέσα από τις ακτογραμμές της California με το αγωνιστικό τριήμερο του MotoAmerica στη θρυλική πίστα Laguna Seca. Οι αναβάτες ξεκινούν από το Baja Cantina στο Carmel, με συνοδεία της τροχαίας της California, και τερματίζουν στην πίστα, γιορτάζοντας τους αγώνες και παράλληλα ενισχύοντας έναν σκοπό που αφορά όλους, την ασφάλεια.

Rainey's Ride

Η φετινή διοργάνωση συγκέντρωσε 142.000 δολάρια για το Roadracing World Action Fund, ανεβάζοντας τη συνολική προσφορά του event σε πάνω από 650.000 δολάρια. Τα χρήματα επενδύονται σε αεροφράχτες και μαλακά προστατευτικά για τις μπαριέρες, τα φουσκωτά προστατευτικά που βλέπουμε στις γρήγορες στροφές και στις ζώνες φρεναρίσματος των πιστών. Και δεν προστατεύουν μόνο τους επαγγελματίες, παραμένουν εκεί για όσους συμμετέχουν σε track days, σχολές αγώνων ή ερασιτεχνικούς θεσμούς.

Φέτος, η στιγμή έγινε ακόμα πιο προσωπική για τον ίδιο τον Rainey. Για πρώτη φορά μετά από 34 χρόνια, γύρισε ξανά γύρους στη Laguna Seca, καβαλώντας μια Yamaha XSR900GP με ειδικά διαμορφωμένα χειριστήρια. Μαζί του βρέθηκαν στην πίστα οι Kenny Roberts, Freddie Spencer, Bubba Shobert, Rick Johnson, Doug Chandler και Ben Spies, μετατρέποντας τη βόλτα σε μια μοναδική επανένωση πρωταθλητών και ζωντανή γιορτή της ιστορίας των αγώνων.Rainey's Ride

Ο ίδιος το είπε απλά “Αυτό που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια έχει εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι φανταζόμουν. Η βόλτα έχει αποκτήσει δική της ζωή, κι αυτό οφείλεται σε όλους όσους τη στηρίζουν κάθε χρόνο”.

Οι μοτοσυκλέτες θα έχουν πάντα ρίσκο, κι αυτό είναι κομμάτι της μαγείας τους. Όμως η κοινότητα μπορεί να κάνει βήματα ώστε το άθλημα να είναι πιο ασφαλές χωρίς να χάσει την έντασή του. Ένα απλό προστατευτικό ίσως να μην ακούγεται σπουδαίο, αλλά αν σώσει έστω κι έναν αναβάτη, τότε αξίζει κάθε δολάριο.

Rainey's Ride

To “Rainey’s Ride” μας θυμίζει ότι οι θρύλοι δείχνουν τον δρόμο με το παράδειγμά τους. Και ότι η ασφάλεια δεν είναι υπόθεση μόνο των επαγγελματιών, αλλά όλων μας. Γιατί στο τέλος, αυτό που όλοι θέλουμε είναι το ίδιο, να μπορούμε να ξανακαβαλήσουμε και να συνεχίσουμε να οδηγούμε για όσο περισσότερο γίνεται.

Rainey's Ride