Ο Guy Martin σπάει το αγγλικό ρεκόρ με Hayabusa Turbo: 435,97km/h!

Ήταν πρόβα με στόχο τα 460km/h!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/9/2019

Η «UK Timing Association» δημοσιεύει την προσπάθεια του Guy Martin να σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας για τις «straightliners» μοτοσυκλέτες πάνω σε μία Hayabusa Turbo που έχει προετοιμάσει κατάλληλα η Holeshot Racing. Το ρεκόρ αυτό είναι συγκεκριμένο, αφορά μοτοσυκλέτες που ο αναβάτης τους δεν περικλείεται από το φαίρινγκ κι απλά καλύπτεται από αυτό, δεν έχουν αεροδυναμικά βοηθήματα που τις καθηλώνουν κάτω, ενώ η απόσταση είναι δεδομένη, σε αντίθεση με την έρημο Bonneville για παράδειγμα.

Η συνεργασία του Guy Martin με την Holeshot Racing είναι καινούρια σε ότι αφορά την προσπάθεια για την κατάκτηση του ρεκόρ και εξελίχθηκε πέρα από τις προσδοκίες και των δύο στην αρχική αυτή προσπάθεια, φτάνοντας τα 270,9mp/h. Στόχος τους ήταν να έχουν δεδομένα για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο και συγκεκριμένα για τις 21 Σεπτεμβρίου, όπου θα προσπαθήσουν να σπάσουν το ρεκόρ, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Που σημαίνει πως όχι μόνο δεν πρέπει να βρέχει, αλλά ο αέρας, η θερμοκρασία και η υγρασία ακόμη, να είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Ωστόσο στο αεροδρόμιο Elvington που έγινε η προσπάθεια, στα πλαίσια του «Straightliner Event», ο Martin τα πήγε τόσο καλά που έθεσαν νέο ρεκόρ Αγγλίας. Οι συνθήκες δεν ήταν και οι καλύτερες. Ο συν παρουσιαστής του Top Gear είχε μία σφοδρή πτώση από την οποία δεν τραυματίστηκε, ενώ γενικά το Top Gear έχει κακό παρελθόν με τον δημοφιλή αυτό διάδρομο που γίνονται πολλές προσπάθειες για ρεκόρ ταχύτητας, μιας και εδώ ήταν που το 2006 παραλίγο να χάσει την ζωή του ο Hammond.

Η Holeshot δεν είναι τυχαία και η προετοιμασία της τουρμπάτης Hayabusa έγινε με εξαιρετική προσοχή. Ο κατάλληλα φορτισμένος εμπρός τροχός και η προσθόβαρη κατανομή, μελετήθηκαν στο έπακρο με βάση τα κιλά και το στιλ οδήγησης του Martin, ώστε ούτε ο πίσω τροχός να «αδειάζει», ούτε μπροστά να υπάρχει περίπτωση να ελαφρύνει!

Το αγγλικό ρεκόρ του Martin, παρόλο που είναι πιστοποιημένο, αναμένεται να επαναληφθεί το ερχόμενο Σάββατο παρουσία εκπροσώπων της FIM. Εκεί ο Martin και η Holeshot θα προσπαθήσουν να φτάσουν τα 280mph ή ακόμη καλύτερα τα 290mph, αν όλα κυλήσουν ομαλά. Τόσο η ομάδα όσο και ο Martin, είναι πολύ ευχαριστημένοι με όσα είδαν στο προπονητικό σκέλος της εκδήλωσης και περιμένουν πως θα τα καταφέρουν ενώπιον της FIM!

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”