Παρουσίαση στις Σέρρες: KTM 790 Duke, 390 Duke, 390 RC race kit, 1290 Superduke GT

Πορτοκαλί ημέρα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

8/5/2018

Η KTM S.E.E. διοργάνωσε μια παρουσίαση στην πίστα των Σερρών με απόλυτο σεβασμό στο πνεύμα Ready to Race της αυστριακής εταιρείας. Βασίλισσα της ημέρας ήταν φυσικά η ολοκαίνουρια 790 Duke, που είχαμε οδηγήσει αποκλειστικά για εσάς στα Gran Canaria και έκανε το ντεμπούτο της στην Ελλάδα στην έκθεση μοτοσυκλέτας στο Ελληνικό. Μαζί της ήταν το 390 Duke, ένα 390 RC με το αγωνιστικό κιτ που έχουν οι μοτοσυκλέτες που συμμετέχουν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας και το 1290 Superduke GT.

Όλα αυτά τα λαχταριστά μοντέλα, μας περίμεναν στην αγαπημένη μας πίστα των Σερρών για να τα οδηγήσουμε όπως πραγματικά τους αξίζει.

790 Duke: Η Ελλάδα της ταιριάζει

Οι διεθνείς παρουσιάσεις στο εξωτερικό είναι πάντα σημαντικές για εμάς τους δημοσιογράφους, διότι έχουμε την μοναδική ευκαιρία να μιλήσουμε απευθείας με τους ανθρώπους που σχεδίασαν και κατασκεύασαν το κάθε νέο μοντέλο και είναι οι μόνοι που μπορούν να μας δώσουν να καταλάβουμε ποιοι ήταν οι στόχοι και ποιες είναι οι προσδοκίες τους. Όμως αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μειώσει την αξία που έχει η δοκιμή ενός νέου μοντέλου επί ελληνικού εδάφους. Σε αυτή τη χώρα ζούμε, σε αυτούς τους δρόμους και σε αυτές τις συνθήκες οδηγάμε τις μοτοσυκλέτες μας, όχι στις γερμανικές Autobahn, ούτε στις Αυστριακές Άλπεις, ούτε στις ιταλικές πίστες. Οπότε η πρόσκληση να οδηγήσουμε την 790 Duke στην πίστα των Σερρών είχε την ίδια βαρύτητα για εμάς με εκείνη για την διεθνή δημοσιογραφική παρουσίαση στα κανάρια Νησιά δύο μήνες πριν.

Πέρα όμως από την δημοσιογραφική αξία αυτής της παρουσίασης, η οδήγηση του 790 Duke είναι πάντα μια απόλαυση που δεν μπορείς να αρνηθείς. Ειδικά μέσα στην πίστα των Σερρών που είναι μία από τις καλύτερες πίστες της Ευρώπης για να ευχαριστηθείς την οδήγηση μιας σπορ μοτοσυκλέτας. Κι αυτό το λένε άνθρωποι που έχουν οδηγήσει στις πιο διάσημες πίστες του κόσμου!

Για άλλη μια φορά, το 790 Duke επιβεβαίωσε όλα όσα είχαμε γράψει στο τεύχος 581 του ΜΟΤΟ. Το καβαλάς στα πιτς και μέχρι να φτάσεις στην Κ1 σε έχει κάνει να πιστέψεις ότι ξέρεις τα πάντα γι΄αυτό και νοιώθεις σαν να το οδηγούσες χρόνια. Τα πάντα πάνω της είναι εκεί που πρέπει και τα μηχανικά μέρη αντιδρούν στις εντολές σου όπως ακριβώς περιμένεις να κάνουν. Ο χρόνος εξοικείωσης μαζί του είναι μηδενικός στην κυριολεξία.

Τα τρία 790 Duke που είχαμε στη διάθεσή μας (δύο μαύρα και ένα πορτοκαλί) ήταν εντελώς νορμάλ, ακριβώς όπως πωλούνται στα καταστήματα και δεν είχαν καν ειδικά λάστιχα για πίστα. Τα Maxxis που φοράνε από το εργοστάσιο και έχουν γίνει αιτία να συζητηθεί αυτή η επιλογή της KTM στα “πηγαδάκια” των social media, αποδείχτηκαν αξιοπρεπέστατα σε επίπεδο πρόσφυσης μέσα στην πίστα. Παρά το γεγονός ότι είναι ελαστικά δρόμου, το κράτημά τους παρέμενε σταθερό ακόμα κι όταν έκανες πάνω από πέντε συνεχόμενους γρήγορους γύρους και δεν “σαπούνιαζαν” από την υπερθέρμανση.

Φυσικά το σχήμα της κορόνας τους είναι προοδευτικό, όπως στα περισσότερα ελαστικά δρόμου, κάτι μέσα στην πίστα που έχει ως αποτέλεσμα να ανοίγει τις γραμμές σου στις γρήγορες παρατεταμένες με ανοιχτό το γκάζι, όπως είναι η Κ4. Καθώς εγώ ζυγίζω περίπου 70 κιλά μαζί με την φόρμα, δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο παράπονο από τις αναρτήσεις. Για την ακρίβεια το πιρούνι μου άρεσε πάρα πολύ. Φαντάζομαι όμως ότι αν κάποιος βάλει ελαστικά για οδήγηση σε πίστα και το επίπεδο του κρατήματος αυξηθεί, τότε ένα πίσω αμορτισέρ με πλήρεις ρυθμίσεις να είναι μια καλή ιδέα.

Σε κάθε περίπτωση, το 790 Duke είναι μια φανταστική μοτοσυκλέτα για όσους θέλουν να κάνουν track day. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της είναι ότι σε αφήνει από τον πρώτο κιόλας γύρο να ασχοληθείς με τις γραμμές σου. Δεν χρειάζεται την βοήθειά σου σε τίποτα, οπότε όλη σου η προσοχή στρέφεται στο πως θα βελτιωθείς εσύ. Το δεύτερο σημαντικό πλεονέκτημά της είναι ότι δεν σε κουράζει ποτέ, όσους γύρους κι αν κάνεις. Η θέση οδήγησης και η ομαλή απόδοση της δύναμης σε όλο το φάσμα των στροφών, χωρίς κενά και ξεσπάσματα, σε βοηθούν να μην σπαταλάς σωματική δύναμη. Κι όπως όλοι ξέρουν πλέον, η No1 αιτία πτώσεων στα track day είναι η κόπωση, που με τη σειρά της προκαλεί απώλεια συγκέντρωσης και κακή εκτίμηση των καταστάσεων.

390 Duke: Μικρός γίγαντας

Αυτό ήταν η έκπληξη της ημέρας. To 790 Duke απλώς επιβεβαίωσε μέσα στην πίστα των Σερρών όλα όσα είχαμε ήδη γράψει έως σήμερα. Όμως το 390 Duke συνεχίζει να μας εκπλήσσει κάθε φορά που το οδηγάμε σε διαφορετικό περιβάλλον. Έχουμε κάνει μαζί του ταξίδι 800 χιλιομέτρων σερί (αυθημερόν Αθήνα-Μετέωρα-Αθήνα) και μας εντυπωσίασε η άνεση της σέλας του. Το οδηγήσαμε στην πόλη και μας εντυπωσίασε η ευελιξία, η οικονομία στην κατανάλωση βενζίνης και φυσικά ο κεφάτος χαρακτήρας του. Το οδηγήσαμε σε πίστα καρτ και ήταν μακράν καλύτερο του άμεσου ανταγωνισμού.

Όμως τώρα μέσα στη μεγάλη πίστα των Σερρών μας άφησε με τον στόμα ανοιχτό. Γενικά οι πίστες κάνουν τους κινητήρες να δείχνουν πιο αδύναμοι απ’ ότι στο δρόμο, γιατί σου επιτρέπουν να χουφτώνεις το γκάζι πιο εύκολα. Ως εκ τούτου, περιμέναμε ότι ο μικρός μονοκύλινδρος κινητήρας του 390 Duke θα λιγοψυχούσε και το γεγονός ότι θα το οδηγούσαμε μετά από το 790 Duke και το 1290 Superduke GT, έκανε την δύναμή του να φαίνεται ανεπαρκής. Όμως ο μικρός Δούκας είναι μια πραγματικά πολυτάλαντη μοτοσυκλέτα. Όχι μόνο δεν ξενερώνεις όταν την οδηγείς στις Σέρρες, αλλά μπορεί να σου ζωγραφίσει ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Από την Κ5 έως την Κ9 οποιαδήποτε μεγάλη μοτοσυκλέτα είναι μπροστά σου αποτελεί εμπόδιο! Το ίδιο και από την Κ11 έως την έξοδο για την ευθεία που κουτουλάς πάνω τους. Είναι λίγο άδικο που σε ξαναπερνάνε στη μεγάλη ευθεία, όμως η Κ1 δεν αργεί να έρθει και με το 390 Duke τους έχεις ξαναπεράσει έως την Κ4. Μέσα στο τριπλό εσάκι κάνει όργια και το κόβει στη μέση σαν ξυράφι. Απίστευτα διασκεδαστικό για έναν έμπειρο αναβάτη, απόλυτα ασφαλές και πραγματικό σχολείο οδήγησης για όποιον θέλει να μάθει να οδηγά μέσα σε πίστα.

390 RC Race Kit: Νεανικό θράσος  

Σε αντίθεση με το 390 Duke που είναι παιχνίδι διασκέδασης για όλους, το 390 RC με το αγωνιστικό κιτ είναι μια μικρή μοτοσυκλέτα που θέλει γνώσεις και πολύ θάρρος για να πάει γρήγορα. Είναι μεν εύκολη και πολύ φιλική για να ευχαριστηθείς οδήγηση μέσα σε μια πίστα, όμως όταν στην κουβέντα αρχίζεις και μιλάς για χρόνους, τότε τα πράγματα σοβαρεύουν πολύ. Τα “υπερφυσικά μωρά” που έχει η αγωνιστική ομάδα του Σάκη Σκούρτα γυρίζουν στις Σέρρες στο 1:29 με αυτό το πυραυλάκι. Μέχρι το 1:34 τα πράγματα είναι εύκολα πάνω στη σέλα του και το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις την σωστή γραμμή και την σωστή σχέση στο κιβώτιο. Όμως για να κατέβεις κάτω από το 1:34 χρειάζεται πολύ μεγάλη ψυχική και σωματική ενέργεια.

Αυτή η μοτοσυκλέτα με κούρασε περισσότερο από το 790 Duke, αφού έπρεπε διαρκώς να την βοηθάω με το σώμα μου, πιέζοντας τα μαρσπιέ και αλλάζοντας στάση πάνω στη σέλα. Ακόμα και το σημείο που θα την σηκώσεις όρθια μετά την κορυφή της στροφής, έχει δραματική επίπτωση στο χρόνο.

Κυρίως όμως απαιτεί θάρρος και νεανικό θράσος στην είσοδο της στροφής για να πάει γρήγορα, κάτι που με τη σειρά του απαιτεί πολλές ώρες προπόνησης για να το αποκτήσεις.

1290 Superduke GT: Αγωνιστικός τουρισμός

Αν θέλεις μια μοτοσυκλέτα να πας δικάβαλος και με άνεση οδικώς από την Αθήνα στις Σέρρες και με την ίδια μοτοσυκλέτα να μπεις στην πίστα και να την οδηγήσεις σαν Superbike, τότε αυτή είναι η 1290 Superduke GT. Το μεγάλο σταθερό φαίρινγκ προσφέρει προστασία από τον αέρα και οπτικά προσθέτει “τουριστικό” όγκο όμως κάτω από αυτό το περιτύλιγμα ζει ένα Superduke. Από τη στιγμή που θα μπεις μέσα στην πίστα δεν υπάρχει καμία διαφορά από το streetfighter αδερφάκι του, οπότε είτε οδηγάς το GT, είτε οδηγάς το R είναι το ίδιο πράγματα. Εμείς βέβαια στο MOTO έχουμε την πρόσθετη εμπειρία μαζί στην πίστα των Μεγάρων, όπου την επισκεφτήκαμε όταν πραγματοποιούσαμε την δοκιμή του, ακριβώς για να δούμε πόσο κοντά βρίσκεται στην ψυχολογία του αδελφού του. Είναι που οι ανάγκες των δοκιμών στο MOTO δημιουργούν τεράστιες απαιτήσεις...

Πολύ ελαφριά μοτοσυκλέτα στις απότομες αλλαγές πορείας, σχεδόν εντυπωσιακή μέσα στο εσάκι και με μεγάλα περιθώρια κλίσης για να στρίβεις με υψηλές ταχύτητες. Το μόνο πράγμα που μπορεί να επιρρεάσει τους χρόνους του Superduke GT στις Σέρρες είναι τα ελαστικά που θα επιλέξεις να του βάλεις.

Ετικέτες

Απευθείας από την Ν. Αφρική: Οδηγούμε το νέο Africa Twin! - UPDATE

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/12/2015

Πρώτη μέρα οδήγησης σήμερα Σάββατο, και έμελε να είναι η πιο επεισοδιακή από ολόκληρη την ολιγομελή παρουσίαση που ετοίμασε η Honda στην Ν. Αφρική. Γιατί το πρωί ξεκίνησε με δυνατή βροχή, που είναι σπάνιο για το καλοκαίρι που είναι τώρα εδώ. Μπορεί τα πράγματα για εμάς προσωπικά, τους Αμερικάνους, τον Γάλλο και τον Έλληνα, να πήραν με τη βροχή τη χειρότερη εξέλιξη, καθώς δεν ήταν κανείς προετοιμασμένος, ούτε και οι ντόπιοι πλοηγοί, όμως είναι καλό που έβρεξε τόσο πολύ. Καλό για τις ανάγκες της δοκιμής, αλλά και των ανθρώπων εδώ. Μπορεί να φαίνεται άσχετο το σχόλιο για τον κόσμο εδώ στην Αφρική, αλλά δεν είναι καθόλου, αφού δεν γίνεται να μην σκέφτεσαι από όπου περνάς, τις τρομακτικές αντιθέσεις που βλέπεις. Το νερό που κουβαλούσαμε μαζί μας είναι για πάρα πολύ κόσμο που συναντήσαμε, πολυτιμότερο από μία μοτοσυκλέτα... Και είμαστε και στον νότο της χώρας, που υποτίθεται ότι δεν έχει τέτοιο πρόβλημα.

Επιστροφή: Για την δοκιμή, η βροχή σε ένα δρόμο που είχε μήνες να βρέξει, μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε πώς συμπεριφέρεται το νέο DCT, το torque control και τα φρένα, σε συνθήκες που άλλοι οδηγοί δεν είχαν την ευκαιρία. Μόλις πριν λίγες μέρες, οι Ιταλοί έκοβαν χιλιόμετρα διαδρομής εξαιτίας της αφόρητης ζέστης, που σε κάποια σημεία ήταν 45 βαθμοί. Με αυτή την έννοια θεωρώ ότι ήμασταν τυχεροί, παρόλο που βραχήκαμε μέχρι το κόκαλο, κυρίως γιατί από το μεσημέρι και μετά που σταμάτησε, μπορέσαμε να οδηγήσουμε τέρμα γκάζι, και να ολοκληρώσουμε την πρώτη μέρα κάνοντας τα πάντα!

Αν και σήμερα το τεχνικό κομμάτι της οδήγησης στο χώμα, δεν ήταν ούτε μεγάλο, ούτε δύσκολο, η αρχική εντύπωση του DCT ήταν πάνω των όσων περίμενα, κι ας είχα διαβάσει κριτικές τις προηγούμενες μέρες. Στη γλίτσα το Africa Twin πλαγιολήσθαινε με τεράστια σιγουριά, χωρίς ούτε μία στιγμή να σε κάνει να αμφισβητήσεις για το αν θα γλιτώσεις από την επιλογή σου να ανοίξεις γερά το γκάζι. Μόλις συνειδητοποιήσεις πως επηρεάζει κάθε επιλογή των ρυθμίσεων την συμπεριφορά στο σύνολο, τότε οδηγείς το Africa όπως εσύ θέλεις, και όχι όπως σου επιβάλλει, ακόμα και με το DCT. Θα τα αναλύσουμε όλα αυτά στο επόμενο τεύχος του MOTO, όπως και τα μειονεκτήματά του -που και αυτά υπάρχουν- και τις πιο σημαντικές διαφορές στην έκδοση με το κανονικό κιβώτιο. Η Honda έχει κάνει μία σειρά από επιλογές, που μερικούς θα τους αρέσουν, άλλους όχι. Αλλά πρόκειται για αυτό ακριβώς: επιλογές κι όχι εξαναγκασμένες λύσεις. Σε αυτά περιλαμβάνονται από τον αριθμό των αλόγων που αποδίδει, μέχρι την επιλογή να υπάρχει σαμπρέλα, την γκαζιέρα κι ένα σωρό ακόμα. Χαρακτηριστικά που μονάχα ως σύνολο πρέπει να αξιολογήσεις.

Για εμάς στο περιοδικό ήταν σημαντικό, όπως άλλωστε και σε κάθε παρουσίαση, να πάρουμε απαντήσεις για αυτές τις επιλογές. Η ευκαιρία να μιλήσουμε με τους ανθρώπους που σχεδίασαν την Africa Twin, είναι ανεκτίμητη. Σε κάθε παρουσίαση αυτό είναι το ζητούμενο, το δημοσιογραφικό κομμάτι της δουλειάς αφού, κακά τα ψέματα, ούτε μία, ούτε δύο μέρες φτάνουν για να έχεις σαφή εικόνα για την οδήγηση της μοτοσυκλέτας. Αυτό γίνεται στις δοκιμές στην Ελλάδα και στις παρουσιάσεις πρωταρχικός σκοπός είναι να δούμε πώς είναι φτιαγμένη κάθε μοτοσυκλέτα και γιατί, πέρα από την πρώτη εντύπωση του πώς συμπεριφέρεται στο δρόμο..

Το καλό λοιπόν ήταν ότι μαζί μας, όλο αυτό το διάστημα, είναι και οι δύο project leader που απαντούν -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- με περίσσεια ειλικρίνεια, και αυτό εκτός από την κατανόηση του τρόπου σκέψης με τον οποίο δημιουργήθηκε το νέο Africa Twin, μας δίνει και την εικόνα της επόμενης έκδοσής του. Μάλιστα, μιλάμε από τώρα για το τι θα γίνει όταν ανανεωθεί!

Λίγα πράγματα δεν μου άρεσαν στο Africa Twin, κι ακόμα πιο λίγα από αυτά έχουν μια κάποια βαρύτητα, ωστόσο οι επόμενες μέρες, και κυρίως το μπόλικο χώμα που μας έχουν υποσχεθεί, θα το ξεδιαλύνουν κι αυτό. Από την άλλη υπάρχουν πάρα πολλά που θα αρέσουν στο νέο Africa, από την σταθερότητά του (που αν υπολογίσεις ότι έχει και εικοσιένα ίντσες εμπρός τροχό, πολλαπλασιάζει την σημασία της) μέχρι την ευελιξία σε επαρχιακούς δρόμους, την λειτουργία του κινητήρα, τα φρένα και ένα σωρό για τα οποία θα δώσουμε σαφή εικόνα μόλις ολοκληρώσουμε την δοκιμή.

 

 

 

 

 

--------

 

UPDATE:

Africa Twin στα χώματα της Αφρικής!

Επιστροφή από μία αχανή ιδιωτική περιοχή, περίπου δύο ώρες βόρεια του Cape Town, που κοιτώντας την από ψηλά χανόταν τα όριά της. Είχε έκταση μερικές χιλιάδες στρέμματα και μέσα εκεί, με την ευγενική παραχώρηση του ιδιοκτήτη, η Honda είχε διαλέξει μερικούς χωματόδρομους σχηματίζοντας μία κυκλική διαδρομή των 15 χιλιομέτρων. Άλλη τόση χωμάτινη απόσταση χρειαζόσουν για να καλύψεις τα σημεία ανεφοδιασμού και ανασυγκρότησης, οπότε σε κάθε εξόρμηση γράφαμε αρκετά χιλιόμετρα σ’ ένα τερέν με σχετική ποικιλία και αρκετές μικρές παγίδες. Η βασικότερη ήταν όταν δεν ξεχώριζες μερικά σημεία με άμμο και έπεφτες μέσα με ταχύτητα, μία τρομακτική εμπειρία αναλόγως με πόσα χιλιόμετρα είχε εκείνη την στιγμή στο κοντέρ...

Μετά από κάθε μεγάλο γύρο επιστρέφαμε στο σημείο ανασυγκρότησης για να αλλάξουμε ανάμεσα στις εκδόσεις του Africa Twin, το οποίο βρισκόταν στην κορυφή ενός λόφου, με περίπου 150-200 μέτρα υψομετρική διαφορά, από όπου έβλεπες μικρά σύννεφα σκόνης από τις μοτοσυκλέτες του κάθε γκρουπ, που χαμηλά πιο κάτω και βαθιά, ακολουθούσαν την στενή διαδρομή. Από την άλλη οι ενδιάμεσοι βοηθητικοί χωματόδρομοι είχαν πλάτος αυτοκινητόδρομου και σκληρό πατημένο χώμα, που μπορούσες να μαζέψεις όσα χιλιόμετρα ήθελες, μονάχα που και εδώ υπήρχαν επίσης παγίδες, από στενά χαντάκια μέχρι σημεία με το ίδιο χρώμα εδάφους, αλλά έκριβαν κανονική άμμο από κάτω κι όχι χώμα. Οπότε την πρώτη φορά που ξεχυθήκαμε στις ευθείες που με άνεση μάζευες το λιγότερο εκατό χιλιόμετρα, ήρθαν και οι πρώτες σφαλιάρες.

Στην πιο σοβαρή από τις παραλίγο πτώσεις, που είχαν όλες οι Africa, μία από αυτές στράβωσε και τις δύο ζάντες, περνώντας ένα από τα χαντάκια με 120 χιλιόμετρα. Ωστόσο η μοτοσυκλέτα συνέχισε κανονικά ολοκληρώνοντας την διαδρομή, κι αυτό το παράδειγμα είναι ένα από αυτά που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Honda για να υπερασπιστεί τις επιλογές της σχετικά με τους τροχούς. Αμέσως μετά αλλάχτηκαν και οι δύο τροχοί με τον project leader σε ρόλο μηχανικού:

Ολοκληρώθηκε και η δοκιμή στο χώμα! Ο Ιάπωνας που βοηθα να αλλάξουν οι τροχοί στο tricolore Africa, είναι ο project...

Δημοσιεύτηκε από Moto Magazine Greece στις Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου 2015

Σπάνια βλέπεις κάποιον με την δική του θέση στην εταιρία, να αλλάζει τροχούς στο χώμα γιατί:  «όλοι είναι κουρασμένοι / πρέπει να κάνω ότι μπορώ για να βοηθήσω / αυτό στην Ιαπωνία δεν θα ξάφνιαζε κανέναν». Μετά από αυτό το περιστατικό και τις ροδιές που σχηματίστηκαν στις υπόλοιπες παγίδες, ώστε πλέον να ξεχωρίζεις που είναι παχιά η άμμος, το παιχνίδι ξεκίνησε κανονικά! Πρώτο πράγμα που σου κάνει θετική εντύπωση, μεγαλύτερη και από το DCT, είναι το πιρούνι! Μικρά άλματα τα έσβηνε τελείως χωρίς να τερματίζει, και πάνω από τις μεγαλύτερες πέτρες είχες τιμόνι χωρίς κλοτσήματα. Και με το μεγάλο μοχλό, βοηθούσε και στο θέμα της άμμου. Πέρα από αυτό το σημείο που ήθελε προσοχή, η διαδρομή δεν ήταν ιδιαίτερα απαιτητική, ενώ μονάχα μία ανηφόρα προσομοίαζε καλύτερα όσους δρόμους συναντάμε συνήθως στην Ελλάδα. Ήταν όμως αρκετή σε απόσταση για να διεξάγεις τα αρχικά συμπεράσματα για την ιπποδύναμη του Africa, τις αναρτήσεις και κυριότερα το DCT. Χρειάζονται ανάλυση όμως όλα αυτά, και σελίδες ολόκληρες, περισσότερες απ’ όσο σηκώνει η αντοχή του μέσου αναγνώστη στο internet. Γιατί το χώμα είναι πιο σύνθετη περίπτωση, όπου αρνητικά και θετικά σημεία αντιστρέφονται ανάλογα με την σύσταση του εδάφους. Το μόνο που μπορώ να πω χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω τεκμηρίωση, είναι ότι στο επόμενο Mega Test ο συναγωνισμός δεν θα έχει να κάνει με τον κυβισμό και την ιπποδύναμη!

 

 

 

Οπότε στο επόμενο τεύχος γράφουμε όλες τις πληροφορίες για το Africa Twin, με τεχνική ανάλυση, την οδήγηση σε κάθε άσφαλτο και στο χώμα, κι απαντάμε σε όλες τις λεπτομέρειες, όπως το MOTO ξέρει να κάνει: Τι συμβαίνει με την τελική του ταχύτητα, που δουλεύει καλύτερα το DCT, τα μελλοντικά σχέδια της Honda για όλες τις on-off, την άποψή της για την ιδανική μοτοσυκλέτα στο χώμα και όσα λένε οι ίδιοι για τον ανταγωνισμό!

 

Το MOTO είναι η μόνη δημοσιογραφική αποστολή από την Ελλάδα την στιγμή που δεν προβλεπόταν να υπάρχουν Έλληνες. Γιατί εδώ και καιρό η Ελληνική αγορά δεν έχει ακόμα κι αυτό το ελάχιστο μέγεθος που απαιτείται, για να αξιώσει θέση σε κάποια παρουσίαση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ενδιαφέρον του κόσμου έχει μειωθεί, το αντίθετο μάλιστα. Και για αυτό φροντίζουμε να είμαστε παντού και μερικές φορές, ακόμα και πρώτοι παγκοσμίως ή κάποιοι από τους ελάχιστους εκλεκτούς, όπως στο τεύχος που κυκλοφορεί τώρα, με ρεπορτάζ από το Tokyo και την EICMA: Μαζί με το Motociclismo, είμαστε τα μόνα περιοδικά μοτοσυκλέτας στον κόσμο που πήγαμε και στα δύο. Φτάσαμε λοιπόν να μιλάμε απευθείας με την Honda Europe λέγοντας τους πως εμείς ξέρουμε που θα είστε, και θα έρθουμε έτσι κι αλλιώς, μη μας κάνετε να κόβουμε φράκτες την νύκτα, για να οδηγήσουμε το Africa.. Στο τέλος βέβαια το μόνο που χρειάστηκε ήταν η φήμη του περιοδικού στο εξωτερικό και η δουλειά που έχουμε να παρουσιάσουμε. Ευχαριστούμε θερμά την ελληνική αντιπροσωπεία της Honda για την υποστήριξή της, που επέμεινε και πρόβαλε σθεναρά την άποψή της έξω, καθώς χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε καταφέρει αυτή την αποστολή! Μας έδωσε έτσι την ευκαιρία να προβάλουμε τις ελληνικές θέσεις απευθείας στους Ιάπωνες κι αυτό από μόνο του είναι πάρα πολύ σημαντικό!!  

Ετικέτες