MotoGP - Από το 1949 έως το 2023, 1.000 Grand Prix δρόμος!

Στο Le Mans θα διεξαχθεί ο χιλιοστός αγώνας του θεσμού
MotoGP 1000 GP!
Από το

motomag

9/5/2023

Στο Le Mans το MotoGP, φτάνει το ορόσημο των 1000 GP, με αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μοτοσυκλέτας να έχουν διεξαχθεί σε 29 διαφορετικές χώρες και 73 διαφορετικές πίστες! Παράλληλα, στα 70 χρόνια της ιστορίας του θεσμού, το στέμμα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή έχουν κατακτήσει 125 διαφορετικοί αναβάτες.

Αν πάμε πίσω στον Ιούνιο του 1949 θα βρούμε μια σημαντική πληροφορία για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας και συγκεκριμένα για το MotoGP. To Isle of Man TT φιλοξένησε το πρώτο Grand Prix μοτοσυκλέτας το 1949 και αυτή είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια στην ιστορία του Πρωταθλήματος. Τώρα, το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Μαΐου του 2023, στο Le Mans το MotoGP θα φτάσει τα 1.000 Grand Prix σηματοδοτώντας ένα ξεχωριστό ορόσημο για τον θεσμό!

Πλησιάζοντας προς την ημέρα του γαλλικού αγώνα, ένα σύντομο ταξίδι σε σημαντικές στιγμές στην ιστορία του Πρωταθλήματος μας θυμίζει ξανά διάφορους πρωταγωνιστές και ορόσημα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας του MotoGP.

Το ταξίδι αρχίζει

Leslie Graham

Το 1949, ιδρύεται η Fédération Internationale de Motocyclisme (FIM), με τις κατηγορίες μοτοσυκλετών 125-250-350-500 κ. εκ. και sidecars 600 κ. εκ. να διαμορφώνουν το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσυκλετών. Ο Βρετανός Leslie Graham έγινε ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της κατηγορίας 500 κ. εκ. οδηγώντας μια βρετανικής κατασκευής AJC μοτοσυκλέτα, ωστόσο μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα ήταν αυτή που θα μεσουρανούσε στους αγώνες μοτοσυκλετών.

Η ιταλική κυριαρχία

Giacomo Agostini

Μεταξύ 1949 και 1974, οι Ιταλοί κατασκευαστές MV Agusta και Gilera κυριάρχησαν στην κατηγορία των 500 κ. εκ., με τους θρύλους του MotoGP, Giacomo Agostini, Phil Read, Geoff Duke, John Surtees, και Mike Hailwood να κερδίζουν τίτλους με τους προαναφερθέντες κατασκευαστές.

Η άνοδος των Ιαπώνων κατασκευαστών

Jim Redman

Το 1966 ήταν η πρώτη χρονιά που ένας Ιάπωνας κατασκευαστής κέρδισε αγώνα στη μεγάλη κατηγορία. Χάρη στον Jim Redman, η Honda πέτυχε αυτό το κατόρθωμα στο Hockenheim, ενώ η Yamaha κέρδισε τον τίτλο των κατασκευαστών για πρώτη φορά το 1974. Από το 1975 και μετά, η Honda, η Suzuki και η Yamaha άρχισαν να κυριαρχούν στη μεγάλη κατηγορία. Η Suzuki και η Yamaha μοιράστηκαν τη δόξα μεταξύ 1975 και 1982, πριν ο Freddie Spencer χαρίσει στη Honda τον πρώτο της τίτλο στα 500 κ. εκ. το 1983.

Αμερικανοί και Αυστραλοί αναβάτες αφήνουν το στίγμα τους

King Kenny

Ο “King” Kenny Roberts άνοιξε τον δρόμο για μερικούς Αμερικανούς σπουδαίους οδηγούς που σφράγισαν την ιστορία του MotoGP. Ο Roberts κέρδισε τo 1978, 1979 και 1980 με τη Yamaha το Παγκόσμιο στέμμα στα 500 κ. εκ., με τους Freddie Spencer και Eddie Lawson να μοιράζονται τους τίτλους μεταξύ 1983 και 1986.

Wayne Gardner

To 1987 o Wayne Gardner έγραψε ιστορία για την Αυστραλία, κατακτώντας τον τίτλο στα 500 κ. εκ., με τους Lawson (1988 και 1989) και Wayne Rainey (1990, 1991 και 1992) να επαναφέρουν τις Η.Π.Α. στην κορυφή.

Kevin Schwantz

Ο Kevin Schwantz πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα των Πρωταθλητών όταν κατέκτησε τον τίτλο το 1993.

Mick Doohan

O ερχομός του Mick Doohan ήταν αυτός που σταμάτησε τους Αμερικανούς καθώς κατέκτησε από το 1994 έως και το 1998 τους τίτλους στη μεγάλη κατηγορία. Και κάπου εκεί έρχεται ο Alex Criville για να βάλει την Ισπανία στο χάρτη του MotoGP το 1999, κατακτώντας τον τίτλο. Η χαρά των Ισπανών κράτησε λίγο καθώς το 2000 o Kenny Roberts Jr χάρισε στις Η.Π.Α. τον προτελευταίο μέχρι σήμερα τίτλο τους.

Το όνομα Rossi και η νέα εποχή του MotoGP

Rossi

Το 2000 έρχεται στην μεγάλη κατηγορία ένας Ιταλός με το όνομα Valentino Rossi, ένα όνομα που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία του θεσμού. Ο Ιταλός το 2001 κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στα 500 κ. εκ. με τη Honda, ενώ την επόμενη χρονιά το MotoGP αλλάζει άρδην.

Four-Stroke MotoGP bikes

Τα δίχρονα 500 κ. εκ. μας αποχαιρετούν με τους τετράχρονους κινητήρες των 1.000 κ.εκ. (που θα έπεφταν στα 800 για να ανέβουν ξανά στα 1.000 κυβικά και να παραμείνουν εκεί) να έρχονται στο προσκήνιο. Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή, με τον Valentino Rossi να κατακτά τους τίτλους από το 2002-2005, ωστόσο το σημαντικό σε αυτές τις χρονιές είναι η μετακίνηση του από την Honda το τέλος του 2003 στη Yamaha.

Hayden-Loukopoulos

To 2006 είχαμε αλλαγή στον θρόνο, με τον αείμνηστο Nicky Hayden να βρίσκεται στην κορυφή με τη Honda. To 2006 βιώσαμε ακόμη μία συγκλονιστική στιγμή για το MotoGP, καθώς ο Casey Stoner κατακτούσε τον πρώτο του τίτλο με τη Ducati, επαναφέροντας τη σημαία της Ιταλίας στην κορυφή μετά το 1974. Η απάντηση του «Γιατρού» δεν άργησε να έρθει με τον Ιταλό να κερδίζει τον τίτλο το 2008 και το 2009.

Οι εξωγήινοι ήρθαν στο MotoGP

Stoner, Rossi, Lorenzo, Pedrosa

Με τον ερχομό των Ισπανών Jorge Lorenzo και Dani Pedrosa η τράπουλα ανακατεύεται καθώς οι Casey Stoner και Valentino Rossi έχουν να αντιμετωπίσουν δυο νέους δυνατούς αντιπάλους. Μεταξύ 2007 και 2012, οι τέσσερις αυτοί αναβάτες έγιναν ευρέως γνωστοί ως "οι εξωγήινοι" καθώς οι μάχες μεταξύ τους ήταν συγκλονιστικές και πέρα από τα συνηθισμένα. Σε αυτές τις έξι σεζόν, οι Stoner (2007, 2011), Rossi (2008-2009) και Lorenzo (2010,2012) κατέκτησαν από δύο τίτλους, ενώ ο Dani Pedrosa τερμάτισε στην πρώτη τριάδα σε πέντε από αυτές τις έξι χρονιές. Στο τέλος του 2012 ο Stoner ανακοίνωσε την απόσυρση του από τους αγώνες σε ηλικία 27 ετών, ωστόσο ένας άλλος “εξωγήινος” ήταν έτοιμος να πάρει τη θέση του, ο λόγος για τον Ισπανό Marc Marquez.

Αλλαγές στους κινητήρες και νέες κατηγορίες

Toni Elias

Το 2010 η τετράχρονη Moto2 αντικατέστησε την κατηγορία των δίχρονων 250 κ. εκ., με τη Honda να γίνεται ο μοναδικός κατασκευαστής κινητήρων στη νέα αυτή κατηγορία. Το 2012, δημιουργήθηκε η επίσης τετράχρονη Moto3 για να αντικαταστήσει τη δίχρονη κατηγορία 125 κ. εκ.. Την ίδια χρονιά, εισήχθησαν και οι CRT (Claiming Rule Teams) στην κορυφαία κατηγορία, με αποτέλεσμα να μπορούν να εισέλθουν στον θεσμό ομάδες με χαμηλότερο προϋπολογισμό.

Η εποχή του Marc Marquez

Marc Marquez

Το 2013 ξημερώνει η εποχή της Ισπανικής κυριαρχίας στο MotoGP. Ο Marc Marquez κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στη μεγάλη κατηγορία, με τον αναβάτη της Honda να κερδίζει συνεχόμενα τον Παγκόσμιο Τίτλο μέχρι και το 2019. Σε αυτή την εποχή της κυριαρχίας Marquez-Honda, βλέπουμε την είσοδο της KTM στο MotoGP -2017- και την εμφάνιση των αεροδυναμικών βοηθημάτων, πρώτα στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της Ducati.

2020 έως σήμερα

Fabio Quartararo

Νέες χώρες και νέοι πρωταγωνιστές ξεπρόβαλαν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του MotoGP. Οι Joan Mir -Suzuki 2020-, Fabio Quartararo -Yamaha 2021- και Francesco Bagnaia -Ducati 2022- βάζουν ένα τέλος στο σερί του Marc Marquez δίνοντας ταυτόχρονα μια νέα πνοή στον θεσμό τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο η σημαντικότερη στιγμή των συγκεκριμένων ετών είναι η απόσυρση του Valentino Rossi στο τέλος της αγωνιστικής χρονιάς του 2021, με τον Ιταλό θρύλο να συνεχίζει ως manager αγωνιστικής ομάδας στη μεγάλη κατηγορία του Πρωταθλήματος.

Στα επόμενα 1.000 Grand Prix

MotoE

Τα συνθετικά καύσιμα ετοιμάζονται να κάνουν την εμφάνιση τους στο Πρωτάθλημα, ενώ ήδη υπάρχει κατηγορία ηλεκτρικών μοτοσυκλετών (MotoE) στον θεσμό. Τι θα δούμε άραγε στα επόμενα 1.000 GP; Θα υπάρξει αντίστοιχη μετάβαση από τους θερμικούς στους ηλεκτρικούς κινητήρες, όπως έγινε από τον δίχρονο στον τετράχρονο κινητήρα; Ή θα παραμείνει στο επίκεντρο ο κινητήρας εσωτερικής καύσης; Ποια θα είναι τα επόμενα τεχνολογικά επιτεύγματα που θα βοηθήσουν να ανέβει η ασφάλεια των αγωνιζομένων; Και ποιες θα είναι οι επόμενες χώρες που θα φιλοξενήσουν αγώνα MotoGP; Πολλές οι ερωτήσεις, και εμείς θα παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις, ώστε να σας ενημερώνουμε συνεχώς για το πιο συναρπαστικό Πρωτάθλημα μοτοσυκλέτας στον κόσμο.

Ετικέτες

MotoGP Πορτογαλία Practice - A. Marquez μπροστά και 2ος ο Bagnaia που "ξύπνησε" στο τέλος!

Στην 3η θέση ο Acosta - Συννεφιά και για το 60λεπτο Practice στο Portimao
Alex Marquez - Jerez 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

7/11/2025

Ο Alex Marquez δεν άφησε κανέναν να τον απειλήσει στα χρονομετρημένα δοκιμαστικά στο Portimao, αν και ο ψυχωμένος σε αυτό το session Pecco Bagnaia ήταν ουσιαστικά γρήγορος και προσπάθησε να κάνει την έκπληξη προς το τέλος για να πάρει τελικά τη δεύτερη θέση.

O Pedro Acosta με το "καλημέρα" έκανε 1:39.171 περίπου όσο και ο ταχύτερος χρόνος του A.Marquez, όπως πριν συμπληρωθούν τα πρώτα έξι λεπτά του session Marquez, Acosta, Zarco, Bagnaia (!), Aldeguer και Binder κατέβηκαν κάτω από το 1.39, με τον Καταλανό να γράφει 1.39.272 και τον Franco Morbidelli να πέφτει. Πτώση είχε και ο Luca Marini πριν συμπληρωθεί το πρώτο 10λεπτο.

Ο Marco Bezzecchi ήταν 7ος με 7,5 δέκατα διαφορά από τον αναβάτη της Gresini στο πρώτο 10λεπτο, με τον Quartararo μια ανάσα πίσω, τον Marini με 9ο χρόνο και 10ο Ai Ogura της Trackhouse. 

Ο ομόσταυλός του Ιάπωνα, Raul Fernandez, διαγνώστηκε τελικά με μερική εξάρθρωση ώμου και έκανε μερικούς γύρους για να εκτιμήσει λίγο καλύτερα την κατάστασή του με τον Ισπανό να πονά προφανώς αλλά να συνεχίζει την προσπάθειά του.

Στο 20λεπτο A.Marquez και Paul Espargaro συναντήθηκαν μέσα στην πίστα με τον καθένα να προσπαθεί για γύρο και τελικά να χαλά ο ένας του άλλου, με τον Espargaro να έχει τον 15ο ταχύτερο χρόνο, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Όμως αμέσως μετά ο αναβάτης της KTM που έδειξε πολύ ενοχλημένος από τη συμπεριφορά του A.Marquez ανέβηκε 4ος στο.

Ο Nicolo Bulega, με τη μοτοσυκλέτα του M.Marquez και έχοντας στο πλευρό του τόσο τον crew chief του Παγκόσμιου Πρωταθλητή αλλά και τον δικό του από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike συνέχισε να βελτιώνει το γυρολόγιό του και στο 25ο λεπτό γυρνούσε στο 1.39.48.

Με τη συμπλήρωση του πρώτου μισάωρου ο Bezzecchi τίποτα δεν είχε αλλάξει στην κορυφή με τον A.Marquez να διατηρεί την πρωτοπορία του χωρίς να προσπαθεί να βελτιώσει τον χρόνο του, με τον Acosta στη δεύτερη θέση και τον Zarco στην τρίτη και τους Espargaro και Bagnaia να κλείνουν την πρώτη πεντάδα. Έκτος ο Aldeguer, έβδομος ο Binder με τον Bezzecchi στην 8η θέση κα τον Quartararo πίσω του και τον Joan Mir να έχει αφήσει πίσω του τον Marini αλλά και τον 12ο Ogura.

Ο τραυματίας Raul Fernandez συνέχισε να πιέζει λίγο πριν μπούμε στο τελευταίο 20λεπτο και έτσι κατάφερε να γράψει τον 7ο καλύτερο χρόνο με την Aprilia, ενώ και ο Marini μπήκε ξανά στην 10άδα κάνοντας τον καλύτερο χρόνο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ο Ogura έκανε επίσης την επίθεσή του για τον 6ο καλύτερο χρόνο και κάπου εκεί 16 λεπτά πριν το τέλος βγήκαν οι σημαίες για τη βροχή που είχε αρχίσει να πέφτει στην πίστα με τον ουρανό να έχει βαρύνει πολύ.

Κανένας από τους αναβάτες δεν άλλαξε ελαστικά γιατί οι ψιχάλες που έπεφταν να μην κάνουν απαραίτητο κάτι τέτοιο. Ένα τέταρτο πριν το τέλος ο χρόνος του Α.Marquez από την αρχή του session εξακολουθούσε να είναι ο κορυφαίος με τον Pedro Acosta να μειώνει όμως λίγο τη διαφορά και να στέλνει τον Marquez ξανά στην πίστα για να κάνει κάτι καλύτερο γιατί ο Acosta συνέχισε να πιέζει.

Ο αναβάτης της ΚΤΜ έκανε δεύτερο διαδοχικό ταχύτερο γύρο και πέρασε μπροστά με 1.38.062 σε μια πίστα που νιώθει πολύ άνετα. Στη 3η θέση είχε ανέβει λίγο πριν το τελευταίο 10λεπτο ο Di Giannantonio, με τον Zarco 4ο και τον Quartararo στην 5η θέση, με τον Γάλλο να οδηγεί διαρκώς πάνω και πέρα από το όριο της Yamaha του και να ρισκάρει με πτώση.

Η κατάταξη άλλαξε ξανά σύντομα με τον A.Marquez να κάνει τον πρώτο χρόνο της ημέρας κάτω από 1.38, οχτώ λεπτά πριν το τέλος και να περνά μπροστά από τον Acosta εκ νέου με τον Zarco τρίτο και τον Bezzecchi να έχει ανέβει στην τέταρτη θέση, έχοντας τον Mir πίσω του.

Αξιοσημείωτη η προσπάθεια του Fernandez που παρά τον τραυματισμό του στον ώμο προσπαθούσε διαρκώς να μπει μέσα στην πρώτη 10άδα βρισκόμενος στην 13η θέση πέντε λεπτά πριν το τέλος.

Όλοι προσπάθησαν για το καλύτερο σε αυτό το τελευταίο πεντάλεπτο με τον Bezzecchi να πηγαίνει για την ανατροπή αλλά να κάνει λάθος και τον Bagnaia να κάνει το ίδιο με έναν πραγματικά καυτό γύρο και τελικά να βρίσκεται πίσω από τον Marquez τρία εκατοστά πάνω από το 1.38, ενώ ο Acosta έμεινε στην τρίτη θέση. 

Ο τέταρτος καλύτερος χρόνος ήταν του Bezzecchi με τον Joan Mir 5o και τον Zarco που οδήγησε με αυτοπεποίθηση να κάνει τον 6ο καλύτερο χρόνο. Στην 7η θέση ο Di Giannantonio με τον Fermin Aldeguer πίσω του και τον Espargaro 9ο, ενώ η πρώτη 10 έκλεισε τελικά από τον Ai Ogura. 

O Fernandez τελικά βρέθηκε 15ος έπειτα από μία ηρωική προσπάθεια, ενώ στην 17η θέση με ένα δευτερόλεπτο διαφορά από την κορυφή τελείωσε το session ο Nicolo Bulega, σε μία καλή πρώτη επίσημη εμφάνιση που κατάφερε να ξυπνήσει και τον Pecco Bagnaia!

 

Θέση

Αναβάτης

Ομάδα

Χρόνος

1

Alex MARQUEZ

BK8 Gresini Racing MotoGP

1'37.974

2

Francesco BAGNAIA

Ducati Lenovo Team

1'38.004

3

Pedro ACOSTA

Red Bull KTM Factory Racing

1'38.062

4

Marco BEZZECCHI

Aprilia Racing

1'38.133

5

Joan MIR

Honda HRC Castrol

1'38.183

6

Johann ZARCO

CASTROL Honda LCR

1'38.232

7

Fabio DI GIANNANTONIO

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

1'38.302

8

Fermin ALDEGUER

BK8 Gresini Racing MotoGP

1'38.382

9

Pol ESPARGARO

Red Bull KTM Tech3

1'38.424

10

Ai OGURA

Trackhouse MotoGP Team

1'38.443

11

Luca MARINI

Honda HRC Castrol

1'38.551

12

Franco MORBIDELLI

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

1'38.597

13

Fabio QUARTARARO

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

1'38.598

14

Brad BINDER

Red Bull KTM Factory Racing

1'38.653

15

Raul FERNANDEZ

Trackhouse MotoGP Team

1'38.762

16

Jack MILLER

Prima Pramac Yamaha MotoGP

1'38.874

17

Nicolo BULEGA

Ducati Lenovo Team

1'38.986

18

Alex RINS

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

1'39.070

19

Enea BASTIANINI

Red Bull KTM Tech3

1'39.130

20

Somkiat CHANTRA

IDEMITSU Honda LCR

1'39.798

21

Lorenzo SAVADORI

Aprilia Racing

1'39.858

22

Miguel OLIVEIRA

Prima Pramac Yamaha MotoGP

1'39.881