Νέα καρμπιρατέρ για δίχρονα προδιαγραφών Euro 5 από την Dell’Orto

Το φιλί της ζωής για τα μικρά δίχρονα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/8/2021

Οι δίχρονοι κινητήρες έχουν “δαιμονοποιηθεί” από τους “οικολόγους” για τον καπνό που βγάζουν από την εξάτμισή τους και οι διαρκώς αυστηρότερες προδιαγραφές ρύπων έκαναν πανάκριβη την προσαρμογή τους σε αυτές, με αποτέλεσμα οι περισσότερες εταιρείες να σταματήσουν την παραγωγή τους. Φυσικά εξαιρέσεις υπάρχουν, όπως τα αγωνιστικά enduro και motocross της KTM/Husqvarna/GasGas που συνεχίζουν να παράγονται χάρη στη χρήση των υπερσύγχρονο ηλεκτρονικών συστημάτων τροφοδοσίας που διαθέτουν, όμως και πάλι πρόκειται για ειδικές περιπτώσεις και για μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούνται για ειδικό σκοπό και φυσικά δεν είναι φτηνές, ούτε να τις κατασκευάσεις, ούτε να τις αγοράσεις.

Τώρα όμως, έρχεται η Dell’Orto να δώσει ελπίδες για την επιβίωση των δίχρονων κινητήρων ευρείας παραγωγής, καθώς εξέλιξε ένα καρμπυρατέρ για μικρού κυβισμού δίχρονους κινητήρες 50 κυβικών, υποσχόμενη πως επιτρέπει στους κατασκευαστές να περάσουν τις προδιαγραφές Euro 4 και Euro 5 χωρίς πρόβλημα.

Ο λόγος που στόχευσαν στους μικρού κυβισμού δίχρονους κινητήρες αφορά ξεκάθαρα την… πραγματικότητα. Τα 50άρια χρειάζονται γκάζι και ροπή και όπως ξέρουμε οι δίχρονοι κινητήρες μπορούν να βγάλουν θεωρητικά έως και διπλάσια δύναμη και ροπή από έναν αντίστοιχου κυβισμού τετράχρονο κινητήρα. Την ίδια στιγμή όμως τα 50αρια πρέπει να είναι φτηνά, οπότε η χρήση πανάκριβων, περίπλοκων, ηλεκτρονικά ελεγχόμενων ψεκασμών, που θα έχουν αντίστοιχα πανάκριβα και περίπλοκα συστήματα διαχείρισης των ρύπων στην εξάτμιση δεν έχει λογική.

Η ιδανική συνταγή για αυτή την κατηγορία κυβισμού θα ήταν ένας δίχρονος κινητήρα με καρμπιρατέρ, που έχει διπλάδια απόδοση από έναν τετράχρονο και πολύ μικρότερο κατασκευαστικό κόστος λόγω της απλότητας του σχεδιασμού τους (δεν έχει κεφαλή με εκκεντροφόρους, αλυσίδες, τεντωτήρες κ.τ.λ) και αυτό ακριβώς έκανε η Dell’Orto.

Το μυστικό του νέου καρμπυρατέρ είναι πως στέλνει τη βενζίνη σε μορφή μικροσκοπικών σταγονιδίων πριν την ανάμιξή της με τον αέρα.

Οι διαθέσιμες διαστάσεις είναι δύο, στα 16mm για δίχρονους κινητήρες που είναι προσανατολισμένοι στη χαμηλή κατανάλωση και στα 24mm για τις σπορ εκδόσεις.

 

Πηγή: Motorrad Magazine

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: