Η Μέση Ανατολή και η Αραβική χερσόνησος είναι περιοχές που θέλουν το χρόνο τους. Και μιλάω για εποχιακό χρόνο. Ένα ταξίδι με μοτοσυκλέτα σ’ αυτές τις περιοχές είναι απαγορευτικό το καλοκαίρι, μιας και η θερμοκρασίες τότε “λιώνουν” κυριολεκτικά και πέτρες.
Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που άδραξα την ευκαιρία και φόρτωσα την BMW F 850 GS (ευγενική χορηγία της BMW ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε.) μέσα στις διακοπές της Λαμπρής για να πραγματοποιήσω ένα ταξίδι 7.500 χλμ. σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου (Λίβανος, Συρία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Κατάρ, Κουβέιτ).
Το δίτροχο οδοιπορικό με κωδικό όνομα "Arabian Tour" ξεκίνησε κατά παράδοξο τρόπο με δυο απανωτά ακτοπλοϊκά δρομολόγια (Πειραιάς-Χίος & Χίος-Τσεσμέ). Ήταν ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος να βάλω ρόδα στην Τουρκία, στο έδαφος της οποίας είχα να κάνω κατόπιν περί τα 910 χλμ., πάνω σε μια ιδιαίτερα ανιαρή διαδρομή (Usak, Afyon, Konya, Karaman, Tasucu). Τελικός προορισμός μου θα ήταν η παραλιακή κωμόπολη Tasucu, απ’ όπου θα συνέχιζα και πάλι ακτοπλοϊκώς για την Τρίπολη του Λιβάνου. Με αυτόν άλλωστε τον τρόπο είχα μεταβεί στην Μέση Ανατολή λίγους μήνες νωρίτερα με μια μαύρη Daytona Maverick 500, στα πλαίσια του ταξιδιού “Daytona East”…
Τι με “κέρασε” η Τουρκία στις τρεις μέρες που με φιλοξένησε στην επικράτειά της; Οι Σάρδεις της Λυκίας αποτέλεσαν μια συναρπαστική αρχαιολογική στάση στη μικρασιατική γη, ενώ στην Konya (Ικόνιο) θαύμασα τους περιστροφικούς χορούς των Δερβίσηδων σ’ ένα παραδοσιακό ρεστοράν.
Παραδόξως, το 16ωρο ακτοπλοϊκό πέρασμα από την Τουρκία στον Λίβανο δεν αποτέλεσε μια εφιαλτική ανάμνηση, όπως την προηγούμενη φορά. Κι αυτό, χάρη στην επιμονή ενός ναυτικού του πληρώματος να μου προσφέρει αφιλοκερδώς την καμπίνα του για να κοιμηθώ. Γίνονται και θαύματα…
Στον Λίβανο, η αποστολή της BMW F 850 ήταν σχετικά αστεία, αφού είχε μόλις 140 χλμ. να διατρέξει, πριν προσεγγίσει τα σύνορα της Συρίας. Καθοδόν για τα συριακά σύνορα, η Τρίπολις, η Βύβλος και η Βηρυτός με φιλοξένησαν και ξεκούρασαν για λίγο ταξιδευτή του "Arabian Tour".
Σειρά είχε τώρα η Συρία. Μετά από 12 χρόνια ανελέητου πολέμου, επέστρεφα και πάλι στη πολύπαθη χώρα της Μέσης Ανατολής, η οποία είχε βίωσε την μεγαλύτερη ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή στην ιστορία της. Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά (και πιο επικίνδυνα) από ότι το 2010. Πήρα λοιπόν μια ανάσα και βούτηξα στα “βαθειά”!
Ακούγεται παράδοξο, αλλά η κορυφή του περάσματος Umbrail Pass απείχε μόλις 3,5 χλμ. από την αντίστοιχη του Passo Dello Stelvio – πριν καλα καλά το καταλάβουμε, βάλαμε ρόδα στο θεαματικότερο ορεινό πέρασμα της Ευρώπης και δεύτερο ψηλότερο των Άλπεων (2.757 μ.). Οι ιδανικές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν (ηλιοφάνεια με 18ο C) ήταν η αιτία της κοσμοσυρροής που συναντήσαμε στη κορυφή του περάσματος Stelvio. Εκατοντάδες ντόπιοι –αλλά και ξένοι– μοτοσυκλετιστές και ποδηλάτες ανεβοκατέβαιναν την φιδίσια ασφάλτινη λωρίδα, απολαμβάνοντας την εκπληκτική διαδρομή και το υπέροχο αλπικό τοπίο.
