Νεκροταφεία superbike έξω από Ινδικά αστυνομικά τμήματα

Σκουριάζουν sport μοτοσυκλέτες στην Ινδία μετά από πρόστιμα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/8/2021

Η Ινδία είναι τα τελευταία χρόνια η μεγαλύτερη αγορά μοτοσυκλέτας του κόσμου έχοντας ξεπεράσει την Κίνα για μερικά εκατομμύρια καινούρια δίκυκλα, με την Bajaj και την Hero να διαδέχονται η μία την άλλη στην θέση του κατασκευαστή με την μεγαλύτερη παραγωγή σε αριθμούς μονάδων.

Εδώ και δεκαετίες η Πολιτεία εκεί έχει θεσπίσει ιδιαίτερα ακριβή φορολογία για κάθε μοτοσυκλέτα που δεν κατασκευάζεται στην Ινδία προστατεύοντας έτσι την εγχώρια βιομηχανία και ταυτόχρονα περιορίζοντας και τις επιλογές που έχει κανείς στην διάθεσή του. Όπως εξηγούν παράγοντες της αγοράς, οι ακριβές sport μοτοσυκλέτες είναι μακριά από τις δυνατότητες της συντριπτικής πλειοψηφίας, οπότε το παράπονο ορισμένων που θα μπορούσαν να τις αγοράσουν σε κανονική τιμή, αν αυτή δεν διαμορφωνόταν διπλάσια και τριπλάσια, καταλήγει να ξεφεύγει της προσοχής.

Κάπως έτσι έφτασε να εντατικοποιηθεί η παράνομη εισαγωγή τους από άλλες χώρες ή και απευθείας από την Ιαπωνία, κυκλοφορώντας στους δρόμους είτε χωρίς, είτε με πλαστές πινακίδες. Όλα αυτά τα χρόνια γινόντουσαν κατασχέσεις, τα τελευταία όμως αυτές έχουν εντατικοποιηθεί με τους ιδιοκτήτες τους να καλούνται να πληρώσουν τόσο τον εκτελωνισμό, όσο και το αυστηρό πρόστιμο για να πάρουν πίσω την supersport μοτοσυκλέτα τους. Αυτό το χρηματικό σύνολο ξεπερνά πολλαπλάσιες φορές την αξία της μοτοσυκλέτας κι έτσι στην πράξη όποιος δει την μοτοσυκλέτα του να κατάσχεται, την αποχαιρετά και τελείως.

Το αποτέλεσμα είναι να βλέπει κανείς έξω από αστυνομικά τμήματα να συσσωρεύονται supersport και superbike μοτοσυκλέτες που σαπίζουν στον ήλιο. Ξόδεψαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ρούπιες για να τις αποκτήσουν, γνωρίζοντας το ρίσκο που έπαιρναν εκείνη την στιγμή και ολοένα και περισσότεροι τις βλέπουν πλέον να μαζεύουν σκόνη στο τμήμα της γειτονιάς τους.

Οι φωτογραφίες έρχονται από την περιοχή Andheri στα δυτικά περίχωρα της Mumbai και είναι ενδεικτικές μίας γενικότερης εικόνας. Μπορεί κανείς να δει Yamaha FZ1, Honda CBR 600RR 'Konica Minolta', Honda CBR 1000RR 'Fireblade', Kawasaki Ninja ZX-10R, Honda Hornet κ.α. Ενώ σε αποθήκη λίγο πιο κάτω μπορεί να δει Suzuki Hayabusa και Yamaha YZF-R6 που δεν εισαγόταν στην Ινδία. Παρόλο που υπάρχει εργοστάσιο στην Ινδία που συναρμολογεί Hayabusa για να μην υπόκεινται σε υπερβολικούς δασμούς, και που μάλιστα δεν είχε σταματήσει την παραγωγή του όλο αυτό το διάστημα που σταμάτησαν οι πωλήσεις στην Ευρώπη και έβλεπε κανείς ελλιπώς ενημερωμένα δημοσιεύματα να γράφουν για διακοπή της παραγωγής, η Hayabusa στην Ινδία ήταν και πάλι ακριβότερη εξαιτίας πρόσθετης φορολογίας για τον κυβισμό της. Το αποτέλεσμα ήταν να κυκλοφορούν πολλές με πλαστές πινακίδες, ακόμη και replica με εκπληκτική προσομοίωση της εμφάνισης αλλά κινητήρα 150 κυβικών… Από πλευρά τους, οι αρχές θέλουν να εντατικοποιήσουν ακόμη περισσότερο τους ελέγχους και σχεδιάζουν να λύσουν το πρόβλημα της συσσώρευσης στα αστυνομικά τμήματα, στέλνοντας τις μοτοσυκλέτες για ανακύκλωση υλικών σε κάποια από τα πολλά εργοστάσια που υπάρχουν στην Ινδία για αυτό το σκοπό.

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin