Siberia – Road of bones (B' ανταπόκριση)

Από Σιβηρία… Ινδονησία!
25/8/2019

Στην πόλη Blagoveshchensk παρέμεινα δυο μέρες. Επειδή το πόδι που είχα χτυπήσει συνέχιζε να με πονά, επισκέφθηκα το τοπικό νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους. Σύμφωνα με την ορθοπεδικό που με εξέτασε, το φάρμακο που χρειαζόμουν ήταν ξεκούραση. Εντάξει γιατρέ μου, μια μέρα είναι αρκετή…


Σημείο αναφοράς της Blagoveshchensk αποτελούσε ο ποταμός Amur, στις όχθες του οποίου "ξεκουράζεται" από το 1856 η παραποτάμια σιβηρική πολιτεία του Far East. Ακριβώς απέναντί της απλωνόταν το αστικό ίχνος της κινέζικης πόλης Heihe, που ήταν αδελφοποιημένη πόλη με την Blagoveshchensk. Η εικόνα της Heihe που αντίκριζα από τις όχθες της Blagoveshchensk ήταν αναμφίβολα "όλα τα λεφτά". Ήμουν με το πόδι στην Ρωσία και το βλέμμα στην Κίνα
Αν εξαιρέσω πάντως τον απογευματινό περίπατο στον παραποτάμιο πεζόδρομο της Blagoveshchensk (όπου βολτάριζα παρέα με τους κατοίκους της πόλης), δεν μπορώ να ισχυριστώ πως η Blagoveshchensk με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ελάχιστα ήταν τα αξιοθέατα που διέθετε, ενώ κυρίαρχη ήταν η άχρωμη σοβιετική αρχιτεκτονική στην πολεοδομική "προσωπικότητα" της πόλης.


Όμως, εκτός από το πόδι μου, στην Blagoveshchensk δεν παρέλειψα να "εξετάσω" και την γαλανόλευκη BMW F650, που είχε ήδη συμπληρώσει 4.670 χιλιόμετρα από την αρχή του ταξιδιού. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν εντέλει θετικά και η μοτοσυκλέτα μπορούσε να συνεχίσει απροβλημάτιστα το οδοιπορικό της στο Far East της Σιβηρίας…
Ο δρόμος της επιστροφής για το Vladivostok περνούσε φυσικά (ξανά) από την Khabarovsk. Στην διαδρομή Blagoveshchensk – Khabarovsk (702 χλμ.) δεν αποχωρίστηκα διόλου τα αδιάβροχα, αφού οι καιρικές συνθήκες ήταν αρκετά άστατες, ενώ η ορατότητα σε πολλά σημεία ήταν αρκετά περιορισμένη, λόγω ομίχλης.


Το οδοιπορικό "ADV 2 Siberia" ολοκληρώθηκε και τυπικά με την άφιξή μου στο παραθαλάσσιο Vladivostok, όπου επέστρεψα μετά από 6.240 συναρπαστικά χιλιόμετρα στην απέραντη σιβηρική γη. Μπορεί για δύο μέρες η πόλη του Ειρηνικού να αποτελούσε τοπίο στην ομίχλη, αλλά αυτό δεν μ’ εμπόδισε να μεριμνήσω για την ατμοπλοϊκή επιστροφή της BMW F650 στα πάτρια εδάφη.


Και όσον αφορά την δική μου απόδραση από το Vladivostok, είχα αποφασίσει να μην επιστρέψω αμέσως στην Ελλάδα. Μετά από δυο συνεχόμενα δίτροχα οδοιπορικά στην κίτρινη ήπειρο (“Κεντρική Ασία – Στα ίχνη του Ποταγού” & “ADV 2 Siberia”), επιτακτική ήταν η ανάγκη για καλοκαιρινές διακοπές και ξεκούραση. Ναι, για λίγες μέρες ήθελα να μην καθίσω στην σέλα μιας μοτοσυκλέτας, αλλά σε μια ξαπλώστρα παραλίας. Γι’ αυτό το λόγο έκλεισα το κινητό, έβγαλα την μπαταρία από το notebook και πέταξα μακριά στην εξωτική Ινδονησία…

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό υψηλής ανάλυσης


 

Κωνσταντίνος Μητσάκης

SYM MIDDLE EAST​: Στους δρόμους της Μέσης Ανατολής, με SYM Joyride 300 - Μέρος 4

Τουρκία
SYM Middle East ταξιδιωτικό με τον Κ. Μητσάκη
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

6/2/2023

Το συνοριακό πέρασμα από το Ιράκ στην Τουρκία δεν μου επιφύλαξε προβλήματα ή απρόοπτα. Με την είσοδό μου στην Τουρκία – την τέταρτη και τελευταία χώρα του “SYM MIDDLE EAST”– το οδοιπορικό μου στους δρόμους της Μέσης Ανατολής με το μαύρο SYM JOYRIDE 300 μπήκε στην τελική φάση του. Περίπου 1.800 τουρκικά χιλιόμετρα με χώριζαν πλέον από το αιγαιοπελαγίτικο λιμάνι του Cesme, εκεί που θα έφτανα οδηγώντας πάνω στη διαδρομή Cirze–Gaziantep–Adana–Konya–Afyon–Cesme. Πάμε δυτικά, πάμε Cesme!

Η συνοριακή πόλη Cirze, αφού μερίμνησε για την ξεκούραση και τον ύπνο μου, με αποχαιρέτησε το επόμενο πρωινό. Με τον υδράργυρο να προσπαθεί να ξεκολλήσει από τους 0 C, η διαδρομή ως την πόλη Gaziantep (470 χλμ. δυτικά) μού πρόσφερε μια άκρως “παγωμένη” εμπειρία οδήγησης!

Καθ’ οδόν για την Gaziantep επιχείρησα μια μικρή παράκαμψη με προορισμό τον οικισμό Harran. Από τις αρχαιότερες πόλεις της Βόρειας Μεσοποταμίας, η Harran αναφέρεται τόσο σε ασσυριακές επιγραφές, όσο και στη Παλαιά Διαθήκη.

Χαρράν

Σήμα κατατεθέν της Harran αποτελούσαν οι παραδοσιακές πλίθινες κατοικίες με τις θολωτές στέγες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν την αρχέτυπη αρχιτεκτονική κληρονομία της μεσοποτάμιας περιοχής.

Gaziantep

Κι από την Harran, άφιξη κατόπιν στην Gaziantep, σε μια από τις παλαιότερες (συνεχώς κατοικημένες) πόλεις στον κόσμο –κατοικείται αδιαλείπτως από το 3650 π.Χ.

Γκαζιαντέπ

Η γνωριμία με την Gaziantep ξεκίνησε από το γεροδεμένο κάστρο της (που ορθώνει τα τείχη του στο κέντρο της παλαιάς πόλης) και συνεχίστηκε στους παρακείμενους μαχαλάδες με τα πλακόστρωτα σοκάκια και τις –γερασμένες από τον χρόνο– πετρόκτιστες κατοικίες.

Adana

Οδηγώντας κατόπιν το SYM JOYRIDE 300 στην διαδρομή Gaziantep–Adana–Konya–Afyon–Cesme (1.210 χλμ.), χρειάστηκε να επιστρατεύσω ότι πιο ζεστό αξεσουάρ διέθετα, αφού ο υδράργυρος κάποια στιγμή κατρακύλησε στους –3 C!

Κεντρική Τουρκία

Το ταξίδι στην… εποχή των παγετώνων της Κεντρικής Τουρκίας συνεχίστηκε μέχρι την πόλη Afyon – μετά η θερμοκρασία ανέβηκε λίγο και κορμί μου ζεστάθηκε!

Βούρλα

Λίγο πριν προσεγγίσω το λιμάνι του Cesme και επιβιβαστώ στο πλοίο για Χίο, έκανα μια μικρή στάση στην παραλιακή λουτρόπολη Urla (53 χλμ. ανατολικά του Cesme). Η κωμόπολη Urla (Βούρλα) αποτελεί την οικιστική συνέχεια της αρχαίας ιωνικής πόλης των Κλαζομενών, η οποία ήταν μία από τις 12 πόλεις του Πανιωνίου και «γέννησε» τον προσωκρατικό φιλόσοφο Αναξαγόρα. Αρκετούς αιώνες αργότερα, στις αρχές του 20ου αιώνα, στον ίδιο χώρο των Κλαζομενών γεννήθηκε ο Γεώργιος Σεφέρης. Το σπίτι που γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο νομπελίστας ποιητής μας έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο («Hotel Yorgo Seferis») και στους χώρους του με ξενάγησε ο τωρινός ιδιοκτήτης του.

Βούρλα

Με το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο Τσεσμέ–Χίος–Πειραιάς, αναβάτης και scooter επιστρέψαμε ξανά στη βάση μας, μετά από 23 ημέρες περιπλάνησης στις γειτονιές της Μέσης Ανατολής. Ταξιδεύοντας 4.000 χλμ. με το μαύρο SYM JOYRIDE 300 σε μία από τις πιο ταραγμένες και ιστορικές περιοχές του κόσμου, αντίκρισα τις τραγικές συνέπειες ενός παράλογου πολέμου, βίωσα οδικές δυσκολίες και αυστηρούς στρατιωτικούς ελέγχους και περπάτησα σε πόλεις αρχαίες και μυθικές. Αλλά πάνω από όλα, εισέπραξα την αληθινή φιλοξενία και καλοσύνη των ευγενικών κατοίκων αυτού του πολύπαθου τόπου, που προσπαθεί να ανακάμψει και να υποδεχτεί το λευκό περιστέρι της ειρήνης.