Με το νέο Yamaha Tracer 900 στην Κεφαλονιά

Πόσο κόστισε και πως ταξιδεύει το ανανεομένο Tracer 900
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

6/8/2018

Σήμερα συμπληρώνω σχεδόν 20 μέρες συμβίωσης με το καινούριο Yamaha Tracer 900 και ανάμεσα σε όσα έχω κάνει μαζί του αυτές τις ημέρες ήταν και ένα ταξίδι-αστραπή δικάβαλος στην Κεφαλονιά.

 

Βασικά, ο αρχικός προγραμματισμός ήθελε να κάτσουμε έξι ημέρες στο καταπράσινο νησί του Ιονίου, αλλά με αυτόν τον σκατόκαιρο που έκανε τον Ιούλιο, η παραμονή μας εκεί περιορίστηκε σε μόλις δύο ημέρες.

Καθώς το Tracer 900 δεν είναι δικό μου αλλά μας το έχει παραχωρήσει η ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ Α.Ε.Ε. δεν είχε κάποιον έξτρα εξοπλισμό για την μεταφορά αποσκευών, ούτε είχα εγώ στη διάθεση μου κάποιου είδους tank-bag ή σάκους που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω.

Με λίγη φαντασία κατάφερα να μετατρέψω σε tank-bag έναν μαλακό σάκο πλάτης που είχα και χάρη στο πλατύ και επίπεδο ρεζερβουάρ, ήταν αρκετά σταθερό πάνω στην μοτοσυκλέτα καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής Αθήνα-Κυλλήνη των 280 χιλιομέτρων.

Ούτε πίσω έχει σχάρα, όμως και εδώ με λίγη δημιουργική φαντασία βρήκαμε τη λύση. Χαλαρώσαμε εντελώς τα λουριά ενός μεγάλου μήκους σάκου πλάτης και έτσι όλο του το βάρος ακούμπαγε στις μακριές χειρολαβές του συνεπιβάτη και δεν καταπονούσε την πλάτη του. Εδώ να προσθέσω ότι ο συνεπιβάτης που είχα είναι μακράν ο πιο γκρινιάρης που υπάρχει πάνω στον πλανήτη γη (για την γυναίκα μου μιλάω φυσικά!) και το γεγονός ότι δεν έβγαλε άχνα, ούτε όταν πηγαίναμε, ούτε όταν γυρίζαμε δείχνει εν μέρει και πόσο άνετη και σωστά εργονομικά είναι η πίσω σέλα του Tracer 900. Εμπρός είναι εξίσου καλή και θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι με κούρασε σε αυτή την τρίωρη διαδρομή, αλλά παρά το μεγάλο μήκος της σιγά-σιγά σε σπρώχνει εμπρός, επειδή είναι κάπως κατηφορική και επειδή τα μαρσπιέ είναι αρκετά πίσω τοποθετημένα.

Η νέα μεγαλύτερη και ρυθμιζόμενη σε ύψος ζελατίνα κάνει πολύ καλή δουλειά σε ότι αφορά την προστασία από την πίεση του αέρα και γενικά δεν έχω κανένα αρνητικό σχόλιο επ’ αυτού. Ίσως ο αεροδυναμικός θόρυβος να είναι λίγο πιο έντονος απ’ όσο θα ήθελα μετά τα 130km/h αλλά συνολικά η άνεση στην εθνική βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο.

Άλμα προόδου σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο είναι σίγουρα η σταθερότητα στις υψηλές ταχύτητες. Αν χουφτώσεις το γκάζι εξακολουθεί να ελαφρώνει, αλλά με σταθερό γκάζι το νέο Tracer 900 πατάει με σιγουριά στο έδαφος, είτε έχει ένα άτομο στη σέλα, είτε δύο άτομα και ψιλο-χύμα δεμένους δύο σάκους πάνω του.

Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο του νέου μοντέλου είναι η εμφανώς μικρότερη κατανάλωση όταν οδηγάς στρωτά. Σε αυτό το ταξιδάκι η μέση κατανάλωση ήταν στα 5,2 λίτρα και με το ρεζερβουάρ των 18 λίτρων έβγαλα άνετα αυτονομία άνω των 280 χιλιομέτρων. Σημαντική η μεγάλη αυτονομία, διότι η τιμή της βενζίνης στην Κεφαλονιά είναι μόνο για τα μέλη της οικογένειας του Λάτση και του Βαρδυνογιάννη.

Αυτά που δεν μου αρέσουν όσο στο νέο Tracer 900 είναι ακριβώς τα ίδια που δεν μου άρεσαν και στο προηγούμενο μοντέλο και πίστευα ότι η Yamaha θα τα είχε κάνει, διότι είναι εξόφθαλμα ελαττώματα. Το βασικότερο είναι οι χούφτες στο τιμόνι, που προσθέτουν βάρος και όγκο αλλά καμία απολύτως προστασία. Το δεύτερο είναι οι ενδείξεις στα όργανα. Σίγουρα οι πιο απαιτητικοί μπορούν να πάρουν την έκδοση GT με τα έγχρωμα όργανα της R1, όμως και η βασική έκδοση του νέου Tracer 900 θα έπρεπε να είχε βελτιωθεί. Δεν με χαλάνε καθόλου τα μονόχρωμα ψηφιακά όργανα και είναι απολύτως τίμια για την τιμή που κάνει η βασική έκδοση του Tracer 900. Όμως η Yamaha θα έπρεπε με την ευκαιρία της ανανέωσης να προσθέσει μια ένδειξη αυτονομίας ή τουλάχιστον να βελτιώσει την ακρίβεια του δείκτη βενζίνης. Μέχρι και τα 180 χιλιόμετρα σου δείχνει ότι το ρεζερβουάρ είναι  εντελώς γεμάτο (!!!) και μετά από λίγο αρχίζουν να σβήνουν οι μπάρες η μία μετά την άλλη κάθε 20-30 χιλιόμετρα που κάνεις. Πραγματικά δεν έχει νόημα η βαθμονόμηση που έχουν κάνει στο δείκτη βενζίνης.

Να πούμε όμως και δύο λόγια για την αγαπημένη μου Κεφαλονιά που είχα σχεδόν δέκα χρόνια να επισκευτώ. Με εξαίρεση την χυδαία ακριβή βενζίνη, η Κεφαλονιά φέτος τον Ιούλιο ήταν από τα πιο φτηνά νησιά για να κάνει ένα ζευγάρι ποιοτικές διακοπές. Εμείς είχαμε έδρα τον Πόρο, όπου με 20-25 ευρώ έτρωγαν δύο άτομα του σκασμού, ακόμα και σε ψαροταβέρνα (έδωσα 23 ευρώ για ψητό λαυράκι, καλαμαράκια, χωριάτική και δύο αναψυκτικά). Λόγω του βροχερού καιρού, για μπάνιο προλάβαμε να πάμε μόνο στην Σκάλα, όπου δύο ξαπλώστρες με μαλακό στρώμα είχαν 10 ευρώ (χωρίς το μαλακό στρώμα είχαν 7 ευρώ οι δύο), ο freddo σερβιρισμένος στην παραλία με μπουκαλάκι νερό είχε 3,5 ευρώ και ένα μεγάλο club sandwich με τηγανιτές πατάτες είχε 7 ευρώ.  Τα εισιτήρια του πλοίου με επιστροφή για δύο άτομα και την μοτοσυκλέτα (άνω 250cc) ήταν 60 ευρώ περίπου. Με το Tracer 900 έκαψα ακριβώς 20 ευρώ βενζίνη για να πάω (ταχύτητα ταξιδιού 130-140km/h) και 25 ευρώ όταν γύριζα (ταχύτητα ταξιδιού 130-150km/h).

Aprilia RSV1000 2026 - Αντίπαλος των Panigale V2, R9 και Street Triple RS 765

Κατοχύρωση εκ νέου του εμβληματικού ονόματος, με άρωμα νέου δικύλινδρου Sport μοντέλου
Aprilia RSV1000 - Κατοχύρωση ονόματος
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

11/3/2025

Δεκαπέντε χρόνια μετά το τέλος του δικύλινδρου RSV1000 Mille, το 2010 και την αντικατάστασή του από την RSV4 μοτοσυκλέτα της Aprilia, η μητρική Piaggio κατοχυρώνει ξανά το όνομα της δικύλινδρης Superbike της, με τις πρώτες σκέψεις να δείχνουν φυσικά έναν νέο αντίπαλο στις πιο οικονομικές δικύλινδρες και τρικύλινδρες προτάσεις που πλέον αγωνίζονται στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport.

Με τις επιδόσεις αλλά και τις τιμές των τετρακύλινδρων Superbike να βρίσκονται πλέον στα ύψη, αφορώντας ολοένα και μικρότερο κοινό, οι εταιρείες αναγεννούν την ιδέα της Sport οδήγησης με λιγότερους κυλίνδρους, πιο βατές ιπποδυνάμεις και χαμηλότερες τιμές, αποσκοπώντας στην προσέλκυση ευρύτερης βάσης αναβατών.

Η Ducati με το Panigale V2, η Triumph με το Street Triple RS 765 και η Yamaha με το R9, έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια πως δικύλινδρα και τρικύλινδρα μοντέλα μπορούν να ανταγωνιστούν με επιτυχία τα τετρακύλινδρα στα WorldSSP, ενώ παράλληλα μοτοσυκλέτες όπως το Aprilia RS660, το Honda CBR500RR, το Yamaha R7, το Triumph Daytona 660, το Suzuki GSX-8R, κ.α. αποτελούν τίμιες sport προτάσεις, για καθημερινή οικονομική αλλά και διασκεδαστική μετακίνηση.

RSV1000

Έχοντας τα παραπάνω στο μυαλό, η κίνηση της Piaggio να κατοχυρώσει εκ νέου το όνομα RSV1000 Mille -αρχικά στις Η.Π.Α.-, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί προάγγελο για την επιστροφή ενός δικύλινδρου sport μοντέλου στην γκάμα της εταιρείας, το οποίο θα προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του RS660 των 100 hp και του RSV4 των… 217 hp.

Εάν όντως το Noale σκέφτεται κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να ακολουθήσει δυο δρόμους. Ο πρώτος είναι ο ακριβότερος, τον οποίο και συνήθως αποφεύγουν όποτε μπορούν τα εργοστάσια, και αφορά στην εξέλιξη μιας ολοκαίνουργιας πλατφόρμας. Ο δεύτερος και πιο οικονομικός θα ήταν να προσαρμόσουν στη νέα RSV1000 Mille τον ήδη εξελιγμένο -και πολύ πιο ταπεινό σε επιδόσεις- V2 που έχει φορεθεί προηγουμένως στα Shiver και Dorsoduro και είχε παραχθεί σε κυβισμούς 750, 900 και 1.200. Πλέον ο συγκεκριμένος V2 παράγεται στην Κίνα μέσω της συνεργασίας Piaggio-Zonsen, ενώ αρχικά είχε κυκλοφορήσει στα 896 κ.εκ. για το Shiver 900, τώρα ετοιμάζεται έκδοσή του στα 996 κ.εκ. για την επερχόμενη κινέζικη naked μοτοσυκλέτα Zonsen Cyclone SR1000 που είχαμε δει ως πρωτότυπο το 2021.

Η SR1000 μοιράζεται το πλαίσιο χωροδικτύωμα του Shiver, καθώς και τη βασική αρχιτεκτονική του κινητήρα, έχοντας μονόμπρατσο ψαλίδι και ένα τεράστιο πίσω ελαστικό 240.

Mille

Στα 996 κ.εκ. ο V2 αυτός αποδίδει 105 hp, ενώ πληροί τις κινέζικες προδιαγραφές ρύπων που πλησιάζουν εκείνες της Ευρώπης. Μια ιπποδύναμη χαμηλή για sport μοτοσυκλέτα του λίτρου, αλλά στα πρότυπα της νέας sport οικονομικής κατηγορίας, και συνοδευόμενη με τη σεβαστή ροπή των χιλίων κυβικών. Παρόλα αυτά, το Dorsoduro 1200 απέδιδε 130 hp από την έκδοση του κινητήρα στα 1.197 κ.εκ. δείχνοντας πως η Aprilia θα μπορούσε να βγάλει εύκολα περισσότερους ίππους αν το επιθυμεί. Θυμίζουμε πως το Aprilia RSV1000 Mille R στις τελευταίες του εκδόσεις παραγωγής απέδιδε κοντά ή και λίγο πάνω από τους 140 hp. 

Ένας ακόμη παράγοντας για την ιταλική εταιρεία με το έντονο αγωνιστικό προφίλ θα ήταν και η δυνατότητα αγωνιστικής εμπλοκής της νέας RSV1000 σε Πρωταθλήματα όπως το WorldSSP, ακόμα και μια νέα κατηγορία στο MotoGP που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τη Moto3.