Σήριαλ πώλησης Ducati

Έχει ακόμη πολλά επεισόδια…
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

12/9/2017

Αυτό που ξεκίνησε σαν φήμη και μετεξελίχθηκε σε ένα κανονικό σίριαλ και αφορά την πώληση της Ducati, φαίνεται ότι θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμη, σύμφωνα με τις πληροφορίες που εξακολουθούν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Μέχρι στιγμής, το σίγουρο είναι ότι το όλο ζήτημα μπαίνει στον "πάγο", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνει και οριστικά.

Σύμφωνα με αναφορές από το Bloomberg, ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια παγκοσμίως σχετικά με τα οικονομικά νέα, η διαφωνία που υπάρχει μέσα στο συμβούλιο του VW Group, ανάμεσα στα στελέχη και τα συνδικάτα των εργαζομένων που συμμετέχουν με ισάριθμα μέλη, έχει επιφέρει το προσωρινό πάγωμα. Μέχρι στιγμής είχαν ακουστεί πάρα πολλά ονόματα και επενδυτές ως επίδοξοι ιδιοκτήτες, αλλά κάθε φορά η εκάστοτε προσφορά (ή η φήμη μιας τέτοιας) έφτανε στο σημείο να αποσυρθεί, ενώ μεγάλο μέρος για την δυσαρέσκεια που συνόδευε αυτή την διαδικασία καταλογιζόταν στον Τύπο.

Αν και δεν είχε καθοριστεί το τίμημα για την εξαγορά της Ducati, το κόστος κυμαινόταν ανάμεσα στα 1,3 με 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ, σχεδόν 100 φορές πάνω από τα καθαρά ετήσια κέρδη της εταιρείας που ανέρχονται στα 100 εκατομμύρια ευρώ. Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων έθεσαν ως επιχείρημα ότι η αγορά της Ducati δεν είχε καμία σχέση με τις βασικές δραστηριότητες του VW Group παγκοσμίως, και με δεδομένο ότι καταλαμβάνουν το 50% του συμβουλίου, είχαν τη δύναμη να μπλοκάρουν τις συμφωνίες.

Η Ducati αγοράστηκε το 2012 από το Group μέσω της Audi, αλλά από τον Απρίλιο της φετινής χρονιάς άρχισαν να διακινούνται οι φήμες σε μια προσπάθεια του VW Group να λειτουργήσει η Ducati ως αντιστάθμισμα του αυτοκινητιστικού τομέα και της ζημιάς που είχε υποστεί εξαιτίας του σκανδάλου με τις εκπομπές ρύπων. Με δεδομένο ότι η αγορά της Ducati είχε κοστίσει στην VW 1,283 δισεκατομμύρια ευρώ, ένας πλειοδοτικός διαγωνισμός για την πώλησή της θα μπορούσε να φέρει ένας αξιοπρεπές κέρδος από σχετικά βραχυπρόθεσμη επένδυση.

Tο όλο ζήτημα μπαίνει στον "πάγο", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κλείνει και οριστικά

Σύμφωνα λοιπόν με τις αναφορές του Bloomberg, οι διαπραγματεύσεις για μια πιθανή πώληση είναι σχεδόν αδύνατο να ξεκινήσουν ξανά αυτή τη χρονιά.

Πριν από λίγο όμως ήρθε στην επιφάνεια μια ακόμη πτυχή, όπως αποκάλυψαν οι Economic Times. Αυτή τη φορά, η ινδική φίρμα που έχει στην κατοχή της την Royal Enfield, η Eicher Motors,  φέρεται πως θέλει να κάνει προσφορά για την εξαγορά της Ducati ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων (περίπου 1,7 δις ευρώ). Αν και είναι εις γνώση τους ότι οι διαδικασίες διαπραγματεύσεων έχουν παγώσει, υπάρχει η πεποίθηση ότι η τελική απόφαση για το αν θα πουληθεί η Ducati θα ληφθεί στις 29 Σεπτεμβρίου.

Πηγή μέσα από τους Economic Times μάλιστα, αναφέρουν πως το θέμα παίρνει παράταση όχι τόσο λόγω της διαφωνίας με τα συνδικάτα, όσο λόγω των επικείμενων εκλογών στη Γερμανία. Υπάρχει μάλιστα ελπίδα ότι πρόκειται για μια προσωρινή διακοπή κι όχι για ένα οριστικό αδιέξοδο. Σύμφωνα μάλιστα με την ίδια πηγή, η Eicher έχει περάσει την αρχική αξιολόγηση και θα προχωρήσει στον διαγωνισμό άκρως επιθετικά.

 

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”