Joaquim Rodrigues - Βάζει τέλος στην 35χρονη αγωνιστική του καριέρα

Ένας από τους διασημότερους Πορτογάλους αγωνιζόμενους MX, Enduro και Rally αποσύρεται από το προσκήνιο
JROD Retires
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

26/3/2024

Το Σάββατο 23 Μαρτίου, ο Joaquim Rodrigues ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγώνες μοτοσυκλέτας, μετά από 35 χρόνια εμπλοκής στους χώρους Motocross, Supercross, Enduro και Rally.

O JRod” αγωνίστηκε για 20+ χρόνια στο Motocross αλλά και στο Supercross στις Η.Π.Α., ενώ έκανε το ντεμπούτο του στους αγώνες Rally ως μέλος της εργοστασιακής ομάδας της Hero MotoSports το 2016. Με τη Hero κέρδισε τον αγώνα Baja India το 2017, τον Pan-Africa το 2019, ήταν 3ος στο Abu Dhabi Desert Challenge 2021, και 4ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally του 2021. Στο Rally Dakar καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν η 11η θέση τη γενικής το 2021, ενώ είχε νίκη ημέρας (stage) το 2022. Το 2024 εγκατέλειψε μετά από πτώση και τραυματισμό το θρυλικό ράλι, μόλις στην 1η ημέρα του αγώνα.

Ο Joaquim Rodrigues μπροστά στο άγαλμα του Paulo Goncalves

Ο θάνατος του κουνιάδου του, Paulo Goncalves (είχε παντρευτεί την αδελφή του JROD), στο Dakar 2020 στάθηκε μεγάλο πλήγμα για τον Rodrigues.

Jrod

Στην ανακοίνωση για το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, ο JRod αναφέρει μεταξύ άλλων: “Για 35 χρόνια αφιέρωσα τον εαυτό μου ολόψυχα στο Motocross, το Supercross, το Enduro και, πιο πρόσφατα, στα ράλι. Πάντα το έκανα με ένταση και πάθος. Δεν θα είχε νόημα με άλλον τρόπο.
Η αφοσίωση που με οδήγησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross και στη συνέχεια στο πολυαγαπημένο AMA Supercross στις Ηνωμένες Πολιτείες με συνόδευσε σε όλη μου την καριέρα. Η ίδια αφοσίωση και ο ίδιος ενθουσιασμός με τον οποίο αφιέρωσα τον εαυτό μου στους αγώνες ράλι. Δεν ήταν εύκολο, δεν είναι ποτέ εύκολο. Το να φύγεις από το σπίτι σου ως παιδί για να ενταχθείς σε μια επίσημη ομάδα του παγκόσμιου Motocross δίπλα στον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή είναι ένα όνειρο για κάθε νεαρό αναβάτη, να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και να πηγαίνεις στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνος σου, χωρίς να ξέρεις τι να περιμένεις από το πιο άγριο πρωτάθλημα supercross στον κόσμο. Ήρθε ένα σημείο όπου, περισσότερο από την έλλειψη κινήτρων, ένιωσα ότι ήταν καιρός να σταματήσω, να αλλάξω πορεία. Ο ενθουσιασμός δεν υπήρχε και πάντα σεβόμουν τις ομάδες, τους χορηγούς και όλους γύρω μου. Αυτό συνέβη και με τ
α Rally-Raids, μέσω των οποίων ερωτεύτηκα την έρημο. Ξεκινήσαμε τις περιπέτειές μας στο Ντακάρ με επιτυχίες, ήττες, χαρές, καλές και όχι και τόσο καλές μέρες, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψα αυτό που είχα βάλει σκοπό να κάνω, γιατί δεν είναι μέσα μου να τα παρατάω. Αλλά ήταν ο πόνος που ένιωσα με το ατύχημα του Πάολο εκείνη την καταραμένη 12η Ιανουαρίου 2020 που μου κόστισε περισσότερο και άλλαξε τα πάντα. Υπέφερα πολύ, αλλά, επίσης εξαιτίας του, επέστρεψα στο Ντακάρ. Ξεπέρασα τους φόβους και τις φοβίες μου και καταφέραμε να κερδίσουμε ένα στάδιο το 2022. Ξέρω ότι δεν ένιωσα ποτέ ξανά ο ίδιος οδηγός. Όχι επειδή φοβάμαι τα ατυχήματα, αλλά μια τόσο τεράστια απώλεια σε κάνει να βάζεις όλα τα υπόλοιπα σε μια άλλη προοπτική και να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Δεν εγκατέλειψα ποτέ την προπόνηση, δούλεψα σκληρά και αφοσιώθηκα ώστε, μαζί με την ομάδα, να πετύχω τους στόχους που είχαμε θέσει. Όσο περνάει όμως ο καιρός, αρχίζουν να μπαίνουν αμφιβολίες για το αν αυτό είναι πραγματικά το σημείο που θέλουμε να είμαστε, και πρόσφατα αυτές οι αμφιβολίες εντάθηκαν. Πριν λίγο καιρό, παρακολούθησα τον αγώνα του Αμπού Ντάμπι από το περιθώριο και, για πρώτη φορά στην καριέρα μου, ένιωσα καλά που ήμουν εκεί χωρίς να συμμετέχω, χωρίς να θέλω να βάλω πρώτη ταχύτητα και να ξεκινήσω όταν είδα τους συναδέλφους μου στην πίστα. Ένιωσα ότι βρισκόμουν στο σωστό μέρος. Επιστρέψαμε στο σπίτι και μίλησα ανοιχτά με την ομάδα, η οποία αμέσως κατανόησε και αποδέχθηκε την επιθυμία μου να αποχωρήσω από τους αγώνες. Ένιωσα ότι ήταν καιρός να φύγω και ότι έπρεπε να το κάνω με τον ίδιο ειλικρινή τρόπο που πάντα διαχειριζόμουν την καριέρα μου. Δεν ήταν σωστό να είμαι εκεί έξω και να εξαπατώ τους χορηγούς και όσους πάντα με υποστήριζαν, κάνοντας τον εαυτό μου ρεζίλι, όταν το μυαλό μου μου έλεγε ότι ήταν καιρός να σταματήσω. Έτσι αποφάσισα να φύγω τη σωστή ώρα. Ελπίζω όλοι να κατανοήσουν την απόφασή μου. Όλοι πρέπει να ξέρουμε πότε πρέπει να σταματήσουμε και να σεβόμαστε αυτούς που θέλουν να σταματήσουν. Μια στάση δεν είναι αποχαιρετισμός. Ευτυχώς, η Hero έδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα, είναι μια πραγματική οικογένεια, και με κάλεσε να παραμείνω στην ομάδα, την οποία ελπίζω να βοηθήσω, σε άλλο ρόλο πλέον, και να συμβάλω στις μελλοντικές επιτυχίες της.”

Αναμένουμε να δούμε αν ο JRod αποδεχτεί την πρόσκληση της Hero και συνεχίσει την εμπλοκή του με τα ράλι, σε διαφορετικό ρόλο.

Ετικέτες

IoMTT: Tom Weeden - Χτύπησα στον τοίχο με τα πόδια

Εξηγεί το ατύχημά του στο Isle of Man TT και δηλώνει τυχερός που είναι εδώ
Isle of Man TT Tom Weeden Crash
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

3/6/2025

Ο Tom Weeden εξήγησε από το νοσοκομειακό κρεβάτι το σοβαρό του ατύχημα στο Isle of Man TT, καθώς και τους τραυματισμούς που υπέστη.

Ο Weeden είχε ατύχημα την Παρασκευή στο Glen Helen και μεταφέρθηκε αεροπορικώς στο νοσοκομείο με τραυματισμούς στην πλάτη, στο πόδι και στον αστράγαλο.

Από το κρεβάτι του στο νοσοκομείο, έγραψε:

“Όχι το καλύτερο τέλος για το Isle of Man TT 2025, αλλά αυτά συμβαίνουν. Ήξερα τους κινδύνους, πήρα το ρίσκο και τώρα πρέπει να "τρέξω" για να επανέλθω στην αγωνιστική κατάσταση και να ξανανέβω στη μηχανή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα! Θα επιστρέψω…

Ήταν ένα συναισθηματικό τρενάκι αυτές τις μέρες, αλλά τα καλά νέα είναι ότι είμαι ΟΚ και έχω ακόμα το πέλμα στο πόδι μου.

Είμαι απίστευτα τυχερός, να είναι εδώ και στην κατάσταση που βρίσκομαι – όπως θα δείτε και από το βίντεο [στα social media του], πέρασα κάτω από τα προστατευτικά και χτύπησα τον τοίχο με τα πόδια πρώτα.”

Στη συνέχεια, παρέθεσε τους τραυματισμούς του:

“Με κάποιον τρόπο ‘βγήκα’ από αυτό με:

  • κάταγμα κνήμης/περόνης στο αριστερό πόδι,
  • εξάρθρωση και σοβαρό τραυματισμό στον αστράγαλο του δεξιού ποδιού,
  • κάταγμα στον 12ο θωρακικό σπόνδυλο (Τ12),
  • κάταγμα στο χέρι και
  • κατεστραμμένο μικρό δάχτυλο.

Αισθάνομαι εξαιρετικά τυχερός που είμαι ακόμη εδώ.»

Ο Weeden εξήγησε πώς συνέβη το ατύχημα:

“Ακούμπησα τον τοίχο στην έξοδο, λύγισε το τιμόνι και κόλλησε το γκάζι τελείως ανοιχτό, με τράβηξε προς τα πίσω και έστειλε τη μηχανή σε σούζα προς τον τοίχο.”

“Δεν μπορώ να ευχαριστήσω αρκετά όλους τους κριτές, τους γιατρούς, τους πιλότους της αεροδιακομιδής και όλους στο Νοσοκομείο Noble’s για όλα όσα έκαναν!”

“Ο αστράγαλός μου έχει σταθεροποιηθεί εξωτερικά προσωρινά μέχρι να αποκατασταθούν οι μαλακοί ιστοί και να μπορέσει να σταθεροποιηθεί με πλάκες και βίδες. Δεν ήταν ωραίο θέαμα να βλέπω το πόδι μου να έχει βγει μέσα από την μπότα, μπορώ να πω.”

“Τεράστιο ευχαριστώ στην Held Rider Equipment, LS2 Helmets UK και Knox που με κράτησαν όσο το δυνατόν πιο ασφαλή κάτω από αυτές τις συνθήκες.”

“Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τα μηνύματα και τη στήριξή σας, τα εκτιμώ πραγματικά.”