Νέο επάγγελμα: "Ανταλλακτικατζής"

Θες ανταλλακτικά; Θα σου φτιάξω τώρα εγώ!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

21/7/2017

Πριν μερικές δεκαετίες κάθε χωριό είχε και έναν πεταλωτή που κατασκεύαζε και επιδιόρθωνε τα πέταλα των αλόγων, των μουλαριών και των γαϊδουριών. Επίσης κάθε γειτονιά στις πόλεις είχε κι από έναν τσαγκάρη που επιδιόρθωνε τα παπούτσια των ανθρώπων. Όμως η αλλαγή των μέσων μετακίνησης από το ευρύ κοινό και η ραγδαία πτώση των τιμών στα καινούρια παπούτσια, οδήγησαν στον αφανισμό αυτών των δημοφιλών επαγγελμάτων, περιορίζοντάς το σε ένα πολύ μικρό και άκρως εξειδικευμένο πεδίο δράσης. Το ίδιο φαίνεται ότι θα συμβεί και με τις αποθήκες ανταλλακτικών και γενικά με τον τρόπο που γίνεται το εμπόριό τους σήμερα. Αιτία θα είναι η αλματώδη τεχνολογική εξέλιξη των 3D εκτυπωτών και οι τεράστιες επενδύσεις που γίνονται σε αυτόν τον τομέα από τις άμεσα εμπλεκόμενες εταιρείες του κλάδου της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Γιατί έχουν πέσει με τα μούτρα στην τεχνολογία των 3D εκτυπωτών; Διότι η διαχείριση του τομέα των ανταλλακτικών για τα οχήματά τους κοστίζει τεράστια ποσά, τόσο για τους ίδιους όσο και για τους πελάτες τους, χωρίς να έχει κέρδος κανένας από τους δύο.

Αν καταλάβεις γιατί τα ανταλλακτικά είναι τόσο ακριβά, τότε θα καταλάβεις και γιατί τα εργοστάσια ψάχνουν για λύσεις. Για όσους δεν έχουν καμία εργασιακή σχέση ή προσωπική εμπειρία από τον τομέα του εμπορίου, πιστεύουν βλακωδώς ότι τα ανταλλακτικά είναι ακριβά επειδή οι έμποροι και οι αντιπροσωπείες βγάζουν τρελό κέρδος. Όντως το περιθώριο κέρδους στα ανταλλακτικά είναι πολύ μεγάλο και συνήθως η τιμή λιανικής είναι τρεις, τέσσερις ή και πέντε φορές μεγαλύτερη από την τιμή χοντρικής. Υπάρχει όμως λόγος γι΄αυτό και δεν είναι η αισχροκέρδεια (τουλάχιστον όχι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων). Η αποθήκευση των ανταλλακτικών έχει κόστος, αφού χρειάζεσαι εγκαταστάσεις και ανθρώπους. Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ένα μεγάλος μέρος από αυτά μένει απούλητο για χρόνια. Για παράδειγμα μπορεί να πουλήσεις τέσσερα δεξιά κόκκινα φαίρινγκ ενός μοντέλου αλλά κανένα αριστερό. Αν έχεις στις αποθήκες σου για πέντε ή δέκα χρόνια απούλητα αυτά τα φαίρινγκ, είναι περίπου 4.000 ευρώ που έχεις καταθέσει σε μια τράπεζα, η οποία δεν σου δίνει τόκους και δεν σε αφήνει να πάρεις τα λεφτά σου πίσω! Για να είναι βιώσιμη μια επιχείρηση, αυτά τα 4.000 ευρώ έπρεπε να τα “μοιράσει” στις τιμές των υπόλοιπων ανταλλακτικών που πουλούσε. Δηλαδή αγόραζες μια μανέτα φρένου και μέσα στα 40 ευρώ ήταν και 3 ευρώ από τα απούλητα φαίρινγκ.

Η τακτική που ακολουθούσαν οι αντιπροσωπείες μέχρι σήμερα ήταν να έχουν στοκ μόνο τα ανταλλακτικά με υψηλή κατανάλωση και τα υπόλοιπα να είναι διαθέσιμα κατόπιν παραγγελίας. Φυσικά αυτό είχε πολλές φορές ως αποτέλεσμα εκνευριστικά μεγάλες καθυστερήσεις. Τα τελευταία χρόνια, κυρίως οι Ευρωπαϊκές εταιρείες και ακολούθησαν ορισμένες ιαπωνικές, ανέπτυξαν δικά τους συστήματα μηχανοργάνωσης, ώστε κάθε επίσημος αντιπρόσωπος και κατ΄επέκταση κάθε τοπικό κατάστημα να έχει άμεση πρόσβαση στις κεντρικές αποθήκες ανταλλακτικών του εργοστασίου. Με αυτό τον τρόπο, η ανάγκη για διατήρηση τεράστιων στοκ ανταλλακτικών σε κάθε μία χώρα ξεχωριστά, περιορίστηκε στο ελάχιστο. Μέσα σε τρεις ή τέσσερις εργάσιμες ημέρες, οποιοδήποτε ανταλλακτικό είναι στα χέρια του πελάτη. Όμως ακόμα κι έτσι, εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε αποθήκες και τρόπους διανομής, που αυξάνουν το τελικό κόστος για τον πελάτη, χωρίς να κερδίζει κάτι το εργοστάσιο ή η αντιπροσωπεία.

Όλα αυτά υπόσχεται να αλλάξει η τεχνολογία των 3D εκτυπωτών, οι οποίοι θα μπορούν να κατασκευάζουν επί τόπου το ανταλλακτικό που χρειάζεσαι και μάλιστα σε οποιοδήποτε υλικό θέλεις! Ένα σχεδιαστικό πρόγραμμα, ένας 3D εκτυπωτής και μερικά κουτιά με τα υλικά σε μορφή σκόνης, θα είναι αρκετά για να κατασκευάσουν οποιοδήποτε ανταλλακτικό, οποιασδήποτε μοτοσυκλέτας. Ναι, ακόμα κι αν θέλεις στρόφαλο για εξακύλινδρο Honda CBX 1050 ή για Benelli Sei θα μπορούν να τον φτιάξουν και να στον δώσουν μέσα σε λίγη ώρα. Μπορείς αν θέλεις να αντιγράψεις ή να βελτιώσεις ένα ανταλλακτικό. Μπορείς να το κατασκευάσεις από οποιοδήποτε μέταλλο ή συνθετικό υλικό θέλεις. Όχι μόνο αυτό, αλλά το κόστος θα είναι πολύ μικρότερο. Το επάγγελμα του “κατασκευαστή ανταλλακτικών 3D” βρίσκεται ήδη σε άνθηση και πελάτες τους από τον χώρο των οχημάτων είναι όλοι όσοι έχουν κλασσικά αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες.

Ίσως στο μέλλον μία εικόνα σαν την παρακάτω να είναι βγαλμένη από την ελληνική πραγματικότητας:

Ψιτ! Μήτσο! Φτιάξε του παιδιού ένα πιστόνι και μια μπιέλα για Kaze R. A! Και που ΄σε, την μπιέλα φτιάξ’ τη από τιτάνιο… κερνάει το μαγαζί σήμερα! 

56χρονος έπεσε με 352 χλμ/ώρα - Τώρα... ανυπομονεί να επιστρέψει στην πίστα!

Το σφοδρό ατύχημα με την dragster Hayabusa του δεν πτόησε τον Danny Cockerill - "Η ζωή είναι για να την ζεις"
Cockerill
Από τον

Παύλο Καρατζά

3/9/2025

Ο Danny Cockerill επέζησε από μια τρομακτική πτώση πριν από περίπου τρεις εβδομάδες σε πίστα της Μ. Βρετανίας και ήδη σχεδιάζει την επιστροφή του στην ενεργό δράση.

Ο Danny Cockerill, αγωνιζόμενος στα dragster είχε μία πτώση με 352 χλμ/ώρα στην αγγλική πίστα Santa Pod του Bedfordshire στις 17 Αυγούστου, έχοντας μόλις κάνει το προσωπικό του ρεκόρ με την αγωνιστική Suzuki Hayabusa του. Δεν είναι σίγουρο τι ακριβώς συνέβη, αλλά ο Cockerill έχασε τον έλεγχο αμέσως μετά τη γραμμή τερματισμού.

Ο αναβάτης αναρρώνει και ήδη σχεδιάζει να επιστρέψει στην πίστα το συντομότερο δυνατό. Ο ίδιος δήλωσε “Η μοτοσυκλέτα πήγαινε καλά, ήταν η καλύτερη επίδοση που είχα πετύχει ποτέ. Πέρασα τη γραμμή τερματισμού με ταχύτητα 338 χλμ/ώρα, αλλά όταν έπεσα από τη μοτοσυκλέτα, η ταχύτητα ήταν περίπου 352 χλμ/ώρα”.

Ο Cockerill είναι έμπειρος αγωνιζόμενος καθώς έχει συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες τόσο με αυτοκίνητα όσο και με μοτοσυκλέτες για δεκαετίες. Μέχρι το ατύχημα, είχε ως στόχο να πετύχει χρόνο 6 δευτερολέπτων τόσο με αυτοκίνητο όσο και με μοτοσυκλέτα. Έχει ήδη πετύχει τον στόχο του με το αυτοκίνητο και ήταν πολύ κοντά στο να πετύχει το ίδιο και με τη Busa του.

Ο χρόνος που πέτυχε πριν πέσει στην κλασσική διαδρομή των 402 μέτρων ήταν 7,01 δευτερόλεπτα με ταχύτητα εξόδου 338 χλμ/ώρα.

“Πέρασα τη γραμμή τερματισμού, κάνοντας τούμπες, γλιστρώντας, συντρίβοντας και χτυπώντας – πίστευα ότι δεν θα σταματούσε ποτέ. Είδα μία φως και μία σκοτάδι, σε κάθε τούμπα και σε κάθε γύρισμα πόναγα ”, είπε ο Cockerill.

Danny

Ο αναβάτης υπέστη πολλά κατάγματα, συμπεριλαμβανομένου ενός σπασμένου πλευρού που του προκάλεσε ρήξη στο ήπαρ, καθώς και αρκετές εκδορές και εγκαύματα στα σημεία όπου η δερμάτινη φόρμα του είχε φθαρεί. Όμως και πάλι η υγεία του είναι εξαιρετικά καλή αν αναλογιστούμε την ταχύτητα που είχε όταν έπεσε και αυτό οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στον εξοπλισμό που λέμε και ξαναλέμε πως είναι το A και το Ω, αλλά και στο γεγονός ότι βρισκόταν σε περιβάλλον πίστας.

Στην συνέχεια δήλωσε: “Την επόμενη μέρα ήμουν σε εγρήγορση – είναι πραγματικά θαύμα που είμαι ακόμα ζωντανός. Ακόμα και στο νοσοκομείο δεν μπορούσαν να πιστέψουν πόσο καλά ήμουν, λίγο μετά το ατύχημα”.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα θεωρούσαν όλα αυτά ως έναν καλό λόγο για τον 56χρονο να κρεμάσει το κράνος του, όμως αυτό δεν ισχύει για τον Danny Cockerill που δηλώνει χαρακτηριστικά “ Η ζωή είναι για να τη ζεις. Σκέφτομαι να ξαναφτιάξω μια μοτοσυκλέτα για να πάω να αγωνιστώ του χρόνου. Η γυναίκα και η κόρη μου μίλησαν την Κυριακή το βράδυ (το βράδυ του ατυχήματος). Συζητούσαν για το μέλλον μου και δεν πίστευαν ότι θα ήμουν έτοιμος να σταματήσω χωρίς να πετύχω τον χρόνο των 6 δευτερολέπτων”.