"2 generations' ride"

Δύο γενιές στην ίδια σέλα
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

2/4/2018

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης είναι ένας από τους πλέον γνωστούς αρθρογράφους ταξιδιωτικών με μοτοσυκλέτα, και κάθε τάξίδι του είναι και μία πρόκληση για το αδύνατο. Μακριά από συμβατικούς προορισμούς που τους συνδυάζει με… αντισυμβατικές μοτοσυκλέτες, τα ταξίδια του Μητσάκη έχουν πάντα κάτι ιδιαίτερο να μεταφέρουν. Τώρα, το νέο του project δεν θα μπορούσε να μην ακολουθήσει την συγκεκριμένη φιλοσοφία, με ένα concept που δεν έχει να κάνει τόσο με τον προορισμό ή με το τι μοτοσυκλέτα θα επιλέξει για να το κάνει, αλλά με τη σύνθεση του ταξιδιού. Όπως θα διαβάσετε παρακάτω στην παρουσίαση του ταξιδιού αυτού από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Μητσάκη, πρόκειται για ένα "βάπτισμα του πυρός" και τη μεταλαμπάδευση της εμπειρίας στην επόμενη γενιά:


"Την συναρπαστική ιστορία δρόμου "2 generations' ride" ετοιμάζονται να ζήσουν πατέρας και γιός, ταξιδεύοντας μαζί για 20 μέρες στην σέλα μιας Honda CRF 1000 Africa Twin. Ο γνωστός ταξιδευτής Κωνσταντίνος Μητσάκης ξεκινά στις 2/4/2018 ένα ιδιαίτερο οδοιπορικό 5.400 χιλιομέτρων σε τέσσερεις ευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία, Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία), με συνεπιβάτη την καλύτερη παρέα, τον 11χρονο γιο του Γιώργο.
Οι δύο δίτροχοι περιηγητές της Γηραιάς ηπείρου θα επιδιώξουν να μοιραστούν μοναδικές ταξιδιωτικές εμπειρίες, αναζητώντας την περιπέτεια στο όνειρο, στο απρόβλεπτο, στην ίδια την ζωή. Οδοιπόροι-αναζητητές στην ίδια σέλα, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης κι ο μικρός Γιώργος σκοπεύουν να περιπλανηθούν σε ευρωπαϊκές γειτονιέςς, να επισκεφθούν διάσημα ιστορικά-μνημειακά αξιοθέατα της ηπείρου μας και να γνωρίσουν τις φυσικές ομορφιές του κάθε τόπου.


Ταξιδέψτε πάνω στην σέλα μιας μοτοσυκλέτας και όχι μέσα από την εικονική πραγματικότητα μιας οθόνης. Αναζητήστε βιώματα ρεαλιστικά και συναισθήματα αληθινά…”. Αυτό το μήνυμα θέλει να στείλει ο μικρός μοτοσυκλετιστής μέσα από το οδοιπορικό "2 generations' ride". Αποδέκτες του η νέα γενιά, και όχι μόνο…     
ο ταξίδι "2 generations' ride" τυγχάνει της ευγενικής χορηγίας των εταιριών “Honda – Αφοι Σαρακάκη Α.E.B.M.E”, “Superfast Ferries” / “ANEK Lines”, “Daqinese” / “AGV” και “photoagora.gr”.


  

 

Ετικέτες

RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Ε΄ - Ιταλία / Άλπεις

Ταξίδι στην Κέντρική Ευρώπη με BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

24/10/2022

Δυο ορεινά περάσματα είχαν πλέον απομείνει για την ολοκλήρωση της αλπικής διαδρομής του “RIDE THE CLASSIC WAY”: το Umbrail Pass (2.503 μ.) και το Passo dello Stelvio (2.764 μ.) – τα καλύτερα μάς περίμεναν στο τέλος!

Αφού ανεφοδιαστήκαμε σε καύσιμα στην κωμόπολη Santa Maria, ξεκινήσαμε σβέλτα για την κορυφή του Umbrail Pass που βρισκόταν πάνω στη συνοριακή γραμμή Ελβετίας – Ιταλίας. Παρεμπιπτόντως, ο δρόμος των 13,2 χιλιομέτρων που θα μας οδηγούσε στην κορυφή ήταν ο ψηλότερος ασφαλτοστρωμένος δρόμος της Ελβετίας.

Έχοντας δανειστεί το όνομά του από την κοντινή βουνοκορφή Piz Umbrail, το Umbrail Pass μάς έδειξε από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα τα «δόντια» του, αφού βρεθήκαμε αντιμέτωποι με 35 απανωτές ανηφορικές φουρκέτες και μέγιστη κλίση δρόμου στο 14%!

Το παλέψαμε γενναία και λίγη ώρα αργότερα, στη συνοριακή γραμμή Ελβετίας–Ιταλίας, ολοκληρώσαμε σε υψόμετρο 2.503 μ. την ανάβαση του ορεινού περάσματος Umbrail Pass. Αναμνηστικές φωτογραφίες μπροστά στις πινακίδες του χώρου, μια σύντομη ανάσα ξεκούρασης και πορεία κατόπιν για την τελευταία κορυφή.

Ακούγεται παράδοξο, αλλά η κορυφή του περάσματος Umbrail Pass απείχε μόλις 3,5 χλμ. από την αντίστοιχη του Passo Dello Stelvio – πριν καλα καλά το καταλάβουμε, βάλαμε ρόδα στο θεαματικότερο ορεινό πέρασμα της Ευρώπης και δεύτερο ψηλότερο των Άλπεων (2.757 μ.). Οι ιδανικές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν (ηλιοφάνεια με 18ο C) ήταν η αιτία της κοσμοσυρροής που συναντήσαμε στη κορυφή του περάσματος Stelvio. Εκατοντάδες ντόπιοι –αλλά και ξένοι– μοτοσυκλετιστές και ποδηλάτες ανεβοκατέβαιναν την φιδίσια ασφάλτινη λωρίδα, απολαμβάνοντας την εκπληκτική διαδρομή και το υπέροχο αλπικό τοπίο.

Κατασκευασμένο μέσα σε 5 χρόνια (1820–1825), το διάσημο Passo dello Stelvio αποτελεί για τους Ιταλούς σήμερα έναν “must to go” προορισμό με εμβληματικό χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η Alfa Romeo και η Moto Guzzi έδωσαν την ονομασία STELVIO σ’ ένα μοντέλο τους. Παρεμπιμπόντως, το συγκεκριμένο βορειο-ιταλικό πάσο αποτελεί από το 1953 ετάπ ανάβασης στον ποδηλατικό « Γύρο της Ιταλίας».

Αφού παρκάραμε τις μοτοσυκλέτες και περπατήσαμε χαλαρα στην κορυφή του Stelvio, γευματίσαμε κατόπιν σ’ ένα καφέ-εστιατόριο σχολιάζοντας τις όμορφες εικόνες και τις δυνατές εμπειρίες που αποκομίσαμε καθόδον από τη Ζυρίχη στο Passo dello Stelvio. Και η κουβέντα μας καλά κρατούσε!

Κάποια στιγμή όμως έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Ανανεώνοντας το επόμενο ραντεβού μας για τα μέσα Νοεμβρίου στην Ελλάδα, ο Στέλιος ξεκίνησε την επιστροφή του στη Ζυρίχη κι εγώ άρχισα να κατηφορίζω στη νότια πλευρά του Passo dello Stelvio με προορισμό την ιταλική κωμόπολη Bormio, όπου και θα διανυκτέρευα. Και τελικά, μετά από 13 ώρες ημερήσιας οδήγησης, κατέβηκα από την σέλα της BMW R18 CLASSIC και κατέλυσα σ’ ένα γραφικό αγροτόσπιτο, κάπου στα νότια προάστια της Bormio. Η αλπική διαδρομή του RIDE THE CLASSIC WAY” μόλις είχε ρίξει τίτλους τέλους: τέσσερα θεαματικά αλπικά πάσο, μια στιβαρή μοτοσυκλέτα, ένας ενθουσιασμένος αναβάτης...