Όμιλος Piaggio: Έχασε τη δίκη με την Zhongneng

Η κόντρα για τα πνευματικά δικαιώματα
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

30/9/2019

Η διαμάχη μεταξύ του ιταλικού κολοσσού και του κινέζικου εργοστασίου, ξεκίνησε πριν από σχεδόν δέκα χρόνια στις 19 Νοεμβρίου του 2010, όταν η Piaggio κατηγόρησε την Zhongneng πως έχει αντιγράψει το σχεδιασμό ενός σκούτερ της. Αιτία ήταν η κατοχύρωση των σχεδίων της κινέζικης εταιρείας για τη δημιουργία ενός σκούτερ, που έμοιαζε με το LX του 2005 της Vespa, το οποίο μάλιστα όπως αναφέρεται και στα πρακτικά της απόφασης είχε βασιστεί σε ένα μοντέλο της ιταλικής εταιρείας, που κυκλοφορούσε από το 1945 έως το 1946. Έτσι, η Piaggio προσέφυγε στο Γραφείο Πνευματικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) με σκοπό να δικαιωθεί και να εισπράξει μια μεγάλη αποζημίωση, διαφυλάσσοντας παράλληλα τα δικαιώματά της. Να θυμίσουμε επίσης, ότι κάτι αντίστοιχο είχε γίνει με την γερμανική εταιρεία Kumpan που κατασκευάζει ηλεκτρικά scooters και που η Piaggio την ανάγκασε να αποσύρει όλα τα εκθέματά της από το περίπτερό της στην περσινή EICMA!

Η ιστορία “τράβηξε” μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2019 και μετά από πολλές αναβολές, βγήκε η απόφαση του δικαστηρίου η οποία δικαίωσε την Zhongneng. Η Piaggio πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη στην προσπάθειά της να διαφυλάξει τα πνευματικά της δικαιώματα, ενώ όπως αποδείχθηκε αυτά δεν είχαν καταπατηθεί. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε τόσο απ’ τις φωτογραφίες όσο και από τα πρακτικά της απόφασης, που απαριθμούν πάνω από 100 σημεία στα οποία διαφέρουν τα δύο σκούτερ μεταξύ τους και είναι παραπάνω από αρκετά για να ακυρώσουν τις κατηγορίες της Piaggio. Μερικά απ’ τα πιο ευδιάκριτα σημεία που διαφέρουν είναι το “τούνελ” της ποδιάς, το οποίο δεν υπάρχει καθόλου στο κινέζικο σκούτερ, ενώ δύο άλλα εντοπίζονται στο σχεδιασμό των φωτιστικών σωμάτων αλλά και στις καμπύλες που χαρακτηρίζουν το ιταλικό σκούτερ, ενώ αυτό της Zhongeng διαθέτει περισσότερες γωνίες και ακμές. Για όσους θέλουν να δουν αναλυτικά τα έγγραφα της απόφασης μπορούν να τα βρουν εδώ. Το "ζουμί" της υπόθεσης είναι πως η Piaggio έχασε τη δίκη και καλείται τώρα να πληρώσει όλα τα δικαστικά έξοδα, αν το ζητήσει η Zhongneng.

 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin