QJ SVT650: Θα έχουμε και «V-Strom» με κινητήρα V - Aναμένεται στην EICMA

Έρχεται η νέα μεσαία της QJ
Από το

motomag

18/10/2022

Η QJ Motor, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής της Κίνας που βρίσκεται πίσω και από την Benelli είναι γνωστό εδώ και δύο χρόνια πως ετοιμάζει μία μεσαία On-Off με κινητήρα που βασίζεται στα σχέδια της Suzuki και κινεί (κινούσε μέχρι τώρα) τα SV650 και V-Strom 650.

Τα σχέδια της QJ που είχαμε δει πριν από δύο χρόνια γίνονται τώρα φωτογραφίες, κι αυτή η μοτοσυκλέτα αναμένεται να κάνει επίσημα την εμφάνισή της στην φετινή EICMA που πλησιάζει ολοταχώς.

Πρόκειται για την καλύτερη χρονική συγκυρία να εμφανιστεί στο προσκήνιο καθώς η Suzuki μπορεί να μην εγκαταλείπει το V-Strom, αλλά εγκαταλείπει τον κινητήρα V για χάρη ενός νέου δικύλινδρου εν σειρά που αναμένεται να έχει αντίστοιχη απόδοση και σβέλτη απόκριση με μικρότερο όμως κόστος.

Το πιθανότερο είναι η QJ να μην έχει αντιγράψει τον κινητήρα αλλά να έχει αποκτήσει απευθείας τα σχέδια από την Suzuki, σε μία πάγια τακτική των Ιαπώνων κατασκευαστών (και όχι μόνο πλέον) να εκμεταλλεύονται τους κινητήρες που αποχωρούν από την γκάμα τους ή μίας πιο παλιάς έκδοσής τους. Η Kawasaki έχει διαθέσει σχέδια σε κινητήρα με πολλά χρόνια ζωής μπροστά του, αλλά από προηγούμενη γενιά του. Όπως έχουμε αναλύσει και παλαιότερα, τα σχέδια δεν φέρνουν τον μελλοντικό ανταγωνισμό πιο κοντά, αλλά σου επιτρέπουν να εισπράξεις από ένα βήμα που κάποια στιγμή θα έκανε μόνος του.

Η QJ Motors έχει βάλει στόχο την κατάκτηση της Ευρωπαϊκής αγοράς και ξεχωριστά από την Benelli, όπως άλλωστε έχουν δηλώσει και σε εμάς στο ΜΟΤΟ σε παλαιότερη EICMA.

Αισθητικά η νέα μοτοσυκλέτα θυμίζει μπροστά παλαιότερο Veresys της Kawasaki αλλά συνολικά συμβαδίζει με τα νεότερα παραδείγματα της κατηγορίας που γνωρίζει μεγάλη άνοδο αυτή την στιγμή, ενώ αναμένεται να είναι και στο άνω άκρο από πλευράς ιπποδύναμης καθώς θα αποδίδει 71 ίππους στις 8.800 στροφές. Αυτό σημαίνει πως με βάση την ιπποδύναμη που θα φτάνει στον πίσω τροχό θα ισοφαρίζει και πιθανότητα θα ξεπερνά το Yamaha Tenere 700 που είναι αυτή την στιγμή από τα πλέον εμπορικά της μεσαίας κατηγορίας. Βέβαια με 19αρι εμπρός τροχό και 17 πίσω το Tenere δεν είναι άμεσος ανταγωνιστής του.

Στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά όπως βλέπουμε στις φωτογραφίες, υπάρχουν ένα αρκετά μεγάλο σε διάμετρο μπροστινό πιρούνι USD, τετραπίστονες ακτινικές δαγκάνες της Brembo με δύο δισκόφρενα, ABS (δε γνωρίζουμε αν θα είναι cornering), οθόνη TFT, ρυθμιζόμενη ζελατίνα, ακτινωτοί τροχοί που φαίνεται να έχουν πλέξη για tubeless ελαστικό, ντεπόζιτο 20 λίτρων και σχάρα για αποσκευές. Κάτω από τη θέση του συνεπιβάτη, βρίσκονται υποδοχές για πλαϊνές σκληρές βαλίτσες, οι οποίες πιθανότατα θα είναι μέρος μίας πιο τουριστικής έκδοσης.

Στις φωτογραφίες φαίνονται και κάγκελα και χούφτες, τα οποία με βάση τη φιλοσοφία των κινέζων κατασκευαστών ανήκουν στον στάνταρ εξοπλισμό και αντίστοιχα περιμένουμε να γίνεται και εδώ.

Μετά τις νέες φωτογραφίες που το δείχνουν έτοιμο για παραγωγή, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα παρουσιαστεί στην EICMA 2022 ως μοντέλο του 2023, δίνοντας νέα πνοή στην κατηγορία μετά και από την αναμενόμενη αλλαγή των V-Strom 650.           

 

 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin