MotoGP, Misano – Οι πρώτες ελεύθερες δοκιμές

Δυνατή μεν η Yamaha, αλλά με αιχμές για την στρατηγική της
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/9/2020

Η επιστροφή σε μια από τις πιο ιστορικές πίστες των MotoGP, στο Misano, ήταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της φετινής, ιδιαίτερης, σεζόν, καθώς πέρα από όλα τα υπόλοιπα, είναι και η πρώτη φορά που θα επιτραπούν θεατές με όριο τους 10.000 ανά ημέρα. Οι πιο πολλές ομάδες (όλες πλην της Yamaha) είχαν κάνει δοκιμές στον Ιούνιο, παίρνοντας και μια αίσθηση από την καινούργια άσφαλτο της πίστας. Αυτό ήταν μάλιστα και η αφορμή για επικριτικά σχόλια από τους Rossi και Quartararo, οι οποίοι δήλωσαν ομόφωνα κατά την διάρκεια της συνέντευξης τύπου της Πέμπτης, πως δεν μπορούν να κατανοήσουν την απόφαση της Yamaha να μην συμμετάσχει στις ιδιωτικές δοκιμές στο Misano, αφήνοντας ανεκμετάλλευτη την εμπειρία του Jorge Lorenzo ως test rider της εργοστασιακής ομάδας. Τόσο ο Rossi όσο και ο Quartararo θεωρούν ότι η συνεισφορά του Lorenzo μέχρι σήμερα ως δοκιμαστής είναι ελάχιστη (έχει κάνει μόνο 20 γύρους στην Sepang), ενώ η δυναμική του και η εμπειρία του με την Yamaha M1 είναι ένα από τα μεγαλύτερα "κεφάλαια" για το εργοστάσιο. Ο Rossi, που όπως πάντα δεν ακολουθεί τα "πολιτικώς ορθά" πρότυπα στις δηλώσεις του, είπε πως "το γιατί δεν συμμετείχε ο Lorenzo στις δοκιμές του Misano, είναι μια απορία που έχω κι εγώ απέναντι στην Yamaha και περιμένω μια απάντηση. Τώρα θα έχουμε προφανές μειονέκτημα απέναντι στα άλλα εργοστάσια που έχουν δεδομένα. Πολλές φορές συμβαίνουν πράγματα στην Yamaha που δεν μπορείς να τα εξηγήσεις".

Στις πρώτες πάντως πρωινές δοκιμές, τα M1 των Vinales και Quartararo κατάφεραν να πετύχουν το 1-2 στους χρόνους, με τρίτο τον Aleix Espargaro και την Aprilia, σε απόσταση εφτά δεκάτων του δευτερολέπτου! Η βελτίωση της Aprilia είναι εμφανής και όπως δείχνουν τα αποτελέσματα έχει και συνέπεια, αλλάζοντας σημαντικά τα δεδομένα μαζί με την αντίστοιχη εικόνα των KTM και των Suzuki. Το πρώτο Ducati ήταν αυτό του Zarco στην τέταρτη θέση των FP1, με τους Smith, Mir, Miller και Crutchlow να ακολουθούν σε απόσταση μικρότερη των τριών δεκάτων. Ο τελευταίος μάλιστα επιστρέφει μετά από εγχείρηση που έκανε στο χέρι (μετά τον αγώνα Αυστρίας), δείχνοντας αρκετά δυνατός. Άλλη μια επιστροφή στην ενεργό δράση είναι αυτή του Bagnaia, ο οποίος μετά το κάταγμα στην κνήμη του κατά την διάρκεια του αγώνα στο Brno, επανέρχεται προσεκτικά πάνω στην Ducati της Pramac.

Οι δεύτερες ελεύθερες δοκιμές ξεκίνησαν με μια… ανακοίνωση, την επιβεβαίωση ουσιαστικά ότι ο Zarco δεν θα είναι με την ομάδα της Avintia (δια στόματος Rube Xaus) με τον Γάλλο να μετακομίζει στην Pramac ή την εργοστασιακή ομάδα, ενώ στην Avintia θα τον αντικαταστήσει ο Enea Bastianini.

Πίσω στα αγωνιστικά δρώμενα, τα Yamaha συνέχισαν από εκεί που σταμάτησαν, δηλαδή στις κορυφαίες θέσεις, αλλά αυτή την φορά ήταν ο Quartararo ο γρηγορότερος, με τον Morbidelli να ακολουθεί. Εντυπωσιακός ήταν όμως και ο Lecuona στην τρίτη θέση της κατάταξης, ενώ και ο Espargaro με το Aprilia διατήρησε την ορμή του από τα FP1. Παρ' όλα αυτά ο Quartararo δεν είχε πιάσει τον πολύ γρήγορο χρόνο του Vinales από το πρωινό session, ενώ ο Mir έφερε έστω και για λίγο, την Suzuki στην κορυφή των ελεύθερων δοκιμαστικών, την ώρα που ο Binder κατέστρεφε την ΚΤΜ του στην Κ6 λόγω γλιστρήματος του μπροστινού. Η βελτιωμένη απόδοση των Suzuki επιβεβαιώθηκε και με τον ταχύτερο χρόνο που πέτυχε ο Alex Rins στα μισά της διαδικασίας, ενώ σε διαμετρικά αντίθετη μοίρα βρισκόταν ο Andrea Dovizioso που εξακολουθούσε να ταλαιπωρείται από τεχνικά προβλήματα στην μοτοσυκλέτα του.

Λίγα λεπτά πριν το τέλος των δοκιμών, ο Binder βρέθηκε μέσα στην πίστα με την δεύτερη μοτοσυκλέτα του κι ένα καινούργιο ζευγάρι ελαστικά, καταφέρνοντας να βρεθεί από την 17η θέση που βρισκόταν στην κορυφή της λίστας με τα γυρολόγια. Ένα λεπτό αργότερα όμως ο Morbidelli έγραψε ταχύτερο χρόνο, όμως ο Quartararo δεν είχε ανοίξει όλα τα χαρτιά του. Στον τελευταίο του γύρο –κι ενώ ήταν 13ος- έγραψε έναν εξαιρετικό χρόνο και ανρριχήθηκε στην πρώτη θέση, κάνοντας για την Petronas το 1-2. Πίσω τους ακολούθησαν δύο ΚΤΜ, αυτές των Espargaro και Lecuona, ενώ ο Rossi από την απογοητευτική θέση που κατείχε στις FP1, τερμάτισε πέμπτος στις FP2.

 

Συνδυασμένα αποτελέσματα FP1-FP2
1
Fabio Quartararo
Petronas Yamaha (YZR-M1)
2
Maverick Vinales
Monster Yamaha (YZR-M1)
3
Franco Morbidelli
Petronas Yamaha (YZR-M1)
4
Pol Espargaro
Red Bull KTM Factory (RC16)
5
Iker Lecuona
Red Bull KTM Tech3 (RC16)
6
Valentino Rossi
Monster Yamaha (YZR-M1)
7
Danilo Petrucci
Ducati Team (GP20)
8
Brad Binder
Red Bull KTM Factory (RC16)
9
Miguel Oliveira
Red Bull KTM Tech3 (RC16)
10
Aleix Espargaro
Factory Aprilia Gresini (RS-GP)
11
Andrea Dovizioso
Ducati Team (GP20)
12
Takaaki Nakagami
LCR Honda (RC213V)
13
Alex Rins
Suzuki Ecstar (GSX-RR)
14
Johann Zarco
Reale Avintia Ducati (GP19)
15
Joan Mir
Suzuki Ecstar (GSX-RR)
16
Bradley Smith
Factory Aprilia Gresini (RS-GP)
17
Jack Miller
Pramac Ducati (GP20)
18
Francesco Bagnaia
Pramac Ducati (GP20)
19
Cal Crutchlow
LCR Honda (RC213V)
20
Stefan Bradl
Repsol Honda (RC213V)
21
Alex Marquez
Repsol Honda (RC213V)
22
Tito Rabat
Reale Avintia Ducati (GP19)

 

 

 

MotoGP: Τίτλοι με δύο κατασκευαστές - Ο Marc Marquez σε ένα ακόμη κλειστό κλαμπ εκλεκτών

Ο M.Marquez και άλλοι 5 έχουν κερδίσει πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία με διαφορετικούς κατασκευαστές
Marquez Two manufacturers
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

8/12/2025

Ο Πρωταθλητής του 2025 έγινε μέλος μιας ακόμη μικρής λίστας, εκείνων που κατέκτησαν τίτλους MotoGP με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές.

Η ιστορία του #93 είναι πλέον θρύλος. Ο συνδυασμός αγωνιστικής ιδιοφυΐας, αντοχής απέναντι σε σοβαρούς τραυματισμούς και ακατάβλητης θέλησης τον έφερε ξανά στην κορυφή. Και μαζί με αυτήν την επική επιστροφή, ήρθαν και σημαντικά στατιστικά ορόσημα.

Ένα από τα κατορθώματα του Marquez το 2025 ήταν ότι έγινε ο πιο πρόσφατος αναβάτης, και ένας από τους ελάχιστους στην ιστορία, που κατακτά τίτλους με δύο κατασκευαστές. Ο Geoff Duke ήταν ο πρώτος που το πέτυχε, με τις Norton και Gilera. Ακολούθησε ο Giacomo Agostini, που μετά την κυριαρχία του με την MV Agusta πήρε τίτλο και με Yamaha το 1975.

Πιο πρόσφατα, ο Eddie Lawson κατέκτησε διαδοχικούς τίτλους το 1988 και 1989 με Yamaha και Honda. Ο Valentino Rossi συνέχισε την παράδοση, κερδίζοντας τρεις σερί τίτλους (2001-2003) με Honda πριν κάνει το ιστορικό πέρασμα στη Yamaha το 2004.

Ο Rossi, ο Stoner και η εποχή της αλλαγής

Ο Rossi επανέφερε τη Yamaha στους τίτλους το 2004 και 2005, πριν ο Nicky Hayden και ο Casey Stoner διακόψουν την κυριαρχία του. Ο Stoner, ειδικά, έγραψε το δικό του κεφάλαιο, πρώτα με την Ducati το 2007 και έπειτα με τη Honda το 2011, όπου κέρδισε 10 από τα 17 Grand Prix της χρονιάς.

Η πρόωρη αποχώρηση του Stoner άνοιξε τον δρόμο για την άφιξη ενός εκρηκτικού ταλέντου στη Repsol Honda. Το όνομα ήταν Marc Marquez.

Η αυτοκρατορία του Marquez και η πτώση

Ακολούθησαν έξι τίτλοι: 2013, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019. Ο Marquez ήταν ασταμάτητος, μέχρι τη μοιραία πτώση στη Jerez. Τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις στο δεξί βραχίονα, αμέτρητες πτώσεις, στιγμές που η ιδέα της απόσυρσης έμοιαζε πολύ κοντά

Η αναγέννηση με Ducati

Τότε ήρθε η μεγάλη αλλαγή. Το πέρασμα στην Ducati αναζωπύρωσε τον μύθο του Marquez. Μετά την πρώτη νίκη του σε 1043 ημέρες με τα χρώματα της Gresini, ακολούθησε μια εκπληκτική πρώτη χρονιά με την εργοστασιακή Ducati. Ο τίτλος του 2025 κερδήθηκε στην Ιαπωνία με πέντε αγώνες να απομένουν.

Με αυτόν τον τίτλο, ο Marquez μπήκε στο πάνθεον αναβατών όπως οι Stoner, Rossi, Lawson, Agostini και Duke, που κατέκτησαν τίτλους με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές. Ένα επίτευγμα που έχει το δικό του ειδικό βάρος και είναι κάτι που το έχουν καταφέρει μόνο μια χούφτα ανθρώπων στην κορυφαία κατηγορία.

Μια ακόμη περιπέτεια τραυματισμού ήρθε στην Ινδονησία πριν το τέλος της σεζόν, αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Marquez θα επιστρέψει για την ερχόμενη σεζόν που θα έχει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον πρώτα από όλα για να δούμε αν ο Καταλανός εξακολουθεί να έχει το ίδιο ισχυρό κίνητρο έπειτα από την τιτάνια και μακροχρόνια προσπάθεια που κατέβαλλε για να επιστρέψει. Ο εννέα φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, δείχνει πάντως ότι έχει ακόμα πολλά να γράψει στο δικό του κεφάλαιο της ιστορίας του MotoGP.