MotoGP Liqui Moly Teruel: Κορυφαία οδήγηση από Morbidelli

…και τραγωδία για την Honda
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/10/2020

Για άλλη μια φορά ο καιρός έβαλε τις ομάδες να ρισκάρουν με την επιλογή των ελαστικών, καθώς σε σχέση με τον προηγούμενο αγώνα είχαμε περισσότερη ζέστη και την ίδια στιγμή ο ρυθμός όλων των αναβατών ήταν σαφώς ταχύτερος. Έτσι η επιλογή του Medium εμπρός και του Soft πίσω δεν ήταν πλέον μονόδρομος, καθώς υπήρχε η ανησυχία πως το κράτημά τους θα πέσει πολύ πιο γρήγορα και απότομα αυτή τη φορά. Με εξαίρεση τον Nakagami που στα FP4 είχε καταφέρει με soft πίσω ελαστικό που είχε ήδη 20 γύρους να είναι το ίδιο γρήγορος, οι αναβάτες της Yamaha και της Suzuki δοκίμασαν medium πίσω ελαστικό, όπου ο Joan Mir ήταν πάρα πολύ γρήγορος. Το ίδιο δοκίμασαν και οι εργοστασιακοί αναβάτες της Ducati όπου στο πρωινό ζέστα πριν τον αγώνα ήταν μέσα στην πεντάδα. Όμως οι χρόνοι ήταν πάνω από το 1:48 όπου και πάλι ο Nakagami ήταν ταχύτερος όλων. Οπότε το στοίχημα για τους αντίπαλους του Ιάπωνα ήταν στη διάρκεια του soft πίσω ελαστικού της Honda μετά την μέση του αγώνα, ελπίζοντας πως αυτό θα ρίξει τον ρυθμό του και θα καταφέρουν να του κλέψουν μια διαφαινόμενη εύκολη νίκη. Μόνο που όπως ξέρουμε φέτος κάθε αγώνας είναι ένα αυτοτελές επεισόδιο, με τους ίδιους ηθοποιούς σε εντελώς διαφορετικούς ρόλους! Τελικά οι μόνοι που πήραν το ρίσκο με τα ελαστικά ήταν ο Alex Rins που επέλεξε Soft-Soft, ο Morbidelli με Medium-Medium και ο Alex Marquez που ξεκίνησε τον αγώνα με Hard-Soft, όταν όλοι οι άλλοι έμειναν στη σιγουριά του Medium-Soft εμπρός-πίσω.

Με την Honda να έχει πάρει την 800η νίκη της στα Grand Prix λίγα λεπτά πριν στην Moto3 με τον Massia, όλων τα μάτια στην εκκίνηση ήταν στην LCR του Ιάπωνα. Ο οποίος λύγησε από το βάρος της πίεση και έπεσε λίγες στροφές μετά την εκκίνηση καταστρέφοντας κάθε ελπίδα να βρεθεί Ιάπωνας στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου μετά από 16 χρόνια, αλλά και να μπει στο παιχνίδι του τίτλου. Κερδισμένοι από την εκκίνηση ήταν ο Zarco και ο Mir με τον πρώτο να ανεβαίνει στην 3η θέση και τον Mir στην 5η. Όμως από τον τρίτο γύρο και μετά, καλό θα ήταν να παρακολουθείς τον Marquez που ζέστανε το σκληρό εμπρός ελαστικό του και άρχισε να περνά όποιον ήταν μπροστά του φτάνοντας στην 6η στον τέταρτο γύρο! Ο Morbidelli εμπρός οδηγούσε καταπληκτηκά και σπάζοντας το ρεκόρ αγώνα του Lorenzo άνοιξε το πακέτο των έξι πρώτων αναβατών από τους υπόλοιπους με τον Alex Rins σταθερά πίσω του. Την ίδια στιγμή ο Quartraro είχε μείνει πίσω έχοντας περισσότερο το μυαλό του στα KTM που είχε στην ουρά του παρά στην μάχη εμπρός.

Και καλά έκανε διότι ο Esparagaro τον πέρασε, ρίχνοντας τον Γάλλο άλλη μια θέση πίσω. Δεκαέξι γύρους πριν το τέλος έγινε ξεκάθαρο πως ο Mir και Marquez θα ήταν η μεγάλη απειλή προς το τέλος του αγώνα. Όμως το θρίλερ για τη Honda ήθελε να χάνει από τον αγώνα και τον Alex Marquez από πτώση στον 10 γύρο τη στιγμή που είχε περάσει τον Zarco και κυνηγούσε την πρώτη τριάδα. Αγώνας που θα θέλουν να ξεχάσουν γρήγορα ήταν για τον Dovizioso και τον Quartraro που είδαν την Aprilia του Aleix Espargaro να τους προσπερνά! Δυστυχώς για τον αναβάτη της Aprilia ο κινητήρας δεν άντεξε την πίεση… Έχουμε φτάσει δύο μόλις γυρους πριν πέσει η καρό σημαία και ο Morbidelli δίνει μαθήματα ταχύτητας και σταθερότητας στους υπόλοιπους με τα Suzuki του Rins και του Mir να τον παρακολουθούν σε απόσταση την ίδια στιγμή ο Zarco έκανε μερικά φοβερά dog-fight με τις KTM του Espargaro και κυρίως του Olivera. Στο τέλος ο Γάλλος κατάφερε να κρατήσει την 5η θέση πάνω στην γραμμή του τερματισμού!  

Αποτελέσματα αγώνα

 

1              Franco Morbidelli           ITA         Petronas Yamaha (YZR-M1)

2              Alex Rins             SPA        Suzuki Ecstar (GSX-RR)

3              Joan Mir              SPA        Suzuki Ecstar (GSX-RR)

4              Pol Espargaro    SPA        Red Bull KTM Factory (RC16)

5              Johann Zarco     FRA        Reale Avintia Ducati (GP19)

6              Miguel Oliveira                POR       Red Bull KTM Tech3 (RC16)

7              Maverick Viñales             SPA        Monster Yamaha (YZR-M1)

8              Fabio Quartararo             FRA        Petronas Yamaha (YZR-M1)

9              Iker Lecuona      SPA        Red Bull KTM Tech3 (RC16)

10           Danilo Petrucci ITA         Ducati Team (GP20)

11           Cal Crutchlow    GBR       LCR Honda (RC213V)

12           Stefan Bradl       GER        Repsol Honda (RC213V)

13           Andrea Dovizioso            ITA         Ducati Team (GP20)

14           Tito Rabat           SPA        Reale Avintia Ducati (GP19)

15           Bradley Smith   GBR       Factory Aprilia Gresini (RS-GP)

 

DNF--------------------------------------------------------------

                Aleix Espargaro                ITA         Factory Aprilia Gresini (RS-GP)

                Alex Marquez   SPA        Repsol Honda (RC213V)

                Francesco Bagnaia           ITA         Pramac Ducati (GP20)

                Jack Miller          AUS       Pramac Ducati (GP20)

                Brad Binder        RSA        Red Bull KTM Factory (RC16)

                Takaaki Nakagami           JPN        LCR Honda (RC213V)

 

MotoGP: Τίτλοι με δύο κατασκευαστές - Ο Marc Marquez σε ένα ακόμη κλειστό κλαμπ εκλεκτών

Ο M.Marquez και άλλοι 5 έχουν κερδίσει πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία με διαφορετικούς κατασκευαστές
Marquez Two manufacturers
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

8/12/2025

Ο Πρωταθλητής του 2025 έγινε μέλος μιας ακόμη μικρής λίστας, εκείνων που κατέκτησαν τίτλους MotoGP με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές.

Η ιστορία του #93 είναι πλέον θρύλος. Ο συνδυασμός αγωνιστικής ιδιοφυΐας, αντοχής απέναντι σε σοβαρούς τραυματισμούς και ακατάβλητης θέλησης τον έφερε ξανά στην κορυφή. Και μαζί με αυτήν την επική επιστροφή, ήρθαν και σημαντικά στατιστικά ορόσημα.

Ένα από τα κατορθώματα του Marquez το 2025 ήταν ότι έγινε ο πιο πρόσφατος αναβάτης, και ένας από τους ελάχιστους στην ιστορία, που κατακτά τίτλους με δύο κατασκευαστές. Ο Geoff Duke ήταν ο πρώτος που το πέτυχε, με τις Norton και Gilera. Ακολούθησε ο Giacomo Agostini, που μετά την κυριαρχία του με την MV Agusta πήρε τίτλο και με Yamaha το 1975.

Πιο πρόσφατα, ο Eddie Lawson κατέκτησε διαδοχικούς τίτλους το 1988 και 1989 με Yamaha και Honda. Ο Valentino Rossi συνέχισε την παράδοση, κερδίζοντας τρεις σερί τίτλους (2001-2003) με Honda πριν κάνει το ιστορικό πέρασμα στη Yamaha το 2004.

Ο Rossi, ο Stoner και η εποχή της αλλαγής

Ο Rossi επανέφερε τη Yamaha στους τίτλους το 2004 και 2005, πριν ο Nicky Hayden και ο Casey Stoner διακόψουν την κυριαρχία του. Ο Stoner, ειδικά, έγραψε το δικό του κεφάλαιο, πρώτα με την Ducati το 2007 και έπειτα με τη Honda το 2011, όπου κέρδισε 10 από τα 17 Grand Prix της χρονιάς.

Η πρόωρη αποχώρηση του Stoner άνοιξε τον δρόμο για την άφιξη ενός εκρηκτικού ταλέντου στη Repsol Honda. Το όνομα ήταν Marc Marquez.

Η αυτοκρατορία του Marquez και η πτώση

Ακολούθησαν έξι τίτλοι: 2013, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019. Ο Marquez ήταν ασταμάτητος, μέχρι τη μοιραία πτώση στη Jerez. Τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις στο δεξί βραχίονα, αμέτρητες πτώσεις, στιγμές που η ιδέα της απόσυρσης έμοιαζε πολύ κοντά

Η αναγέννηση με Ducati

Τότε ήρθε η μεγάλη αλλαγή. Το πέρασμα στην Ducati αναζωπύρωσε τον μύθο του Marquez. Μετά την πρώτη νίκη του σε 1043 ημέρες με τα χρώματα της Gresini, ακολούθησε μια εκπληκτική πρώτη χρονιά με την εργοστασιακή Ducati. Ο τίτλος του 2025 κερδήθηκε στην Ιαπωνία με πέντε αγώνες να απομένουν.

Με αυτόν τον τίτλο, ο Marquez μπήκε στο πάνθεον αναβατών όπως οι Stoner, Rossi, Lawson, Agostini και Duke, που κατέκτησαν τίτλους με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές. Ένα επίτευγμα που έχει το δικό του ειδικό βάρος και είναι κάτι που το έχουν καταφέρει μόνο μια χούφτα ανθρώπων στην κορυφαία κατηγορία.

Μια ακόμη περιπέτεια τραυματισμού ήρθε στην Ινδονησία πριν το τέλος της σεζόν, αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Marquez θα επιστρέψει για την ερχόμενη σεζόν που θα έχει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον πρώτα από όλα για να δούμε αν ο Καταλανός εξακολουθεί να έχει το ίδιο ισχυρό κίνητρο έπειτα από την τιτάνια και μακροχρόνια προσπάθεια που κατέβαλλε για να επιστρέψει. Ο εννέα φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, δείχνει πάντως ότι έχει ακόμα πολλά να γράψει στο δικό του κεφάλαιο της ιστορίας του MotoGP.