Τραυματίστηκε (ξανά) ο Michael Dunlop [VIDEO]

Έχει χαθεί το μέτρημα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/7/2019

O Dunlop ξανά χτύπησε, πριν προλάβει να αναρρώσει… Λιγότερες από 15 ημέρες έχουν περάσει από τον τελευταίο τραυματισμό του Michael Dunlop, όταν πήρε μέρος σε αγώνα αυτοκινήτου. Ο τραυματισμός του εκείνος του στοίχησε την συμμετοχή στο Pikes Peak που φέτος είχε μία τραγική απώλεια, τον θάνατο του Carlin Dunne. Παρόλο που δεν ήταν κάτι απλό, με πρόβλημα στον ώμο και στους καρπούς, ο Michael Dunlop ήταν αποφασισμένος να μην χάσει την συμμετοχή του στον Southern 100. Δυστυχώς τα χειρότερα δεν είχαν ακόμη έρθει…

Ο Dunlop κυνηγούσε τον Harrison στην πρώτη θέση, όταν ένα άσχημο highside τον έστειλε στον αέρα χωρίς περιθώριο αντίδρασης. Το αποτέλεσμα ήταν διάφορα κατάγματα με σημαντικότερο το κάταγμα στην λεκάνη. Τίποτα αξεπέραστο για τον 19 φορές πρωταθλητή του Isle of Man αλλά όχι στον χρόνο που θα ήθελε. Ο αγώνας Ulster Grand Prix που θα γίνει στις 8 Αυγούστου, φαντάζει αρκετά δύσκολος πλέον για τον Dunlop αν και στην περίπτωσή του κανείς δεν μπορεί να πάρει όρκο για το τι ακριβώς θα γίνει.

 

 

Με την πτώση του Dunlop, ο Harrison έγινε ο τρίτος πιο πετυχημένος αναβάτης του Southern 100 αν και το πρόβλημα για τον Michael δεν είναι ο ανταγωνισμός του με τον Harrison για τα ρεκόρ, αλλά ο άμεσος κίνδυνος να χάσει το Ulster Grand Prix.

Πάντως είναι σαν η ζωή να θέλει κάτι να πει αυτές τις ημέρες στον Dunlop, με τους συνεχείς τραυματισμούς του. Ακριβώς έναν χρόνο πριν, στις 7 Ιουλίου 2018, σκοτώθηκε ο αδερφός του, o William. Με την σειρά του ο William είχε σκοτωθεί μόλις πέντε ημέρες από την 18η επέτειο του θανάτου του θείου του Joey Dunlop, θρυλικού αναβάτη στο παγκόσμιο στερέωμα. Το 2008 θα έχαναν και τον πατέρα τους, τον Robert Dunlop στον North West 200! Κι έτσι ο Michael, ένας από τους πιο πετυχημένους αγωνιστικά Dunlop είναι πλέον και ο μόνος ζωντανός, με πιθανότητες να διηγηθεί στα εγγόνια του ιστορίες από τους αγώνες. Οι υπόλοιποι δεν είχαν αυτή την τύχη, έφυγαν νωρίς.

Η προηγούμενη γενιά έχασε και τα δύο αδέρφια στο πρωτάθλημα δρόμου και η νέα έχει ήδη μία απώλεια…

 

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin